The Sword of Doom (1966)

iggylebowski

RetroAdept
Joined
10 Mαϊ 2012
Μηνύματα
868
Αντιδράσεις
646
The Sword of Doom (1966, Kihachi Okamoto)

http://www.imdb.com/title/tt0060277/

Υπόθεση: Η ταινία ακολουθεί την ιστορία ενός αμοραλιστή, απροσάρμοστου σαμουράι και δεξιοτέχνη ξιφομάχου, του Ryunosuke, ο οποίος δεν διστάζει να σκοτώσει για να αποδείξει την ανωτερότητά του έναντι των άλλων ξιφομάχων, χωρίς κανένα ενδοιασμό ή ίχνος οίκτου. Σταδιακά όμως αυτή του η συμπεριφορά θα οδηγήσει σε μια βεντέτα με τον αδερφό ενός από τα θύματά του καθώς στην εχθρική συμπεριφορά μιας ομάδας δολοφόνων με τους οποίους συνεργάζεται.

Αντίθετα με παλιότερες ταινίες που χρησιμοποιούσαν χαρακτήρες που εξυμνούσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια των σαμουραί, το Sword of Doom βάζει ως πρωταγωνιστή έναν ανήθικο χαρακτήρα που ζει μόνο για το σπαθί του. Από την πρώτη σεκάνς της ταινίας αυτό που βλέπουμε είναι τον βασικό χαρακτήρα να σκοτώνει ένα απλό προσκηνητή απλά και μόνο για να δοκιμάσει την τέχνη του. Η ταινία κουβαλά μια φιλοσοφία που αφορά τη σχέση του ξιφομάχου με το σπαθί του, συμφωνα με την οποία ο δεσμός ενός σαμουράι με το σπαθί του είναι μια εξελισσόμενη και αμοιβαία επιδραστική σχέση. Αν και αρχικά υπάρχει μια ρομαντική σχεδόν συμπάθεια για τον κυνικό πρωταγωνιστή, ο οποίος είναι αποφασισμένος να ζήσει και να πεθάνει από το ταλέντο του, σταδιακά η ταινία δημιουργεί ένα περίεργο υβρίδιο απέχθειας και οίκτου για τον Ryunosuke. Γρήγορα ο θεατής συνειδητοποιεί ότι αυτό που βλέπει είναι μια γρηγορη κατάβαση του σαμουράι σε μια προσωπική κόλαση, ο οποίος φαίνεται να έχει ακολουθήσει ένα μονοπάτι προς την αυτοκαταστροφή. Ο Ryunosuke οδηγείται αργά αλλά σταθερά στην τρέλα, καθώς η ψυχή του στοιχειώνεται από τις ίδιες του τις πράξεις. Η εμμονή του Ryunosuke να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος θα οδήγήσει στην παραδοχή του αναπόφευκτου της μοίρας, όμως θα συνεχίζει να επιμένει στην ίδια πορεία, ανεξάρτητα που θα καταλήξει, απλά και μόνο για το αίσθημα δικαίωσης των επιλογών του. Ο Okamoto κάνει πολύ καλή δουλειά, με τη χρήση ασπρόμαυρης φωτογραφίας, εμμένοντας στις εκφράσεις του πρωταγωνιστή και με αριστοτεχνικά σκηνοθετημένες μονομαχίες. Η ερμηνεία του Tatsuya Nakadai στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι εκπληκτική, εξωτερικεύοντας τον εκφυλισμένο ψυχικό κόσμο του ήρωα. Η αλλαζονεία επειδή γνωρίζει ότι είναι ο καλύτερος ξιφομάχος, η σχεδόν διαβολική ικανοποίηση που νιώθει όταν αποδεικνύει την ανωτερότητα του, η παραδοχή ενός μελλοντικού βίαιου θανάτου και η παραίτησή του από τη δυνατότητα να ακολουθήσει μια άλλη πορεία στη ζωή του, εκφράζονται με τον καλύτερο τρόπο πάνω στο πρόσωπο του Nakadai. Σε μικρότερο ρόλο εμφανίζεται και ο Toshiro Mifune, ο οποίος ερμηνεύει με τη γνωστή του δύναμη ένα χαρακτήρα που βρίσκεται στην ακριβώς απέναντι όχθη με τον πρωταγωνιστή. Η ταινία είχε σκοπό να αποτελέσει το πρώτο μέρος μια τριλογίας, που ποτέ βέβαια δεν ολοκληρώθηκε, και αυτός είναι ο λόγος που το τέλος είναι κάπως αφηρημένο. Μια από τις καλύτερες ιαπωνικές ταινίες της δεκαετίας του 60.

Trailer:

[video=youtube;tq0g58ovd-E]

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα