Le Samourai (1967)

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
646
Le Samourai (1967, Jean Pierre Melville)

http://www.imdb.com/title/tt0062229/

Ηθοποιοί: Alain Delon, Nathalie Delon, Cathy Rosier, Francois Perier, Jean Pierre Posier, Robert Favart

Yπόθεση: Ο Jef Costello είναι ένας μεθοδικός επαγγελματίας δολοφόνος χωρίς ποινικό μητρώο που δείχνει μια σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια των κινήσεων του. Όταν όμως θα αναλάβει τη δολοφονία ενός ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου, και παρά την μεθοδική προσήλωση στη δουλειά του, ο Costello θα φύγει από τον τόπο του εγκλήματος, επιτρέποντας πολλούς πελάτες του μαγαζιού να το δουν και ιδιαίτερα μια μαύρη πιανίστρια. Σύντομα θα βρεθεί σε κλοιό, αφού από τη μια μεριά έχει να αντιμετωπίσει έναν ικανό αστυνομικό που πιστεύει στην ενοχή του και προσπαθεί να καταρρίψει το άλλοθί του, και από την άλλη θα βρεθεί στο στόχαστρο των εντολοδόχων του που φοβούνται πως μια σύλληψη του Costello θα φέρει την αστυνομία πιο κοντά στους ίδιους.

Το Le Samourai είναι το καλύτερο δείγμα που άφησε πίσω του ο γαλλικός κινηματογράφος στο είδος των αστυνομικών ταινιών που άνθησαν τις δεκαετίες του '60 και του '70. Ο Melville είναι σαφώς επηρρεασμένος από το αμερικάνικο film-noir της δεκαετίας του '40 και δεν ντρέπεται να το δείξει. Ο φετιχιστικός τρόπος που κινηματογραφεί διάφορα αντικείμενα που αποτελούν σήματα κατατεθέν των αστυνομικών ταινιών, είναι εντυπωσιακός. Τα καπέλα, οι καμπαρντίνες, τα τσιγάρα κινηματογραφούνται με τέτοιο τρόπο που μοιάζουν να είναι μέρος κάποιας τελετουργίας. Οι νυχτερινές λήψεις είναι καταπληκτικές και μοιάζουν σαν είναι μέρος μιας νυχτερινής οδύσσειας μέσα σε μπαρ, κλαμπ και στους άδειους δρόμους. Ο Melville όμως δεν κάνει μια απλή αναπαράσταση των αμερικανικων ταινιων, αλλα φέρνει την ιστορία στα δικά του μέτρα. Μινιμαλιστικοί διάλογοι, μεγάλα πλάνα, σιωπές, παγωμένα ανέκφραστα πρόσωπα, στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία, εσωτερικότητα, νυχτερινή ατμόσφαιρα και μια απίστευτη cool αυρα που διαπερνά ολόκληρη την ταινία. Ο Melville ξέρει ότι δεν χρειάζονται πολλοί διάλογοι για να πεις μια ιστορία και η αφήγησή της ταινίας αφήνεται στις εικόνες. Η αρχική στατική σεκάνς του άδειου δωματίου που ζει ο Costello είναι μια από τις πιο όμορφες εισαγωγές στην ιστορία του σινεμά, όπως και η καταδίωξη στο μετρό που χωρίς στην πραγματικότητα να γίνεται τίποτα τόσο εντυπωσιακό, ο Melville καταφέρνει να δώσει μια από τις πιο έντονες κι αγωνιώδεις σκηνές σε αστυνομική ταινία. H νυχτερινή δράση της ταινίας προσδίδει έναν ονειρικό τόνο που ενισχύεται από τις σιωπές, την απάθεια του βασικού χαρακτήρα και την συνεχή επανάληψη των νυχτερινών περιπλανήσεων.Η αφηγηματική της εξέλιξη μέσα από μια υπνωτική, moody ατμόσφαιρα, την επίμονη χρήση των βλεμμάτων, τη σχεδόν φουτουριστική απεικόνιση του νυχτερινού Παρισιού, τις αισθητικά άψογες εικόνες, τη θεατρική προσέγγιση, το jazzy soundtrack είναι ένα σεμινάριο πάνω στη μηχανική και στην αισθητική του σασπένς και της δράσης. Επιπλέον ο Melville μέσα από μια σχετικά απλή ιστορία καταφέρνει να βγάλει μια ιδαίτερη προβληματική. Η σχολαστική μεθοδικότητα του Costello δίνει την εντύπωση ενός ανθρώπου που δεν υπάρχει παρά μόνο μέσα από τις πράξεις του, καθώς η ταινία περιγράφει υπομονετικά την προετοιμασία του για να τελειώσει τη δουλειά που του ανέθεσαν που σταδιακά θα κορυφωθεί στήν τελική τελετουργία που οδηγεί στον θάνατο. Επιπλέον η προσέγγιση της ιστορίας ενός ανθρώπου, καταδικασμένου στη μοναξιά από την μοίρα και απο τον τρόπο ζωής που επέλεξε, θα οδηγηθεί στην ψυχική κατάρρευση, αναζητώντας το αναπόφευκτο του θανάτου, δημιουργεί μια μοιρολατρική αίσθηση που ταιριάζει με τον τίτλο της ταινία και την αναφορά στο bushido. Ο Alain Delon δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του, και τα παγωμένα χαρακτηριστικά του προσώπου του ταιριαζουν απόλυτα με τον βασικό χαρακτήρα. Δεν νομίζω ότι κάποιος άλλος θα μπορούσε να ερμηνεύσει τόσο καλά τον χαρακτήρα. Κυριολεκτικά ο Alain Delon είναι ο Jef Costello.

Trailer:

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Κινηματογραφικό διαμάντι, όπως και το Le doulos του ίδιου σκηνοθέτη. Μπράβο και πάλι για μια πολύ ωραία ανάλυση φίλε.
 
Πίσω
Μπλουζα