The Boogey Man (1980)

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
646
The Boogey Man (1980, Ulli Lommel)

http://www.imdb.com/title/tt0080464/

Ηθοποιοί: Suzanna Love, Nicholas Love, Ron James, John Carradine, Llewelyn Thomas, Felicite Morgan, Bill Rayburn, Raymond Boyden

Υπόθεση: Ένα μικρό κορίτσι γίνεται μάρτυρας, μέσα από ένα καθρέφτη, της δολοφονίας του βίαιου φίλου της μητέρας της από τον αδερφό της. Μετά από αρκετά χρόνια κι ενώ τα δυο παιδιά έχουν πια μεγαλώσει, το πνεύμα του δολοφονηθέντος, το οποίο έχει παγιδευτεί μέσα στον καθρέφτη, ζητά εκδίκηση.

Ο Ulli Lommel ξεκίνησε μέσα από το crew του γνωστού Γερμανού σκηνοθέτη Rainer Werner Fassbinder. Παρά την καλλιτεχνική αναγνώριση που άγγιξε, το 1973, με το art-house δραματικό θρίλερ Tenderness of the Wolves, το οποίο περιέγραφε τη δράση του κατά συρροή δολοφόνου Fritz Haarman, το μέλλον δεν ήταν ευνοϊκό για τον Lommel, που αναλώθηκε σε ασήμαντες ταινίες, χαμένες πλέον στην λήθη και την αφάνεια. Το 1977, o Ulli Lommel, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου κατάφερε να συνδέσει το όνομά του με τον πασίγνωστο Andy Warhol. Η μεταξύ τους σχέση, έδωσε τη δυνατότητα στον Lommel να σκηνοθετήσει δυο ταινίες της σειράς Andy Warhols Presents, το γελοίο Cocaine Cowboys και το αξιοπρεπές Blank Generation. Με νωπές, λοιπόν, ακόμη τις δάφνες από τη συνεργασία με τον Warhol, και με το Halloween του Carpenter να κάνει θραύση εκείνη την εποχή, ο Lommel αποφασίζει να γυρίσει μια ταινία τρόμου.... κι εγένετο Boogey Man. To Boogey Man είναι από τις πιο περίεργες, όχι με την καλή έννοια, ταινίες τρόμου τις δεκαετίας του '80, με τον Lommel να καταφέρνει να φτιάξει ένα πρωτοφανές υβρίδιο slasher και ιστορίας δαιμονισμού, παντρεύοντας το Halloween με το Exorcist. Καταρχήν το Boogey Man δεν είναι μια καλή ταινία τρόμου, από την άλλη όμως δεν είναι και κακή. To Boogey Man είναι ένα άνισο θριλεράκι, το οποίο δεν δίνει βάση ούτε στο υπερβολικό αίμα αλλά ούτε και στις απότομες σκηνές για να φοβίσει τον θεατή. Για κακή του τύχη όμως, δεν δίνει και καμία βάση στη λογική και στη κινηματογραφική συνοχή. Το Boogey Man είναι γεμάτο από άσχετες σκηνές, ασυνάρτητες αυθαιρεσίες που βοηθούν την ένταση αλλά δεν βγάζουν κανένα νόημα, απλοϊκά sub-plots, αναιμικές εως ανύπαρκτες προσπάθειες εξήγησης των γεγονότων,σεναριακές τρύπες, ευκολίες και ανακρίβειες, ανεξήγητα συμβάντα που μοιάζουν να μην έχουν κανένα λόγο ύπαρξης και ξεκάρφωτα γεγονότα. Αυτό όμως που αξίζει πραγματικά στο Boogey Man είναι η εκπληκτική ατμόσφαιρα που διατρέχει το σύνολο της ταινίας, και η οποία καταφέρνει να συνδυάσει την παραισθησιακή αίσθηση, τον υπνωτικό ρυθμό, τον ονειρικό τόνο και τη στοιχειωμένη αύρα, βγάζοντας ένα εξαιρετικό και υποβλητικό αποτέλεσμα. Αν βγάλεις την ατμόσφαιρα, το μόνο που μένει τελικά να θυμάσαι από το Boogey Man είναι το ταιριαστό score του Tim Krog, η περίεργη offbeat σκηνοθεσία του Lommel με τις περίεργες γωνίες λήψης και τα παραμορφωτικά, ιδιότροπα πλάνα, και μερικοί φόνοι, που όσο περιττοί είναι ως σκηνές στην εξέλιξη της ιστορίας άλλο τόσο βγάζουν μια cool σπιρτάδα. Σε τελική ανάλυση, το Boogey Man είναι μια άνιση ταινία, που αν είχε κάποιες καλές προοπτικές στην αρχή, σίγουρα αυτές χάθηκαν στο δρόμο, και η οποία θα ικανοποιήσει όσους θεατές δίνουν βάση μόνο στην ατμόσφαιρα και δεν τους ενοχλεί το ασυνάρτητο σενάριο.

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Καλή ατμόσφαιρα, ταιριαστή μουσική, αλλά και αμέτρητα ερωτήματα που έμειναν χωρίς απάντηση. Πρώτο και καλύτερο το γιατί στοίχειωσε ειδικά ο καθρέφτης;
 
Πίσω
Μπλουζα