The Rocky Horror Picture Show (1975)

[iggylebowski]

The Rocky Horror Picture Show (1975, Jim Sharman)

http://www.imdb.com/title/tt0073629/

Ηθοποιοί: Tim Curry, Susan Sarandon, Barry Bostwick, Patrcia Quinn, Nell Campbell, Richard O'Brien, Charles Gray, Jonathan Adams

Υπόθεση: Ένα ζευγάρι, που το αυτοκίνητό τους, τους άφησε στη μέση της ερημιάς, για να προστατευτούν από την βροχή βρίσκουν καταφύγιο σε ένα κάστρο. Ο οικοδεσπότης τους, όμως, είναι πιο περίεργος από όσο θα περίμεναν

Από τις πιο cult ταινίες των 70's, η οποία απέκτησε το δικό της, φανατικό, κοινό, στις μεταμεσονύκτιες προβολές της εποχής της, το Rocky Horror Picture Show είναι ένα ιδιαίτερο musical που μέχρι σήμερα, αν και κάπως γερασμένο από τα χρόνια που βαραίνουν τις πλάτες, διατηρεί την εκκεντρική γοητεία του. Ο σκηνοθέτης Jim Sharman στήνει ένα καρτουνίστικο μωσαϊκό από εκκεντρικούς χαρακτήρες οι οποίοι κινούνται γύρω από ένα παραληρηματικό γαϊτανάκι τραγουδιών, χορογραφιών και εξωτικών καταστάσεων, αφενός για να σατιρίσει παλιότερες cult ταινίες, χωρίς ποτέ όμως να κρύβει την αγάπη του γι'αυτές, κι αφετέρου να παρουσιάσει την counter-culture της εποχής. Στη συνταγή του Sharman μπαίνουν οι sci-fi και horror b-movies της δεκαετίας του '50, το glam rock, τα drag shows, τα psychotronic classics της δεκαετίας του '60 (Kiss Me Quick, Acid Eaters κ.α.), η campy χιουμοριστική διάθεση, οι γκροτέσκες εικόνες και η kitsch αισθητική, με τέτοιο τρόπο που κάνει το αποτέλεσμα να μοιάζει με ένα σουρεαλιστικό trashy ντελίριο. Η ερμηνεία του Tim Curry στον ρόλο του Dr. Frank-n-Furter, η καλύτερη της καριέρας του, είναι εξαιρετική, καταφέρνοντας να βγάλει όλη την εκκεντρικότητα, τον ηδονισμό και την εξωτική διάθεση που απαιτεί ο χαρακτήρας. Το τελικό αποτέλεσμα διατηρεί μια εκκεντρική πολυχρωμία, στην οποία είναι αδύνατο να αντισταθεί ο θεατής, κaι μια χιουμοριστική διάθεση, που δημιουργούν ένα παρδαλό κλίμα γεμάτο με σατιρική και αυτοπαρωδική διάθεση.

 

[RIO]

Όταν την νοίκιασα πριν χρόνια, νόμιζα πως θα έβλεπα τρόμου και έπεσα σε μιούζικαλ! Το χειρότερο μου είδος δηλαδή....

 

[angel_grig]

Φυσικα δεν μπορω να μην αναφερω το ομωνυμο παιχνιδι για zx spectrum που επαιζα φανατικα (αν και παντα στο παραλιγο εχανα κοντα στο τελος..)

 

[elephadas]

Χε χε τι μου θυμίσατε... δεν είχα ιδέα για την ταινία (κουλτουριάρης γαρ, και όχι cultουριάρης) στην εποχή της. Ήμουν στην Αμερική για μεταπτυχιακά αρχές δεκαετίας του 80 όταν μια Παρασκευή βράδυ μου είπε ένας φίλος μου Έλληνας κι αυτός να πάμε να δούμε μια ταινία που παιζόταν μετά τα μεσάνυχτα στο (μοναδικό) σινεμά της πόλης που σπουδάζαμε. Δεν είχα πάει ποτέ μέχρι τότε στο σινεμά διότι έπαιζε μόνο τελείως εμπορικές ταινίες ενώ προτιμούσα προβολές κλασσικών ή σινεφίλ ταινιών - ο όρος δεν υπήρχε τότε - στα 4 συνολικά πανεπιστήμια που είχε η πόλη και μια άλλη που απείχε 10 μίλια. Σ' αυτές τις προβολές το ακροατήριο ήταν κουλτουριάρηδες καθγητές και φοιτητές ή ντόπιοι συνταξιούχοι χίπις και χίπισσες με αξύριστα πόδια και σανδάλια Μπίρκενστοκ, επομένως παρακολουθούσαμε σεμνά και σοβαρά και κόσμια, μη μας ξεφύγει και κανένα από τα μηνύματα της ταινίας. Πήγα κι εγώ όλος αθωότητα να δω το Rocky Horror Picture Show περιμένοντας παρόμοιες συνθήκες, ή τέλος πάντων σχετικά πολιτισμένες. Αμ δε. Μόλις άρχισαν οι τίτλοι με εκείνα τα κόκκινα χείλια, άρχισαν και τα ουρλιαχτά και τα ποδοκροτήματα και οι εκτοξεύσεις (από κάτω αλλά κυρίως από τον εξώστη) πόπκορν και άλλων στερεών και υγρών που δεν ξέρω τι ήταν και μάλλον δεν θέλω να μάθω. Πού είχαμε βρεθεί? Κι αν ήταν έτσι από τους τίτλους, πώς θα γινόταν το έξαλλο πλήθος αργότερα στην ταινία? Δεν καθήσαμε να μάθουμε... φύγαμε άρον άρον από το σινεμά πριν τελειώσουν καν οι τίτλοι.

Δεν έχει τύχει να τη δω από τότε, έχω μείνει με την περιέργεια

 

[iggylebowski]

Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου σχετικά κουλτουριάρη και έντονα cultουριάρη (φοβερός όρος), ένα μόνο έχω να πω: καλή η κουλτούρα, αλλά πόσα βαθύτερα νοήματα μπορεί να αντέξει ο θεατής χωρίς έστω μια μικρή στιγμή έξαλλης διασκέδασης; Προσωπικά θεωρώ το Rocky Horror Picture Show σημάδι των τότε καιρών, που είχαν διαμορφωθεί ήδη από την σεξουαλική επανάσταση των 60's και την απενοχοποίηση της αμφισεξουαλικότητας που προσέφερε το glam rock στα πρώτα χρόνια των 70's. Απαραίτητο για όσους λατρεύουν τα 70's, τον Marc Bolan και τις cheesy b-movies