-Aς μιλήσουμε τώρα για τη δική σας εταιρεία,την Atropos studios,το δυναμικό της,τη δραστηριότητά της και τα 2 παιχνίδια που έχετε βγάλει,το Other worlds και το Diamonds in the rough
Α.Π
Έγραφα από μικρός,γράφω και θα γράφω ιστορίες.Πάντα θεωρούσα ότι τις έγραφα για τον εαυτό μου. Πάντοτε ήθελα βέβαια να φτιάξω ένα adventure game και να το βασίσω σε μία από τις ιστορίες μου.Ουσιαστικά η προσπαθεια ξεκίνησε από το Other Worlds, που το έφτιαξα για να το αφιερώσω στην τότε αρραβωνιαστικιά μου.
Το Other Worlds λοιπόν,το ξεκίνησα σαν text adventure στην Amiga εν έτη 1997,τότε έγραψα όλο το σενάριο ( !! ) και μετά το παράτησα,διότι σκέφτηκα "ποιος θα κάτσει να το παίξει τώρα αυτό".Μετά,γύρω στο 2001,ανακάλυψα την AGS,την engine που χρησιμοποιούμε στα games μας με την οποία κατάλαβα ότι μπορούσες να φτιάξεις ένα παιχίδι όπως το ήθελες εσύ,αφού ενσωματώνει μια πλήρη και μη περιοριστική γλώσσα προγραμματισμού,ενώ δέχεται και εξωτερικά modules όπως π.χ. C++ modules. Μάλιστα,επειδή τότε πίστευα ότι θα ήταν το μοναδικό παιχνίδι που θα έφτιαχνα στη ζωή μου,βγήκε τεράστιο, το δούλευα 3 1/2 χρόνια κι έχει μέγεθος όσο δυόμιση παιχνίδια θα έλεγα. Με πολύ απλά γραφικά μεν,βγήκε κάτι καλό τελικά, το παίξανε πολλοί,πήρε καλά reviews,μπήκε σε περιοδικά και έτσι πολύς κόσμος με παρότρυνε να ξεκινήσω κάτι επαγγελματικά. Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω την εταιρεία...
Ήθελα να της δώσω ένα αρχαιοελληνικό όνομα,αλλά όχι κάποιο από τα πολύ τετριμμένα που χρησιμοποιούνται κι επειδή η μοίρα Άτροπος είναι κατά κάποιον τρόπο συνυφασμένη με τα adventure games αφού αναφέρεται σε αρκετούς τίτλους,επέλεξα το "Atropos Studios".
Όσο για το ανθρώπινο δυναμικό,πρώτα απ' όλα έπρεπε να καθορίσω ένα budget.Εκεί είχα αρκετή βοήθεια από τον φίλο μου Agustin Cordes,ιδιοκτήτη πλέον της εταιρείας Nucleosys,δημιουργού του παιχνιδιού Scratches,o οποίος μου έδωσε πολύτιμες συμβουλές.
Γρήγορα κατάλαβα ότι στην Ελλάδα δύσκολα θα έβρισκα αυτό που ήθελα από ανθρώπινο δυναμικό,μια και τα άτομα μικρής εμπειρίας δεν είχαν τις δυνατότητες που ήθελα και τα άτομα μεγάλης εμπερίας ήταν πολύ ακριβοί για μένα.Μέσω internet και μιας εταιρείας,του Dennis Lis,ενός παιδιού από τη Λετονία και σπουδαίου γραφίστα,που εμένα μου ερχόταν πολύ ακριβός όμως,βρήκα τον Yura,τον γραφίστα με τον οποίο συνεργάστηκα τελικά,μια και χώρεσε στο budget μου.
Από 'κει και πέρα,τον Νικόλα τον βρήκα εντελώς κατά τύχη -κι είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό- στο forum της AGS. Είχε το site του στην υπογραφή του, μπήκα,άκουσα τη μουσική του και...."χάζεψα" πραγματικά!Σας συνιστώ να την ακούσετε κι εσείς!Ήμουν σίγουρος 100% ότι θα ήταν ακριβός για μένα,αλλά,προς μεγάλη μου έκπληξη,δέχθηκε να συνεργαστούμε με τα χρήματα που του προσέφερα,κυρίως νομίζω επειδή είναι κι αυτός adventure gamer και τον ενδιέφερε να συμμετάσχει σε μια τέτοια προσπάθεια.Μπορώ να πω ότι είναι ο πιο πολύτιμος συνεργάτης μου αυτή τη στιγμή.
Μόνιμο προσωπικό για κάθε παιχνίδι δεν υπάρχει,δουλεύουμε με συμβάσεις έργων.Στο Diamonds in the Rough δούλεψαν περίπου 20 άτομα,χωρίς τους beta-testers. Aπό αυτούς οι 11 ήταν ηθοποιοί.
Για τον χαρακτήρα του Jason,άκουσα σε οντισιόν πάνω από 80 ηθοποιούς.Ήθελα κάποιο άτομο που να έχει φωνή νεανική,με καθαρά άρθρωση και με φωνή που να μπορεί να αποδώσει πολλά διαφορετικά συναισθήματα και από το feedback που πήρα,ο κόσμος έμεινε ικανοποιημένος από το voice acting,που,εδώ που τα λέμε,είναι μια μάστιγα στα σημερινά adventure games.
Τον προγραμματισμό και το σενάριο του παιχνιδιού τα έκανα μόνος μου,με μικρή βοήθεια από τα παιδιά στο forum της AGS,όπου χρειαζόμουν.
Για τη μουσική του παιχνιδιού βεβαίως,αλλά και για τον ίδιο -νομίζω αξίζει και το δικαιούται να μιλήσει λίγο παραπάνω για το μουσικό του background-,ας μιλήσει ο Νικόλας.
Ν.Σ
Μόνος μου λοιπόν,χωρίς βοήθεια με home studio,samplers,τη δουλειά της μουσικής για το παιχνίδι την έκανα σε ένα δωμάτιο στην Αγγλία 1.3x1.4 τ.μ,οπότε καταλαβαίνετε ότι ακουστικά (όργανα) δε χρειαζόμουν !!!
Τα μουσικά μου ακούσματα,μια και μου ζητήσατε να πω κάτι παραπάνω και για μένα,είναι από αφ' ενός από έλληνες Ξαρχάκος,Ξυλούρης,Σαββόπουλος,Χατζηδάκις,Θεοδωράκης κτλ,αφ΄ετέρου από ξένους καλλιτέχνες rock συγκροτήματα όπως Queen,Pink Floyd, Radiohead και τώρα τελευταία και λίγο πιο "σκληρά" όπως Nine inch nails,KoRn,dEUS κλπ.Η μεγάλη μου αγάπη όμως είναι η κλασσική μουσική και τα soundtracks,ασχολούμαι εντατικά μ' αυτά.
Α.Π
Νομίζω πρέπει να πεις τι έχεις τελειώσει,τις σπουδές σου!
Ν.Σ
ΟΚ,έχω τελειώσει πιάνο,έχω master στη σύνθεση και τελειώνω διδακτορικό στη σύνθεση.Ταυτόχρονα με την ασχολία μου στην Atropos studios,έχω μια καριέρα στην κλασσική μουσική,με συναυλίες στο εξωτερικό,όπου παίζονται έργα μου από ορχήστρες επίσης.Είμαι επαγγελματίας μουσικός,απ' αυτό ζω δηλαδή.
Στο Diamonds in the rough δούλεψα με το ένστικτο και την εμπειρία που προϋπήρχε,δεν είχα δηλαδή ένα...μπούσουλα,με επιρροές από ακούσματα σε παρόμοια παιχνίδια.
Το σενάριο του Άλκη με επηρρέασε απίστευτα,μου έδωσε τις οδηγίες για να κάνω τη μουσική για τους διάφορους χώρους.Επειδή όμως ο Άλκης κρατούσε το φινάλε μυστικό κι από ...τον εαυτό του,και το παιχνίδι εξελίσσεται χρονικά και πολύ έντονα,η μουσική ακολούθησε,έπρεπε να ακολουθεί,αυτό το ρυθμό.Όταν δε,ήρθε η ώρα του φινάλε,έπρεπε να γράψω μουσική γι' αυτό ασφαλώς!Ζήτησα από τον Άλκη να παίξω το παιχνίδι χωρίς μουσική για να μπορώ να γράψω μουσική ανάλογη του τέλους του,το οποίο ήταν αρκετά μακρύ,γύρω στα 10 λεπτά.
Επίσης πρέπει να πούμε εδώ ότι,μια και το παιχνίδι εξελίσσεται σε μια πόλη,με τοποθεσίες ανοιχτές εξ' αρχής να τις επισκεφθεί ο παίκτης,η μουσική από την αρχή έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στο να βάλει τον παίκτη στο κλίμα του παιχνιδιού.
-Παιδιά,πόσο χρόνο χρειάζεται για να φτιάξεις ένα τέτοιο παιχνίδι ;
Α.Π
Δεν υπάρχει γενικός κανόνας για όλα τα παιχνίδια.Το συγκεκριμένο κράτησε 2 χρόνια.Αν είχαμε,αν ήμασταν,παραπάνω άτομα,θα είχε τελειώσει πιο γρήγορα.Κι ύστερα,είναι και η καθημερινότητα που σου κόβει ώρες,ειδικά για το διάστημα που η εταιρία ήταν ουσιαστικά μόνο έξοδα,έπρεπε να βρίσκω τα χρήματα από τη δουλειά μου,για να πληρώνω τους εργαζόμενούς μου και βέβαια να ζω κι εγώ!
Η Atropos Studios λοιπόν,ασφαλώς και δεν ήταν,ούτε κι είναι η αποκλειστική μου δουλειά,στην Ελλαδα είναι πολύ δύσκολο κάτι τέτοιο άλλωστε...
-Η πειρατεία στο gaming,πόσο σας..."σκοτώνει" ;
Ν.Σ & Α.Π
Aαααααχχχχχχχχχ....!!!!!!
Ν.Σ
Η πειρατεία από τη μία πλευρά σίγουρα δεν είναι κάτι σωστό,είναι ανήθικο να κλέβεις ή/και να καρπώνεσαι τη δουλειά κάποιου άλλου,αλλά από την άλλη,πλέον,με το youtube,όπου η κάθε εταιρεία ανεβάζει κάποια κομμάτια από ένα album,κομμάτια που έχουν ας πούμε 80 εκατομμύρια views,αναρωτιέσαι,αυτό δεν είναι πειρατεία από την ίδια την εταιρεία;Δεν είναι πειρατεία λες...
Εγώ παρ' όλ' αυτά,υποστηρίζω το open-source όσο μπορώ,που,κακά τα ψέμματα,δεν θα είχε ανοίξει τόσο,αν δεν είχε αναπτυχθεί η πειρατεία...
Α.Π
Αν όλοι όσοι κατεβάσανε το παιχνίδι μας,το είχαν αγοράσει,τώρα δε θα μιλούσαμε σ' αυτό το γραφείο,αλλά σε πολύ μεγαλύτερο!Eγώ το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι εύχομαι στους ανθρώπους που έχουν σύστημα να προμηθεύονται πειρατικό software να μη φτάσουν ποτέ να έχουν οικονομικό πρόβλημα επειδή κάποιος καρπώνεται τη δική τους δουλειά.
Ν.Σ
Η πειρατεία είναι ή άγνοια ή απληστία,δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία.Πλέον στις μέρες μας είναι σχεδόν καθαρά θα έλεγα θέμα απληστίας,από ανθρώπους που έτσι έχουν μάθει,έτσι σκέφτονται...
-Τον Δημήτρη Μάνο,επίσης έλληνα δημιουργό adventure games,ιδιοκτήτη της εταιρείας Pan Metron Ariston,που μας έχει δώσει τα adventure games "The exchange student" τον γνωρίζετε,υπήρξε ποτέ επαφή ανάμεσά σας ;
Ν.Σ
Θα πω μόνο για το παιχνίδι, τον Δημήτρη δεν τον ξέρω, είναι πολύ θετική η δική μου εντύπωση...
Α.Π
Toν Δημήτρη τον γνωρίζω καταρχήν από την εποχή που έβγαζε το περιοδικό "Inventory", μια εποχή μάλιστα πολύ δύσκολη για τα adventures. Δε θα έλεγα ότι γνωριζόμαστε,έχουμε ανταλλάξει κάποια mails,η εκτίμηση προς το πρόσωπό του είναι δεδομένη από εμένα,όπως και για τη δουλειά του.
Έχω,λόγω έλλειψης χρόνου,παίξει μόνο το πρώτο επεισόδιο του The Exchange Student,που μου άφησε σαφώς πολύ καλή εντύπωση.Όταν ολοκληρωθεί η σειρά πάντως,θα ασχοληθώ μαζί της σίγουρα!
Πάντως, επειδή το επόμενό παιχνίδι μου θα είναι με καρτουνίστικα γραφικά,θα ήθελα να χρησιμοποιήσω κι εγώ χειροποίητα,κάτι όμως που ανεβάζει πολύ το κόστος, όπως θα έχει διαπιστώσει κι ο ίδιος ο Δημήτρης...
-Ώπα, βγάλαμε είδηση δηλαδή;Ετοιμάζετε κάτι νέο;
Α.Π
Δεν είναι είδηση αυτό,λίγο-πολύ είναι γνωστό ότι δουλεύουμε πάνω σε ένα νέο project,αλλά γι' αυτό,προς το παρόν, δε μπορώ να σας πω τίποτε, είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο άλλωστε.Τα μόνα ανακοινώσιμα στοιχεία είναι πως πρόκειται για ένα cartoon adventure με χαρακτήρα παρωδίας.Εν καιρώ...
-ΟΚ, δεκτόν.Από πιο πρόσφατα adventure games,της τελευταίας δεκαετίας δηλαδή,ποια θα λέγατε ότι είναι κατά τη γνώμη σας τα πιο ολοκληρωμένα ;
Α.Π
Το Scrathes σίγουρα, το θεωρώ κορυφαίο στο είδος του, ως ψυχολογικό horror adventure. To τελευταίο παιχνίδι πάντως που με έκανε να πω "ουάου παιχνιδάρα" ήταν το "The longest journey", που χωράει οριακά νομίζω στο χρονολογικό όριο που βάλατε στην ερώτηση αυτή.
Πάντως παίζω πάρα πολύ ερασιτεχνικά παιχνίδια,που φτιάχνουν παιδιά της AGS και μερικά είναι πραγματικά αριστουργήματα κι είναι κρίμα το ότι πολλά εμπορικά παιχνίδια,με τόσες δυνατότητες,δεν ανταποκρίνονται τελικά σ' αυτά που ζητά ο παίκτης και την ίδια στιγμή,τα περισσότερα απ' αυτά τα ερασιτεχνικά παιχνίδια δε πρόκειται να τα παίξουν πολλοί,παρά ένα μικρό ποσοστών παικτών, ενώ είναι αληθινά αξιόλογα.Εγώ ξεχωρίζω το Pleurghburg: Dark Ages και το A Tale of Two kingdoms, που είναι σε στυλ King's Quest.
Ν.Σ
Λόγω σπουδών,μετακομίσεων,οικογένειας,παιδιών δεν έχω παίξει πολλά δυστυχώς,αλλά παρακολουθώ κι εγώ τα AGS παιχνίδια,που είναι freeware και πολύ αξιόλογα.
Α.Π
Βασικά ο Νίκος δε θέλει να αναφέρει το A Tale of Two Kingdoms, διότι έχει δουλέψει κι εκεί. Αλλά το παιχνίδι είναι πραγματικά αξιόλογο !
-Νίκο,θα μας πεις και πού αλλού έχεις δουλέψει σε games;
Ν.Σ
Έχω δουλέψει σε ένα RTS-RPG,το Thale Cres,το οποίο δε προχώρησε πέρα από Αlpha version και τώρα τελευταία σε ένα 3D platform game,το The carrion reanimating για Χbo
60, που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό.Επίσης έχω δουλέψει στενά με τον Vince XII,και στο παιχνίδι What Linus Bruckman Sees When His Eyes Are Closed,καθώς και σε μια παραγωγή σε εξέλιξη,το Resonance.
-Mια και σιγά σιγά φτάσαμε στο σήμερα λοιπόν,ποια είναι η γνώμη σας για τα σημερινά,σύγχρονα adventure games ;
Ν.Σ
Εμένα με στεναχωρεί η..."αναγκαιότητα" να βγάλουν όλοι πλέον ένα από τα ίδια,και δε μιλώ μόνο για τα adventure games.Δεν υπάρχει πρωτοτυπία.Τα παιχνίδια,πέρα από ελάχιστα ομοιάζουν σε πολλούς τομείς,σαν να είναι μια τεράστια οντότητα όλα μαζί!
Α.Π
Καταρχήν το πρόβλημα με τα σημερινά games είναι οι γρίφοι.Βλέπω πολύ εύκολους γρίφους, με αποτέλεσμα να βγαίνουν παιχνίδια που πραγματικά σε μια ολόκληρη μέρα μπορώ να τα τελειώσω!Αυτό είναι κρίμα πραγματικά, διότι αξιόλογες ιστορίες σε adventure games υπάρχουν,επίσης στον τομέα γραφικών,μουσικής είναι μια χαρά,αλλά χάνουν στο σημαντικότερο τομέα,τους γρίφους.Βλέπουμε σε παιχνίδια γρίφους που υπάρχουν απλά για να υπάρχουν,δε δένουν την ιστορία.
Όμως,εδώ πρέπει να πω ότι στα adventure games,αυτό που μου άρεσε εμένα πάντα ήταν ακριβώς το ότι χρειαζόταν να ακονίσω,να παιδέψω το μυαλό μου για να λύσουν τους γρίφους.Δυστυχώς αυτό στις μέρες μας δείχνει να μην υπάρχει.
Τους σημερινούς gamers δε τους απασχολούν οι γρίφοι,πραγματικά,έχουν ένα walkthrough τυπωμένο κι απλά προχωράνε το παιχνίδι,απλά για να το τελειώσουν,να δουν τους τίτλους τέλους,όπως ακριβώς σε μια ταινία,εντελώς non-interactive κατάσταση δηλαδή.Ιδανικά θα έλεγα,αντί για γρίφους θα θέλανε ένα κουτάκι που να λέει "Click here to continue". Έτσι όμως δε διασκεδάζουν,δε ζουν το παιχνίδι.Αυτά τα λέω ως αποτέλεσμα εμπειριών από συζητήσεις που κάνω εδώ και 13 χρόνια,αλλά κι από το feedback που έχουμε λάβει έως τώρα για τα παιχνίδια μας!
-Άρα,γενικότερα,τι συμβαίνει τελικά παιδιά,τα παλιότερα games ήταν καλύτερα ;
Ν.Σ
Βασικά στα παλιότερα games δουλεύαν λιγότερα άτομα, δεν υπήρχαν οι εταιρείες κολοσσοί του σήμερα.Έτσι υπάρχε περισσότερη αγάπη, περισσότερο πάθος γι' αυτό που φτιάχνανε
Α.Π
Αυτή είναι πραγματικά μια τεράστια συζήτηση.Εγώ απλά θα πω ότι τα παλιότερα παιχνίδια αρέσουν περισσότερο σε μένα. Τώρα,αν είναι καλύτερα από τα σύγχρονα games με κάποια αντικειμενικά κριτήρια δε μπορώ να το πω,δε ξέρω ποια είναι τα κριτήρια αυτά.
-Άλκη, σε παλαιότερη συνέντευξή σου είχες πει ότι, αν σου δινόταν η ευκαιρία, θα ήθελες να φτιάξεις το 5ο Monkey Islang game.Πες μας λίγο κάτι παραπάνω για τη δήλωση αυτή...
Α.Π
Ε, τι να πω;Κορυφαία σειρά adventure games.Το Νο 2 το θεωρώ,όσον αφορά το κομμάτι των γρίφων,ως ότι πιο ευφυές υπάρχει στο είδος.
Ο δε Guybrush είναι μια απίστευτη φιγούρα και φυσιογνωμία και σίγουρα θα ήθελα να γράψω μια ιστορία με αυτόν πρωταγωνιστή.Προτιμώ πάντα να δημιουργώ δικές μου ιστορίες,αλλά γι' αυτόν θα έκανα μια εξαίρεση.Η δε αφοσίωσή μου θα ήταν ανάλογη με αυτή των μοναχών του Θιβέτ που αφιερώνουν ένα μήνα για να σχεδιάσουν ένα γράμμα της αλφαβήτου ενός ιερού κειμένου.Ευχαρίστως θα εγκατέλειπα τα εγκόσμια αν μου γινόταν τέτοια τιμή!
Μάλιστα,αν το έκανα ποτέ αυτό -λέμε τώρα- κατά κάποιο τρόπο θα ακύρωνα το Νο 4 της σειράς,γιατί ουσιαστικά απ' αυτό αφαιρέθηκε όλο το πειρατικό στοιχείο του παιχνιδιού,όπου εκεί ήταν και όλη η μαγεία της σειράς.
Το Νο 3 της σειράς πάντως, ήταν πραγματικά πάρα πολύ καλό,αν δε ξέραμε ότι στη δημιουργία του δε πήρε μέρος ο Ron Gilbert,δε θα το καταλαβαίναμε καν,τόσο καλό το θεωρώ.
Απλά ξεχωρίζω το Νο 2,διότι θεωρώ ότι κάποιοι γρίφοι του γράψανε ιστορία !
-Στα καινούργια adventures games τι βλέπετε;Υπάρχουν νέα παιχνίδια με καλά σενάρια;
Α.Π
Ναι,σενάρια υπάρχουν, γράφονται.Εγώ πιστεύω 100% ότι η υλοποίηση γύρω από τα σενάρια χαλάει τα σημερινά games,αλλά δυστυχώς έχει χαθεί λίγο το νόημα πλέον,το γιατί μας αρέσουν τα adventure games.
O κόσμος στα 80'ς έπαιζε adventure games πάνω απ' όλα διότι υπήρχε αυτή η πρόκληση -δεν υπήρχε τότε και το internet,τα τόσο εύκολα να τα βρεις walkthroughs- να λύσει τους γρίφους. Αυτό έχει χαθεί πιο πολύ από όλα,όπως ανέφερα και πιο πάνω...
Όσον αφορά την περίφημη κρίση των adventure games,είναι μεγάλη ιστορία, αλλά νομίζω ότι τα παιχνίδια λίγο-πολύ έχουν τις πωλήσεις που τους αξίζουν.Αν βγουν παιχνίδια με ποιότητα εφάμιλλη αυτής των τίτλων των 80's αλλά και της αρχής της δεκαετίας του '90,τότε μπορούν να ξαναγίνουν το αγαπημένο παιχνίδι όλων. Δε μας φταίει το είδος, μας φταίει η ποιότητα των τίτλων.
Ν.Σ
Εγώ,πάλι από τη μουσική πλευρά του όλου πράγματος που είναι και ο τομέας μου,μια και στα υπόλοιπα συμφωνώ απολύτως με τον Άλκη,πιστεύω ότι πρέπει να γίνει αυτή κάποια στιγμή fully interactive.Εννοώ η μουσική να αλλάζει ανάλογα με την εξελιξη του παιχνιδιού, με έναν τέτοιο τρόπο που να μη σε ενοχλεί και να ταιριάζει με το όλο game.
Δηλαδή,να μην είναι του στυλ "περπατάω, αλλάζω δωμάτιο,κόβεται η μέχρι εκείνη τη στιγμή μουσική,αρχίζει ένα άλλο κομμάτι",αλλά να είναι ένα ενιαίο κομμάτι,που να μεταμορφώνεται,να αλλάζει ανάλογα με το παιχνίδι και να το ακολουθεί αυτό,να είναι ομαλή η αλλαγή.
Γίνονται κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση τελευταία, αλλά υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη προς αυτό,φαίνεται πολύ δύσκολο να γίνει αυτή τη στιγμή
-Εκτός από adventure games,τι άλλα παιχνίδια παίζετε;
Ν.Σ
Εγώ παίζω,όποτε μπορώ,RPG's,αλλά όχι MMORG's,όχι,με τίποτα,δε με ενδιαφέρουν καθόλου...
Α.Π
Εγώ εκτός από adventure games,παίζω μόνο retro games σε Amiga.
Και βέβαια,πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου παίζει και η Kick Off Association,που παίζουμε και ταξιδεύουμε λόγω αυτής και στο εξωτερικό,για τα τουρνουά Kick Off 2.
-Και μια τελευταία ερώτηση,για να "ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας"!
Ποια η γνώμη σου για το Phoenix Άλκη ;
Α.Π
Πρέπει να πω ότι στο παρελθόν είχα δεχθεί προτάσεις για συνεργασία από περιοδικά του χώρου, αλλά τις είχα απορρίψει, ακριβώς διότι ένιωθα ότι θα μιλούσα σε κόσμο που δε θα μπορούσε να με καταλάβει, δε σκεφτόταν το ίδιο με μένα. Στο Phoenix, και στο GRM βρήκα άτομα που είναι της ίδιας "σχολής", του ίδιου τρόπου σκέψης με μένα, της γενιάς του "πάρε το μηδέν". Ακριβώς γι' αυτό το λόγο, θέλησα να μπω στην ομάδα του!
Πιστεύω ότι το Phoenix θα πάει πολύ καλά, και μέχρι να με βαρεθείτε, εγώ θα γράφω εκεί!
Αυτοί είναι λοιπόν ο Άλκης Πολυράκης και ο Νίκος Σιδερής,δύο παιδιά που έχω,μετά τη συνέντευξη αυτή,λίγο παραπάνω το θάρρος να τους αποκαλώ φίλους μου.
Δύο άτομα πολύ αξιόλογα,αλλά και καλλιεργημένα,όπως είπα και στην εισαγωγή της παρούσης συνέντευξης,που πραγματικά φαίνεται ότι περιβάλλουν με πολύ αγάπη αυτό που κάνουν!
Εγώ θα τους ευχηθώ την καλύτερη δυνατή συνέχεια,ειλικρινά εύχομαι η "Atropos studios" και οι ίδιοι να φτάσουν πολύ ψηλά,τους θεωρώ,μαζί με μία-δύο ακόμη προσπάθειες,που αναφέρθηκαν και στη συνέντευξη,πρωτοπόρους του είδους για τα ελληνικά δρώμενα και νομίζω ότι το μέλλον μας επιφυλάσσει πολύ ευχάριστες εκπλήξεις από αυτούς και την "Atropos studios".
Επιτρέψτε μου να πω ότι πραγματικά αξίζει να προμηθευτεί ο καθένας μας ένα αντίτυπο του παιχνιδιού τους Diamonds in the rough,όπως κάναμε κι εγώ και ο....μυστικός συνεργάτης μου.
Παιδιά,τα θερμότατα συγχαρητήριά μου,και φυσικά,εις ανώτερα!
