Fulci
RetroMaNiaC
- Joined
- 18 Μάρ 2018
- Μηνύματα
- 553
- Αντιδράσεις
- 902
La resa dei conti ( "The big Gundown" 1966)
Υπόθεση : Ο κυνηγός επικηρυγμένων Τζόνοθαν Κόρμπετ καταδιώκει τον Κουτσίγιο Σάντσες "Το Μαχαίρι",ο οποίος κατηγορείται για το βιασμό και φόνο ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού..
Σκηνοθεσία : Sergio Solima
Παίζουν : Lee Van Cleef, Tomas Milian..
Μουσική : Ennio Morricone
Ο Σέρτζιο Σολίμα σκηνοθετεί ένα απολαυστικό και "αδικημένο" γουέστερν..Αδικημένο,γιατί δεν είναι από τα γνωστά spaghetti (παρά μόνο ίσως στους φανς του είδους).Ή πιο σωστά δεν έχει την ίδια αναγνωρισιμότητα όπως κάποια άλλα. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν έχει σκηνοθετήσει και πολλά γουέστερν..Αν δεν κάνω λάθος είναι 3 ή 4.. Αλλά αυτό δεν του αφαιρεί το δικαίωμα,να μπορεί να χαρακτηριστεί ικανός και γι αυτό το είδος..Μπορεί κάποιος άλλος, να έχει σκηνοθετήσει πολλά περισσότερα,αλλά να είναι μέτριες εώς κακές δουλειές.Τα γουέστερν του Σολίμα πιστεύω ξεκινούν από "καλούτσικο βαθμό" και φτάνουν σε πολύ καλό.
Μία από τις πολύ καλές ταινίες είναι και τo "The Big Gundown".. Έχουμε τον Τζόναθαν Κόρμπετ (Λι Βαν Κλιφ),ο οποίος είναι λίγο απ'όλα..Δεν είναι μονάχα ένας κυνηγός επικηρυγμένων (όπως τον βλέπουμε στην πρώτη σκηνή), αλλά ένα φεγγάρι ήταν και σερίφης, είχε κάνει και συνταγματάρχης, τον οποίο όμως καθαίρεσαν επειδή ήταν αντιδραστικός.Αντιδραστικός μεν,αλλά όχι αντικανονικός..Πάντα είναι υπέρ των κανόνων και των νόμων.Μπορεί να έχει το δικό του τρόπο,αλλά είναι εντός νόμου και κανόνων.Η παρουσία του στις περιοχές που ταξιδεύει εμπνέει εμπιστοσύνη και ασφάλεια στους κατοίκους.Τον έχουν κάνει διάσημο στον κόσμο.Έχει θέσει και υποψηφιότητα για μια θέση στη γερουσία.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μπρόξτον (Γουόλτερ Μπαρνς), τον έχει προσκαλέσει στη δεξίωση του γάμου της κόρης του.. Ο Μπρόξτον προτείνει στον Κόρμπετ να τον βοηθήσει,να τον στηρίξει για την υποψήφια του, για τα δικά του σχέδια φυσικά.Ένα μεγαλόπνοο σχέδιο του είναι η κατασκευή σιδηρόδρομου που θα ενώνει ΗΠΑ και Μεξικό.. Ο Κόρμπετ είναι επιφυλακτικός, αναφέρει πως θα στήριζε ένα τέτοιο έργο μόνο για την πρόοδο της χώρας τους..Η συζήτηση θα διακοπεί,όταν θα "σκάσει" μια τραγική είδηση για το βιασμό και θάνατο ενός κοριτσιού. Ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για το έγκλημα είναι ο Κουτσίγιο Σάντσες,γνωστός ως "Το μαχαίρι" (Τόμας Μίλιαν)..Του αναθέτουν την υπόθεση και αυτός δέχεται..Και έτσι αρχίζει το κυνήγι του Κουτσίγιο..
Ο Σολίμα, αρχικά αναδεικνύει τις σχέσεις που μπορεί να έχει η πολιτική με την επιχειρηματικότητα.Και πόσο "βρώμικα" μπορεί το χρήμα να εξουσιάσει έναν πολιτικό.Ειδικά αυτός αν δεν έχει τις αξίες και το χαρακτήρα του Κόρμπετ.. Ο Κόρμπετ δεν είναι πολιτικός όμως.Αυτό που ξέρει να κάνει καλά είναι να συλλαμβάνει κακοποιούς.Και η σύλληψη του Κουτσίγιο είναι αυτό που έχει προτεραιότητα.
Από εδώ και μετά,η ταινία υστερεί από την κλασσική spaghetti δράση αλλά όχι από ενδιαφέρον..Σ'αυτό το κυνήγι αναζήτησης θα δούμε μορμόνους,θα δούμε ένα ράντσο μιας σαδίστριας χήρας και των υποτακτικών της,θα δούμε ένα μοναστήρι.Σκοπός του Σολίμα είναι,μέσα από αυτές τις υποϊστορίες να μάθουμε τον χαρακτήρα του Κουτσίγιο.. Ο Κουτσίγιο λοιπόν είναι ένας κατεργάρης,πονηρός,πανούργος, ένας "βρομύλος",ντυμένος με κουρέλια σαν παλιάτσος. Η ικανότητα του Κόρμπετ στο να ανακαλύπτει και να συλλαμβάνει, είναι κάτι που το έχουμε καταλάβει από την πρώτη σκηνή της ταινίας.Είναι πάντα ένα βήμα μπροστά..Το θέμα είναι ότι ο παμπόνηρος Κουτσίγιο,καταφέρνει πάντα να ξεγλιστρά σαν το χέλι.
Το "ποτέ δεν θα με πιάσεις..ποτέ", που του λέει συνέχεια ο Κουτσίγιο,θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος αυτού του κυνηγιού.Ενός κυνηγιού που από κάποια στιγμή και μετά ο Κόρμπετ θα το πάρει προσωπικά..Και όταν πια γίνει "προσωπικό θέμα" η υπόθεση,υπάρχει κίνδυνος να χάσεις τον εαυτό σου,το χαρακτήρα σου, όπως του επισημαίνει και ένας μοναχός που θα συναντήσει.Και στην περίπτωση του Κόρμπετ είναι ότι όχι μόνο μπορεί να σπάσει τους κανόνες (αυτό που τον χαρακτηρίζει),αλλά και να μην διακρίνει την αλήθεια.
Το κυνήγι θα καταλήξει στη γενέτειρα χώρα του Κουτσίγιο.. Εκεί θα συναντήσουμε και τον διοικητή της έννομης τάξης μιας πόλης (Φερνάντο Σάντσο,ποιος άλλος!). Ο Σάντσο αντιπροσωπεύει την εκτελεστική εξουσία.Που όταν θέλει, κάνει σωστά τη δουλειά της.Όταν δεν θέλει,δεν την κάνει.Και ένας λόγους που δεν την κάνει είναι όταν διαφθείρεται από τα "μεγάλα κεφάλια", το "χρήμα". Το "χρήμα" τελικά πάντα εξουσιάζει..
Η ταινία είναι υπέροχη..Η υπόθεση δεν είναι κάτι το πρωτότυπο.Οι αναφορές του Σολίμα στη "διαφθορά", τη "βρώμα" και το "χρήμα" είναι έντονες.Δεν ξεχωρίζει πρόσωπα,ούτε καν χώρες..Εξαιτίας τους,κινδυνεύουν η δικαιοσύνη και η αλήθεια.Αυτά που αναζητά και πρεσβεύει ο πρωταγωνιστής μας.
Για τον Λι βαν Κλιφ δεν έχω να προσθέσω πολλά,τα ξέρουμε ήδη..Ο Τόμας Μίλιαν είναι ο κατάλληλος για το ρόλο του "βρομύλου" πονηρού Κουτσίγιο.
Η μουσική του Μορικόνε είναι φανταστική! Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Η!..Ειδικά το τελευταίο 20λεπτο της ταινίας,παίζει ασταμάτητα!Μας αποζημιώνει για την όχι τόσο γεμάτη δράση είναι αλήθεια για spaghetti (δεν υπάρχουν οι αμέτρητες σφαίρες και τα αμέτρητα πτώματα όπως σε άλλα του είδους). Η δε μονομαχία είναι "ξεχωριστή" και πρωτότυπη, με τη δική της χαρακτηριστική μουσική ( την είχε χρησιμοποιήσει ο Ταραντίνο στο "Αδωξοι μπάσταρδη" 2009, στη σκηνή με τον Donny,που έρχεται από τα "σκοτάδια" κρατώντας τη ρακέτα μπέιζμπολ).Αλλά και το τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους αρχής και τέλους,το "Run Man..Run" είναι πολύ καλό.Μια εκπληκτική δουλειά από τον Ennio,ένα υπέροχο-αδικημένο soundtrack.
Ανέφερα πολλές φορές τη λέξη "αδικημένο"..Και τη θεωρώ αδικημένη. Εγώ σαν φαν των spaghetti, τη συγκεκριμένη ταινία δεν την ήξερα..Δεν τη είχα δει ποτέ στα ράφια των βίντεοκλαμπ της περιοχής μου στα 80s..Ούτε και στα 90s...Ίσως δεν είχε γίνει και εισαγωγή τότε..Πάντως την ανακάλυψα και την είδα πολύ-πολύ αργότερα,σε εποχές ίντερνετ!..Το 2009!.. Δεν ξέρω πώς μου είχε ξεφύγει αυτό το διαμαντάκι και η μουσικάρα του!
Δεν ξέρω αν υπάρχει ελληνικός τίτλος, το imdb δίνει κάποιον τίτλο. Προφανώς τα ελληνικά ευφυέστατα μυαλά,στηριζόμενοι στο τελευταίο κεφάλαιο της ταινίας έδωσαν αυτό το τίτλο. Εμ, είχαν δώσει σε τόσους τίτλους γουέστερν τη λέξη "μονομαχία",που σου λέει "θα μπερδεύουμε τις 'μονομαχίες' και τις ταινίες". Βάλτε το " Ένας εναντίον δέκα " και καθαρίσαμε.
Εγώ πάντως την είδα σαν "The Big Gundown"..
Το τρέιλερ:
Υπόθεση : Ο κυνηγός επικηρυγμένων Τζόνοθαν Κόρμπετ καταδιώκει τον Κουτσίγιο Σάντσες "Το Μαχαίρι",ο οποίος κατηγορείται για το βιασμό και φόνο ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού..
Σκηνοθεσία : Sergio Solima
Παίζουν : Lee Van Cleef, Tomas Milian..
Μουσική : Ennio Morricone
Ο Σέρτζιο Σολίμα σκηνοθετεί ένα απολαυστικό και "αδικημένο" γουέστερν..Αδικημένο,γιατί δεν είναι από τα γνωστά spaghetti (παρά μόνο ίσως στους φανς του είδους).Ή πιο σωστά δεν έχει την ίδια αναγνωρισιμότητα όπως κάποια άλλα. Αξίζει να σημειωθεί πως δεν έχει σκηνοθετήσει και πολλά γουέστερν..Αν δεν κάνω λάθος είναι 3 ή 4.. Αλλά αυτό δεν του αφαιρεί το δικαίωμα,να μπορεί να χαρακτηριστεί ικανός και γι αυτό το είδος..Μπορεί κάποιος άλλος, να έχει σκηνοθετήσει πολλά περισσότερα,αλλά να είναι μέτριες εώς κακές δουλειές.Τα γουέστερν του Σολίμα πιστεύω ξεκινούν από "καλούτσικο βαθμό" και φτάνουν σε πολύ καλό.
Μία από τις πολύ καλές ταινίες είναι και τo "The Big Gundown".. Έχουμε τον Τζόναθαν Κόρμπετ (Λι Βαν Κλιφ),ο οποίος είναι λίγο απ'όλα..Δεν είναι μονάχα ένας κυνηγός επικηρυγμένων (όπως τον βλέπουμε στην πρώτη σκηνή), αλλά ένα φεγγάρι ήταν και σερίφης, είχε κάνει και συνταγματάρχης, τον οποίο όμως καθαίρεσαν επειδή ήταν αντιδραστικός.Αντιδραστικός μεν,αλλά όχι αντικανονικός..Πάντα είναι υπέρ των κανόνων και των νόμων.Μπορεί να έχει το δικό του τρόπο,αλλά είναι εντός νόμου και κανόνων.Η παρουσία του στις περιοχές που ταξιδεύει εμπνέει εμπιστοσύνη και ασφάλεια στους κατοίκους.Τον έχουν κάνει διάσημο στον κόσμο.Έχει θέσει και υποψηφιότητα για μια θέση στη γερουσία.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μπρόξτον (Γουόλτερ Μπαρνς), τον έχει προσκαλέσει στη δεξίωση του γάμου της κόρης του.. Ο Μπρόξτον προτείνει στον Κόρμπετ να τον βοηθήσει,να τον στηρίξει για την υποψήφια του, για τα δικά του σχέδια φυσικά.Ένα μεγαλόπνοο σχέδιο του είναι η κατασκευή σιδηρόδρομου που θα ενώνει ΗΠΑ και Μεξικό.. Ο Κόρμπετ είναι επιφυλακτικός, αναφέρει πως θα στήριζε ένα τέτοιο έργο μόνο για την πρόοδο της χώρας τους..Η συζήτηση θα διακοπεί,όταν θα "σκάσει" μια τραγική είδηση για το βιασμό και θάνατο ενός κοριτσιού. Ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για το έγκλημα είναι ο Κουτσίγιο Σάντσες,γνωστός ως "Το μαχαίρι" (Τόμας Μίλιαν)..Του αναθέτουν την υπόθεση και αυτός δέχεται..Και έτσι αρχίζει το κυνήγι του Κουτσίγιο..
Ο Σολίμα, αρχικά αναδεικνύει τις σχέσεις που μπορεί να έχει η πολιτική με την επιχειρηματικότητα.Και πόσο "βρώμικα" μπορεί το χρήμα να εξουσιάσει έναν πολιτικό.Ειδικά αυτός αν δεν έχει τις αξίες και το χαρακτήρα του Κόρμπετ.. Ο Κόρμπετ δεν είναι πολιτικός όμως.Αυτό που ξέρει να κάνει καλά είναι να συλλαμβάνει κακοποιούς.Και η σύλληψη του Κουτσίγιο είναι αυτό που έχει προτεραιότητα.
Από εδώ και μετά,η ταινία υστερεί από την κλασσική spaghetti δράση αλλά όχι από ενδιαφέρον..Σ'αυτό το κυνήγι αναζήτησης θα δούμε μορμόνους,θα δούμε ένα ράντσο μιας σαδίστριας χήρας και των υποτακτικών της,θα δούμε ένα μοναστήρι.Σκοπός του Σολίμα είναι,μέσα από αυτές τις υποϊστορίες να μάθουμε τον χαρακτήρα του Κουτσίγιο.. Ο Κουτσίγιο λοιπόν είναι ένας κατεργάρης,πονηρός,πανούργος, ένας "βρομύλος",ντυμένος με κουρέλια σαν παλιάτσος. Η ικανότητα του Κόρμπετ στο να ανακαλύπτει και να συλλαμβάνει, είναι κάτι που το έχουμε καταλάβει από την πρώτη σκηνή της ταινίας.Είναι πάντα ένα βήμα μπροστά..Το θέμα είναι ότι ο παμπόνηρος Κουτσίγιο,καταφέρνει πάντα να ξεγλιστρά σαν το χέλι.
Το "ποτέ δεν θα με πιάσεις..ποτέ", που του λέει συνέχεια ο Κουτσίγιο,θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος αυτού του κυνηγιού.Ενός κυνηγιού που από κάποια στιγμή και μετά ο Κόρμπετ θα το πάρει προσωπικά..Και όταν πια γίνει "προσωπικό θέμα" η υπόθεση,υπάρχει κίνδυνος να χάσεις τον εαυτό σου,το χαρακτήρα σου, όπως του επισημαίνει και ένας μοναχός που θα συναντήσει.Και στην περίπτωση του Κόρμπετ είναι ότι όχι μόνο μπορεί να σπάσει τους κανόνες (αυτό που τον χαρακτηρίζει),αλλά και να μην διακρίνει την αλήθεια.
Το κυνήγι θα καταλήξει στη γενέτειρα χώρα του Κουτσίγιο.. Εκεί θα συναντήσουμε και τον διοικητή της έννομης τάξης μιας πόλης (Φερνάντο Σάντσο,ποιος άλλος!). Ο Σάντσο αντιπροσωπεύει την εκτελεστική εξουσία.Που όταν θέλει, κάνει σωστά τη δουλειά της.Όταν δεν θέλει,δεν την κάνει.Και ένας λόγους που δεν την κάνει είναι όταν διαφθείρεται από τα "μεγάλα κεφάλια", το "χρήμα". Το "χρήμα" τελικά πάντα εξουσιάζει..
Η ταινία είναι υπέροχη..Η υπόθεση δεν είναι κάτι το πρωτότυπο.Οι αναφορές του Σολίμα στη "διαφθορά", τη "βρώμα" και το "χρήμα" είναι έντονες.Δεν ξεχωρίζει πρόσωπα,ούτε καν χώρες..Εξαιτίας τους,κινδυνεύουν η δικαιοσύνη και η αλήθεια.Αυτά που αναζητά και πρεσβεύει ο πρωταγωνιστής μας.
Για τον Λι βαν Κλιφ δεν έχω να προσθέσω πολλά,τα ξέρουμε ήδη..Ο Τόμας Μίλιαν είναι ο κατάλληλος για το ρόλο του "βρομύλου" πονηρού Κουτσίγιο.
Η μουσική του Μορικόνε είναι φανταστική! Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Η!..Ειδικά το τελευταίο 20λεπτο της ταινίας,παίζει ασταμάτητα!Μας αποζημιώνει για την όχι τόσο γεμάτη δράση είναι αλήθεια για spaghetti (δεν υπάρχουν οι αμέτρητες σφαίρες και τα αμέτρητα πτώματα όπως σε άλλα του είδους). Η δε μονομαχία είναι "ξεχωριστή" και πρωτότυπη, με τη δική της χαρακτηριστική μουσική ( την είχε χρησιμοποιήσει ο Ταραντίνο στο "Αδωξοι μπάσταρδη" 2009, στη σκηνή με τον Donny,που έρχεται από τα "σκοτάδια" κρατώντας τη ρακέτα μπέιζμπολ).Αλλά και το τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους αρχής και τέλους,το "Run Man..Run" είναι πολύ καλό.Μια εκπληκτική δουλειά από τον Ennio,ένα υπέροχο-αδικημένο soundtrack.
Ανέφερα πολλές φορές τη λέξη "αδικημένο"..Και τη θεωρώ αδικημένη. Εγώ σαν φαν των spaghetti, τη συγκεκριμένη ταινία δεν την ήξερα..Δεν τη είχα δει ποτέ στα ράφια των βίντεοκλαμπ της περιοχής μου στα 80s..Ούτε και στα 90s...Ίσως δεν είχε γίνει και εισαγωγή τότε..Πάντως την ανακάλυψα και την είδα πολύ-πολύ αργότερα,σε εποχές ίντερνετ!..Το 2009!.. Δεν ξέρω πώς μου είχε ξεφύγει αυτό το διαμαντάκι και η μουσικάρα του!
Δεν ξέρω αν υπάρχει ελληνικός τίτλος, το imdb δίνει κάποιον τίτλο. Προφανώς τα ελληνικά ευφυέστατα μυαλά,στηριζόμενοι στο τελευταίο κεφάλαιο της ταινίας έδωσαν αυτό το τίτλο. Εμ, είχαν δώσει σε τόσους τίτλους γουέστερν τη λέξη "μονομαχία",που σου λέει "θα μπερδεύουμε τις 'μονομαχίες' και τις ταινίες". Βάλτε το " Ένας εναντίον δέκα " και καθαρίσαμε.
Εγώ πάντως την είδα σαν "The Big Gundown"..
Το τρέιλερ:
