Alucard
RetroMasteR
- Joined
- 15 Αύγ 2006
- Μηνύματα
- 1.315
- Αντιδράσεις
- 483
The Flintstones (1988)
Λοιπόν αυτές οι μεταφορές από τα cartoons στα video games σπάνια ήταν καλές. Από τις αρκετές μεταφορές που πραγματοποιήθηκαν, αξιέπαινη προσπάθεια θυμάμαι πως ήταν το Thundercats χωρίς να όμως να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο.
Μη μου στραβώνετε τη φάτσα σας
σήμερα ζέστη έχει, καλοκαίρι είναι, ας μιλήσουμε για κάτι πιο παιδικό κι ευχάριστο (αγνοήστε για την ώρα το avatar μου).Γενικά, τα cartoons “The Flintstones” τα θυμάμαι σαν μια ευχάριστη ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια (το ξέρατε πως άρχισε να προβάλλεται στην τηλεόραση από το 1960;
).Θυμάμαι όμως πως λίγο καιρό αφότου απέκτησα τον Commodore 64, είχα αρχίσει να υποψιάζομαι τι ακριβώς συνέβαινε με τα παιχνίδια στους υπολογιστές που ερχόντουσαν από παιδικές σειρές.
Όπως και να έχει, καινούργιο παιχνίδι για τον C64 ήταν από μάλιστα καλή παιδική σειρά κι αφού έπεσε στα χέρια μου θα έπρεπε να το δοκιμάσω (εξάλλου η Grandslam είχε βγάλει κι ένα Pac-Land
).Yabba-Dabba-Dooo!
...γνώριμο επιφώνημα του Fred όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά στο σπίτι και γενικότερα στην πόλη Bedrock όπου κατοικούσε.
Η όμορφη γυναίκα του Wilma (παλαιολιθικής ομορφιάς), η κόρη τους Pebbles και το οικογενειακό φιλικό ζευγάρι Barney και Betty Rubble αποτελούσαν το στενό οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον. Τα κατοικίδια Dino και Baby Puss ολοκλήρωναν την οικογενειακή ευτυχία και γαλήνη του σπιτιού (περίπου δηλαδή).
Στο παιχνίδι μας λοιπόν, αναλαμβάνουμε το ρόλο του Fred ο οποίος αντί να πάει με το φίλο του Barney στο bowling, αναλαμβάνει να βάψει πρώτα τον τοίχο του σπιτιού μετά από εντολής της γυναίκας του Wilma… Ας ελπίσουμε πως θα ξεμπερδέψουμε γρήγορα με το βάψιμο.
Για να δούμε. Μπογιά διαθέτουμε, σκάλα διαθέτουμε, πινέλο δεν έχουμε, αλλά δεν πειράζει θα χρησιμοποιήσουμε την ουρά ενός σκίουρου (και τον ίδιο το σκίουρο για χειρολαβή). Τα πράγματα με το βάψιμο θα ήταν αρκετά εύκολα και λογικά θα προλαβαίνουμε άνετα το ραντεβού για bowling, αλλά η Pebbles αντί να καθίσει φρόνιμη αποφασίζει να μας κάνει τη ζωή δύσκολη και εγκαταλείπει το πάρκο της συχνά πυκνά και μουτζουρώνει πάνω στον ήδη φρεσκοβαμμένο τοίχο με το μαρκαδόρο της. Πρέπει να τη μαζεύομε να την ξανατοποθετούμε στο πάρκο της και να ξαναβάφουμε τις μουτζούρες που έχει κάνει.
Καθώς την πιάνουμε όμως, ο σκίουρος φεύγει από τα χέρια μας και τριγυρνάει χοροπηδώντας μέσα στο σπίτι (σιγά μην καθόταν) αναγκάζοντάς μας να τον κυνηγήσουμε για να τον ξαναπιάσουμε ώστε να συνεχίσουμε το βάψιμο.
Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και μια κλεψύδρα στα δεξιά της οθόνης δείχνει πόσο χρόνο έχουμε στη διάθεσή μας. Κάθε φορά που η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει χάνουμε μία ζωή από τις συνολικά 4 και η κλεψύδρα ξαναγεμίζει.
Αναρωτιέμαι ποιος να ζωγράφισε το ανθρωπάκι στον τοίχο.
Αν τα καταφέρουμε και ολοκληρώσουμε το βάψιμο μέσα στο χρόνο που μας δίνεται, η Wilma μας αποδεσμεύει και είμαστε πλέον ελεύθεροι για να πάμε στο bowling με το φίλο μας Barney. Επειδή βέβαια οι αποστάσεις στο Bedrock δεν είναι πολύ κοντινές (ολόκληρη πόλη είναι) θα χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητο (αυτό που αντί για πεντάλ ο Fred χρησιμοποιούσε τα πόδια του αν θυμάστε
).Ο δρόμος όμως δεν είναι ιδιαίτερα ομαλός (ελληνικό δρόμο θυμίζει) και μικρές αλλά και μεγάλες πέτρες μπορούν να χτυπήσουν στο αυτοκίνητο και να καταστρέψουν τους πέτρινους τροχούς μας. Ευτυχώς που έχουμε στον εξοπλισμό του αυτοκινήτου μας μια σαύρα - γρύλο με την οποία μπορούμε να σηκώνουμε το αυτοκίνητο για να αλλάζουμε τον τροχό. Πατώντας το fire το αυτοκίνητο πραγματοποιεί άλματα αποφεύγοντας τις πέτρες ενώ και σ' αυτήν την πίστα, ο χρόνος είναι περιορισμένος.
Επιτέλους χαμογελούμε. Ώρα για το αγαπημένο μας χόμπι.
Φθάνοντας τελικά στο bowling της πόλης, θα αναμετρηθούμε με το φίλο μας Barney σ' ένα παιχνίδι συνολικά 10 γύρων των 2 προσπαθειών για κάθε ένα από αυτούς.
Σε κάθε προσπάθεια μπορούμε να θέτουμε την κατεύθυνση και την ταχύτητα της μπάλας μας αλλά και τη θέση από την οποία ο Fred θα κάνει τη ρήψη.
Προσοχή όμως! Βάζοντας μεγάλη ταχύτητα και μεγάλη κλίση η μπάλα θα καταλήξει στα σίγουρα στα ρείθρα του διαδρόμου, ενώ η πολύ μικρή ταχύτητα συνήθως δε θα ρίξει πάνω από μία με δύο κορίνες.
Στο κάτω και δεξιά μέρος της οθόνης, εμφανίζεται ο αριθμός των κορινών που έχουν μείνει όρθιες και μια κινούμενη λεζάντα που μας ενημερώνει για το σκορ μας.
Σε κάποιες από τις προσπάθειές του, ο Barney θα κατορθώσει τουλάχιστον ένα strike συνεπώς το να μην χτυπήσουμε τουλάχιστον 5 κορίνες σε κάθε γύρο, θα μας οδηγήσει σύντομα και πάλι στην αρχή της πρώτης πίστας.
Με μικρή ταχύτητα και ελάχιστη κλίση θα επιχειρήσουμε να ρίξουμε τις κορίνες στα αριστερά.
Αν μετά τους 10 γύρους έχουμε μαζέψει περισσότερους βαθμούς από τον Barney το bowling τελειώνει κι ενημερωνόμαστε πως η κόρη μας Pebbles, ανέβηκε στην σκαλωσιά μιας οικοδομής και κινδυνεύει άμεσα.
Παρατάμε άρον άρον το bowling και κατευθυνόμαστε προς το μέρος που βρίσκεται η μικρή.
Θα πρέπει να σκαρφαλώσουμε στο ψηλότερο σημείο της σκαλωσιάς κι έπειτα να κινηθούμε προς τα αριστερά στο σημείο όπου βρίσκεται η Pebbles ώστε να τη σώσουμε και να κατέβουμε με ασφάλεια μαζί της στο έδαφος.
Θα χρησιμοποιήσουμε τα επίπεδα και τα σχοινιά της σκαλωσιάς για να περνάμε από το ένα σημείο στο άλλο, ενώ βρίσκοντας ένα κράνος θα προστατεύσουμε το κεφάλι μας από τις πτώσεις βιδών κι άλλων εργαλείων της οικοδομής. Αν πέσουμε από ένα συγκεκριμένο ύψος θα χάσουμε μία ζωή ενώ αν οι προσπάθειές μας τελειώσουν ο φίλος μας Barney θα σώσει ο ίδιος την Pebbles κι εμείς θα ανακηρυχθούμε ως «αποτυχημένοι».
Η πίστα αυτή, η οποία αποτελεί και την τελευταία του παιχνιδιού, είναι ιδιαίτερα δύσκολη (καμία σχέση με τις προηγούμενες) και θα δοκιμάσει ιδιαίτερα τα νεύρα μας και ειδικά στις περιπτώσεις που βρισκόμαστε στο σχοινί. Κάποια τεράστια κεφάλια προσπαθούν να μας ανατρέψουν από το σημείο το οποίο βρισκόμαστε και θα πρέπει να κινούμε το joystick προς την αντίθετη κατεύθυνση από την οποία μας σπρώχνουν οι αντίπαλοι.
Για να είμαστε ειλικρινείς το The Flintstones δεν ξεφεύγει από τον κανόνα που θέλει τις μεταφορές των cartoon στα video-games μέτριες χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί κανείς να περάσει μερικές ευχάριστες ώρες μαζί του.
Τα γραφικά αν και χοντροκομμένα σώζονται από τα αρκετά κι έντονα χρώματα, ενώ η μουσική του παιχνιδιού είναι το ευχάριστο κύριο θέμα της ομώνυμης σειράς.
Η κίνηση των sprites είναι γενικά αργή ενώ η τελευταία πίστα δε διαθέτει scrolling.
Το gameplay κινείται σε μάλλον μέτρια επίπεδα με την πρώτη πίστα να αποτελεί την πιο διασκεδαστική του παιχνιδιού.
Οι μόνοι πάντως που θα μείνουν σίγουρα ικανοποιημένοι, είναι οι οπαδοί της σειράς.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
