perlastar
RetroJunkie™
- Joined
- 30 Αύγ 2013
- Μηνύματα
- 2.077
- Αντιδράσεις
- 1.087
Η Raffaella είναι μία πλούσια κακομαθημένη γυναίκα, η οποία έχει νοικιάσει ένα σκάφος και κάνει διακοπές με τους φίλους της στη Μεσόγειο. Αντιπαθεί έντονα τους κομμουνιστές και συνέχεια τους κατηγορεί, ενώ υποτιμάει πολύ και τους φτωχούς γενικά, φερόμενη σαν να είναι σκλάβοι της. Γι'αυτό οι σχέσεις της με τον φτωχό, κομμουνιστή Gennarino που δουλεύει στο σκάφος και την υπηρετεί, δεν θα μπορούσαν να είναι καλές. Εκείνη τον ταπεινώνει συνέχεια και του κάνει τη ζωή δύσκολη, κι εκείνος σφίγγει τα δόντια και κάνει υπομονή, ενώ κανονικά του έρχεται να τη σφάξει. Εξαιτίας ενός από τα καπρίτσια της όμως, βρίσκονται μόνοι οι δυό τους σ'ένα φουσκωτό, πολύ μακριά από το σκάφος, φανερά χαμένοι. Μετά από κόπο καταφέρνουν και βρίσκουν στεριά, αλλά το νησί είναι ερημικό και καλούνται να ζήσουν εκεί οι δυό τους σαν ναυαγοί. Πλέον πρέπει να παλέψουν για την επιβίωση, και δεν υπάρχουν οι τάξεις και οι διακρίσεις του πραγματικού κόσμου. Έτσι λοιπόν, όλα θα είναι πλέον διαφορετικά και οι ρόλοι τους θα αντιστραφούν.
Είναι μία περίεργη, αλλά έξυπνη, ενδιαφέρουσα και πολύ διασκεδαστική Ιταλική ταινία, που συνδυάζει στοιχεία από περιπέτεια, δράμα και κωμωδία, δεν είναι όμως καθαρά τίποτα από αυτά. Σκηνοθετήθηκε από την αριστερή, φεμινίστρια Lina Wertmulller, η οποία φημιζόταν για τους τίτλους-αμαξοστοιχίες της. Το 1976 έγινε και η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να αποσπάσει υποψηφιότητα για όσκαρ, για τη σκηνοθεσία της στην ταινία Pasqualino Settebellezze (1975). Με το Swept Away θα νόμιζε κάποιος ότι πάει να επιβάλλει τις αριστερο-φεμινιστικές ιδέες της, αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η ταινία δεν παίρνει θέση, και παρουσιάζει με πολύ καυστικό τρόπο τα αρνητικά και των δύο πλευρών, θέτοντας πολλά ερωτήματα. Σατιρίζει τους πλούσιους καπιταλιστές, και ειδικά τις πλούσιες γυναίκες, παρουσιάζοντάς τες ως άτομα που τα θέλουν όλα έτοιμα, και που το παίζουν αυστηρές, ενώ από την άλλη είναι σεξουαλικά στερημένες και έτοιμες για οποιαδήποτε ερωτική τρέλα. Σατιρίζει όμως και άντρες όπως ο κομμουνιστής ναύτης, παρουσιάζοντάς τους ως φαλλοκράτες, αγράμματους, και αυταρχικούς, που μπορεί όταν έχουν το πάνω χέρι να κάνουν ακριβώς αυτά για τα οποία κατακρίνουν άλλους. Έτσι λοιπόν ο μέσος (αν δεν είναι προκατειλημμένος) θεατής δεν ταυτίζεται με κανέναν από τους δύο πρωταγωνιστές. Βλέπουμε επίσης πως όταν οι άνθρωποι ζουν υπό πρωτόγονες συνθήκες, δεν υπάρχουν πια τάξεις, αλλά η αντρική και γυναικεία φύση αντίστοιχα, με τις ιδιότητες που είχαν εξαρχής, δηλαδή ο άντρας κυνηγός-εξασφαλιστής διατροφής-πολυμήχανος-προστάτης, ενώ η γυναίκα βοηθός του άντρα-νοικοκυρά-πηγή ικανοποίησής του. Η ταινία κατακρίθηκε ασφαλώς από πολλούς για τις ιδέες της, και ειδικά για τη βία που δείχνει κατά των γυναικών, αλλά πιστεύω ότι όσοι το έκαναν αυτό δεν κατάλαβαν το βασικό της νόημα και τα μηνύματα που πάει να βγάλει, αφού όπως ανέφερα κανονικά δεν παίρνει θέση, κι ούτε επικροτεί τέτοιες πράξεις. Το 2002 έγινε ριμέικ με σκηνοθέτη τον Guy Ritchie, γι'αυτό και στο ρόλο της κακομαθημένης πλούσιας βλέπουμε τη...Madonna. Αυτό το τελευταίο θα το αφήσω ασχολίαστο, απλά να πω ότι αυτό το ριμέικ απέσπασε πολύ κακές κριτικές, και δεν σώθηκε ούτε από το γεγονός ότι στο ρόλο του άντρα βάλανε το γιό του Ιταλού πρωταγωνιστή της ταινίας του '74.
Προβολή συνημμένου 129216
Είναι μία περίεργη, αλλά έξυπνη, ενδιαφέρουσα και πολύ διασκεδαστική Ιταλική ταινία, που συνδυάζει στοιχεία από περιπέτεια, δράμα και κωμωδία, δεν είναι όμως καθαρά τίποτα από αυτά. Σκηνοθετήθηκε από την αριστερή, φεμινίστρια Lina Wertmulller, η οποία φημιζόταν για τους τίτλους-αμαξοστοιχίες της. Το 1976 έγινε και η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να αποσπάσει υποψηφιότητα για όσκαρ, για τη σκηνοθεσία της στην ταινία Pasqualino Settebellezze (1975). Με το Swept Away θα νόμιζε κάποιος ότι πάει να επιβάλλει τις αριστερο-φεμινιστικές ιδέες της, αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η ταινία δεν παίρνει θέση, και παρουσιάζει με πολύ καυστικό τρόπο τα αρνητικά και των δύο πλευρών, θέτοντας πολλά ερωτήματα. Σατιρίζει τους πλούσιους καπιταλιστές, και ειδικά τις πλούσιες γυναίκες, παρουσιάζοντάς τες ως άτομα που τα θέλουν όλα έτοιμα, και που το παίζουν αυστηρές, ενώ από την άλλη είναι σεξουαλικά στερημένες και έτοιμες για οποιαδήποτε ερωτική τρέλα. Σατιρίζει όμως και άντρες όπως ο κομμουνιστής ναύτης, παρουσιάζοντάς τους ως φαλλοκράτες, αγράμματους, και αυταρχικούς, που μπορεί όταν έχουν το πάνω χέρι να κάνουν ακριβώς αυτά για τα οποία κατακρίνουν άλλους. Έτσι λοιπόν ο μέσος (αν δεν είναι προκατειλημμένος) θεατής δεν ταυτίζεται με κανέναν από τους δύο πρωταγωνιστές. Βλέπουμε επίσης πως όταν οι άνθρωποι ζουν υπό πρωτόγονες συνθήκες, δεν υπάρχουν πια τάξεις, αλλά η αντρική και γυναικεία φύση αντίστοιχα, με τις ιδιότητες που είχαν εξαρχής, δηλαδή ο άντρας κυνηγός-εξασφαλιστής διατροφής-πολυμήχανος-προστάτης, ενώ η γυναίκα βοηθός του άντρα-νοικοκυρά-πηγή ικανοποίησής του. Η ταινία κατακρίθηκε ασφαλώς από πολλούς για τις ιδέες της, και ειδικά για τη βία που δείχνει κατά των γυναικών, αλλά πιστεύω ότι όσοι το έκαναν αυτό δεν κατάλαβαν το βασικό της νόημα και τα μηνύματα που πάει να βγάλει, αφού όπως ανέφερα κανονικά δεν παίρνει θέση, κι ούτε επικροτεί τέτοιες πράξεις. Το 2002 έγινε ριμέικ με σκηνοθέτη τον Guy Ritchie, γι'αυτό και στο ρόλο της κακομαθημένης πλούσιας βλέπουμε τη...Madonna. Αυτό το τελευταίο θα το αφήσω ασχολίαστο, απλά να πω ότι αυτό το ριμέικ απέσπασε πολύ κακές κριτικές, και δεν σώθηκε ούτε από το γεγονός ότι στο ρόλο του άντρα βάλανε το γιό του Ιταλού πρωταγωνιστή της ταινίας του '74.
Προβολή συνημμένου 129216
