SNES νοσταλγικές αναμνήσεις...

[Diddy Kong]

To SNES ήταν η πρώτη μου παιχνιδομηχανή στην ηλικία των 12 ετών. Είχα την τύχη το πρώτο μου παιχνίδι να είναι το Donkey Kong Country 2. Ο συνδυασμός της αθώας ηλικίας, ο ενθουσιασμός του νέου παιχνιδιού, τα απίστευτα γραφικά, η θρυλική πλέον μουσική και οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πίστες χάραξαν για πάντα το παιχνίδι στην καρδιά και στη μνήμη μου.




Το παιχνίδι το είχα πρωτοπαίξει σε ένα μαγαζί όπου μαζευόμασταν τα πιτσιρίκια να παίξουμε μετά το σχολείο. Οι περισσότεροι έπαιζαν Virtua Fighter στο Saturn ή Playstation τότε, ωστόσο εμένα μου κίνησε το ενδιαφέρον το DKC2, κυρίως επειδή είδα κάποιον άλλο να παίζει και μου άρεσε γιατί έμοιαζε (στο μυαλό μου) με το Titus The Fox για PC. Μετά από 2 εβδομάδες ενασχόλησης με το παιχνίδι όπου μετά βίας πέρασα τον πρώτο κόσμο, κατάλαβα ότι έπρεπε να αγοράσω SNES και το συγκεκριμένο παιχνίδι. Χιλιοπαρακάλεσα λοιπόν τον πατέρα μου, μάζεψα κάποια χρήματα από το χαρτζιλίκι μου και τελικά το Οκτώβριο του 1996 απέκτησα την παιχνιδομηχανή (στα τελείωματα του κύκλου ζωής της) με τα 2 πρώτα DKC παιχνίδια.




Αναμενώμενα ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος! Μπορούσα πλέον να παίζω ανενόχλητα το αγαπημένο μου παιχνίδι, χωρίς να έχω κάποιον από πίσω μου να με ρωτάει συνεχώς πότε θα τελειώσω για να παίξει και αυτός. Από όλη την ενασχόληση μου με το παιχνίδι, θα θυμάμαι πάντα νοσταλγικά τα εξής (με ανατριχιαστική λεπτομέρεια!):

1. Τον ενθουσιασμό μου όταν κατάλαβα ότι το παιχνίδι είχε περισσότερους από δύο κόσμους και δεν τελείωνε στον δεύτερo κόσμο Crocodile Cauldron, καθώς μέχρι τότε τα παιχνίδια που έπαιζα σε PC με τα βίας είχαν πάνω από 10 πίστες.
   
   
   
2. Το συναίσθημα όταν έπαιζα για πρώτη φορά την πίστα Bramble Blast και ενώ ήμουν μαγεμένος από τα γραφικά και την απίστευτη μουσική, συνειδητοποιώ ότι έξω από το παράθυρο του σπιτιού μου τα σύννεφα ήταν ίδια και έτρεχαν με την ίδια ταχύτητα με αυτά στο background της πίστας. Μπορεί να ήταν και η ιδέα μου....
   
   
   
3. Την χαρά μου όταν έπαιζα την πίστα Hornet Hole (η πρώτη πίστα κυψέλη με μέλισσες) και ο πατέρας μου που μισοκοιμόταν στον καναπέ με ρώτησε από που ακούγεται αυτή η ωραία μουσική! Φυσικά και χάρηκα που ένας άνθρωπος 50 χρονών και τελείως άσχετος με videogames εκτιμούσε ένα soundtrack 16bitου παιχνιδιού και αυτό αποδεικνύει την άψογη δουλεία του David Wise στο παιχνίδι. Φυσικά γρήγορα έπαιξα και τις πίστες Web Woods και Bramble Scramble για να ακούσει "τυχαία" και αυτές τις υπέροχες μουσικές.
4. Η ζήλια μου όταν έβλεπα τα άλλα παιδιά να παίζουν στο συνοικιακό μαγαζί τις πίστες στο λούνα πάρκ του 4ου κόσμου και εγώ ήμουν ακόμη στον πρώτο κόσμο, καθώς άσχετος ακόμη με console videogaming.
5. Το δέος που ένιωσα την πρώτη φορά που άκουσα την μουσική Mining Melancholy, ειδικά στο σημείο που ακούγεται κάτι σας ανθρώπινος ύμνος (ο geo2004 ξέρει καλά τι εννοώ!). Μάλιστα είχε τύχει να παίζω την συγκεκριμένη πίστα για πρώτη φορά διπλό με φίλο και είχε ενθουσιαστεί και εκείνος.
   
   
   
6. Την υπερηφάνια που ένιωσα όταν τερμάτισα για πρώτη φορά την πίστα Web Woods, καθώς δεν ήμουν καθόλου καλός στον χειρισμό της αράχνης που απαιτεί τα 3/4 της πίστας. Μάλιστα προσπαθούσα να αποφύγω το βαρέλι μεταμόρφωσης σε αράχνη, αλλά εννοείται μάταια. Όταν συνειδητοποήσα ότι το Hero Coin επίσης βρίσκεται στο τέλος και είχα κάτι κλάσματα του δευτερολέπτου για να το πάρω, κατάλαβα ότι οι προγραμματιστές του παιχνιδιού δεν αστειεύονταν.
7. Το γεγονός ότι τερμάτισα την πρώτη φορά την πίστα Bramble Scramble χωρίς να ακουμπήσω καθόλου τα αγκάθια, ούτε ακόμη και τα κάτω όπου δεν έχανες καθώς ο Diddy και η Dixie λειτουργούσαν σαν ασπίδα στον παπαγάλο. Όταν κατάλαβα ότι μπορούσα να ακουμπάω εκεί, έβριζα το εαυτό μου που δεν το είχα καταλάβει νωρίτερα και δυσκόλευα τη ζωή μου.
8. Η αίσθηση που είχα ότι έπαιζα ένα παιχνίδι με έντονο το συναίσθημα της περιπέτειας, κάτι που δεν κατάφεραν τα άλλα δυο παιχνίδια της τριλογίας για μένα.
9. Η προσπάθεια που έκανα να παίξω το παιχνίδι για πάνω από 100 ώρες, με την ελπίδα ότι κάτι νέο θα αποκαλυφθεί.
10. Η αλογοούρα της Dixie στην τελική εικόνα του παιχνιδιού, που κινείται με απίστευτο ρεαλισμό από τον αέρα. Την πρώτη φορά που τερμάτισα τελείως το παιχνίδι έβλεπα και άκουγα την συγκεκριμένη εικόνα για πάνω από 10 λεπτά, συγκινημένος που τελείωσε, εντυπωσιασμένος από την ποιότητα των γραφικών και πάλι με την ελπίδα μήπως αποκαλυφθεί κάτι καινούριο.

Όλα τα πιο πάνω είναι μικρολεπτομέρειες, ωστόσο έχουν παραμείνει αναλλείωτες στη μνήμη μου.




Θα είχε ενδιαφέρον να συζητήσουμε παρόμοιες νοσταλγικές αναμνήσεις από παιχνίδια του SNES και να δούμε που το αθώο παιδικό μας μυαλό ταξίδευε όταν παίζαμε τα πρώτα μας παιχνίδια.

 

[Jackie dragon]

Εξαιρετικό ποστ.. Απλα εξαιρετικό.. Τα είπες κυριολεκτικά ολα και μας μετέφερες σε αλλες εποχές gaming μαγείας! Εχω αράξει διπλα απο το τζάκι με φιλους νιτεντάδες και οση ωρα διαβάζαμε το ποστ ειχαμε ενα χαμόγελο χαραγμένο στο προσωπο.. Παιδιά δε ξερω για σας, εμεις εδω σε λιγη ωρα θα παιξουμε Donkey Kong country 2 στο SNES ανοίγοντας κι ενα εκλεκτό ποτό.. :beerz:

 

[Imgema]

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας αυτές τις αναμνήσεις. Κι εγώ έχω πολλές από αυτό το παιχνίδι παρόλο που είχα παίξει ήδη πάρα πολλά πριν από αυτό στο SNES. Kαι ο κυριότερος λόγος που έχει χαραχτεί τόσο πολύ στην μνήμη μου σε σχέση με άλλα games είναι το Soundtrack (το οποίο είναι απλά μαγικό). Έχω βαρεθεί πια να βλέπω σε διάφορες λίστες top 10 soundtracks όλα τα Final Fantasy να φιγουράρουν αλλά το Soundtrack του DKC2 είναι απλά σε άλλο επίπεδο.

 

[Jackie dragon]

Eγω το παιχνιδι το γνωρισα αρκετα αργα, μολις το 2002, μιας κι εκεινη τη χρονιά ειχα πρωτοαγοράσει SNES κι ευτυχως ενας συμμαθητής μου "βετεράνος" της συγκεκριμένης κονσόλας φρόντισε να μου δανείζει ολα τα σημαντικά της games.. Το Donkey Kong country 2 δε θα ηταν υπερβολικό αν το αποκαλούσαμε "milestone" στη καριέρα του SNES, οτι σήμαινε δηλαδη και το άλμπουμ Dark side of the moon για τη σταδιοδρομία των Pink Floyd.. Το Country 2 σηματοδότησε και απέδειξε εκεινη την εποχή σχετικά με το πως ενα sequel μπορεί να καταφέρει και να ξεπεράσει σε επιτυχία και μεγαλοπρέπεια 10 φορες περισσότερο σε συγκριση με το πρωτο μερος της σειράς.. Και πως οχι? : Καλύτερα γραφικά, πρωτότυποι-ποικιλόμορφοι και πιο σκοτεινοί κόσμοι με περισσότερες πίστες, ασυναγώνιστο soundtrack που σε υποβάλλει αμέσως στο μαγικό αέρα του παιχνιδιού και το κερασάκι στη τούρτα τα πολλα και γοητευτικά μυστικά που σε προκαλούν να τα ανακαλύψεις! (Lost world, συλλογή DK/cremcoins)

Τρέξε Dixie κι ασε το Cranky να σφυρίξει!!! :supergrin:

 

[geo2004z]

Μόλις διάβασα το ποστ σου Diddy και έχω ήδη ταξιδέψει αρκετά χρόνια πίσω, όταν πρωτοέπαιξα κι εγώ αυτό το θαύμα του χώρου των video games. Δεν είναι εύκολο να καταφέρεις να μας ταξιδέψεις με τόσο όμορφο τρόπο, τουλάχιστον εμένα με άγγιξες και από ότι βλέπω και άλλους καθώς άρχισαν να παίζουν το παιγνίδι μόλις διάβασαν το ποστ σου.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ή μέρες για το Donkey Kong Country 2 και τα συναισθήματα που είχα παίζοντάς το για πρώτη φορά αλλά βρήκα πλήρες το κείμενο του Diddy. Κάτι άλλο που θα ήθελα να πω, άσχετο με το DKC 2 αλλά σχετικό με τη σειρά, είναι πως ο David Wise επιστρέφει στο Tropical Freeze!!

 

[johnny19818]

Η πρώτη μου επαφή με το SNES ήταν το καλοκαίρι του 1999 όταν το αντάλλαξα με ένα Game Boy & Game Gear. Τα παιχνίδια που πρωτοέπaιξα ήταν το Street Fighter II World Warrior, NBA Jam T.E., Killer Instinct, WWF Wrestlemania, Asterix, Batman Forever, Fifa Soccer ('94) και το υπέρτατο Donkey Kong Country. Παρόλο που μέχρι τότε είχα παίξει Playstation, Saturn, N64 όταν έπαιξα το DKC και όσο το προχωρούσα τόσο με μάγευε. Και μια και μιλάμε για soundtracks αξέχαστα θα μου μείνουν τα themes του Funky Kong και η μουσική στο εργοστάσιο. Όχι ότι τα άλλα μουσικά θέματα δεν ήταν ωραία αλλά αυτά μου έχουν μείνει πολύ στη μνήμη.

Και για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι μεγάλοι επισυνάπτω τα αντίστοιχα βίντεο.

 

[Ajax87]

Καπου λιγο μετα τα μεσα του 90' πηρα και εγω το Snes μου μαζι με Mortal Kombat 2 , σε χρονο DT ειχα παρει Mario All Stars+Mario World δανεικο και αγορασα το Zombies Ate Neighbors που το ειχα δει σε εναν φιλο στο Mega Drive. Αργοτερα πηρα Yoshis Island , Super Street Fighter 2 , Donkey Kong Country και αρκετα ακομα .

Παντως εγω στο Snes το "σοκ" το επαθα με το Yoshi's Island απο τα καλυτερα πλατφορμ παιχνιδια που εχω παιξει, πραγματικα εκπληκτικο!

 

[Imgema]

Παντως εγω στο Snes το "σοκ" το επαθα με το Yoshi's Island απο τα καλυτερα πλατφορμ παιχνιδια που εχω παιξει, πραγματικα εκπληκτικο!

Mία από τα ίδια. Το είχα νοικιάσει για μία εβδομάδα πριν πάω διακοπές και πρόλαβα να φτάσω στην μέση. Και μετά, στις διακοπές, περίμενα πως και πως να μαζέψω λεφτά για να το αγοράσω μόλις γυρίσω. Κάθε μέρα το σκεφτόμουν, μου είχε γίνει έμμονη ιδέα, με ελάχιστα games το έχω πάθει αυτό.

 

[Metalcandyman]

Φιλαρακι Diddy Kong το μονο που θα πω ειναι απλα Respect γιαυτη την καταθεση ψυχης και που μας γυρισες τοσο πισω και σε τοσες πολλες υπεροχες αναμηνσεις

Γραφοντας για μενα οσον αφορα το snes να πω οτι ο προκατοχος το nes δηλαδη ειναι μεσα στης 2 το πολυ 3 αγαπημενες μου κονσολες που πραγματικα την εχω λιωσει και εχω καταευχαριστηθη μαζι της.Ετσι λοιπον αρχες του 1992 ειχα αγορασει το The Battle of olympus για το nes το οποιο ειναι απο τα αγαπημενα μου παιχνιδια και πραγματικα το ειχα απολαυση απλα ειχα κολησει σε ενα μερος οχι λογο δυσκολιας αλλα λογο της μικρης ηλικειας δεν μπορουσα να πιασω οπως επρεπε τα αγγλικα του παιχνιδιου και να καταλαβω καποια πραγματα.Γενικα ομως το επαιζα φανατικα οπως και πολλα αλλα παιχνιδια του nes που ειχα εγω αλλα ειχα και εναν φιλο που κατω απο συνενοηση μεταξυ μας περναμε διαφορετικα παιχνιδια για να τα ανταλαζουμε και να παιζουμε κατι διαφορετικο και οι δυο.Περιοδικα δεν επερνα τοτε ουτε στο χωριο μου ειχα την δυνατοτητα να μαθαινω ειδησεις για τα videogames οποτε εκει που ημουνα στα ντουζενια μου και γουσταρα ενα σωρο παιχνιδια στο nes βλεπω πρωτη φορα διαφημηση του snes στο RTL και εχω μεινει παγωτο.Τελικα μετα απο αυτο περνω κατευθειαν τηλεφωνο τον φιλο μου του λεω τι ειδα και μετα απο κει καρτερουσαμε μπροστα στην τηλεοραση μπας και πετυχουμε ξανα την διαφημηση.Οταν την ξαναειδαμε το ψαξαμε το πραγμα και ρωτησαμε στο μαγαζι που περναμε τα παιχνιδια για το nes και μας ειπαν οτι μεχρι το καλοκαιρι θα το εχουν φερει το snes και οποια παιχνιδια μπορεσουν και τελικα το εφεραν στα μεσα μαιου.

Mιλαμε τους μηνες που ακολουθησαν μεχρι να φερουν το snes εκανα τρελες οικονομιες και πραγματικα δεν ετρωγα ουτε δραχμη για να το αγορασω οπως και λεφτα απο καλαντα,γορτη,γενεθλια κλπ και το θεμα ηταν οτι μαζευα συνεχεια χωρις να εχω καποιο οριο γιατι δεν ηξερα ποσο θα κοστιζει.Οταν εφτασε ο καιρος να το παρω τα λεφτα οχι απλα με εφταναν αλλα πηρα και ενα gamepad ακομα και απο παιχνιδια πηρα και το super mario world και το F-Zero και το Super Tennis το πηρε ο φιλος μου Απο κει και μετα και συγκεκριμενα τα χριστουγεννα του 92 πηρα το Zelda a link to the past που πραγματικα το εβγαλα τα αντερα απο το πολυ παιξιμο και ακολουθησαν ολες οι αλλες παιχνιδιαρες που αγορασα κατα καιρους για την αγαπημενη μας κονσολας.Με τα DK φυσικα και παθαμε την πλακα μας ολοι απο τα γραφικα κλπ αλλα προσωπικα περα απο αυτο ουτε κρυο ουτε ζεστη ωσον αφορα εμενα γιατι δεν ειμαι οπαδος των συγκεκριμενων παιχνιδιων και δεν τα πολυγουσταρω κιολας ασχετα αν τα εχω τελειωση ολα μονο και μονο για να εχω αποψη και για να τα τερματισω.

Ακομα και τωρα που εχουν περασει τοσα χρονια απο τοτε και εχουν κυκλοφορησει ενα σωρο αλλες κονσολες αν με ρωτουσαν για την κορυφαια κονσολα ολων των εποχων παλι το snes θα ελεγα και μετα το nes για δεκαδες λογους που δεν ειναι του θεματος να ανφερω.

 

[milntov]

Θυμαμαι το καλοκαιρι του 1998 οταν ολοι ειχαν στραμμενο το βλεμα στις νεες κονσολες ειχα παει σε ενα μεγαλο μαγαζι με videogames στα Γιαννενα που εκτος τις νεες κονσολες γινοταν χαμος απο πιο παλια παιχνιδια για snes και mega drive.Ειχα αγορασει πολλες φορες απο εκεινο το μαγαζι και μιας και πολλες φορες με τον ιδιοκτητη πιαναμε κουβεντα για τα video games τον ρωτησα αν παιζουν τωρα με το snes που ειχε στο μαγαζι σε μια crt 14" και μου ειπε δεν ασχολειται κανενας τωρα με αυτα και θα αδειασει τον χωρο με τα 16μπιτα.Φυσικα του ειπα να αγορασω τα παιχνιδια που με ενδιεφεραν για το snes σε καλη τιμη εννοειται.Τα ειχε ολα κουτατα και ειχε γνωστα και καλα παιχνιδια οποτε αγορασα αρκετα αφου για καθε παιχνιδι ειχα πληρωσει 3.000 - 4.000 δρχ.

 

[johnny19818]

Αυτή τελικά αποδεικνύεται η καλύτερη κίνηση μετά από 20+ χρόνια. "Απαρχαιωμένα-ξεπερασμένα" παιχνίδια που η ζήτηση τους είναι στο ναδίρ λόγω της νέας τεχνολογικά δυνατότερης κονσόλας, αγορασμένα για πολύ λίγα χρήματα που τώρα η αξία τους έχει εκτοξευθεί, ειδικά αν είναι σε καλή κατάσταση. Υποθέτω δε ότι το 1998 θα υπήρξαν και οι τελευταίες κυκλοφορίες στο SNES που τώρα τα ψάχνουν με το κιάλι οι συλλέκτες, οπότε θα είναι πραγματικά διαμάντια.