Retro Στέκι!

akmakas

Banned
Joined
3 Mαϊ 2006
Μηνύματα
4.204
Αντιδράσεις
74
Φαντάζεστε παιδιά ένα μαγαζάκι στέκι που να ειναι γεμάτο απο retro μηχανάκια,διακόσμηση χρώματα και μουσική καθαρά από την δεκαετία του 80? Να πίνεις καφέ να μιλάς με φίλους και να παίζεις και κανένα παιχνιδάκι στα παλιά home micros...καλά θα ηταν!

Πως σας φαίνεται η ιδέα?
 
Τέλειο... ένας φίλος μου το σκέφτεται... αλλά ψάχνει κεφάλαιο... θα σάρωνε...
 
Δεν ξερω εμπορικα πως θα πηγαινε το μαγαζι διοτι οι καιροι

εχουν αλαξει!!Αλλα αν ο φιλος σου τελικα τα καταφερει και κανει κατι τετοιο

να εισαι σιγουρος πως εγω και κανα δυο ατομα θα γινουν μονιμοι κατοικοι!!

Χθες φιλε μου σταματησα σε ενα φαναρι με το αμαξι μου.Κοιταξα τυχαια δεξια

και ειδα μια πραγματικα γλυκια εικονα....Απεναντι βρισκοταν ενα κουρειο

τελειως παραδοσιακο....ακομα και η ταμπελα ηταν γραμμενη οπως τον παλιο καιρο

Το χρωμα το σχεδιο τα πραγματα που ειχε μεσα ολα ηταν μιας αλλης εποχης

Κουρειον ο....ταδε.και μεσα ενας παπουλης να εχει μεινει στην εποχη του!!

Σαν να ελεγε δυνατα εσεις πατε μπροστα εγω ανηκω αλλου θα μεινω στη εποχη που αγαπησα...

Δεν ξερω αλλα μου ηρθε στο μυαλο οτι και εμεις καπως ετσι θα

καταληξουμε αφου θελουμε να ζουμε σε μια εποχη που εχει ξεχαστει και

οι καινουργοι ισως και να την κοροιδευουν!!

Φαυλος κυκλος τελικα vaszio ολοι το ιδιο τελικα παθαινουν!!
 
Αν παρατηρήσεις θα δεις ότι η σημερινή εποχή ουσιαστικά μουσικά είναι νεκρή (όλο RnB και σκυλάδικα) όπως επίσης ότι τα μεγάλα ονόματα του σήμερα, ότι ακόμη ζει και αξίζει, ξεκίνησαν κάπου στη δεκαετία του 80 λίγο πριν ή λίγο μετά και τέλος ότι πολλά νέα παιδιά ασπάζονται αυτή τη μουσική που μας μεγάλωσε γιατί είναι "ψαγμένη", θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είμαστε γραφικοί αλλά τυχεροί και ζωοδότες του σήμερα φέρνοντας και φέροντας ένα αξεπέραστο χθες... τότε όπου καθε μέρα ήταν μια γλυκεία περιπέτεια μια γλυκεία αναζήτηση τότε που παλεύαμε να συντονιστούμε σε έναν πειρατικό σταθμό να ακούσουμε Bryan Ferry και More than this, βλέποντας μια ποιοτική τηλεόραση και όχι ριάλιτι, παίζοντας πρωτόγνωρα παιχνίδια σε έναν Amstrad και νιώθοντας τέτοια ρίγη συγκίνησης που σήμερα δεν μπορεί να δώσει σε ένα παιδί ούτε το πιο τέλειο με γραφικά παιχνίδι, η συλλoγη με matchbox αυτοκινητάκια, τα playmobil, το subbuteo, τα επιτραπέζια... σήμερα όλα τα παιδιά νιώθουν κενό με το τηλεχειριστήριο του XBOX στα χέρια... κάτι τους λείπει... Ο παππούς έμεινε στην εποχή του... Εμείς αλλάζουμε το σήμερα και το αύριο...γιατί ζήσαμε κάτι μοναδικό... κάτι αληθινό... δεν μπορεί κανείς να πει με σαφήνεια τι ακριβώς αλλά όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοώ...
 
akmakas είπε:
...Χθες φιλε μου σταματησα σε ενα φαναρι με το αμαξι μου.Κοιταξα τυχαια δεξια και ειδα μια πραγματικα γλυκια εικονα....Απεναντι βρισκοταν ενα κουρειο τελειως παραδοσιακο....ακομα και η ταμπελα ηταν γραμμενη οπως τον παλιο καιρο. Το χρωμα το σχεδιο τα πραγματα που ειχε μεσα ολα ηταν μιας αλλης εποχης Κουρειον ο....ταδε.και μεσα ενας παπουλης να εχει μεινει στην εποχη του!!Σαν να ελεγε δυνατα εσεις πατε μπροστα εγω ανηκω αλλου θα μεινω στη εποχη που αγαπησα...
Επί την ευκαιρία, να αναφέρω και εγώ δύο αναμνήσεις του παρελθόντος με κοινή συνηστώσα...:

Στον στρατό μία "μοναδική" ανάμνημη είναι στο Ναύπλιο, όντας εξωδούχος, αποφάσισα να κάνω κάτι έξω από τα συνηθισμένα και κάτι καθαρά για προσωπική ικανοποίηση (όχι αυτού του είδους). Κοντά στο στρατόπεδο στην πόλη υπήρχε ένα μπαρμπέρικο. Πήγα και του ζήτησα να με ξυρίσει και αφέθηκα στα χέρια του. Μοναδικοί ήχοι το ακόνισμα της φαλτσέτας στο ακονιστήρι-δέρμα, ο ήχος από τις τρίχες που κόβονταν και μετά τα κλασικά με την πούδρα, ήρθε και το μασάζ στο πρόσωπο με την κολώνια... Μυρτώ αν θυμάμαι καλά το άρωμα... με στοιχιώνει ακόμα αυτή η κολώνια, πολύ retro δεν νομίζετε...

Μετά από πολλά χρόνια, αποφάσισα να ξαναξυριστώ με φαλτσέτα στην Αθήνα πια, και μάλιστα την μέρα του γάμου μου (είπα αφού ο λαιμός είναι καταδικασμένος - κρέμασμα, δεν υπάρχει κίνδυνος). Ξαναθυμήθηκα τα παλιά, αν και ο μπαρμπέρης δεν ήταν τόσο καλός όσο αυτός του Ναυπλίου. Μου φαίνεται ότι θα κάνω μία εκδρομούλα εκεί μόνο και μόνο για αυτό...

Νομίζω ότι το ξύρισμα με φαλτσέτα είναι κάτι που κάθε άντρας πρέπει να δοκιμάσει στην ζωή του και να πω την αλήθεια εάν ο μπαρμπέρης της γειτονιάς μου ήταν καλός, θα πήγαινα πιο συχνά για ξύρισμα... (για μένα που γενικά ξεχνάω να ξυρίζομαι - βαριέμαι - θα ήταν μία διέξοδος).


 
Nαυπλιο!!!!!ambu dare πρεπει να περασες καλα εκει...Μου εχουν πει πως

το μερος εκει ειναι πανεμορφο!!

Καπως ετσι και εγω εζησα κατι παρομοιο στην αλεξανδρουπολη...Στρατος παραδοσιακο κουρειο κουρεμα ξυρισμα και....μυρτο!!!!!

Μονο που αυτος την ειχε την κολονια σε οικονομικη συσκευασια των 3ων περιπου λιτρων...Ακομα θυμαμαι το τσουξιμο στα μαγουλα μου αχ!!!!
 
Αυτο το εχουμε στο νου μας rigardie!!!!Δεν ξερω ποτε αλλα σιγουρα

κατι θα γινει...Να δουμε τι θα πει και ο ΑΕΟΝ!

Εγω παντως εχω πολυ πραμα να φερω χε χε!

Μπραβο rigardie εχω μεινει αφωνος..και ο λεκο μεσα βλεπω...!!!

Ελπιζω να μην ξαναλειψω απο τετοιες εκδηλώσεις!!!! :D
 
και εγώ αν και τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι φανατικά με Amiga έχω και 464 και θέλω να πάρω και έναν Αρχιμήδη strong arm (έχω το emulator με την 4 rom!!)

Αmiga tower κάθε Κυριακή 3-4 το απόγευμα από τον gamesradio.gr
 
Ωχ βλεπω οτι κολλησες το μικροβιο και εσυ.....Να σου πω πως και εμενα γυρναει στο μυαλο μου εδω και καιρο η αγορα ενος Αρχιμηδη!!!!

Εχω παρει φορα....εδω και δυο χρονια και αγοραζω οτι καλο βρισκω..
 
akmakas, η μορφή και οι λεπτομέρειες τέτοιου είδους gatherings θα συζητηθούν στην σχεδιαζόμενη συνάντηση. Εννοείται ότι είμαι κάτι παραπάνω από θετικός σε μια τέτοια ιδέα (αφού αποτελεί παλιό μου ευσεβή πόθο!)
 
με κανατε να δακρυσω... α να χα8ητε παλιοπαιδα...!!!

οπως τα λετε ειναι αδελφεια ωραια χρονια που απλα δεν θελουμε να ξεχασουμε και κανουμε οτι μπορουμε για'υτο...
 
Δυστυχώς παιδιά τα όμορφα πράγματα...παιθένουν άσχημα :(

Eν έτει 1995 ένα τυπάκι από καρδίτσα (Ο ΒΑΣΙΛΑΣ - 31 χρονώ τότε) ανοίγει μαζί με συνεργάτη του τον Πασχάλη (40άρης φεύγα κατευθίαν από Γερμανία) το Corto Malteze. Ένα πολύ ωραίο εγχείρημα comic Bar στην Πάτρα (μια πόλη που φημίζεται για τις μπριζόλες που πετάνε στα σκυλιά στις πίστες και την φλώρικη αγ. Νικολάου)...μας έστρωσε λοιπόν τότε στη δουλεία όσοι έπιανε το χέρι μας και φιλοτεχνήσαμε τους τοίχους με graffiti και τοιχογραφίες (την Nτρούνα τον Corto Malteze και τον Looky Lucke να σε περιμένει για αναμέτρηση στην πορτα της τουαλέτας που έμοιαζε με πόρτα σαλουν). Αποτέλεσμα ύστερα απο 2 χρόνια το Corto έκλεισε γιατι το ταμείον ήταν μειον και ο Βασίλης απέκτησε το 1ο παιδί στην ηλικια των 33 τότε (1997). Τι όμορφες χρονίες, τι ξεγνοιασιά για όσους από εμάς μαζευόμασταν στην πλατεία παντάννασας τα σπάγαμε με sk8 Και graffitonia Και μετα βουρ για καφεδάκι και ανάγνωση babel και όχι μόνο στο Corto Malteze. Πλεον η πάτρα έχει χάσει το στοίχημα της πολιτιστικής 2006. Μοιάζει παρατημένη πόλη με πολύ εχθρικούς ανθρώπους που το μόνο που σκέφτονται είναι το χρήμα (δανεικό) και την εφήμερη καλοπέραση. ΤΗΝ ΜΙΣΩ όπως και πολλά άλλα πάνω της. Πρόσφατα ξαναείδα τον Βασίλη...ήτανε γερασμένος, δεν με θυμήθηκε κατευθείαν...του μίλησα για το Corto με ενθουσιασμό...μου είπε θυμάμαι αλλά δεν θέλει να θυμάται ... ο άνθρωπος είναι στα πρόθυρα της διάλυσης του γάμου του και αντιμετωπίζει κατάθλιψη ... την μάστιγα που μας καταδικάζει η νεας μορφής κοινωνία...ΨΕΥΤΙΑ, ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ, ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΣΤΕΡΕΣ....είναι ΝΤΡΟΠΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
 
Φίλε μου Dominion εγώ σπούδασα στην Πάτρα για 4 χρόνια (1992-1996).

Μου κάνει εντύπωση που έκελισε καφετέρια στην Πάτρα, όλες ήταν στο φούλ τότε.

Όσο για την πόλη, παρατημένη ήταν και τότε. Θυμάμαι όταν έμπαινα για πρώτη φορά στην πόλη για να βρώ σπίτι (μόλις είχα περάσει στις πανελλαδικές), τι σοκ είχα φάει όταν είχα αντικρίσει αυτή την "πανέμορφη" είσοδο της πόλης. Για την ακρίβεια με θυμάμαι ακόμα να σκέφτομαι "θα μείνω εγώ εδώ πέρα για 4 χρόνια????".

Ευτυχώς παρα μέσα ήταν πολύ καλύτερα και μπορώ να πώ ότι θυμάμαι αυτά τα χρόνια με νοσταλγία.

Όσο για τους εχθρικούς ανθρώπους που σκέφτοναι μόνο το χρήμα, συμφωνώ μαζί σου απόλυτα και φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στους ντόπιους.

Δεν ξέρω αν είσαι ντόπιος και σόρρυ αν σε προσβάλλω αλλά οι περισσότεροι Πατρινοί είναι.....

Την αγαπώ σαν πόλη αλλά αν βγάλεις τους φοιτητές που είναι εκεί ξέρεις τι μένει? Μια μιναρούπολη.
 
den exei na kanei me to an eisai stin patra i stin a8ina i stin 8ess/niki...egw eimoun 5 xronia stin korin8o kai lalisa me tin simperifora ton ntopion...

einai geniko elliniko fenomeno kai ola ginonte giati san laos den exoume paidia...(den milaw gia sxoliki paidia fisika)
 
Έχεις δίκιο αλλά ειδικά για τους Πατρινούς υπάρχει μια φήμη....
 
Dominion είπε:
ο άνθρωπος είναι στα πρόθυρα της διάλυσης του γάμου του και αντιμετωπίζει κατάθλιψη ... την μάστιγα που μας καταδικάζει η νεας μορφής κοινωνία...ΨΕΥΤΙΑ, ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ, ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΣΤΕΡΕΣ....είναι ΝΤΡΟΠΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Θέλετε να αρχίσω και πάλι; Τα έχω ξαναπεί. Δυστυχώς η μοίρα αυτών που δεν ακολουθούν την μάζα είναι άσχημη και προδιαγεγραμένη με ελάχιστες αν όχι μηδενικές, εξαιρέσεις. Δυστυχώς όποιος δεν είναι μάζα, όποιος δεν πράττει και δεν λειτουργεί αγελαία και με "κοινό" νου και λογική, είναι καταδικασμένος. Καταδικασμένος πάνω από όλα στην αιώνια κόλαση που ονομάζεται μοναξιά. Και ανάλογα με το πόσο δυνατός χαρακτήρας είναι κάποιος, αντέχει λιγότερο ή περισσότερο. Όσο τα χρόνια περνούν, τόσο οι λεγόμενοι "επαναστάτες" και "εναλλακτικοί" φεύγουν με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς για να ενταχτούν στο πρώτο τραπέζι πίστα του συστήματος που μέχρι τότε "μισούσαν".

Βλέπεις όταν είσαι νέος, το παίζεις ενναλακτικός και "επαναστάτης" μόνο και μόνο γιατί είναι "ιν" και γιατί σου είναι εύκολο να βρεις κανένα κοριτσάκι (ισχύει φυσικά και στο αντίθετο φύλο). Μόλις, όμως, τα φοιτητικά χρόνια τελειώσουν πέφτεις κατευθείαν στο λούκι της "υλικής καταξίωσης" και μετατρέπεσαι σε ένα πραγματικό ρομποτάκι που δουλεύει σύμφωνα με τις επιταγές του κοινωνικού και επαγγελματικού περιβάλλοντος. Ενός περιβάλλοντος που δεν σηκώνει λάθη και καθυστερήσεις. Ενός περιβάλλοντος που σκοτώνει καθημερινά και σε ανασταίνει για να έχει την χαρά να σε ξανασκοτώσει.

Δυστυχώς έτσι είναι. Ή εντάσσεσαι στην μάζα για να αποκτήσεις μια άρρωστη, στην τελική, αναγνώριση και πολλές φορές καταξίωση, ή αργοπεθαίνεις μόνος σου παρέα με την μοναξιά σου και την μεγαλύτερή της αδερφούλα που ονομάζεται "καταθλιψη".

Λυπάμαι πολύ φίλε για τον Βασίλη τον γνωστό σου, αλλά μάλλον δεν ήταν τόσο δυνατός όσο φαίνεται. Φίλε Dominion και φίλοι συμφορουμίτες κάτω των 30 και κάτι, δυστυχώς για σας το μεγάλο λούκι ξεκινάει έπειτα από τα 31 με 32. Εκεί τα περιθώρια στενεύουν αφάνταστα. Το περιβάλλον ΑΠΑΙΤΕΙ από σας να φερθείτε σαν "ώρμοι" σε τέτοιο βαθμό που σας κατατρώει την ίδια σας την ψυχή. Τόσο που δεν φαντάζεστε. Ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να αντιμετωπίσει στην κατάσταση με τον ευκολότερο να ακούει στο όνομα "παράδοση άνευ όρων" και "αυτόματη ένταξη". Τους υπόλοιπους ο καθένας τους βρίσκει μόνος του.

Φίλε λάβε τον Βασίλη σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Ορκίσου ότι εσύ, ποτέ δεν θα καταλήξεις σε αυτό το χάλι (για να μην πω βαρύτερη κουβέντα). Το αν θα τα καταφέρεις δεν είναι εγγγυημένο, αλλά ένα μπορώ να σου πω. Εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από σένα, και πόσο θάρρος θα δώσεις στους "χωριάτες".

ΟΚ. Τώρα μπορούμε να το γυρίσουμε on topic. (Αλλά ποιό το νόημα και η ευχαρίστηση σε κάτι τέτοιο; )
 
Το αναποδο θα ηταν ακομα πιο εντυπωσιακο :thumbup:
 
sthn ellada magkes opoios prospathei na kanei kati kalo na dosei ena komati tou eautou tou sto telos thn pataei kai olas
 
Πίσω
Μπλουζα