''Miss / Μαμζέλ Πέπσι'' Λαμπέτη / Γαληνέα / Λάσκαρη / Βουγιουκλάκη

[dimitri10b]

 ​

Η Υπόθεση του έργου:

Ο Φρανσουά επωφελούμενος από την απουσία της γυναίκας του γυρνάει σπίτι με την χαριτωμένη Πέπσι, ένα κορίτσι των καμπαρέ του Παρισιού. Η Πέπσι του ξετυλίγει την ιστορία της ζωής της, του μιλάει για τους γονείς της, για τα όνειρα της να γίνει ηθοποιός και το πώς τελικά κατέληξε στην ζωή που κάνει. Περνούν τη νύχτα μαζί και ξημερώνει η μέρα ενός πολύ σημαντικού επαγγελματικού ραντεβού. Η επίσκεψη του κύριου Φατς βρίσκει τον Φρανσουά αναστατωμένο και τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Τότε ʽʼεισβάλειʼʼ η Πέπσι και με την καθοριστική παρουσία της αλλάζει τα πράγματα…

Για το έργο:

Η Συγγραφέας του έργου Pierrette Bruno ʽʼυπέγραψεʼʼ το έργο με το όνομα Pierre-Edmond Victor μετατρέποντας το όνομα της σε αντρικό και προσθέτοντας τα δύο ονόματα του πατέρα της. Αυτό δημιουργεί σύγχυση μέχρι και σήμερα, αφού κάποιοι σημειώνουν το κανονικό όνομα της Bruno με αρσενικό άρθρο.

Για την παράσταση του ʼ66:

Την Πέπσι έφερε πρώτη στην Ελλάδα η Έλλη Λαμπέτη αμέσως μετά την αποτυχία της ʽʼΑγίας Ιωάνναςʼʼ του Μπέρναρντ Σω. Η Πέπσι έφτασε στον αριθμό ρεκόρ για την εποχή των 400 παραστάσεων! Σε συνδυασμό με την επίσης τεράστιας επιτυχίας ραδιοφωνική μεταφορά της ʽʼΤζέιν Έιρʼʼ που έπαιζε η Λαμπέτη εκτίναξε την δημοτικότητα της στα ύψη, με κοινό ευρύτατης εμβέλειας, λόγω και της αμεσότητας της ραδιοφωνικής επιτυχίας αλλά και της ανάλαφρης και χαριτωμένης κομεντί.

* Δεν είναι βέβαιο πως η Λαμπέτη σκηνοθέτησε την παράσταση της, απλά απουσιάζει από παντού το όνομα του σκηνοθέτη, οπότε υποθέτω πως έγινε το ίδιο που είχε γίνει ένα χρόνο πριν με το ιστορικό ʽʼΛεωφορείο ο Πόθοςʼʼ, όπου η Λαμπέτη σκηνοθέτησε ουσιαστικά μόνη της την παράσταση και δεν ανέφερε πουθενά σκηνοθέτη.

Στα ονόματα κάποιων ρόλων υπάρχουν διαφορές μεταξύ των 4 παραστάσεων οπότε σημειώνονται οι διαφορετικές ονομασίες των ρόλων όπου υπάρχουν.

 

[lass]

Πολύ ωραία παρουσίαση!

* Δεν είναι βέβαιο πως η Λαμπέτη σκηνοθέτησε την παράσταση της, απλά απουσιάζει από παντού το όνομα του σκηνοθέτη, οπότε υποθέτω πως έγινε το ίδιο που είχε γίνει ένα χρόνο πριν με το ιστορικό ʽʼΛεωφορείο ο Πόθοςʼʼ, όπου η Λαμπέτη σκηνοθέτησε ουσιαστικά μόνη της την παράσταση και δεν ανέφερε πουθενά σκηνοθέτη.

Είναι πολύ πιθανό να "σκηνοθέτησε" την παράσταση μόνη της, άλλωστε δεν θεωρούσε σημαντικό το ρόλο του σκηνοθέτη.

 

[elephadas]

Η παράσταση με τη Λαμπέτη πρέπει να είχε τεράστια επιτυχία γιατί θυμάμαι να μιλάνε γι' αυτή άρα τη συζητούσαν για χρόνια (το 1966 που ανέβηκε ήμουν πολύ μικρός). Το 1978 που το ανέβασε ο θίασος Αλεξανδράκη - Γαληνέα στην αρχή ήμουν αρνητικά προκατειλημμένος. Είχα γίνει πια φανατικά θεατρόφιλος, λάτρευα τη Λαμπέτη, και με είχε εκνευρίσει το "θράσος" της Γαληνέα να παίξει τον ίδιο ρόλο. 'Αλλωστε ποτέ γενικά δεν ήμουν φίλος του μπουλβάρ, και πίστευα ότι μόνο μια ηθοποιός όπως η Λαμπέτη μπορούσε να το ανεβάσει στο επίπεδο μεγάλης τέχνης (κάτι παρόμοιο με τη Φλέρυ Νταντωνάκη, που και χαζά τραγούδια τα έκανε θεϊκά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Η Γαληνέα ήταν μια κομψή γυναίκα με κάποιο υποκριτικό ταλέντο αλλά τίποτε παραπάνω, κι ο Αλεξανδράκης ως ηθοποιός με άφηνε αδιάφορο. Κι όμως τελικά πήγα και είδα την παράσταση. Διότι την ίδια εποχή ήταν και το Μουντιάλ του 1978, και πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που θα έδειχνε η τηλεόραση τόσους αγώνες, πάντως θυμάμαι πολλά θέατρα δεν έπαιζαν εκείνες τις μέρες γιατί πού να βρουν θεατές που όλη η ελλάδα ήταν καρφωμένη στις τηλεοράσεις? Εμένα ποτέ δεν με ενδιέφερε το ποδόσφαιρο, κι αποφάσισα να πάω για να επιβραβεύσω την απόφαση του θιάσου να "αντισταθεί" στην άλωση των ελληνικών ματιών από αυτό.

Η παράσταση πάντως ήταν μέτρια και η Γαληνέα καθόλου πειστική στο ρόλο της Πέπσι. Όπως δεν ήταν καθόλου πειστική σαν κακέκτυπο της Marilyn Monroe στο "Μερικοί το προτιμούν καυτό" που ανέβασε αμέσως μετά - εκείνο το είδα λόγω Ηλιόπουλου και Φωτόπουλου, που έκαναν ένα απολαυστικό ζευγάρι.

 

[dimitri10b]

Η Έλλη, από ένα πεντάλεπτο που έχω ακούσει στα κα-τα-πλη-κτι-κά ''Αποσπάσματα Θεατρικού Λόγου'' ήταν πραγματικά μια απόλαυση! Δεν φανταζόμουν πως θα μπορούσε να γίνει τόσο χαριτωμένη και πειστική σε ένα έργο μάλλον αδιάφορο, έως και σαχλό (κατά την άποψη μου πάντα). Για την κυρία Γαληνέα δεν έχω καμία απολύτως άποψη αφού δεν την έχω δει ποτέ στο θέατρο. Για την κυρία Λάσκαρη έχω εκδηλώσει αμέτρητες φορές την αντιπάθεια μου οπότε δεν θα μπορούσα να είμαι αντικειμενικός, πάντως δεν μπορώ ή δεν θέλω να την φανταστώ να τόσο ανάλαφρη και χαριτωμένη όσο θα απαιτούσε ο ρόλος, παρά την αδιαμφισβήτητη φυσική ομορφιά που διατηρούσε και τότε έχω την εντύπωση πως είναι λίγο πιο ''βαριά''. Όσο για την Αλίκη που υπερλατρεύω απλά θα πω πως θεωρώ την Πέπσι ότι χειρότερο έκανε τα τελευταία χρόνια, χειρότερο και από την Αντιγόνη. Ήταν μια τεράστια επιτυχία παρόλ' αυτά από την μαγνητοσκόπηση του Αντ1 που έχω δει δεν μου άρεσε καθόλου.

 

[atanasio]

Η Έλλη Λαμπέτη πρέπει να ήταν έξοχη στον ρόλο της Πέπσυ, αν κρίνω από τις μαρτυρίες των μεγαλύτερων, διότι δεν είχα γεννηθεί το 1966. Τη Νόνικα Γαληνέα την είδα το καλοκαίρι του 1978 -ήμουν πια 11 χρόνων- αλλά η παράσταση δεν μου είχε αρέσει καθόλου, καθώς η Νόνικα μου είχε φανεί πολύ ''βαριά'' για τον ρόλο. Τη Ζωή Λάσκαρη δεν την είδα, αλλά είδα την Αλίκη Βουγιουκλάκη ως Πέπσυ στην τηλεοπτική μετάδοση της παράστασης και πραγματικά θεωρώ ότι ήταν μια από τις πιο άτυχες στιγμές της εθνικής σταρ -το 1992 η Αλίκη ήταν στο κατώφλι των 60 χρόνων της και ο ρόλος ήθελε μια νέα γυναίκα 30-40 ετών. Εξάλλου, η ίδια έδινε την εντύπωση ότι δεν είχε κέφι στο συγκεκριμένο έργο και έπαιζε διεκπεραιωτικά.

 

[tonytony]

Η Μις Πέπσι της Αλίκης με τον Δάνη Κατρανίδη

 

 

[tonytony]

 

[tonytony]

 

[TZELASO]

Ααααα, το 1992 ήταν τελικά που είδα την παράσταση στη Θεσσαλονίκη... Αλλά όχι με τον Δάνη Κατρανίδη, ο οποίος μου είναι πολύ συμπαθής, μου αρέσει και σαν άντρας αλλά με τον Αρζόγλου, ο οποίος μου ήταν πολύ αδιάφορος και κρύος (να το πω έτσι)... Ήταν η πρώτη φορά που είδα την Αλίκη στο θέατρο και πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν πραγματικά πολύ καλή... Αστραφτερή, λαμπερή... Θυμάμαι μια πολύ καλή απόδοση του ρόλου... Λίγο στο δραματικό στο τέλος μου τα χάλασε αλλά σε γενικές γραμμές ήταν μια πάρα πολύ ωραία παράσταση... Η Άντζελα Γκερέκου πάλι πολύ κρύα....