Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.314
- Αντιδράσεις
- 480
Rygar (1987)
Άλλο ένα κλασσικό παιχνίδι, έτσι;
Ή μήπως όχι; Σίγουρα κλασσικό για τα arcades. Για τα 8-bit και τον C-64 όμως;
Είχα τους ενδοιασμούς μου για να ξανασχοληθώ με το συγκεκριμένο τίτλο. Θυμάμαι πως είχε ένα πολύ ωραίο μουσικό θέμα, ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο κι ένα ενδιαφέρον game play. Τι άλλο;
Ο λόγος για το Rygar της Tecmo το οποίο μεταφέρθηκε από την U.S. Gold στους home υπολογιστές ένα μόλις χρόνο μετά την κυκλοφορία του στα κερματοφάγα μηχανήματα.
Για να δούμε τι ψάρια έπιασε στον Commodore.
Let's fight.
Το Rygar είναι ένα οριζόντιο scrolling shoot 'em up το οποίο θα έλεγε κανείς πως μοιάζει με ένα συνδυασμό του Ghosts 'n' Goblins και του Rastan. Χαρακτηριστικό του όμως είναι η μεγάλη ταχύτητα και η αρκετά υψηλότερη δυσκολία του.
Ας δούμε πιο συγκεκριμένα.
Η εισαγωγική οθόνη του παιχνιδιού ξεκινά αμέσως μόλις πατήσουμε το fire και μας πληροφορεί πως:
"4.5 billion years have passed since Earth's creation. Many dominators have ruled in all their glory, but time was their greatest enemy and it defeated their reign. And now a new dominator's reign begins..."
Και η μάχη ξεκινά ευθύς αμέσως και χωρίς παύσεις.
Είμαστε ο πολεμιστής Rygar, επιφορτισμένος με το ρόλο της ανατροπής της παγκόσμιας κυριαρχίας τoυ διαβολικού βασιλιά και των πλασμάτων του, έτοιμοι να θυσιαστούμε για το καλό της γης και του ανθρώπινου γένους.
Στη διάθεσή μας έχουμε ένα πολύ ιδιαίτερο όπλο, ένα κοφτερό μεταλλικό τροχό τον οποίο έχουμε την ικανότητα να τον εξαπολύουμε εναντίον των αντιπάλων και να τον επαναφέρουμε στο χέρι μας.
Ο τροχός αυτός έχει περιορισμένο δραστικό βεληνεκές, παίρνοντας όμως κάποια power-ups μπορούμε να αυξήσουμε το βεληνεκές του αλλά και να βελτιώσουμε κάποιες άλλες ιδιότητες του χαρακτήρα μας.
Ειδικότερα θα συναντήσουμε 5 ειδών power-ups:
- Αστέρι: Δίνει μεγαλύτερο βεληνεκές στο όπλο μας.
- Στέμμα: Δίνει μεγαλύτερη ισχύ στο όπλο μας. Μια βολή μπορεί να εξολοθρεύσει περισσότερους στόχους.
- Τίγρης: Δίνει την ικανότητα στο χαρακτήρα μας να πηδά πάνω στους εχθρούς και να τους καταστρέφει.
- Σταυρός: Μας κάνει άτρωτους για λίγα δευτερόλεπτα (πολύ χρήσιμο αν και δεν το συνάντησα ποτέ).
- Ήλιος: Δίνει την ικανότητα να βάλουμε κάθετα τους εχθρούς αντί να χρησιμοποιούμε την περιστροφική κίνηση.
Το παιχνίδια θα μας δείξει τα δόντια του από την πρώτη μόλις πίστα.
Αερομεταφερόμενες δυνάμεις;
Σε περίπτωση που χάσουμε μια ζωή χάνουμε παράλληλα και όλα τα παραπάνω bonuses που είχαμε μαζέψει.
Άλλα bonuses που θα συναντήσουμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, είναι βόμβες οι οποίες καθαρίζουν την οθόνη από τους εχθρούς, έξτρα πόντοι αλλά και επιπλέον ζωές (ξεκινούμε με 5).
Μπορούμε να εκτοξεύουμε το όπλο μας προς διάφορες κατευθύνσεις ακόμη και σκυμμένοι αλλά και να του δίνουμε κυκλική τροχιά με την οποία πετυχαίνουμε πλάσματα τα οποία βρισκόμαστε σε διαφορετικό ύψος από εμάς.
Το παιχνίδι αποτελείται συνολικά από 16 πίστες οι οποίες περιλαμβάνουν νησιά, ερήμους, σπηλιές, δάση, καταρράκτες στα οποία θα συναντήσουμε δύσβατα επίπεδα και θανατηφόρα κενά εδάφους ενώ σκοπός κάθε μίας πίστας είναι να τη «βγάλουμε καθαρή» μέχρι το τέλος της.
Μόλις φθάσουμε στο τελικό σημείο, το οποίο αποτελεί αφετηρία για την επόμενη, θα μας δοθεί ένας αριθμός πόντων που αντιστοιχούν στο χρόνο στον οποίο τελειώσαμε την πίστα.
Και μιλώντας για χρόνο ας αναφέρουμε ακόμη έναν εχθρό.
Ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας για να ολοκληρώσουμε κάθε πίστα είναι περιορισμένος και όταν τελειώσει θα μας αφαιρεθεί μια ζωή.
Στο συγκεκριμένο σημείο τα αντανακλαστικά μας (αν συνυπολογίσουμε και την αργή ανταπόκριση του χαρακτήρα στις κινήσεις του joystick) πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από ταχύτατα.
Περίεργο background.
Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για το άλμα;
Οι εχθροί που θα συναντήσουμε στις διαδρομές μας αποτελούνται από ιπτάμενους δράκους, υπερμεγέθη ποντίκια, πολεμιστές με προβιές λιονταριών μέχρι πλάσματα που μοιάζουν με ανθρωπόμορφες σαύρες και μπάλες φωτιάς που αναβλύζουν από το έδαφος. Μια απλή επαφή μαζί τους είναι αρκετή για να μας κοστίσει μια ζωή.
Οι μάχες σε όλες τις πίστες είναι ακατάπαυστες με τους αντίπαλους να καταφθάνουν συνεχώς από δεξιά και αριστερά ενώ σε ορισμένα σημεία είναι τόσοι πολλοί ώστε θα αναγκαστούμε να περάσουμε από πάνω τους πατώντας τους κυριολεκτικά (αφού έχουμε μαζέψει πρώτα το εικονίδιο με τον τίγρη), πραγματοποιώντας ταυτόχρονα νέο άλμα προς τον επόμενο. Λίγο ανορθόδοξος τρόπος αλλά προσωπικά στις τελευταίες πίστες μου φάνηκε αρκετά αποτελεσματικός.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στιγμή που έχοντας χάσει όλες τις ζωές μας, ένα ιπτάμενο πλάσμα μας σηκώνει προς τον ουρανό και ακολουθεί μια πολύ όμορφη μουσική υπόκρουση (Αν ο χαρακτήρας μας βρίσκονταν στη Νορβηγία θα έλεγα πως πρόκειται για μια Βαλκυρία
).
Οι στιγμές που θα βρεθούμε περικυκλωμένοι από εχθρούς στις τελευταίες πίστες είναι αμέτρητες.
Γενικά το παιχνίδι είναι εκνευριστικά δύσκολο. Η αργή ανταπόκριση του χαρακτήρα στις κινήσεις του joystick ισοπεδώνει άνετα τα νεύρα βουδιστή μοναχού.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι άσχημα με τα χρώματα ευτυχώς να σώζουν κάπως την κατάσταση. Τα sprites είναι μικρά και ιδιαίτερα κακοσχηματισμένα ευτυχώς όμως η κίνηση όπως και το scrolling του παιχνιδιού μοιάζουν αρκετά φυσικά ενώ ταυτόχρονα είναι και ταχύτατα.
Το game play παραδόξως βρίσκεται σε μάλλον υψηλό επίπεδο (διαφορετικά προφανώς δε θα το θυμόταν κανείς το παιχνίδι), ενώ το μουσικό του θέμα τη στιγμή που εμφανίζεται το "game over" είναι πάρα πολύ καλό και νοσταλγικό (David Whittaker βλέπετε...).
Συνολικά το Rygar στον C64 αποτελεί μια μάλλον μέτρια μεταφορά από τα coin-ops το οποίο σώζεται από επιμέρους χαρακτηριστικά και κυρίως από το game play.
Τελικά γιατί είχα κολλήσει με το παιχνίδι;
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
