Metal Hammer (& Heavy Metal)

exetlaios

Retro PaTRi@RcH
Joined
17 Mαϊ 2006
Μηνύματα
4.460
Αντιδράσεις
1.031
Τι να πει κανείς γι'αυτό το περιοδικό ;

Προσωπικά το διάβαζα από την πέμπτη δημοτικού, μέχρι και τα 19 μου χρόνια.

Αγαπημένα άρθρα :

1. Ο καζαμίας στον οποίον ο Joe DeMaio αποκεφάλισε τον Rick Astley σε ποδοσφαιρικό αγώνα "metal vs pop".

2. Αφιέρωμα Εpic Metal. Στάθηκε αφορμή να μάθω συγκροτήματα όπως SWORD, HEIR APPARENT κ.α.

3. Αφιέρωμα White Metal. Στάθηκε αφορμή να μάθω συγκροτήματα όπως STRYPER, TROUBLE κ.α.

4. Ένα φωτογραφικό seession των Anthrax με τίτλο "Άνθρακες ο θησαυρός" με τον Scott "Not" Ian σε απίστευτα αστείες γκριμάτσες.
 
Βρήκα που ειναι τα γραφεια του κατα τυχη, 5 λεπτά απο το σπίτι μου...

Αλλα σαν περιοδικό, δεν μου πολυ αρεσει να σου πω την αλήθεια, δεν εχει πολλά νεα και οι κριτικές ειναι του στυλ "Τα παλικαρια κοπανανε υπεροχα και όποιος πιστευει αλλιώς να μην βρίσκει παρκινγκ αυριο"

Τωρα που το σκεφτομαι έχει πολλά κοινά με τα περιοδικά υπολογιστών και games στην ελλάδα, μικρή και ατελής υλα και μη αντικειμενικες κριτικές (η μάλλον αντικειμενικότατες, με αξονα το $$$$$$)
 
Ναι, αλλα ο Exetlaios μιλαει για τις retro εποχες του περιοδικου οταν ονομαζοταν Heavy Metal και δεν ειχε καμια σχεση με το περιοδικο στο οποιο αναφερεσαι.
 
Αγοραζα το περιοδικο οταν λεγοταν Heavy Metal ~1987

Αγαπημενα αρθρα...η στηλη του Πρασουλα ;)
 
Το θέμα είναι οτι δέν μπορώ να κρίνω τα παλιότερα τευχη, γιατι οταν πας στο σχολειο με το MH παραμασχαλα αλλα δεν μπορεις να συγκρίνεις (γιατι οι συμμαθητές ακουν Χαριτοδιπλωμένο) μουσικά ακουσματα, το περιοδικό σου φαίνεται Βίβλος και ας ειναι τυπου The Dog
 
Ναι Saulot, εχεις δικιο για την εποχη που καταλαβαινω οτι αναφερεσαι - απλα ξαναλεω οτι το Metal Hammer στην εποχη που αναφερομαστε (80s) με τον τοτε τιτλο Heavy Metal δεν εχει σχεση με το περιοδικο που αναφερεις εσυ. Δεν εκανε συγκριτικα της πλακας, δεν ειχε συντακτες διανοητικα και εκφραστικα ανεπαρκεις και σιγουρα δεν ηταν The Dog.

Σεβαστες οι αποψεις σου αλλα σου ξαναλεω οτι δεν ειναι σχετικες με το θεμα για το οποιο μιλαμε.
 
telamonas.stokos είπε:
Ναι, αλλα ο Exetlaios μιλαει για τις retro εποχες του περιοδικου οταν ονομαζοταν Heavy Metal και δεν ειχε καμια σχεση με το περιοδικο στο οποιο αναφερεσαι.
Καλησπέρα tel.

Νομίζω πως κάνεις λάθος στα παραπάνω. Δεν μπόρεσα να δω κάπου τον exetlaio να αναφέρετε αποκλειστικά στο περιοδικό Heavy Metal.

Εξάλλου πολλά από τα άρθρα που αναφέρει, γράφτηκαν μετά το 80 και όχι νωρίτερα (και σίγουρα όχι στο περιοδικό Heavy Metal).

Επίσης ακόμη και σήμερα ονομάζεται Metal Hammer (& Heavy Metal), επομένως δεν νομίζω πως αναφέρεται στο περιοδικό με την παλιά του ονομασία (που υπήρχε τη δεκαετία 80).

Αν κάνω βέβαια λάθος στα παραπάνω ας με διορθώσει ο exetlaios ή κάποιος άλλος.
 
Aluc μπορει να εχεις απολυτο δικιο - οντως μονο ο exetlaios μπορει να το ξεκαθαρισει το θεμα. Εκανα παντως τις σχετικες αφαιρεσεις πριν γραψω στον Saulot.

Exetlaios 32 χρονων σημερα - γεννηθεις το 1975

5 Δημοτικου στα 11 περιπου - 1986

19 ετων - 1994

Αρα προλαβε το Heavy Metal στην πρωτη του μορφη και φυσικα το Metal Hammer.

Saulot 24 χρονων σημερα - γεννηθεις το 1983

Υποθετικα στα 12 - 1995

Δεν προλαβε το Heavy Metal παρα μονο το Metal Hammer.

(ναι ειναι λιγο "αριθμητικη" του Καραγκιοζη - αλλα εκανα οτι μπορουσα :biglaugh:)
 
Ρε παιδιά με μπερδέψατε ! :confused:

Την εποχή που μιλάμε, ΜΟΝΟ ένα περιοδικό υπήρχε !

Αρχικά λεγόταν σκέτο HEAVY METAL και αργότερα ξεκίνησε συνεργασία με το METAL HAMMER,

οπότε και απέκτησε το "σύνθετο" όνομά του.

Τα άρθρα που ανέφερα, ήταν όλα την εποχή που είπα ότι το διάβαζα.
 
Οπως και να εχει το HEAVY METAL ηταν πολυ πιο χυμα και το γουσταρα πολυ αλλα το προλαβα προς το τελος του,το HAMMER ξεκινησε πολυ καλα ,αλλα παραεμπορικευτηκε οπως και ολα αλλα στη λιθινη εποχη ηταν ο μονος οδηγος και γνωρησα με την βοηθεια τους εκατονταδες γκρουπ. Μακαρι να υπηρχε καποιος να εκανε απο την αρχη ολα τα τευχη digital!! :icon_cry:
 
Αν μιλάμε για το Heavy Metal απο τα 80's, το διάβαζα συστηματικά για 3-4 χρόνια.
 
Metal Hammer...

Τον Δεκέμβριο του 84 ένα περιοδικό με τίτλο " Rock - New wave - Heavy Metal" σκάει μύτη στα περίπτερα. Μοναδικός συντάκτης ο Γιάννης Κουτουβός (Υπάλληλος της ΕΜΙ). Το εξώφυλλο ήταν ένα παζλ από φωτογραφίες των Van Halen - Motley crue - Def Leppard - Ozzy και Judas Priest. Υπήρχαν άρθρα για Scorpions - Iron Maiden - Quiet Riot κ.λ.π. Οι φωτογραφίες ήταν όλες κλεμμένες από ξένα περιοδικά και το artwork φτωχό. Κάτι νέο όμως είχε ξεκινήσει.

Τον Ιούνιο του 86 ο Κουτουβός τα "σπάει" με τον εκδότη (Γκρίτζαλης) με αιτία την συναυλία των SAXON στη Ριζούπολη. Η κακή διαχείριση ενός αριθμού εισιτηρίων (δώρων του περιοδικού στους αναγνώστες) φέρνει τη ρήξη στη σχέση των δύο ανδρών. O "Lord" (Υπάλληλος της F.M. records τότε) χρίζεται Αρχισυντάκτης και καθιερώνει τον τίτλο "Heavy Metal". Ο "Lord" έδωσε μια πιο Τhrash πνοή στο περιοδικό και οι πωλήσεις άρχισαν να ανεβαίνουν.

Τον Φεβρουάριο του 87 το περιοδικό πωλείται και νέοι εκδότες αναλαμβάνουν Κούρτης - Γκιτέρσος. Ο "Lord" αποχωρεί από το πόστο του αρχισυντάκτη επειδή οι νέοι εκδότες θέλουν πιο "Κραχτά" εξώφυλλα αλλά και θέματα. Παραμένει ως συντάκτης ενώ την αρχισυνταξία αναλαμβάνει ο Χάρης Πρασούλας. Επί των ημερών του διαπράχθηκε ένα από τα δύο μεγάλα εγκλήματα του περιοδικού.

Τον Μάρτη του 87 αρχισυντάκτης αναλαμβάνει ο Ανδρέας Τσουρινάκης και το επίπεδο του περιοδικού (Heavy Metal) έχει αρχίσει να ανεβαίνει αισθητά. Στο τεύχος Φεβρουαρίου (με εξώφυλλο Scorpions) επιτυγχάνεται το ακατόρθωτο. ΟΚΤΩ αποκλειστικές συνεντεύξεις. Τα στάνταρ έχουν ανέβει μέχρι που...

Εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα , με νέο τίτλο εμφανίζεται το "Metal Hammer & Heavy Metal" έτσι όπως το ξέρουμε σήμερα. Όλοι μιλούν για νέα "Συνεργασία". Τον Φεβρουάριο του 91 υπεύθυνος ύλης αναλαμβάνει ο Χάρης Καραολίδης. Τον Ιανουάριο του 93 αναλαμβάνει αρχισυντάκτης και ξεκινούν επισήμως πλέον τα "έκτροπα".

H ιστορική καταγραφή σταματάει εδώ. Τον Μάρτη του 94 η μαμά πατρίδα με κάλεσε να εκπληρώσω τα στρατιωτικά μου καθήκοντα. Κάποια τεύχη που είχα αγοράσει χάθηκαν στη δίνη της θητείας μου. Από τότε το αγοράζω αραιά και που (μια με δύο φορές το χρόνο) γιατί δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα. Το Internet, τα δεκάδες site και τα εκατοντάδες metal chat rooms προσφέρουν τεράστια ενημέρωση. Προτιμώ να ψάχνομαι και όχι να μου προσφέρει μασημένη τροφή αυτό το διαφημιστικό έντυπο των δισκογραφικών εταιρειών.

Και τώρα τo σχόλιο:

[edit] φήμες [/edit]

Ένα άλλο αισχρό συμβάν ήταν το εξής. Μέσα από τη στήλη της Αλληλογραφίας (γύρω στο 88 με 89) "προωθούσαν με χίλια" την κόντρα Thrash και Epic σαν συνέχεια των εμπρηστικών σχολίων που δημοσιεύονταν στο περιοδικό ( [edit] του τότε αρχισυντάκτη Χάρη Πρασούλα ) με δυσάρεστα αποτελέσματα, που έχουν αφήσει τα σημάδια τους σε πολλούς ακόμα μέχρι και σήμερα. Όταν όμως είσαι 16 χρονών δεν μπορείς να διαβάσεις το πραγματικό νόημα "between the lines". Το πραγματικό νόημα ήταν ότι καλλιεργούσαν αριστοτεχνικά την κόντρα μόνο για εμπορικούς λόγους. Όταν είσαι "μαντρωμένος" γίνεσαι πολύ εύκολα αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. "Διαίρει και βασίλευε" ΚΑΝΟΝΙΚΑ και με το νόμο.

Για τα τότε δεδομένα δεν μπορούσες να ακούς Manowar και Slayer. Το ωραίο ήταν ότι κάνα δυο φορές είχαν δημοσιεύσει και επικριτικές, προς αυτούς, επιστολές. H απάντηση που έδιναν ήταν του τύπου: "Εντάξει μεγάλε μας την είπες, πήγαινε τώρα να το παίξεις μεταλλάς στη παρέα σου" Όπως καταλαβαίνετε η φαγωμάρα ξεκίνησε από μέσα. Εκείνη την περίοδο αλληλογραφούσα με παιδιά από Σκανδιναβία και Γερμανία και μου έγραφαν ότι αυτοί δεν είχαν τέτοιου είδους προβλήματα και στις προτιμήσεις τους μου έγραφαν για Sodom και Bon Jovi με φυσικό τρόπο (αφύσικο για μένα)

Η περιβόητη συνεργασία με το Metal Hammer δεν ήταν βέβαια παρά μια ΕΞΑΓΟΡΑ πρώτης τάξεως την οποία δεν είχαν τα κότσια να βγουν και να την παρουσιάσουν. Το Hammer αντί να εγκατασταθεί σε κάθε χώρα αυτόνομο και να συγκρουστεί εμπορικά με το περιοδικό της κάθε χώρας ,έκανε κάτι εξυπνότερο. Εξαγόρασε τον τοπικό τύπο κάθε χώρας και κατάφερε να στήσει τον ιστό του σε Αγγλία Γερμανία Ολλανδία Γαλλία κ.λ.π. Έτσι οι δισκογραφικές εταιρείες είχαν πλέον ένα πρώτης τάξεως όργανο εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους. Το ωραίο ήταν ότι μέχρι τις αρχές των 90ς πολλά άρθρα αλλά και στήλες του Ελληνικού Hammer υπογράφονταν από ξένους συντάκτες (Chris Welch, Oliver Klemm, John Duke, John Strednansky κ.λ.π.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ όμως έλαβε χώρα από τις αρχές των 90s. Μόλις κυκλοφόρησε το "Nevermind" όλη η λαίλαπα του Grunge καθώς και πλήθος alternative κυκλοφοριών πλημμύρισαν όλα τα μουσικά έντυπα, το MTV και τα ραδιόφωνα. Το "Metal Hammer" αντί να "βάλει πλάτη" και να αντισταθεί στο ρεύμα άνοιξε τα πόδια και "έσκαψε το λάκκο" του Metal. O Καραολίδης υπήρξε σημαιοφόρος αυτής της προσπάθειας και εκείνη την περίοδο τα είχε δώσει όλα (υπεύθυνος ύλης και αρχισυντάκτης γαρ) προωθώντας μπάντες όπως Faith no more - Mindfunk - Primus κλπ κλπ κλπ. Για να καταλάβετε το μέγεθος της σήψης ο Καραολίδης στη δισκοκριτική του Nevermind είχε βάλει άριστα (Πέντε αστέρια) στην πρώτη πλευρά άριστα στη δεύτερη και άριστα στην ...τρύπα ?????????? του δίσκου. Όπως λέει και στο αφιέρωμα για τα 200 lp "Μέσα σε μια νύχτα θαρρείς , τα φιγουρατζίδικα solos έγιναν ντεμοντέ, τα ρούχα πιο απλά, οι κομμώσεις έγιναν λιγότερο εκκεντρικές και το μόνο που μετρούσαν ήταν μόνο τα τραγούδια...

Εκείνη την περίοδο υπήρχαν και φωνές "αντίστασης" (Ανδρέας Βενέρης - Δημήτρης Στεργίου - Πόπη Στέφα και μερικοί άλλοι) που χάθηκαν κάτω από την πίεση του γενικού ξεπουλήματος και του ολοκληρωτικού "Yes sir" καθεστώτος. Οι δισκογραφικές εταιρείες τους ΧΟΡΕΥΑΝ ΣΤΟ ΤΑΨΙ και τους ανάγκαζαν να προωθούν ότι αυτές ήθελαν. Μέχρι και δισκοκριτική Bruce Springsteen τους φόρτωσαν και αυτοί την έκαναν. Δεν θα ξεχάσω επίσης την δισκοκριτική του Bryan Adams ????? για το Waking up the neighbours. Η Μαρία Ευθυμιάτου ξεκινούσε με την εξής φράση "O Rocker των Rocker επέστρεψε". ΧΑΧΑΧΑ . Το αστείο της υπόθεσης είναι, ότι είχαν βγάλει και διαφημιστικό ραδιοφωνικό spotακι που έπαιζε στον Rock FM και μια φωνή (του Καραολίδη) έλεγε: " Περιοδικό Metal Hammer κάθε μήνα και ...Βαρύτερο" (Ψαρώσαμε)

Η Γραμμή ήταν σαφέστατη και εμφανής. Μερικοί συντάκτες όμως στάθηκαν στο ύψος τους και μας έδωσαν με αγνό και κυρίως ανιδιοτελή τρόπο θησαυρούς γνώσεων. Ένας από αυτούς ήταν ο Ανδρέας Βενέρης. Πραγματικός εργάτης του περιοδικού με thrash καταβολές αλλά με μεγάλη αίσθηση της αντικειμενικότητας. Υπήρχαν περίοδοι που έγραφε το 80% της δισκοκριτικής ενώ παράλληλα είχε μόνιμη στήλη (Underground Metal) οπού παρουσίαζε σωρεία νέων συγκροτημάτων όλων των τάσεων.

Οι αγαπημένοι μου όμως ήταν ο Δημήτρης Στεργίου και η Πόπη Στέφα. Έγραφαν στη στήλη "Forgotten Jewels" και παρουσίαζαν σπάνιους και μη δίσκους από NWOBHM ,Southern Rock και Hard Rock. Η γραφή τους ήταν καυστική και χτυπούσε κατευθείαν στο ψαχνό. Ο τρόπος που έκλειναν τις παρουσιάσεις αυτές ήταν όλα τα λεφτά. Πάρτε μια τζούρα για να κα τα λάβετε.


Doobie Brothers " What were once vices once are now habits"
....To What... λοιπόν είναι ένα από τα πιο δυναμικά albums. Και όταν μιλάω για πραγματικό δυναμισμό, δεν εννοώ ασφαλώς τον πλαστό, νεκρό δυναμισμό που διακρίνει πολλά Heavy και Thrash σχήματα αλλά αυτόν τον γνήσιο μες από την ψυχή, αυθόρμητο δυναμισμό που διακρίνει τους πραγματικά μεγάλους Road Angels.

Ted Nugent - Free For All (1976) ...........Όσο για το free for all, όσοι από εσάς θεωρείτε μούχλα το γνήσιο Rock, καλύτερα να ξοδέψετε το χαρτζιλίκι σας στους Bon Jovi


Heavy Metal Heroes - Συλλογή (1981)


.............Αν κάποτε βρείτε σε κάποιο παλαιοπωλείο, σκονισμένο αυτό το album,μην το προσπεράσετε γελώντας γιατί θα το μετανιώσετε πικρά


Βlack Oak Arkansas - Raunch n Roll (1973)
.......Φίλοι του Heavy Metal, μην ξεχνάτε ότι ο ντράμερ Tommy Aldridge μια δεκαετία πριν συνεργαστεί με τον Ozzy, επαιζε μαζί με αυτούς τους ξεδοντιάρηδες αλκοολικούς, που όμως τύχαινε να παίζουν μουσική, και όχι τα κάλαντα με Fuzz (σ.σ. Χα Χα και γαμώ)

Και το πιο ωραίο όλων.

Atlanta Rhythm Section - Third Annual Pipe Dream (1974)

......Δεν έχω την απαίτηση από τους φίλους του Metal να ασπαστούν τους Atlanta. Να είστε όμως σίγουροι ότι όπου κι αν φτάσει η μουσική τεχνολογία, το μάρκετινγκ, τα εφέ και τα στολιδάκια, ποτέ δεν θα ξεπεράσουν την ψυχή του αδέσμευτου δημιουργού.

Ο μεταλλικός μουσικός τύπος εκείνης της περιόδου έπαιξε σημαντικό ρόλο στον παραγκωνισμό του είδους και οδήγησε τους οπαδούς του Metal σε πιο προσοδοφόρα, για τις εταιρείες μονοπάτια (Το καινούργιο πάντα πουλάει πιο πολύ) . Όταν βέβαια οι Nirvana διέλυσαν, το οικοδόμημα του Grunge γκρεμίστηκε και τώρα πια δεν ασχολείται κανείς με αυτό. Σιγά Σιγά η γραμμή πάλι άλλαξε και όλα μέλι γάλα. Το κακό όμως είχε γίνει
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
πολύ όμορφο, αφιερομα. Θυμάμαι και εγώ αρκετά απαράδεκτα του χάμμερ, μετέπειτά όμως. Για παράδειγμα η κριτηκή του πρώτου δίσκου των Hammerfall (μια μπάντα που μου αρέσει αρκετά), που όλοι οι συντάκτες το αποθέωσαν για να θάβουν την μπάντα αργότερα, και ιδιαίτερα όλοι όσοι το γύρισαν στο stoner/sludge doom μέταλ. Επίσης θυμάμαι πώς γελούσαν και συζήταγαν με τους Electric Wizard, για μπάφους και τέτοια. Φυσικά τα καλύτερα είναι τα editorials του Χρονόπουλου με τις πνευματικές και κοινωνικές ανυσηχίες.
 
Εγώ θυμάμαι μια κριτική στο "Alice in Hell' των ANIHILATOR.

Το παρουσίαζαν ως ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ άλμπουμ.

Μιλάμε για ΤΗΝ διθυραμβική κριτική.

Έτρεξα να το αγοράσω και αποδείχτηκε μια απλή μετριότητα.

Μου είχε κάνει μάλιστα εντύπωση, ότι πήγαν την επόμενη μέρα,

μετά την έκδοση του περιοδικού και στο δισκάδικο (του Lord),

υπήρχαν ολόκληρες ντάνες από δαύτο.

Σύμπτωση άραγε ;
 
Τραγική σύμπτωση, θα έλεγα.

Το γεγονός οτι η τριάδα metal hammer-sound and vision-rock city, συνεργαζόταν άψογα και έφερνε τις μπάντες που θέλανε ενώ σε άλλες δεν κάνανε διανομή δείχνει κατα πόσο αγαπούσαν αυτά τα άτομα την μουσική σκηνή.
 
Kαι μια μικρή ρουφιανιά: Το πραγματικό όνομα του Lord ήταν Βαγγέλης Μπαλτάς (κάργα φανατίλα Helloween / Megadeth), φοβερός και πληθωρικός τυπάς.

Kατά τα άλλα το αφιέρωμα του Dragon θα μπορούσα να το είχα συνθέσει και ο ίδιος, μια και ότι γράφει είναι εγκυρότατο και το προσυπογράφω εις διπλούν.

Με μια διαφορά...ήμουν από τους λίγους σχιζοφρενικούς της εποχής που άκουγα εξίσου άνετα το Sign of the Hammer και το Reign in Blood και γούσταρα τρελά την έστω επιτηδευμένη φαγωμάρα epic / thrash με τα πύρινα άρθρα εκατέρωθεν. Ήταν τόση η αφελής εμπάθεια και η πόρωση των αντιμαχόμενων παρατάξεων που άγγιζαν και ξεπερνούσαν κάθε όριο γραφικότητας. Ήταν διασκεδαστικά από τη μια μεν, δίχασαν πρόωρα δε ένα σχετικά παρθένο κοινό που άγοταν και φέροταν με σχετική ευκολία.

H συνέχεια της "Πολεμικής Σημαίας του Ήλιου", δηλαδή το blog του ΜΕΓΑΛΟΥ (έχω βίτσια τι να κάνουμε) Xάρη 'Τhe Warlord' Πρασούλα, aka Sun Knight βρίσκεται εδώ:

http://sunwarflag.blogspot.com/

Υ.Γ: Nirvana & grunge. Ηeavy Metal to the End.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ο μόνος συντάκτης με [edit] και με γνώσεις εκεί μέσα ήταν Ο Ανδρέας Βενέρης.

Όποιος διάβαζε την στήλη του Underground Metal καταλάβαινε οτι ο άνθρωπος το κατείχε το τόπι. Όλοι οι άλλοι ήταν για τα μπάζα.

Κάτι [edit] klp ήταν για σφαλιάρες. Πολύ φασαρία και ουσία Μηδεν.

Εντάξει ο Πρασούλας δεν μου άρεσε από τότε. Manowar, Warlord, Whitesnake Βαγκνερ [edit] . Heir Apparent, Lizzy Borden, Omen και αυτό ήταν όλο.

Όσο για τον Βενέρη, ο τύπος ήταν δικτυωμένος στο Underground, εξέδιδε το Fanzine Merciless Slaughter και τον ήξερε όλη η οικουμένη.

Χαρακτηριστικά οι Kreator τον είχαν στα thanks του Pleasure to kill
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ο Βενέρης δεν είχε βγάλει και κάποιες κασσέτες, με underground groups ?

Νομίζω με τίτλο MERCILESS DISORDER 1 & 2.

Τις είχα αγοράσει.

Όντως μερικά συγκροτήματα ήταν πολύ καλά.

Αγαπημένοι οι DEAD SERIOUS, με το κομμάτι "Doanld and Daisy" !

Επίσης είχε SAMAEL, DEAΤH COURIER, GROOVY AARDVARK και διάφορα άλλα.
 
Κάτι [edit] klp ήταν για σφαλιάρες. Πολύ φασαρία και ουσία Μηδεν.
Aν και είμαι από τους τελευταίους που θα έκανε τον τιμητή του Hammer (ειδικά έπειτα από τόσα χρόνια), ειλικρινά δεν νομίζω ότι η αξιότητα ενός συντάκτη κρίνεται από το αν έχει κάνει δικό του side-fanzine ή αν έχει βγάλει συλλογές κλπ. Ούτε είναι κάποιος για τις σφαλιάρες επειδή δεν ασχολείται με το underground. Εν πάσει περιπτώσει, τον Βενέρη τον σέβομαι και τον εκτιμώ απεριόριστα. Χωρίς αυτόν συγκροτήματα όπως οι Brocas Helm πιθανά να έμεναν για πολλά πολλά χρόνια άγνωστα στην Ελλάδα (αν ανακαλύπτονταν και ποτέ) και η στήλη του Underground Metal αποτελούσε πάντα έναν από τους σημαντικότερους λόγους που αγόραζα τότε περιοδικό. Θα είχε πάντως ενδιαφέρον να μαθαίναμε με τι καταπιάνεται πλέον σήμερα...

Εντάξει ο Πρασούλας δεν μου άρεσε από τότε. Manowar, Warlord, Whitesnake Βαγκνερ [edit] . Heir Apparent, Lizzy Borden, Omen και αυτό ήταν όλο.
Ναι, τι απαίσια και παλιοτελευταία συγκροτήματα όλα τους [...]. Κι αυτός ο Βάγκνερ χάλι μαύρο βρε παιδί μου. Είναι προφανές ότι διαφωνώ κάθετα για τον Πρασούλα, αλλά ακόμα περισσότερο διαφωνώ με το να μπω στην διαδικασία να φιλονικήσω για κάτι με το οποίο θα αρπαζόμουν πριν 20 χρόνια. Απλά για εμένα Πρασούλας ήταν και παραμένει από τους ελάχιστους γνήσιους στοχαστές των καιρών μας και ξεφεύγει μακράν από τα στενά όρια του μέταλ. Λίγοι μπορούσαν να τον διαβάσουν κι ακόμα λιγότεροι να τον κατανοήσουν (καθόλου ο άστοχος ο τίτλος "Heavy Metal για Λίγους"). Εν πάσει περιπτώσει, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Χμμμ ωραιο θρεντακι..

Ημουνα και γω φανατικός αναγνώστης το HM&MH απο την β γυμνασίου περιπου αν θυμαμαι καλά .Πρωτο τευχος που αγόρασα ηταν εκεινο με εξωφυλλο τον Steave Harris και δωρο ενα cdaki με συγκροτήματα οπως Cinderella κλπ- παιζει να ηταν και το πρωτο cd που βαλαν ever-

Ποσο ωραια μου φαινονταν οτι τα λεγανε τοτε!!! Δεν ειχαμε και αλλη πηγη ενημέρωσης...

Θρυλικά αρθρα

1)οι Καζαμιες που ελιωνα στο γελιο καθε χρόνο (Μπρεχτ!!, ιιιιιι γιδ!!, ιπταμενα φιδια με τρεις μασχαλες και αλλα τετοια ομορφα)

2) Τα ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ που ηταν στο ιδιο στυλ

3) Τα τεραστια αφιερωματα - οδηγοι να αγορασεις για Priest -Sabbath -Maiden που διαβαζα και ξαναδιαβαζα μεχρι να δωσω το ρημαδοπεντοχιλιαρο!

4) Το Last In Line -που εκαναν συνεντευξεις με ερωτησεις του τυπου "Αν σε κατουρουσε καποιος στη σκηνη τι θα κανες????!!!!"

5)Ανταποκρισεις απο συναυλιες...που διαβαζοντας τες εμεις τα επαρχιωτάκια μας ετρεχαν τα σάλια!

Περνωντας ...λιγο το ιντερνετ ...λιγο η εμπειρια μου καταλαβα οτι μας κοροιδευανε ψιλο γαζί!!! Στο φουλ η αντιπαραθεση λαικών -μεταλλάδων για κανεναν απολυτως λογο. Κοροιδια και στις δισκοκριτικες που ηταν στιγνες διαφημισεις! Εβγαζαν πατατα οι Gamma Ray? - 8 ο Ζαχαρόπουλος...- τρεχα ανυποψιαστε πιτσιρικο και αγορασε τον τρωγωντας την υπολοιπη βδομαδα στραγάλια!

Με τα πολλα επαψα να ασχολουμε με το hammer 3 λυκειου περιπου...

Στην τελικη δεν ξερω αν το μετανιωσα ομως που το διαβαζα...
 
Πίσω
Μπλουζα