Από τις 4 ιστορίες της ταινίας, μου αρεσε περισσοτερο η ιστορία με την μικρή Φανή (Μαρία Καλαμιώτου) που φοβοταν τον κυριο Μαυρίδη (Ορέστης Μακρής).
Συγκινητική ειναι η σκηνή με τον κ. Μαυρίδη που βρισκει στο δρομο μονη της τη μικρή, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ακούει την λυπητερή της ιστορία και της δινει τροφιμα για το σπίτι...
Αν θυμάμαι καλά πήρε την αποφαση κι την "υιοθέτησε", με την έννοια ότι θα αναλάμβανε πλέον τη φροντίδα κι το μεγάλωμα της, θα την είχε σαν παιδί του... "θέλεις να πάρω εγώ τη θέση του μπαμπά σου; να γίνεις κορούλα μου; τίποτα δεν θα σου λείψει απο 'δω κι πέρα".Από τις 4 ιστορίες της ταινίας, μου αρέσει περισσοτερο η ιστορία με την μικρή Φανή (Μαρία Καλαμιώτου) που φοβοταν τον κυριο Μαυρίδη (Ορέστης Μακρής).
Συγκινητική ειναι η σκηνή με τον κ. Μαυρίδη που βρισκει στο δρομο μονη της τη μικρή, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ακούει την λυπητερή της ιστορία και της δινει τροφιμα για το σπίτι...
Αυτή ακριβώς την αίσθηση είχα κι για την πραγματική τους ζωή. Παρότι είχαν χωρίσει από το 1959 κι ο καθένας είχε τραβήξει το δρόμο του, είχα την αίσθηση ότι κάθε φορά που θα τύχαινε να συναντηθούν κάπου πχ σε κάποια πρεμιέρα, σε κάποιο πάρτυ, θα ένιωθαν την ανάγκη να αγκαλιαστούν αιώνια. Μέχρι που ο Γιώργος Γεωγλερής στην εκπομπή Top Stories σε αφιέρωμα για το Χορν είπε: "Όταν παίζαμε το Σλουθ ήταν απο τις πρώτες φορές (σ.σ. μετά το χωρισμό τους) που αντιμετώπισαν το πράγμα με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Ένα βράδυ λοιπόν ήρθε κι είδε την παράσταση η Έλλη, εγώ συνήθως τον περίμενα να ξεβαφτεί κι να φύγουμε, μου λέει (σ.σ. ο Χορν) "κάτσε λίγο να μιλήσω με την Έλλη". Μιλούσαν συνέχεια μέσα κι τελικά κατά στις 4.00 το πρωί φύγαμε, ανεβήκαμε την οδό Αμερικής, αγκαλιάστηκαν κι περπατούσαν σαν ένα ζευγάρι που δεν είχε χωρίσει ποτέ"......και δινουν μια χειραψια ενω θελουν φανερα να αγκαλιαστουν αιωνια.....
Το ξερε η γυναίκα του; (πάντοτε πεζή τελοσπάντων η karapiperim)Μιλούσαν συνέχεια μέσα κι τελικά κατά στις 4.00 το πρωί φύγαμε, ανεβήκαμε την οδό Αμερικής, αγκαλιάστηκαν κι περπατούσαν σαν ένα ζευγάρι που δεν είχε χωρίσει ποτέ".
Όταν η Λαμπέτη, προς το τέλος της ζωής της, σε μετακόμιση είχε πέσει θύμα ληστείας (της είχαν κλέψει μέχρι κι ρούχα), ο Χορν της είχε στείλει μια ντουλάπα ολοκαίνουργια πανάκριβα ρούχα.Το ξερε η γυναίκα του; (πάντοτε πεζή τελοσπάντων η karapiperim)
Αυτό μου φαίνεται κάπως διαφορετικό απ το μεταμεσονύκτιο αγκάλιασμα...Όταν η Λαμπέτη, προς το τέλος της ζωής της, σε μετακόμιση είχε πέσει θύμα ληστείας (της είχαν κλέψει μέχρι κι ρούχα), ο Χορν της είχε στείλει μια ντουλάπα ολοκαίνουργια πανάκριβα ρούχα.
Μόνο φιλικά δεν χώρισαν, το έχουν παραδεχτεί κι οι ίδιοι. Χαμός είχε γίνει. Βασικά εκείνη τον παράτησε κι έφυγε κι εκείνος είχε γίνει θηρίο ("ήμουν ταύρος σε υαλοπωλείο" είχε παραδεχτεί). Πήγαινε τα βράδια κάτω από το σπίτι της, τύφλα στο μεθύσι, φώναζε κι της πετούσε πέτρες στα παράθυρα. Η Λαμπέτη είχε εξολομολογηθεί στη Φ.Μπιούμπη ότι ένα βράδυ τρόμαξε τόσο πολύ, που απο το φόβο της πήγε κι κλείστηκε στο διαμέρισμα του θυρωρού, μέχρι που πήγε η αστυνομία κι τον μάζεψε.Πάντως ο Κακογιάννης αναφέρει για την περίοδο του χωρισμού τους οτι "η Έλλη βγήκε με πολύ κόπο από αυτήν τη σχέση". Χωρίς να λέει λεπτομέρειες, υποθέτει κανείς οτι ο δεσμός τους είχε τεράστια προβλήματα, και δεν χώρισαν καθόλου φιλικά...
ενας μεγαλος ερωτας μπορει να σε κανει να χασεις την ορθη κριση κ να μην βλεπεις καθαραΗ αγαπημένη μου ιστορία είναι αυτή με το Λογοθετίδη. Συνήθως μετά απ' αυτήν, δεν βλέπω καν την υπόλοιπη ταινία (κακώς, το ξέρω). Αυτό που πάντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ένας ο οποίος «το χρυσάφι είναι η δουλειά του» αναλαμβάνει και πραγματοποιεί ένα τέτοιο εγχείρημα που δεν είναι δυνατόν να εξαπατήσει ποτέ κανέναν. Γιατί νόμισμα με «λίγο χρυσό απ' έξω και οποιοδήποτε μέταλλο μέσα» κάνει μπαμ από χιλιόμετρα κι απ' το πρώτο δευτερόλεπτο ότι είναι αγιοβασιλιάτικο. Ήθελα κάποια μεγαλύτερη αληθοφάνεια εδώ...
δεν εχετε αδικο ,ουτε το θεωρω κολλημα απλα αυτο στεκει σεναριακα πιστευω σαν εξηγηση@Λεωνιδας σουλης σίγουρα, αλλά κάτι τέτοιο δε στέκει με τίποτα. Μάζευε κι ο ίδιος λίρες εντωμεταξύ. Τέλος πάντων, μπορεί να είναι και αποκλειστικά δικό μου κόλλημα το σημείο αυτό.
Καταπληκτική ανάλυση - με εκφράζει στο 100% σχετικά με τις φρικτές, κακόγουστες αλλοιώσεις που κάνει η (Καραγιάννης-) Καρατζόπουλος σε αριστουργήματα τρίτων.Είδα την νέα εκδοχή της Καραγιάννης Καρατζόπουλος. Αποτέλεσμα; Ναι, κατάφεραν και στραπατσάρισαν μία από τις δυο τρεις σημαντικότερες ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου. Γιατί εδώ δε μιλάμε για μια από τις δικές τους ταινίες, δε μιλάμε για το Δουλικό Αμέσου Δράσεως, μιλάμε για την Κάλπικη Λίρα. Έχουμε και λέμε λοιπόν: Πρώτον το restoration είναι σαφώς μία βελτίωση ως προς τις προγενέστερες διαθέσιμες κόπιες και σε καθαρότητα εικόνας και ήχου. Πλην όμως η βελτίωση είναι συγκριτική με την προηγούμενη κατάσταση. Είναι όμως, πολύ μέτρια σε σχέση με το τι μπορεί να κάνει η σημερινή τεχνολογία. Μία σύγκριση με τη δουλειά της Graal για τον Φίνο, είναι συντριπτική. Μετά βέβαια, έχουμε την κλασσική πια αντικατάσταση των τίτλων αρχής, με το γνωστό τρικ, γραμματοσειρά από βίντεο με βαφτίσια από το 1995. Προστίθενται βεβαίως και φορετοί τίτλοι τέλους, που γράφουν τα ίδια με τους τίτλους αρχής. Το φορμάτ είναι 16:9 που κάνει τους ηθοποιούς να δείχνουν κοντόχοντροι. Εύκολα διορθώνεται βέβαια με την κατάλληλη ρύθμιση στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή μας σε 4:3, αλλά ο εκνευρισμός από την επιλογή παραμένει. Υπάρχουν τα δικά τους μοντάζ με μόνο δυο τρεις σύντομες σφήνες από σημερινά πλάνα, που ευτυχώς πρέπει να ξέρεις την ταινία καλά για να τις προσέξεις, παρόλα αυτά συνεχίζουν να σε γεμίζουν απορία για την ύπαρξη τους. Υπάρχουν ακόμη και τρεις κομμένες ατάκες, αλλά όπως έχει πει ο Κος Καρατζόπουλος, σε 80 χρόνια δε θα τις θυμάται κανένας. Υπάρχουν και τα "αγαπημένα" slow motion, ευτυχώς είναι πολύ λίγα. Και βέβαια, η έμπνευση να βάψουν κίτρινες τις λίρες και το φεγγάρι. Στις λίρες μάλιστα υπάρχει και μια κομπιουτερέ λάμψη. Προσθήκες έχουν γίνει και το ηχητικό με προσθήκη ήχων και το ανεπιτυχές ντουμπλάρισμα στο τηλεφώνημα της Λιβυκού. Καταλήγοντας, θέλει ταλέντο να κάνεις κάποιον σαν εμένα, που λατρεύει αυτή την ταινία να εκνευρίζεται και να βρίζει. Σε αυτό τους βγάζω το καπέλο. Καταλήγοντας, στην Κ.Κ. αυτό που συμβαίνει δεν είναι ότι προσπαθούν να αποκαταστήσουν φθαρμένο υλικό. Είναι ότι χρησιμοποιώντας ότι οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι γούστο, αυθαιρετούν πάνω σε έργα άλλων χωρίς κανένα νόημα και δικαίωμα. Είναι το ίδιο με το να πάρεις ένα τραγούδι του Μπιθικώτση και να του βάλεις από πίσω γυναικεία φωνητικά που να κάνουν "ου ου" για ομορφιά. Η να έχεις έναν πίνακα του Μόραλη και να ζωγραφίζεις πάνω του λουλουδάκια γιατί είναι μονότονος, γεμάτος γραμμές και σχήματα. Απλά κρίμα που η Δαμασκηνός Μηχαηλίδης, η καλύτερη εταιρία της εποχής μετά την Φίνος, έχει την σπάνια "τύχη" να της περιποιείται τις ταινίες της η Καραγιάννης Καρατζόπουλος.[h=2][/h]
Καταπληκτική φωτογραφία από την εποχή της πρώτης προβολής της "Κάλπικης λίρας". Οι θεατές ντύνονταν ακόμη επίσημα για να πάνε στον κινηματογράφο.Προβολή συνημμένου 240827
Το ζεύγος Λαμπέτη Χορν με τον σκηνογράφο της ταινίας, μπροστά από τη μακέτα του σκηνικού της σοφίτας
Προβολή συνημμένου 240829
Κινηματογράφος "Εσπερος" κατά τη διάρκεια προβολής της ταινίας
Σας παραθέτω μερικές φώτο απο την ταινίαΑπό την χθεσινή προβολή της ταινίας στην ΕΡΤ1 (θα παίξει και σήμερα στην ΕΡΤ3 στις 20:00).
Προβολή συνημμένου 143474
Παρά την τραγική γραμματοσειρά και τον χαζή κατ εμέ χρωματισμό της λίρας, η ταινία έχει καθαρίσει από "σκουπίδια" του φιλμ και ο ήχος έχει συγχρονιστεί με τα χείλη των ηθοποιών, στις προηγούμενες τηλεοπτικές εκδόσεις ήταν λες και ήταν μεταγλωττισμένη.
Προβολή συνημμένου 143473