iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
Star 80 (1983, Bob Fosse)
http://www.imdb.com/title/tt0086355/?ref_=sr_1
Ηθοποιοί: Mariel Hemingway, Eric Roberts, Cliff Robertson, Roger Rees, Carroll Baker, David Clennon
Υπόθεση: Η αληθινή ιστορία της δολοφονίας της Dorothy Stratten, "κουνελάκι" του Playboy για τον μήνα Αύγουστο του 1979 και Playboy's Playmate of the Year το 1980, από τον πρώην σύζυγο και μάνατζερ της Paul Snider.
To Star 80 σηματοδοτεί την τελευταία κινηματογραφική δουλειά του σκηνοθέτη/χορογράφου Bob Fosse. O Fosse είχε κάνει ήδη με προηγούμενες ταινίες του αναφορές στη σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας του θεάματος, αλλά σίγουρα κανείς δεν περίμενε ότι η τελευταία, όπως αποδείχθηκε, ταινία του θα ήταν μια τραγική ιστορία απόγνωσης, απελπισίας και εμμονών. Μετά λοιπόν τον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα και τις καταχρήσεις του Lenny, και το σχεδόν εμμονικό φλερτ με τον θάνατο του All That Jazz, o Fosse αποφάσισε να πάει ακόμη βαθύτερα παρουσιάζοντας στο κοινό την τραγική ιστορία της Dorothy Statten (http://en.wikipedia.org/wiki/Dorothy_Stratten). To Star 80 είναι ένα σκληρό, καταθλιπτικό σχεδόν δράμα που παρουσιάζει με τον πιο σκοτεινό τρόπο τη σχέση μεταξύ φήμης και αφάνειας, διασημότητας και ασημαντότητας, επιτυχίας και αποτυχίας, παρακολουθώντας την τραγική και αντίστροφη πορεία δυο χαρακτήρων που αποτελούν και τους πρωταγωνιστές του δράματος. Ο Fosse φαίνεται να παρακολουθεί την πορεία της Stratten από την πλήρη αφάνεια στην πρόσκαιρη φήμη κι επιτυχία της, φέρνοντας σε αντιπαράθεση την πορεία του Snider, ενός προβληματικού ανθρώπου που νιώθει ότι δεν μπορεί να αγγίξει την επιτυχία, βιώνοντας παράλληλα τον πόνο της απόρριψης από το μοναδικό, όπως ο ίδιος νομίζει, επίτευγμά του. Στο κριτικό στόχαστρο του Fosse μπαίνουν πολλοί στόχοι, αφού ο σκηνοθέτης δεν διστάζει να κάνει κριτική στο αμερικάνικο όνειρο, στο κυνήγι της δόξας και της φήμης, στην πρόσκαιρη φήμη, στην αντιμετώπιση των γυναικών ως σεξουαλικά αντικείμενα, στην κατασκευή ειδώλων, στον κανιβαλιστικό τρόπο λειτουργίας του star system, στην εμμονική ανάγκη για κοινωνική και οικονομική καταξίωση και στην ηθική των αρχών των 80's. Στο Star 80 υπάρχει σίγουρα ένα θύμα αλλά δεν υπάρχει μόνο ένας θύτης. O Fosse δεν αφήνει ανέγγιχτη τη λειτουργία του περιοδικού Playboy, το life-style που πρεσβεύει αλλά και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του Hugh Hefner, ούτε και τη συμπεριφορά του σκηνοθέτη Aram Nicholas (o Peter Bogdanovich στην πραγματικότητα, με τον οποίο η Statten διατηρούσε ερωτική σχέση) ως καταλύτες που επηρέασαν σημαντικά την εξέλιξη της ιστορίας. Από την άλλη, ο Snider, ένας αντιπαθής, μεγαλομανής και χυδαίος στη συμπεριφορά του, άνθρωπος παραμένει στο κέντρο της ιστορίας ως τραγικό θύμα των ίδιων των εμμονών του, της ζήλειας του και της αδυναμίας του να πετύχει κάτι σημαντικό στη ζωή του, αν και προσπαθεί απεγνωσμένα να αγγίξει τη φήμη που πιστεύει ότι του αναλογεί, αλλά και ως στυγνός θύτης ενός βίαιου εγκλήματος. Ο σκηνοθέτης ξέρει ότι αναπλάθει μια καταθλιπτική, σκοτεινή ιστορία αλλά δεν κάνει καμιά προσπάθεια να εξωραΐσει τις καταστάσεις. Τα πάρτι στην περίφημη Playboy Mansion παρουσιάζονται με εντυπωσιακό τρόπο, με τον Fosse να δίνει έμφαση στο γυμνό, αλλά με έναν τρόπο που δεν έχει καμία ερωτική ή αισθησιακή διάσταση, παρά μόνο φαίνεται να αποτελεί μια απόδειξη του τρόπου αντιμετώπισης των γυναικών από το γνωστό περιοδικό. Ο Fosse καταφέρνει όχι μόνο να αναπλάσει τέλεια την εικόνα των ηδονιστικών αρχών της δεκαετίας του '80, αλλά χρησιμοποιώντας διαρκή flash-back και flash-forward που χαρίζουν μια ημιντοκιμαντερίστική αισθητική στην ταινία, και δίνοντας βάση σε μια βιτριολική απεικόνιση της πλαστής ευτυχίας που παρέχει η φήμη, της ματαιοδοξίας σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση, της σεξουαλικής ηθικής της εποχής και των εμμονών, να παρουσιάσει μια σκοτεινή ιστορία με τον πιο σκληρό και επιθετικό τρόπο. Η Mariel Hemingway στον ρόλο της Dorothy Stratten είναι εξαιρετική, αλλά την παράσταση κλέβει η, κυριολεκτικά, τεράστια κι εκπληκτική ερμηνεία του Eric Roberts.
[video=youtube;wEXOAULm-Xk]
http://www.imdb.com/title/tt0086355/?ref_=sr_1
Ηθοποιοί: Mariel Hemingway, Eric Roberts, Cliff Robertson, Roger Rees, Carroll Baker, David Clennon
Υπόθεση: Η αληθινή ιστορία της δολοφονίας της Dorothy Stratten, "κουνελάκι" του Playboy για τον μήνα Αύγουστο του 1979 και Playboy's Playmate of the Year το 1980, από τον πρώην σύζυγο και μάνατζερ της Paul Snider.
To Star 80 σηματοδοτεί την τελευταία κινηματογραφική δουλειά του σκηνοθέτη/χορογράφου Bob Fosse. O Fosse είχε κάνει ήδη με προηγούμενες ταινίες του αναφορές στη σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας του θεάματος, αλλά σίγουρα κανείς δεν περίμενε ότι η τελευταία, όπως αποδείχθηκε, ταινία του θα ήταν μια τραγική ιστορία απόγνωσης, απελπισίας και εμμονών. Μετά λοιπόν τον αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα και τις καταχρήσεις του Lenny, και το σχεδόν εμμονικό φλερτ με τον θάνατο του All That Jazz, o Fosse αποφάσισε να πάει ακόμη βαθύτερα παρουσιάζοντας στο κοινό την τραγική ιστορία της Dorothy Statten (http://en.wikipedia.org/wiki/Dorothy_Stratten). To Star 80 είναι ένα σκληρό, καταθλιπτικό σχεδόν δράμα που παρουσιάζει με τον πιο σκοτεινό τρόπο τη σχέση μεταξύ φήμης και αφάνειας, διασημότητας και ασημαντότητας, επιτυχίας και αποτυχίας, παρακολουθώντας την τραγική και αντίστροφη πορεία δυο χαρακτήρων που αποτελούν και τους πρωταγωνιστές του δράματος. Ο Fosse φαίνεται να παρακολουθεί την πορεία της Stratten από την πλήρη αφάνεια στην πρόσκαιρη φήμη κι επιτυχία της, φέρνοντας σε αντιπαράθεση την πορεία του Snider, ενός προβληματικού ανθρώπου που νιώθει ότι δεν μπορεί να αγγίξει την επιτυχία, βιώνοντας παράλληλα τον πόνο της απόρριψης από το μοναδικό, όπως ο ίδιος νομίζει, επίτευγμά του. Στο κριτικό στόχαστρο του Fosse μπαίνουν πολλοί στόχοι, αφού ο σκηνοθέτης δεν διστάζει να κάνει κριτική στο αμερικάνικο όνειρο, στο κυνήγι της δόξας και της φήμης, στην πρόσκαιρη φήμη, στην αντιμετώπιση των γυναικών ως σεξουαλικά αντικείμενα, στην κατασκευή ειδώλων, στον κανιβαλιστικό τρόπο λειτουργίας του star system, στην εμμονική ανάγκη για κοινωνική και οικονομική καταξίωση και στην ηθική των αρχών των 80's. Στο Star 80 υπάρχει σίγουρα ένα θύμα αλλά δεν υπάρχει μόνο ένας θύτης. O Fosse δεν αφήνει ανέγγιχτη τη λειτουργία του περιοδικού Playboy, το life-style που πρεσβεύει αλλά και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του Hugh Hefner, ούτε και τη συμπεριφορά του σκηνοθέτη Aram Nicholas (o Peter Bogdanovich στην πραγματικότητα, με τον οποίο η Statten διατηρούσε ερωτική σχέση) ως καταλύτες που επηρέασαν σημαντικά την εξέλιξη της ιστορίας. Από την άλλη, ο Snider, ένας αντιπαθής, μεγαλομανής και χυδαίος στη συμπεριφορά του, άνθρωπος παραμένει στο κέντρο της ιστορίας ως τραγικό θύμα των ίδιων των εμμονών του, της ζήλειας του και της αδυναμίας του να πετύχει κάτι σημαντικό στη ζωή του, αν και προσπαθεί απεγνωσμένα να αγγίξει τη φήμη που πιστεύει ότι του αναλογεί, αλλά και ως στυγνός θύτης ενός βίαιου εγκλήματος. Ο σκηνοθέτης ξέρει ότι αναπλάθει μια καταθλιπτική, σκοτεινή ιστορία αλλά δεν κάνει καμιά προσπάθεια να εξωραΐσει τις καταστάσεις. Τα πάρτι στην περίφημη Playboy Mansion παρουσιάζονται με εντυπωσιακό τρόπο, με τον Fosse να δίνει έμφαση στο γυμνό, αλλά με έναν τρόπο που δεν έχει καμία ερωτική ή αισθησιακή διάσταση, παρά μόνο φαίνεται να αποτελεί μια απόδειξη του τρόπου αντιμετώπισης των γυναικών από το γνωστό περιοδικό. Ο Fosse καταφέρνει όχι μόνο να αναπλάσει τέλεια την εικόνα των ηδονιστικών αρχών της δεκαετίας του '80, αλλά χρησιμοποιώντας διαρκή flash-back και flash-forward που χαρίζουν μια ημιντοκιμαντερίστική αισθητική στην ταινία, και δίνοντας βάση σε μια βιτριολική απεικόνιση της πλαστής ευτυχίας που παρέχει η φήμη, της ματαιοδοξίας σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση, της σεξουαλικής ηθικής της εποχής και των εμμονών, να παρουσιάσει μια σκοτεινή ιστορία με τον πιο σκληρό και επιθετικό τρόπο. Η Mariel Hemingway στον ρόλο της Dorothy Stratten είναι εξαιρετική, αλλά την παράσταση κλέβει η, κυριολεκτικά, τεράστια κι εκπληκτική ερμηνεία του Eric Roberts.
[video=youtube;wEXOAULm-Xk]
