The Great Rock 'n' Roll Swindle (1980)

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
645
The Great Rock 'n' Roll Swindle (1980, Julien Temple)

http://www.imdb.com/title/tt0080813/

Υπόθεση: Στυλιζαρισμένος, πλασματικός, κινηματογραφικός απολογισμός του σχηματισμού και της διάλυσης των Sex Pistols, όπως αυτά παρουσιάζονται από την οπτική του τότε μάνατζερ του συγκροτήματος Malcolm McLaren, o οποίος υποστηρίζει ότι ό ίδιος δημιούργησε τη μπάντα, τους χειραγώγησε και τους χρησιμοποίησε ως μαριονέτες για να αποκομίσει οικονομικά οφέλη από τη προβλεπόμενη επιτυχία τους.

Ψευδο-ντοκιμαντέρ, mockumentary από τον σκηνοθέτη Julien Temple που χρησιμοποιεί ένα προσχηματικό story, μερικά live footage της μπάντας και μερικές αξιόλογες αναπαραστάσεις των τραγουδιών των Sex Pistols, έχοντας στον μυαλό του την οπορτουνιστική λογική του Malcolm McLaren. Γενικά η ταινία διατηρεί μια ψευδο-σουρεαλιστική προσέγγιση της ιστορίας με τον κιθαρίστα της μπάντας Steve Jones σε ρόλο ντετέκτιβ να προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από τους Sex Pistols και τον McLaren στο ρόλο του ανθρώπου που κινεί τα νήματα και χειραγωγεί το γκρουπ, επιδιώκοντας ιδια οφέλη. Η βιντεοκλιπίστικη σκηνοθεσία του Temple είναι αρκετά καλή, κάνοντας την ταινία να μοιάζει με ένα εκτεταμμένο video-clip/ντοκιμαντέρ, ενώ παράλληλα καταφέρνει να αποδώσει ένα ικανοποιητικό αναρχικό κλίμα και να προσθέσει μερικές πινελιές αφηρημένου χιούμορ κάπου-κάπου. Όλα αυτά θα ήταν ΟΚ, αν στην πραγματικότητα το Great Rock 'n' Roll Swindle δεν ήταν μια τεράστια βλακεία, που υπάρχει απλά και μόνο για να ικανοποιήσει το υπέρμετρο εγώ του κυρίου Malcolm McLaren, o oποίος προσπαθεί να πείσει ότι αυτός σχημάτισε τους Sex Pistols, αυτός μορφοποίησε το γενικότερο look τους, αυτός έγραφε τα τραγουδία, αυτός έφτιαξε το punk κινημα και ίσως τελικά αυτός κρύβεται πίσω από κάθε μουσική πρωτοπορία από το '70 και μετά. Κι επειδή δεν έχω σκοπό να αγιοποιήσω κάποιον επειδή απλά πέθανε πριν μερικά χρόνια, ο McLaren ήταν ένα τεράστιος καραγκιόζης. Γιατί ο κατάπτυστος κύριος McLaren δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα έξυπνο, αλλά απίστευτα οπορτουνιστικό και μεγαλομανές παράσιτο που βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο χώρο ώστε να πετύχει το μακρινό του απωθημένο, να γίνει διάσημος. Το punk προϋπήρχε του McLaren και μορφοποιήθηκε πρώτα στην Αμέρικα και μετά στην Αγγλετέρα. Ο κιθαρίστας Steve Jones και ο ντράμερ Paul Cook, παιδικοί φίλοι, ήταν ήδη σε συγκρότημα (The Strand) που προσπαθούσε να παντρέψει τον μηδενισμό των Stooges, την παρακμιακή glam διαστροφή των Roxy Music και το ανερχόμενο τότε βρετανικό pub rock. O McLaren τότε είχε ένα κατάστημα ρούχων και ο Steve Jones του ζήτησε να αναλάβει τη μπάντα ως μάνατζερ και όχι όπως έλεγε ο McLaren συνήθως, ότι δηλαδή αυτός ανακάλυψε δυο-τρια "αυτιστικά" τυπάκια τα οποία ο ίδιος φόρμαρε σε μπάντα. Όταν η μπάντα αναζητούσε τραγουδιστή, ο Rhodes, ένας φίλος του McLaren, εντόπισε έναν 19χρονο νεαρό με t-shirt "Ι Ηate Pink Floyd" o oποίος έσκασε στο προγραμματισμένο ραντεβού με πράσινα μαλλιά. Το attitude και το look του Lydon ήταν δικό του δεν το έφτιαξε ο McLaren. Τα τραγούδια του γκρουπ ήταν αποκλειστικά δικά τους (στίχοι Lydon και μουσική Matlock μέχρι την απόλυσή του και μετά Jones). Άλλωστε, οι Sex Pistols δεν ήταν η πρώτη αγγλική punk μπάντα και το πρώτο punk single δεν ανήκει καν σ'αυτούς, αλλά στους Damned. Αν ψάξουμε την αλήθεια πίσω από τη μπάντα, ίσως θα ήταν καλύτερα να ακούσουμε τις απόψεις του tour manager των Pistols, Noel Monk ή του μουσικού δημοσιογράφου Jon Savage. Όσο για την ευφυΐα του McLaren, καλύτερα να δούμε πως κατάντησε τους πρεζομένους, πανηδονιστές, απολιτίκ New York Dolls που τους έβαλε να εμφανίζονται με κόκκινα δερμάτινα και λάβαρα με σφυροδρέπανα. Ήμαρτον! Και τι μένει τελικά από την ταινία; Μερικά τραγουδάκια και η κατακλυσμιάια εκτέλεσε του My Way από τον Sid Vicious. Ευτυχώς ο σκηνοθέτης Julien Temple σκηνοθέτησε το 2000 το The Filth and the Fury, μια πιο κοντά στην πραγματικότητα ντοκιμαντερίστικη απόδοση της ιστορίας και ο κόσμος ανακουφίστηκε επιτέλους από το κακό ανέκδοτο που άκουγε στο όνομα Malcolm McLaren.

 
Πίσω
Μπλουζα