'Living a Boy's Adventure Tale' - μια σύντομη αναφορά στους A-Ha

[tantalos]

Bλέποντας αναφορές σε σειρά συγκροτημάτων του ʼ80, θέλησα να κάνω μια σύντομη, αναλογικά με την αξία του συγκροτήματος, αναφορά στο πλέον αγαπήμενο μου group από το συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα.

Προβολή συνημμένου 45912

Οι A-Ha δημιουργήθηκαν στο Όσλο της Νορβηγίας πριν 30 χρόνια – το 1982. Από τον πρώτο τους δίσκο, μέχρι και τον τελευταίο, θα δείτε το όνομά τους γραμμένο με μικρά γράμματα -ʽ a-ha ʽ . Ήρωες αυτής της ιστορίας – ή μέλη του γκρουπ, αν προτιμάτε, ήταν ο τραγουδιστής Morten Harket, ο κιθαρίστας Paul Waaktaar και ο κιμπορντίστας Magne Furuholmen.

Ένα βράδυ, στις αρχές της δεκαετίας του ʼ80, ο Harket ευτύχησε να γίνει μάρτυρας μιας live ερμηνείας των ʽBridgesʼ, του τότε συγκροτήματος των Waaktaar και Furuholmen. Οι δυο τους ερμήνευσαν, μεταξύ άλλων , το τραγούδι ʽThe Juicy fruit songʼ . Ήταν ένας από τους λόγους που ώθησε τον Harket να πλησιάσει τους δύο νέους, σχηματίζοντας έτσι τους ʽa-haʼ.

Οι τρεις τους μετέβησαν στο Λονδίνο προκειμένου να κυνηγήσουν καλύτερες ευκαιρίες στη μουσική βιομηχανία. Εκεί, επέλεξαν για τις ηχογραφήσεις τους το studio του John Ratcliff γιατί – μεταξύ άλλων – σε ένα δωμάτιό του υπήρχε και ένα… ηλεκτρονικό παιχνίδι Space Invaders !

Το τραγούδι των Bridges ʽThe Juicy fruit songʼ επανεκτελέστηκε από τους a-ha με το όνομα ʽLesson Oneʼ . Υπέστη όμως νέες διορθώσεις, επανηχογραφήσεις κλπ – για να καταλήξει τελικά στο γνωστό μας πλέον αριστούργημα ʽΤake On Meʼ, ένα τραγούδι το οποίο έμελλε να τους απογειώσει στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα.

Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ άτυχο που άργησα να ασχοληθώ με τους A-Ha, μια που δεν είχα την ευκαιρία να τους απολαύσω στις επισκέψεις τους στην Ελλάδα. Γνωρίζω πως η παραπάνω αναφορά μου στερείται πολλών στοιχείων της πλούσιας βιογραφίας τους, δεν ήθελα όμως να καταχραστώ περισσότερο τον χώρο του forum αλλά και της υπομονής σας

Προβολή συνημμένου 45913

 

[D@redevil]

Εξαιρετικό αφιερωματάκι, φίλε Tantale!

Έχει ακριβώς αυτά που πρέπει! Για τα άλλα, έχουμε τη Wikipedia!

Εγώ τους ξεχώρισα από το The living Daylights, soundtrack της ομώνυμης ταινίας του Bond!

 

[Nemo]

Αν και οι Α-ha στην διαρκεια των 80ς δεν ηταν στο Τοπ 3 των αγαπημενων συγκροτηματων (οχι οτι δεν μου αρεσαν τοτε ,απλα τους εκτιμησα περισσοτερο μεγαλωνοντας οπως και τους Tears for Fears e.t.c.)

Στους A-ha ανηκει το Hunting High And low ειναι το ποιο αγαπημενο μου τραγουδι της δεκαετιας των 80ς ,το οποιο παρεπιμπτοντως συνοδευεται και με ενα πανεμορφο videoclip .

 

[tantalos]

@Daredevil, Ντροπή μου που δεν το ανέφερα! Είχα σκοπό να το συμπεριλάβω, αλλά με την πίεση του χρόνου εκείνη τη στιγμή το ξέχασα... Το εν λόγω κομμάτι το συγκαταλέγω μέσα στα 5 αγαπημένα μου από τους A-Ha...

Το τραγουδι που εβαλες εσυ Νεμο, θα τολμησω να πω πως ισως ειναι και το τοπ-αγαπημενο μου. Λεω 'θα τολμησω' γιατι, οπως συνηθως συμβαινει με τα αγαπημενα συγκροτηματα καποιου, δυσκολα ξεχωριζεις ενα τραγουδι. Ομως το εν λογω κομματι ειναι πραγματικά μοναδικό.

Ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον, ελπιζω να βρω και άλλους ανθρωπους - φιλους των A-Ha!

 

[filmmusic]

Κάπως μ'έπιασε σήμερα και μπήκα σε A-Ha mode!

Είχα στο μυαλό μου ότι είχα ακούσει 3 τραγούδια τους που μου άρεσαν πολύ και τίποτε άλλο.

Living Daylights, Take On Me, Summer moved on!

Λέω, δεν κοιτάω να δω ποιά είναι τα best τους να μάθω και κανά άλλο τραγούδι;

Βάζω το Stay on the Roads!

Από το πρώτο δευτερόλεπτο: ΚΛΑΜΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Το'χα απωθήσει από τη μνήμη μου και δεν είχα καταλάβει ότι ήξερα ΚΑΙ αυτό!

Μου'χε κάνει ένας ραδιοφωνικός παραγωγός μια mixed-tape τότε, και δεν είχε γράψει πάνω τα τραγούδια και δεν τα ήξερα με τα ονόματα!

Το άκουσα τώρα πρώτη φορά μετά από 26-27 χρόνια και η συγκίνηση ήταν απερίγραπτη!

 

[Mikkael Sin]

Οι A-HA είναι η αγαπημένη μου μπάντα και το Stay on these roads το αγαπημένο μου κομμάτι (όχι μόνο απ' αυτούς, γενικά). Οι τύποι είναι εθνικοί ήρωες στη χώρα τους! Έχοντας ακούσει άπειρα συγκροτήματα και τραγούδια, παίζοντας μουσική και γνωρίζοντας -εκτός των άλλων- και τις τοπικές σκηνές, μπορώ να πω οτι οι Νορβηγοί έχουν γράψει "διαμάντια" τα οποία δυστυχώς έμειναν στη σκιά των "best of". Δυστυχώς, η εμφάνισή τους (κυρίως του Morten) δεν επέτρεψε σε μεγάλο μέρος του "σοβαρού" μουσικόφιλου κοινού να τους παρακολουθήσει, θεωρώντας τους ακόμα μια pop τσιχλόφουσκα. Στα αλμπουμ τους, παρόλα αυτά, υπάρχουν τεράστιες στιγμές που κατά κανόνα δε βρίσκουν θέση σε "best of" συλλογές. Κομμάτια που δεν έτυχαν προβολής και δεν προωθήθηκαν με κάποιο videoclip (εξαιρετικά videos είχε το γκρουπ) μένοντας "κρυμμένα" για όσους ψάχτηκαν λίγο -ή πολύ- περισσότερο.

Οκ, προφανώς θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, εκθειάζοντας τις... βαριές κι ασήκωτες (για popular music) συνθέσεις,τις ανεπανάληπτες ερμηνείες του Harket, τους εξαιρετικούς (για pop μουσική πάντα) στίχους και την υποδειγματική χρήση των keyboards.

Ας μη μακρυγορώ. Είχα την τύχη να τους δω live στη Θεσ/νίκη το 2005. Δεν είχαν έρθει πριν ή μετά απ' αυτό, αλλιώς θα ήμουν εκεί! Οι A-HA επέστρεψαν το 2015 με το άλμπουμ τους Cast in Steel, το οποίο -χωρίς να συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου- κρύβει 3-4 θησαυρούς.

 

[tantalos]

Οι A-HA είναι η αγαπημένη μου μπάντα και το Stay on these roads το αγαπημένο μου κομμάτι (όχι μόνο απ' αυτούς, γενικά). Οι τύποι είναι εθνικοί ήρωες στη χώρα τους! Έχοντας ακούσει άπειρα συγκροτήματα και τραγούδια, παίζοντας μουσική και γνωρίζοντας -εκτός των άλλων- και τις τοπικές σκηνές, μπορώ να πω οτι οι Νορβηγοί έχουν γράψει "διαμάντια" τα οποία δυστυχώς έμειναν στη σκιά των "best of". Δυστυχώς, η εμφάνισή τους (κυρίως του Morten) δεν επέτρεψε σε μεγάλο μέρος του "σοβαρού" μουσικόφιλου κοινού να τους παρακολουθήσει, θεωρώντας τους ακόμα μια pop τσιχλόφουσκα. Στα αλμπουμ τους, παρόλα αυτά, υπάρχουν τεράστιες στιγμές που κατά κανόνα δε βρίσκουν θέση σε "best of" συλλογές. Κομμάτια που δεν έτυχαν προβολής και δεν προωθήθηκαν με κάποιο videoclip (εξαιρετικά videos είχε το γκρουπ) μένοντας "κρυμμένα" για όσους ψάχτηκαν λίγο -ή πολύ- περισσότερο.
Οκ, προφανώς θα μπορούσα να μιλάω για ώρες, εκθειάζοντας τις... βαριές κι ασήκωτες (για popular music) συνθέσεις,τις ανεπανάληπτες ερμηνείες του Harket, τους εξαιρετικούς (για pop μουσική πάντα) στίχους και την υποδειγματική χρήση των keyboards.

Ας μη μακρυγορώ. Είχα την τύχη να τους δω live στη Θεσ/νίκη το 2005. Δεν είχαν έρθει πριν ή μετά απ' αυτό, αλλιώς θα ήμουν εκεί! Οι A-HA επέστρεψαν το 2015 με το άλμπουμ τους Cast in Steel, το οποίο -χωρίς να συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου- κρύβει 3-4 θησαυρούς.

Καπως ετσι σκεφτομαι κ εγω. Με τη μονη διαφορα οτι , δυστυχως, τους ανακαλυψα πολυ αργα, το 2010. Εκτοτε όμως τους ακούω σε καθημερινή βάση. Πίστευα ότι δε θα μπορέσω να τους δω live ποτέ, μέχρι που ανακοίνωσαν το reunion και την περιοδεία τους, οπότε και έκλεισα άμεσα εισιτήρια για Φρανκφούρτη, για να τους δω εκεί. Απερίγραπτο το συναίσθημα πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά το live. Ένιωσα ότι οι δύο, σχεδόν, ώρες του πέρασαν σαν νερό.

Σκοπεύω να τους ξαναδώ στην Acoustic Tour τους, το 2018, σε Βιέννη και Μόναχο. Δυστυχώς ( ; ) είναι Acoustic Tour, αλλά είναι τέτοια η επιθυμία μου να τους δω και πάλι, που δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω την ευκαιρία

 

[Mikkael Sin]

Το unplugged κυκλοφόρησε ή αναμένεται, κάπου τώρα. Κάτι λίγα είδα στο youtube...

Αν καταφέρεις να παρακολουθήσεις ένα από κοντά, είσαι ΤΙΤΑΝΑΣ!!!

 

[tantalos]

Το unplugged κυκλοφόρησε ή αναμένεται, κάπου τώρα. Κάτι λίγα είδα στο youtube...

Αν καταφέρεις να παρακολουθήσεις ένα από κοντά, είσαι ΤΙΤΑΝΑΣ!!!

Κατορθωσα να τους δω φιλε μου, σε Βιεννη και Μοναχο. Η εμπειρια του unplugged show ηταν ανεπαναληπτη. Οταν τελειωσε το 1ο live (στη Βιεννη), αισθανθηκα μια τεραστια ανακουφιση που ειχα βγαλει εισιτηριο για να τους δω και την επομενη στο Μοναχο! Καταπληκτικα live, και τα δυο... Και μόνο που παίξανε το εκπληκτικό "Memorial Beach", ξεφευγοντας εστω και για 4-5 λεπτα από κλασσικά μονοπάτια 'εμπορικών' τραγουδιών.... Τι να πω. Δεν εχω λογια!

Πριν λιγες μερες τους ξαναειδα στο Cambridge, στο Ην. Βασιλειο, στα πλαισια της "Electric Summer" περιοδειας τους. Δυστυχως τα συναισθηματα μου δεν ηταν τα ιδια. Ακουστικά ήταν εξαιρετικοί - όμως ο Harket στα πρωτα 4-5 τραγούδια του live έδινε την εντύπωση πως δεν θέλει να βρίσκεται εκεί. Ίσως έκανε συντήρηση δυνάμεων (πλησιάζουν τα 60, έδωσαν τόσα live αυτή τη χρονιά και συνεχίζουν να περιοδεύουν όλο τον κόσμο μέσα στο καλοκαίρι), ποιος ξέρει. Πάντως με ξενέρωσε αυτό. Στη συνέχεια κάπως βελτιώθηκε η κατάσταση, στο encore ήταν εξαιρετικός. Κατά τα άλλα όμως, όπως είπα, η απόδοση των τραγουδιών ήταν άριστη - με εξαίρεση το Train of Thought, το οποίο το παίξανε στη μορφή του "Demo" του τραγουδιου (στο οποίο έχει τη μελωδία που εμφανίστηκε αργότερα στο 'Cold River' και προφανως δεν έχει καμια σχέση με την τελική μορφή του) και που προσωπικά δε μου άρεσε καθόλου.

Γενικά έφυγα με ανάμικτα συναισθήματα από το Cambridge. Δεν περίμενα το Acoustic Live να μ' αρεσει παραπάνω από το Electric. Ελπίζω να τους ξαναδώ όμως σύντομα!