Maddog
Immense Cult RetroFigure
- Joined
- 10 Νοέ 2006
- Μηνύματα
- 4.887
- Αντιδράσεις
- 125
Lancia Stratos. Ένα αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε εξ' αρχής με σκοπό να κυριαρχήσει στους αγώνες και επιτέλεσε το καθήκον του με το παραπάνω, αφού πήρε τρία συνεχόμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Ράλλυ το '74, '75 και '76. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή...
Η Stratos ήταν η πρώτη φορά που ο Bertone συνεργάστηκε με την Lancia, με το ριζοσπαστικό από πολλές απόψεις αυτοκίνητο να παρουσιάζεται πρώτη φορά το 1971 στην Έκθεση του Τορίνο. Ένα σφηνοειδές επιθετικό σχέδιο του περίφημου Marcelo Gandini, με μικρό συνολικό μέγεθος, αμάξωμα από φάιμπεργκλας και ένα ασυνήθιστο ημισεληνοειδές παρμπρίζ που "αγκάλιαζε" τον οδηγό και έδινε εξαιρετική θέαση του δρόμου εμπρός και στα πλάγια. Πολύ καλή ιδέα για ένα πισωκίνητο όχημα που στους αγώνες φυσικά θα πήγαινε "με τις πόρτες". Σε κάθε περίπτωση, ήταν ένα σχέδιο που τραβούσε τα βλέμματα, κάτι που καταφέρνει και με το παραπάνω ακόμα και περισσότερο από σαράντα χρόνια αργότερα.
Η επόμενη σημαντική απόφαση που έπρεπε να ληφθεί ήταν ποιά θα είναι η "καρδιά" του αυτοκινήτου. Τελικά, και αφού το πρωτότυπο δοκιμάστηκε προσωρινά και με άλλους κινητήρες, η Lancia κατέληξε στον κινητήρα της Ferrari Dino, ένα V6 σύνολο 2400 κυβικών. Ο γέρο-Εντζο δεν πολυενθουσιάστηκε με την ιδέα, καθώς θεωρούσε το αυτοκίνητο ανταγωνιστικό με το δικό του. Μετά από κάμποση ίντριγκα και με την παραγωγή της Dino να οδεύει προς το τέλος της, ο Ferrari επιτέλους συμφώνησε. 500 από τους τελευταίους κινητήρες της παραγωγής, με την απόδοση τους των 190 ίππων να είναι ελαφρά μειωμένη σε σχέση με την Dino, παραδόθηκαν στην Lancia για τα περαιτέρω. Δηλαδή την παραγωγή 500 αυτοκινήτων, ποσότητα που απαιτούσαν οι τότε κανονισμοί για να πάρει το αυτοκίνητο την ομολογκασιόν για τους αγώνες. Αν και τα άλογα δεν ακούγονται ιδιαίτερα πολλά, το χαμηλό βάρος που ακόμα και στην έκδοση δρόμου παρέμεινε σε επίπεδα κάτω του τόνου, έδινε πολύ καλές επιδόσεις, με το 0-100 να έρχεται σε χρόνους κοντά στα 6 δευτερόλεπτα και τελική γύρω στα 230 km/h. Και επειδή ο κινητήρας "σήκωνε" πείραγμα, με τις κατάλληλες μετατροπές τα αγωνιστικά έδιναν σχεδόν 300 ίππους (για 800 κιλά βάρος!). Αργότερα λίγα αυτοκίνητα μετατράπηκαν σε κάποιες τούρμπο εκδόσεις ακόμα και με 500+ ίππους, αλλά αυτές αποδείχτηκαν λιγότερο επιτυχημένες και αξιόπιστες από τις ατμοσφαιρικές.
Με το αυτοκίνητο να είναι το πρώτο στα χρονικά που ήταν εξ' αρχής σχεδιασμένο για αγωνιστική χρήση και τα σημαντικά προτερήματα που αυτό συνεπαγόταν, αυτό που ακολούθησε ήταν αναμενόμενο. Η ομολογκασιόν λήφθηκε το φθινόπωρο του 1974 και το αυτοκίνητο έδειξε αμέσως τα δόντια του, νικώντας σε αγώνες όπως το Σαν Ρέμο και η Κορσική. Αυτό, σε συνδυασμό με τους βαθμούς που είχε πάρει η Lancia με την Fulvia νωρίτερα στην σεζόν, ήταν αρκετό για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Και η επιτυχία συνεχίστηκε αδιάλειπτα και τις επόμενες δύο χρονιές, με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών να καταλήγει και πάλι στην Lancia και την Stratos. Δυστυχώς, παρόλο που το αυτοκίνητο απέδειξε ότι είχε στόφα πρωταθλητή, τα μεγάλα κεφάλια του Gruppo FIAT επέλεξαν να συνεχίσουν την επίσημη προσπάθεια για το 1977 με το Fiat 131 Abarth, προφανώς για λόγους μάρκετινγκ. Ωστόσο, παρά την απουσία επίσημης υποστήριξης, το πολύ καλό αυτοκίνητο συνέχισε σε χέρια ιδιωτικών ομάδων να είναι ανταγωνιστικό και με το παραπάνω, παίρνοντας το Ευρωπαικό Πρωτάθλημα Ράλλυ και το 1977 και το 1978, ενώ η τελευταία νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ ήρθε το 1981, 5 ολόκληρα χρόνια μετά την "εγκατάλειψη" της μαμάς FIAT. Η συνολική παραγωγή της Stratos δεν ανακοινώθηκε ποτέ επίσημα, με τους περισσότερους να θεωρούν ότι τελικά κατασκευάστηκαν περίπου 490 αυτοκίνητα. Οι εκδόσεις δρόμου είναι γνωστές ως Stradale, ενώ το "HF" που συνοδεύει την Stratos όπως και πολλά ακόμα αγωνιστικά της Lancia σημαίνει "High Fidelity". Κάτι που απέδειξε και στην πράξη...
Το χαρακτηριστικό παρμπρίζ και το logo της Stratos στις πόρτες.
Λεπτομέρεια της πίσω κολώνας και της "τάπας" της βενζίνης. Δεσπόζει το σήμα του Bertone.
Πίσω κάλυμμα (που αφαιρείται μονοκόμματο). Από κάτω κατοικοεδρεύει ο κινητήρας.
"Άκα Έφε/HF", συγκινήσεις υψηλής πιστότητας. Και η διπλή εξάτμιση για να τραγουδά ο V6.
Βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά:
Μήκος: 3,71m
Πλάτος: 1,75m
Ύψος: 1,11m
Βάρος: 980 kg
Κινητήρας: 2418cc, V6 ατμοσφαιρικός με τριπλά καρμπιρατέρ Weber και ηλεκτρονική ανάφλεξη Marelli
Ισχύς: 190hp/7000rpm
Ροπή: 22,9kgm/4000rpm
Το αυτοκίνητο της φωτογράφησης είναι κατασκευής του 1976 και αρκετά "περπατημένο" με 42660 χιλιόμετρα στο οδόμετρο. Σήμερα ανήκει στην συλλογή Tomini. Όλες οι φωτογραφίες είναι δικές μου, ενώ αρκετές από τις πληροφορίες που διαβάσατε πάρθηκαν από εδώ και εδώ.
Η Stratos ήταν η πρώτη φορά που ο Bertone συνεργάστηκε με την Lancia, με το ριζοσπαστικό από πολλές απόψεις αυτοκίνητο να παρουσιάζεται πρώτη φορά το 1971 στην Έκθεση του Τορίνο. Ένα σφηνοειδές επιθετικό σχέδιο του περίφημου Marcelo Gandini, με μικρό συνολικό μέγεθος, αμάξωμα από φάιμπεργκλας και ένα ασυνήθιστο ημισεληνοειδές παρμπρίζ που "αγκάλιαζε" τον οδηγό και έδινε εξαιρετική θέαση του δρόμου εμπρός και στα πλάγια. Πολύ καλή ιδέα για ένα πισωκίνητο όχημα που στους αγώνες φυσικά θα πήγαινε "με τις πόρτες". Σε κάθε περίπτωση, ήταν ένα σχέδιο που τραβούσε τα βλέμματα, κάτι που καταφέρνει και με το παραπάνω ακόμα και περισσότερο από σαράντα χρόνια αργότερα.
Η επόμενη σημαντική απόφαση που έπρεπε να ληφθεί ήταν ποιά θα είναι η "καρδιά" του αυτοκινήτου. Τελικά, και αφού το πρωτότυπο δοκιμάστηκε προσωρινά και με άλλους κινητήρες, η Lancia κατέληξε στον κινητήρα της Ferrari Dino, ένα V6 σύνολο 2400 κυβικών. Ο γέρο-Εντζο δεν πολυενθουσιάστηκε με την ιδέα, καθώς θεωρούσε το αυτοκίνητο ανταγωνιστικό με το δικό του. Μετά από κάμποση ίντριγκα και με την παραγωγή της Dino να οδεύει προς το τέλος της, ο Ferrari επιτέλους συμφώνησε. 500 από τους τελευταίους κινητήρες της παραγωγής, με την απόδοση τους των 190 ίππων να είναι ελαφρά μειωμένη σε σχέση με την Dino, παραδόθηκαν στην Lancia για τα περαιτέρω. Δηλαδή την παραγωγή 500 αυτοκινήτων, ποσότητα που απαιτούσαν οι τότε κανονισμοί για να πάρει το αυτοκίνητο την ομολογκασιόν για τους αγώνες. Αν και τα άλογα δεν ακούγονται ιδιαίτερα πολλά, το χαμηλό βάρος που ακόμα και στην έκδοση δρόμου παρέμεινε σε επίπεδα κάτω του τόνου, έδινε πολύ καλές επιδόσεις, με το 0-100 να έρχεται σε χρόνους κοντά στα 6 δευτερόλεπτα και τελική γύρω στα 230 km/h. Και επειδή ο κινητήρας "σήκωνε" πείραγμα, με τις κατάλληλες μετατροπές τα αγωνιστικά έδιναν σχεδόν 300 ίππους (για 800 κιλά βάρος!). Αργότερα λίγα αυτοκίνητα μετατράπηκαν σε κάποιες τούρμπο εκδόσεις ακόμα και με 500+ ίππους, αλλά αυτές αποδείχτηκαν λιγότερο επιτυχημένες και αξιόπιστες από τις ατμοσφαιρικές.
Με το αυτοκίνητο να είναι το πρώτο στα χρονικά που ήταν εξ' αρχής σχεδιασμένο για αγωνιστική χρήση και τα σημαντικά προτερήματα που αυτό συνεπαγόταν, αυτό που ακολούθησε ήταν αναμενόμενο. Η ομολογκασιόν λήφθηκε το φθινόπωρο του 1974 και το αυτοκίνητο έδειξε αμέσως τα δόντια του, νικώντας σε αγώνες όπως το Σαν Ρέμο και η Κορσική. Αυτό, σε συνδυασμό με τους βαθμούς που είχε πάρει η Lancia με την Fulvia νωρίτερα στην σεζόν, ήταν αρκετό για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Και η επιτυχία συνεχίστηκε αδιάλειπτα και τις επόμενες δύο χρονιές, με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών να καταλήγει και πάλι στην Lancia και την Stratos. Δυστυχώς, παρόλο που το αυτοκίνητο απέδειξε ότι είχε στόφα πρωταθλητή, τα μεγάλα κεφάλια του Gruppo FIAT επέλεξαν να συνεχίσουν την επίσημη προσπάθεια για το 1977 με το Fiat 131 Abarth, προφανώς για λόγους μάρκετινγκ. Ωστόσο, παρά την απουσία επίσημης υποστήριξης, το πολύ καλό αυτοκίνητο συνέχισε σε χέρια ιδιωτικών ομάδων να είναι ανταγωνιστικό και με το παραπάνω, παίρνοντας το Ευρωπαικό Πρωτάθλημα Ράλλυ και το 1977 και το 1978, ενώ η τελευταία νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ ήρθε το 1981, 5 ολόκληρα χρόνια μετά την "εγκατάλειψη" της μαμάς FIAT. Η συνολική παραγωγή της Stratos δεν ανακοινώθηκε ποτέ επίσημα, με τους περισσότερους να θεωρούν ότι τελικά κατασκευάστηκαν περίπου 490 αυτοκίνητα. Οι εκδόσεις δρόμου είναι γνωστές ως Stradale, ενώ το "HF" που συνοδεύει την Stratos όπως και πολλά ακόμα αγωνιστικά της Lancia σημαίνει "High Fidelity". Κάτι που απέδειξε και στην πράξη...
Το χαρακτηριστικό παρμπρίζ και το logo της Stratos στις πόρτες.
Λεπτομέρεια της πίσω κολώνας και της "τάπας" της βενζίνης. Δεσπόζει το σήμα του Bertone.
Πίσω κάλυμμα (που αφαιρείται μονοκόμματο). Από κάτω κατοικοεδρεύει ο κινητήρας.
"Άκα Έφε/HF", συγκινήσεις υψηλής πιστότητας. Και η διπλή εξάτμιση για να τραγουδά ο V6.
Βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά:
Μήκος: 3,71m
Πλάτος: 1,75m
Ύψος: 1,11m
Βάρος: 980 kg
Κινητήρας: 2418cc, V6 ατμοσφαιρικός με τριπλά καρμπιρατέρ Weber και ηλεκτρονική ανάφλεξη Marelli
Ισχύς: 190hp/7000rpm
Ροπή: 22,9kgm/4000rpm
Το αυτοκίνητο της φωτογράφησης είναι κατασκευής του 1976 και αρκετά "περπατημένο" με 42660 χιλιόμετρα στο οδόμετρο. Σήμερα ανήκει στην συλλογή Tomini. Όλες οι φωτογραφίες είναι δικές μου, ενώ αρκετές από τις πληροφορίες που διαβάσατε πάρθηκαν από εδώ και εδώ.
....Εξαιρετικο αφιερωμα!!!! 
