Παιδιά, η καλή εποχή των περιοδικών πέρασε και πάει.....
Εργαζόμουν το 2000 και μέχρι τα μέσα του 2001 στο Computer & Software, σαν συντάκτης. Από στήλη νέων, τεχνολογίας και συγκριτικών. Δεν έγραφα για προγράμματα μόνο. Από λεφτά, έπιανα 170.000 δραχμές, ήτοι 498 ευρά το μήνα. Ευτυχώς ήταν πάντα στην ώρα τους, αυτό τους έλειπε. Ώρες τρελλές, είχε φτάσει Παρασκευή από 8 το πρωί να φύγω ξημερώματα Σαββάτου, ιδιαίτερα όταν ήταν ο καιρός που έκλεινε το τεύχος. Φυσικά αν όλα έπρεπε να γίνουν όπως το ήθελες, υπήρχαν και συντάκτες που "ξεπέταγαν" τα συγκριτικά χωρίς καν να ανάψουν τα μηχανήματα που πήγαιναν για τεστ. Φυσικά εσύ που ήσουν το κορόϊδο και ξενύχταγες σε αντιμετώπιζαν σαν τον ηλίθιο της υπόθεσης.
Το καλό ήταν ότι το αποτέλεσμα που έβγαζες δεν τολμούσε κανένας να σε πείσει να το αλλάξεις, αντίθετα με άλλα περιοδικά του χώρου που τα συγκριτικά βαθμολογούνταν με κρητήριο του όποιος βάλει διαφήμηση στο εξώφυλλο βγαίνει πάντα πρώτος.
Έφυγα από το περιοδικό πριν από 5 χρόνια ακριβώς μια και ο διευθυντής άλλαξε και στη θέση του μπήκε κάποιος ο οποίος ονειρευόταν να δει το περιοδικό να φιγουράρει σε "μεγάλα σαλόνια" πληροφορικής και ήθελε να γράφουμε ακόμα και με κουστούμια. Μας απέλυσε όλους (σιγά τα άτομα 4 ήμασταν όλοι και όλοι αλλά με ΠΟΟΟΛΛΛΥΥΥΥΥ τρέλλα), με τη δικαιολογία ότι ήμασταν ανεπαρκείς στις γνώσεις μας, βλέπετε δεν ενδιαφερόταν να ξέρεις τι εστί SLI με Voodoo II, αλλά έπρεπε να ξέρεις απ΄έξω το τζίρο κάθε χαζοεταιρείας.
Μετά δούλεψα το καλοκαίρι του 2003 στο On-Line, σαν part time. Εκεί είδα πράγματα που με έκαναν να φρίξω. Ο ιδιοκτήτης του περιοδικού είχε μαύρα μεσάνυχτα από τεχνολογία και, φυσικά, επέβαλε τη γνώμη του και στους συντάκτες. Το περιοδικό ασχολιόταν κατά κύριο λόγο με την κινητή τηλεφωνία , έναν τομέα που πάντοτε με ενδιέφερε. Αλλά αν ο διευθυντής δεν καταλαβαίνει τι να κάνεις; Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ήθελα να γράψω ένα άρθρο για την τεχνολογία blue tooth, ειδικά για την επικοινωνία του κινητού με φορητό υπολογιστή. Εισηγήθηκα το άρθρο, ο διευθυντής το είδε και, όπως ήταν αναμενόμενο δεν το δέχτηκε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μου είπε: " Καλά τώρα ρε μεγάλε, ποιόν ενδιαφέρουν αυτές οι μ****ίες, σιγά μην χαλάσουμε χώρο, γράψε ένα τρισέλιδο με τίτλο "Κινητά και καμάκι στην παραλία"".
Μετά από αυτό έφυγα και από εκεί αηδιασμένος από το σκηνικό.
Δεν ξαναγύρισα στα περιοδικά και δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω ποτέ.
Η δουλειά στο πρώτο περιοδικό που ανέφερα, αποτέλεσε το μόνο πράγμα που, από επαγγελματικής άποψης, μου άρεσε να κάνω και το έκανα με την ψυχή μου. Από τότε ότι και αν ασχολήθηκα αποτελεί αγγαρεία, ένας λόγος που αλλάζω συχνά δουλειές.
Σήμερα, Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η επαγγελματική ενασχόληση με τους υπολογιστές, μια και όσοι φίλοι και κολλητοί ασχολήθηκαν επαγγελματικά με το άθλημα, έχασαν στην τελική κάθε ενδιαφέρον με το χώρο. Το Computer & Software δεν νομίζω να υπάρχει σήμερα, για το On-line δεν κάνω τον κόπο καν να κοιτάξω, αλλά μία είναι η διαγεγραμμένη και σίγουρη πορεία όλων αυτών των εντύπων. ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ.
)
