Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.314
- Αντιδράσεις
- 480
Live and Let Die (1988)
- Καλά βρε συ Alucard, τόσο καιρό είχες να κάνεις review, αυτό το παιχνίδι επέλεξες;
- Ε, αυτό μου άρεσε. Γενικά προτιμούσα τα underground παιχνίδια. Τι να κάνουμε τώρα;;;
Και να σου πω και κάτι ακόμη; Το συγκεκριμένο ήθελα πολύ καιρό να το αναφέρω στα reviews αλλά για κάποιο λόγο όλο και κάποιο άλλο εμφανιζόταν την τελευταία στιγμή και το ανέβαλα. Μη νομίζει κανείς όμως ότι ο συγκεκριμένος τίτλος είναι τυχαίος. Το Live and Let Die έχει πάρα πολύ καλό gameplay. Κάτι μεταξύ racing game και shooter το οποίο άφηνε στο τέλος πολύ καλές εντυπώσεις στον gamer. Σχεδιασμένο από την Elite, κυκλοφόρησε για τις πλατφόρμες των C64, Amiga, Atari ST, CPC και Spectrum το 1988 από την Domark Software, μόλις… 15 χρόνια μετά την προβολή της ομώνυμης ταινίας στους κινηματογράφους. Μη με ρωτήσετε ποια ταινία είναι αυτή. Για James Bond μιλάμε.
Εντάξει, ας τη θυμηθούμε λίγο μέσα από το παιχνίδι για τον C64.
Say… live and let die.
(Ξέρω θυμίζει περισσότερο Guns N’ Roses παρόλο που το αυθεντικό κομμάτι ανήκει στους Wings).
James Bond, Wings, Guns N’ Roses, Commodore 64… χαμός γίνεται. Ας επανέλθουμε όμως στην ταινία Live and Let Die με τον James Bond. Εεε… στο παιχνίδι ήθελα να πω.
Αναλαμβάνουμε λοιπόν τον ρόλο του Βρετανού μυστικού πράκτορα 007 της MI6, James Bond στον οποίο ανατίθεται η αποστολή του να εντοπίσει και να βάλει ένα τέλος στα σχέδια του ναρκέμπορου Mr. Big (ή Dr. Kanaga αν προτιμάτε). Και πως θα το πετύχουμε αυτό; Τo αρχηγείο μας προμηθεύει με ένα ταχύπλοο σκάφος με το οποίο θα περιπλανηθούμε σε διάφορα σημεία του πλανήτη (Σαχάρα, Βόρειο Πόλο, Νέα Ορλεάνη) για να εκπληρώσουμε την αποστολή μας.
Αρχικά το παιχνίδι εμφανίζει την υδρόγειο πάνω στην οποία μπορούμε να επιλέξουμε το σημείο από το οποίο θα ξεκινήσουμε. Παρουσιάζονται 4 σημεία εκ των οποίων στα 3 (Practice Course, Βόρειος Πόλος και Έρημος της Σαχάρας) θα εξασκήσουμε τις ικανότητές μας στο χειρισμό του ταχυπλόου μας.
Το ταχύπλοο διαθέτει πυροβόλο όπλο και τορπίλες (κάντε οικονομία γιατί έχουμε μόνο τρεις) με τα οποία βάλουμε εναντίον των εχθρικών στόχων και των διαφόρων εμποδίων που εμφανίζονται στο παιχνίδι. Όπως είναι αναμενόμενο το σκάφος μας διαθέτει περιορισμένη ποσότητα καυσίμου η οποία όταν φθάσει στο μηδέν… Game Over.
Στην πρώτη πίστα εξάσκησης (Practice Course) δε θα μας απασχολήσουν τα καύσιμα αλλά θα πρέπει να βελτιώσουμε την ικανότητά μας στο να πυροβολούμε του κόκκινους στόχους με το πυροβόλο και τους μαύρους με τις τορπίλες αποφεύγοντας παράλληλα τα βράχια που εμφανίζονται στην πορεία μας.
Εξάσκηση σε κόκκινους και μαύρους στόχους. Θυμήθηκα το Combat School.
Στο “North Pole Training Exercise” τα πράγματα δυσκολεύουν καθώς εκτός των αντίπαλων ταχυπλόων, των αεροπλάνων που εκτοξεύουν εναντίον μας τορπίλες και μας πυροβολούν, των θαλάσσιων ναρκών, των παγόβουνων, των τεράστιων τειχών και εμποδίων, τα αντίπαλα πολυβολεία και τα σκοτεινά τούνελ (!!!! Αναπνοή!!!!….), έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τη στάθμη των καυσίμων μας η οποία κατεβαίνει με γοργούς ρυθμούς και συνεπώς πρέπει να ανανεώνεται το συντομότερο. Ευτυχώς κάποια φίλια ελικόπτερα που κάνουν την εμφάνισή τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα ρίχνουν με αλεξίπτωτα πολεμοφόδια ανανεώνοντας τον αριθμό των τορπιλών μας και των καυσίμων. Προσοχή όμως μην πυροβολήσουμε κατά λάθος τα πολεμοφόδια όσο είναι στην επιφάνεια γιατί μετά θα τα κλαίμε.
Η διαδρομή μας στενεύει ιδιαίτερα σε αρκετά σημεία της πίστας.
Στη “Sahara Desert Training Exercise” έχουμε να αντιμετωπίσουμε σχεδόν όλα τα παραπάνω (αντί προφανώς για παγόβουνα εδώ εμφανίζονται τεράστια βράχια), αλλά σε τροπικό κλίμα. Ο χάρτης φαίνεται αρκετά πιο δύσκολος και πολλές φορές θα χρειαστούμε τη βοήθεια ορισμένων κορμών οι οποίοι επιπλέουν στον ποταμό και πατώντας πάνω τους πραγματοποιούμενα ένα ψηλό και μακρινό άλμα αποφεύγοντας έτσι βράχια και ό,τι βρίσκεται από κάτω μας. Προσοχή όμως γιατί μπορεί να προσγειωθούμε ακριβώς μπροστά από νέα εμπόδια και να συγκρουστούμε μαζί τους. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να πατήσουμε σε κεκλιμένα επίπεδα οπότε και το ταχύπλοό μας θα ολισθήσει πάνω τους και θα αποφύγουμε εμπόδια που υπάρχουν στα δεξιά ή αριστερά μας.
Χρησιμοποιώντας τα κεκλιμένα επίπεδα του ποταμιού.
Εφόσον τα πάμε καλά με τις πίστες εξάσκησης μπορούμε να ξεκινήσουμε την κύρια αποστολή μας στη Νέα Ορλεάνη όπου θα φανεί πόσο καλή εκπαίδευση λάβαμε στις προηγούμενες πίστες. Το να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να χαρτογραφηθεί η περιοχή, οι εχθροί, τα εμπόδια και τα σημεία στα οποία εμφανίζονται τα πολεμοφόδια φαντάζομαι πως είναι περιττό. Οι κινήσεις μας πρέπει να είναι ακριβείς και να πραγματοποιούνται σχεδόν με απόλυτο συγχρονισμό αν δε θέλουμε να ξεμείνουμε από καύσιμα στο μέσον της πορείας μας.
Το ποτάμι το οποίο διασχίζουμε στενεύει σε αρκετά σημεία ενώ σε άλλα διχοτομείται με τα πλωτά καύσιμα να εμφανίζονται μόνο στη μία πορεία του ποταμού. Μόνο με επανειλημμένες προσπάθειες μπορούμε να απομνημονεύσουμε την πίστα και να συγχρονίσουμε τις κινήσεις μας ώστε να λαμβάνουμε τα αναγκαία πολεμοφόδια χωρίς να συγκρουστούμε με τους βράχους και τα εμπόδια. Θα έλεγα πως γενικά το παιχνίδι θυμίζει το gameplay του Buggy Boy σε αρκετά σημεία. Το ταχύπλοό μας όμως δεν είναι τόσο νευρικό και δεν ανταποκρίνεται τόσο άμεσα στις κινήσεις του joystick. Τι τα θέλετε; Σε θάλασσα κινούμαστε συνεπώς η πρόσφυση δεν είναι η ίδια.
Αν καταφέρουμε και φθάσουμε μέχρι το τέλος του ποταμού εμφανίζεται οι μεγαλοπρεπέστατες διαβολικές εγκαταστάσεις του Dr. Kanaga όπου εκτοξεύουν τορπίλες εναντίον μας τις οποίες καλούμαστε να αποφύγουμε. Στη συνέχεια είναι η δική μας σειρά όπου με ένα και μόνο βλήμα θα τις θέσουμε εκτός λειτουργίας και έτσι θα ολοκληρώσουμε την αποστολή μας.
Στο φινάλε του παιχνιδιού.
Στο τεχνικό τομέα το Live and Let Die δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας μιας και τα χρώματα είναι λίγα (αν και ευχάριστα), μουσικό θέμα δεν υπάρχει, ακούγονται μόνο ηχητικά εφέ στο παιχνίδι (μονότονα), ενώ και ο χειρισμός του sprite μας δεν είναι άμεσος στις κινήσεις μας. Ευτυχώς όμως «άδικοι θάνατοι» από κακό collision detection δεν υπάρχουν. Όπως αναφέρθηκε λοιπόν αυτό που κρατάει κολλημένο για αρκετό καιρό τον gamer είναι το πολύ καλό και ευχάριστο gameplay του. Ευχάριστο στην απλότητα και στο ιδιαίτερα ομαλό scrolling του οποίου μετά από μερικές προσπάθειες συνηθίζουμε και συγχρονιζόμαστε με ευκολία. Θα έλεγα πως έπειτα από λίγο μοιάζεις σαν εργάτης που κάνεις προκαθορισμένες κινήσεις. Ίσως ακούγεται μονότονο το παραπάνω αλλά δεν είναι. Αντίθετα είναι αρκετά ευχάριστο. Δοκιμάστε το. Ζέστη έχει. Μια βόλτα με το ταχύπλοο θα σας δροσίσει και θα σας πείσει.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
