iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 646
Il Piccolo Diavolo - The Little Devil (1988, Roberto Benigni)
http://www.imdb.com/title/tt0095869/
Ηθοποιοί: Walter Matthau, Roberto Benigni, Nicoletta Braschi
Υπόθεση: Ο πάτερ Maurice, ένας ιερέας που ζει στη Ρώμη, καλείται μια μέρα να αντιμετωπίσει μια περίπτωση δαιμονισμού. Ο εξορκισμός είναι επιτυχής, αλλά αυτό που δεν προέβλεψε ο πάτερ Maurice είναι ότι ο διάβολος θα αποδειχθεί τελικά ότι έχει τη μορφή ενός αξιαγάπητου ανθρωπάκου, του Giuditta. Από το σημείο αυτό η ζωή του πάτερ Maurice θα αλλάξει ριζικά, αφού ο αξιαγάπητος διαβολάκος θα αρχίσει να τον ακολουθεί βάζοντας τις βάσεις για μια ιδιαίτερης μορφής φιλία.
Να πω την αμαρτία μου, ποτέ δεν με εντυπωσίασε το οσκαρικό δημιούργημα La Vita e Bella του Benigni, αφού το βρήκα υπερβολικά απλουστευτικό και χάλασε την εντύπωση που είχα δημιουργήσει για τον συμπαθή Ιταλό ηθοποιό από τις συμμετοχές του στις ταινίες του Jarmusch αλλά και τις δικές του σκηνοθετικές δουλειές. Το Little Devil ήταν η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Benigni που έπεσε στα χέρια μου και, ίσως λόγω συναισθηματικής αξίας, αποτελεί την αγαπημένη μου ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη-ηθοποιού. Το Little Devil είναι μια πολύ καλή κωμωδία που βασίζεται κυρίως στην εξαιρετική χημεία μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών. Ο Matthau είναι καταπληκτικός στον ρόλο του πάτερ Maurice, δίνοντας μια μετρημένη και εσωτερική ερμηνεία κι εξωτερικεύοντας όλα τα συναισθήματα που έχει ο χαρακτήρας του. Η απίστευτη φάτσα του Matthau με τις σφιχτές, έντονες γκριμάτσες, πιάνει στον απόλυτο βαθμό την κυνική προσωπικότητα, τη σοβαροφάνεια και την έλλειψη χιούμορ του χαρακτήρα που ερμηνεύει, βγάζοντας ένα συνδυασμό συναισθημάτων που περνάει από την έκπληξη, κάνει στάση στον εκνευρισμό και την κούραση, για να καταλήξει στην παραίτηση. Και είναι αυτή η στωικότητα της ερμηνείας του Matthau που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την χειμαρρώδη, καρτουνίστική, over-the-top ερμηνεία του Benigni στον ρόλο του διαβόλου, που κάνει την ταινία τόσο ξεκαρδιστική. Ο Benigni ερμηνεύει έναν, έτσι κι αλλιώς, υπερβολικό χαρακτήρα με το χαρακτηριστικό του αεικίνητο στυλ του, με τις έντονες χειρονομίες, την αμίμητη λογοδιάρροιά του και την κλόουν διάθεσή του, που κάνει τις στιγμές που είναι μέσα στα πλάνα μια απίστευτα κωμική εμπειρία. Περισσότερο, όμως, από τις ερμηνείες και των δυο ηθοποιών, είναι ο εκπληκτικός τρόπος που αλληλεπιδρούν στις σκηνές, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο παρά το γεγονός ότι οι ρόλοι τους είναι δυο αντίθετοι χαρακτήρες. Στοιχεία slapstick κωμωδίας, χαρακτηριστικοί κώδικες των αμερικανικων buddy movie, επιρροές από το σινεμά του Chaplin και του Keaton, οπτικά gags, αφηρημένο χιούμορ, γκροτέσκες κατάστασεις και μια πηγαία σατιρική διάθεση απέναντι στην καθολική εκκλησία και τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς δημιουργούν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα που συνδυάζει την κωμική αθωότητα και μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας για να περιγράψει τον απολογισμό μιας περίεργης φιλίας. Ορισμένες σκηνές είναι απλά ξεκαρδιστικές, όπως αυτή στο δείπνο, ενώ άλλες βγάζουν μια νοσταλγική διάθεση, με αποτέλεσμα ο πυρήνας της ταινίας να διατηρεί μια πανέμορφη, ανθρώπινη διάσταση. Μια από τις καλύτερες κωμωδίας της δεκαετίας του '80.
[edit] Aυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο λόγω υποβολής αξίωσης πνευματικών δικαιωμάτων από το χρήστη Medusa Film S.p.A & RTI SPA [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0095869/
Ηθοποιοί: Walter Matthau, Roberto Benigni, Nicoletta Braschi
Υπόθεση: Ο πάτερ Maurice, ένας ιερέας που ζει στη Ρώμη, καλείται μια μέρα να αντιμετωπίσει μια περίπτωση δαιμονισμού. Ο εξορκισμός είναι επιτυχής, αλλά αυτό που δεν προέβλεψε ο πάτερ Maurice είναι ότι ο διάβολος θα αποδειχθεί τελικά ότι έχει τη μορφή ενός αξιαγάπητου ανθρωπάκου, του Giuditta. Από το σημείο αυτό η ζωή του πάτερ Maurice θα αλλάξει ριζικά, αφού ο αξιαγάπητος διαβολάκος θα αρχίσει να τον ακολουθεί βάζοντας τις βάσεις για μια ιδιαίτερης μορφής φιλία.
Να πω την αμαρτία μου, ποτέ δεν με εντυπωσίασε το οσκαρικό δημιούργημα La Vita e Bella του Benigni, αφού το βρήκα υπερβολικά απλουστευτικό και χάλασε την εντύπωση που είχα δημιουργήσει για τον συμπαθή Ιταλό ηθοποιό από τις συμμετοχές του στις ταινίες του Jarmusch αλλά και τις δικές του σκηνοθετικές δουλειές. Το Little Devil ήταν η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Benigni που έπεσε στα χέρια μου και, ίσως λόγω συναισθηματικής αξίας, αποτελεί την αγαπημένη μου ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη-ηθοποιού. Το Little Devil είναι μια πολύ καλή κωμωδία που βασίζεται κυρίως στην εξαιρετική χημεία μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών. Ο Matthau είναι καταπληκτικός στον ρόλο του πάτερ Maurice, δίνοντας μια μετρημένη και εσωτερική ερμηνεία κι εξωτερικεύοντας όλα τα συναισθήματα που έχει ο χαρακτήρας του. Η απίστευτη φάτσα του Matthau με τις σφιχτές, έντονες γκριμάτσες, πιάνει στον απόλυτο βαθμό την κυνική προσωπικότητα, τη σοβαροφάνεια και την έλλειψη χιούμορ του χαρακτήρα που ερμηνεύει, βγάζοντας ένα συνδυασμό συναισθημάτων που περνάει από την έκπληξη, κάνει στάση στον εκνευρισμό και την κούραση, για να καταλήξει στην παραίτηση. Και είναι αυτή η στωικότητα της ερμηνείας του Matthau που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την χειμαρρώδη, καρτουνίστική, over-the-top ερμηνεία του Benigni στον ρόλο του διαβόλου, που κάνει την ταινία τόσο ξεκαρδιστική. Ο Benigni ερμηνεύει έναν, έτσι κι αλλιώς, υπερβολικό χαρακτήρα με το χαρακτηριστικό του αεικίνητο στυλ του, με τις έντονες χειρονομίες, την αμίμητη λογοδιάρροιά του και την κλόουν διάθεσή του, που κάνει τις στιγμές που είναι μέσα στα πλάνα μια απίστευτα κωμική εμπειρία. Περισσότερο, όμως, από τις ερμηνείες και των δυο ηθοποιών, είναι ο εκπληκτικός τρόπος που αλληλεπιδρούν στις σκηνές, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο παρά το γεγονός ότι οι ρόλοι τους είναι δυο αντίθετοι χαρακτήρες. Στοιχεία slapstick κωμωδίας, χαρακτηριστικοί κώδικες των αμερικανικων buddy movie, επιρροές από το σινεμά του Chaplin και του Keaton, οπτικά gags, αφηρημένο χιούμορ, γκροτέσκες κατάστασεις και μια πηγαία σατιρική διάθεση απέναντι στην καθολική εκκλησία και τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς δημιουργούν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα που συνδυάζει την κωμική αθωότητα και μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας για να περιγράψει τον απολογισμό μιας περίεργης φιλίας. Ορισμένες σκηνές είναι απλά ξεκαρδιστικές, όπως αυτή στο δείπνο, ενώ άλλες βγάζουν μια νοσταλγική διάθεση, με αποτέλεσμα ο πυρήνας της ταινίας να διατηρεί μια πανέμορφη, ανθρώπινη διάσταση. Μια από τις καλύτερες κωμωδίας της δεκαετίας του '80.
[edit] Aυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο λόγω υποβολής αξίωσης πνευματικών δικαιωμάτων από το χρήστη Medusa Film S.p.A & RTI SPA [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
