Στό σημείο αυτό πήρε τον λόγο η κ. Κατερίνα Αποστόλου η οποία μας μίλησε για την δική της εμπειρία από τον τηλεοπτικό και όχι μόνο χώρο.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Κ.Α.:Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα στην αρχή , αγνοήσω την έντονη επιθυμία μου , να ακολουθήσω το δύσκολο και ελκυστικό δρόμο της υποκριτικής , και όταν κατάλαβα ότι αυτό ήταν αδύνατο , υπέκυψα , το ελαφρυντικό της παράλληλης παρακολούθησης της Νομικής.
Ποια ήταν η πρώτη σας δουλειά;
Κ.Α.: Οι «Εμποροι των Εθνών»
Τι θυμάστε από αυτή τη σειρά;
K.A: Τώρα που το πέρασμα των χρόνων , και η πορεία της ζωής μου , μου είναι γνωστή , μπορώ ανεπιφύλακτα να πω , πως ήμουν πολύ τυχερή , που συμμετείχα σ΄αυτήν τη σειρά .
΄Ηταν πραγματικά μια ευλογημένη συνάντηση πολλών ταλαντούχων συνεργατών , ήταν ένα ταξίδι με γαλέρα στα πέλαγα, τραβήξαμε κουπί είχαμε ανέμους και δύσκολους καιρούς , είχαμε όμως καλό καπετάνιο, το Δημήτρη Ποντίκα κι έτσι αράξαμε με επιτυχία,
Εγώ ήμουν πολύ νέα , για να μπορέσω να εκτιμήσω το μέγεθος αυτής της πρώτης αποδοχής.
Ο απόηχος αυτής της πρώτης σειράς , μ΄ακολουθεί μέχρι σήμερα, και αυτό είναι κάτι πραγματικά περίεργο ,γιατί η σειρά προβλήθηκε
το 1973-1974 μόνο για μία φορά ,και δεν επαναλήφθηκε ποτέ , γιατί δυστυχώς δεν κράτησαν το video , οι υπεύθυνοι του τηλεοπτικού σταθμού , με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε ένα επεισόδιο , πάρα μόνο φωτογραφικό υλικό . και το υπέροχο τραγούδι των τίτλων , σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου , στίχους Κ. Φέρρη , και ερμηνεία του αείμνηστου Ν. Ξυλούρη «Ήτανε μια φορά μάτια μου ,κι΄ένα καιρό»
Η Κατερίνα Αποστόλου στην σειρά ''Περίπλους - Ο Θρήνος της Κάντιας''
Πως προέκυψε για σας η συγγραφή σεναρίων;
Κ.Α.: Κάποια στιγμή , υπήρξε ένα κενό στην επαγγελματική μου πορεία , και επειδή δεν μπορούσα πλέον να ασχολούμαι με κείμενα , και ερμηνείες και να επικοινωνώ , ήταν μια φυσική συνέπεια για μένα , να δημιουργήσω στο χαρτί ιστορίες , χαρακτήρες , καταστάσεις .
Ήταν μια απόπειρα , που τελικά δεν πήγε χαμένη, ήταν μια δυνατότητα , που ανακάλυψα τυχαία .
Έχετε γράψει – συνεργαστεί σε σενάρια τηλεοπτικών σειρών;
Κ.Α.: Η κύρια ασχολία μου αυτό που με εκφράζει είναι πάντα η Υποκριτική , έχω όμως συνυπογράψει και μερικά σενάρια .
Για ποιο λόγο αποχωρήσατε από την τηλεόραση;
Κ.Α.: Θεωρώ ότι δεν έχω αποχωρήσει , γιατί δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι ωραίες σειρές , γοητευτικούς χαρακτήρες , και γενικά ταξίδια καλλιτεχνικά, στον ανεξάντλητο Ελληνικό Πολιτισμό .
Πιστεύω και εύχομαι το ρόλο αυτό να μπορέσει να αναλάβει η Δημόσια Τηλεόραση.
Σχεδιάζετε μια επιστροφή το επόμενο διάστημα;
Κ.Α.: Δεν εξαρτάται από μένα ούτε τα σχέδια μου , οι δουλειά αυτή είναι συνολική απαιτεί , σωστές συνεργασίες και χρήμα , όχι για να γίνεις πλούσιος , αλλά για να υλοποιείς τα όνειρά σου.
]
Από την σειρά ''Αργώ''
Νοσταλγείτε τα χρόνια που δουλεύατε στην τηλεόραση;
Κ.Α.: Νομίζω ότι αυτό είναι αναπόφευκτο , και ανθρώπινο .
Μεταξύ των δουλειών που κάνατε ξεχωρίζετε και αγαπάτε κάποια περισσότερο από τις άλλες;
Κ.Α.: Οι ηρωίδες που υποδύθηκα , επειδή οι περισσότερες προήρχοντο από την Ελληνική λογοτεχνία , ήταν πολύ διαφορετικές η μία από την άλλη , κάθε ρόλος είχε τη δική του προσωπικότητα , και απαιτούσε ιδιαίτερη προσέγγιση , με τα ίδια εκφραστικά μέσα , τα οποία από σειρά σε σειρά , καλυτέρευαν όπως είναι φυσικό να συμβαίνει .
Τις αγάπησα όλες , ταυτίστηκα μαζί τους , ίσως γιατί μόνον έτσι μπορώ να λειτουργήσω πιο δημιουργικά.
Δε μου είναι εύκολο να τις ξεχωρίσω , τις έχω όλες ανάγκη , να μου κρατούν συντροφιά , όταν κάπου –κάπου , επιστρέφω στο παρελθόν.
Πόσο σας επηρέαζε το γεγονός ότι στο πλατό είχατε απέναντι σας τον κ. Δημήτρη Ποντίκα;
Κ.Α.: Τελικά , ναι με επηρέαζε , αυτό οφείλω να το ομολογήσω , τώρα που εξετάζω τα πράγμα τα αναγκαστικά από κάποια απόσταση .
Εκείνο που έχει σημασία είναι νομίζω να πω , αν με επηρέαζε θετικά !
Ναι , ήταν καλό , να είναι συνέχεια δίπλα μου ένα τόσο έμπειρο μάτι ,το οποίο συγχρόνως να έχει το συγκεκριμένο ενδιαφέρον για μένα.
Αυτό μου δημιουργούσε μία ασφάλεια , την οποία εγώ θεωρούσα δεδομένη , τα πράγματα όμως δεν είναι συνήθως τόσο ιδανικά , ήμουν η εξαίρεση και το γνωρίζω.
Ποια είναι η άποψη σας για την τηλεόραση σήμερα;
Κ.Α.: Τα χρόνια που μεσολάβησαν έχουν βελτιώσει πολύ το επίπεδο των τεχνικών , από την άποψη της τεχνικής αρτιότητας , εκει που υστερούν νομίζω είναι στην επιλογή των θεμάτων, και των διαλόγων.
Η άποψη μου είναι ότι η καλλιτεχνική έμπνευση , κατευθύνεται μόνο από τις ανάγκες της καταναλωτικής αγοράς των διαφημιστικών εταιρειών , και αντιμετωπίζουν τις σειρές ως απορρυπαντικά προϊόντα , με αποτέλεσμα να στραγγαλίζουν κάθε καλλιτεχνική προσπάθεια.
Μετά την τηλεοπτική Άνοιξη από πλευράς κόστους δυσανάλογα υψηλού, των σειρών , φτάσαμε πλέον στο Καταχείμωνο με χωρίς πλέον σειρές , και καταχρεωμένους σταθμούς . Τώρα πια είμαστε όλοι θεατές των σειρών της γείτονος Τουρκίας , η οποία μας εξάγει σε συμφέρουσα τιμή, φρέσκο πράμα και ψυχαγωγεί τις ταλαιπωρημένες , πληγωμένες και προδομένες ελληνικές οικογένειες.
Μόνο λύπη και αγανάκτηση μου προκαλεί αυτό το φαινόμενο.
Έχουμε τόσο καλλιτεχνικό δυναμικό αυτή τη στιγμή σταθμευμένο στα αζήτητα.
Με τι ασχολείστε πλέον;
Κ.Α.: Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια , αποφάσισα να εκμεταλλευτώ το πτυχίο της Νομικής , και είμαι και Δικηγόρος.
Γενικές ερωτήσεις
Ποια είναι η άποψη σας για την τηλεόραση σήμερα;
Δ.Π.: Είναι νομίζω θλιβερή και σε αυτό το κατάντημα δεν φταίει κανείς άλλος παρά μόνο οι δημοσιογράφοι οι οποίοι έχουν το ψώνιο της προβολής και της ηθοποιίας.
Ο Δημήτρης Ποντίκας εν ώρα εργασίας
Για ποιο λόγο αποτραβηχτήκατε από την παραγωγή σειρών στην τηλεόραση;
Δ.Π.: Για ένα λόγο απλό, σκέφτηκα ότι, αν κάνω μια δουλειά - φαντάστηκα δηλαδή, ότι θα περικλείεται από εκπομπές πριν αλλά και μετά από αυτήν, χαμηλού επιπέδου τόσο από πλευράς μιας πρόχειρης παραγωγής όσο και από πλευράς ανύπαρκτων σεναρίων ή χωρίς κάποια δομή.
Είχαμε διαβάσει ότι κάτι ετοιμάζετε για τον κινηματογράφο;
Δ.Π.: Σχεδιάζαμε να διασκευάσουμε το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη “Αγάπη Παράνομη” που ήταν μια δική μου ιδέα - μια πολύ ωραία δουλειά - όπου την διασκευή θα έκανε ο Παύλος Μάτεσις και εγώ θα έκανα την σκηνοθεσία.
Αυτό θα ήταν ταινία αλλά συγχρόνως θα ήταν και μερικά επεισόδια κάτι σαν μίνι σειρά όπως ο Νονός και άλλες σειρές που έχουν κάνει ο Σπίλμπερκ και ο Κόπολα, υπάρχει δηλαδή η μεγάλη ταινία αλλά μπορεί να γίνει και μίνι σειρά γιατί ο τελικός αποδέκτης της εκμετάλλευσης είναι η μικρή οθόνη και όχι η μεγάλη.
Είχα φτιάξει τα κουστούμια αλλά τελικά η ΕΡΤ που θα αναλάμβανε μέρος της παραγωγής της ταινίας έκανε πίσω και η δουλειά δεν προχώρησε.
Έχετε κάποια σχέδια για τυχόν επιστροφή σας στην τηλεόραση;
Δ.Π.: Προς το παρόν μου έχουν κάνει προτάσεις να αναλάβω κάποια μεγάλα κανάλια και το συζητάω, μου έχει προταθεί από κάποιο κανάλι να αναλάβω την θέση του διευθύνοντος συμβούλου.
Ποια ήταν η εξέλιξη των μέσων εγγραφής στην τηλεόραση;
Δ.Π.: Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι στα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης στην Ελλάδα δεν υπήρχαν καν μέσα εγγραφής και όλες οι εκπομπές ήταν ζωντανές εξαιτίας της έλλειψης αυτής. Δεν υπήρχε ούτε το μοντάζ μέχρι ένα σημείο που αυτό από μόνο του καθιστούσε τα γυρίσματα μια δύσκολη υπόθεση. Στην συνέχεια ως μέσω εγγραφής χρησιμοποιούσαμε το βίντεο των 2 ιντσών με τα προβλήματα που και αυτό είχε, όπως ο όγκος, το βάρος και η δυσκολία στο μοντάζ, Επίσης το 16αρι φιλμάκι είχε εφαρμογή για γυρίσματα εκτός των studio και για άλλες περιπτώσεις. Αργότερα το βίντεο της μιας ίντσας άρχισε να διευκολύνει την κατάσταση. Στον τομέα του μοντάζ μέχρι το 1981 δουλεύαμε κάνοντας μηχανικό μοντάζ, από το 1981 και μετά καθιέρωσα το ηλεκτρονικό μοντάζ και συγχρόνως μπαίνουμε και στο έγχρωμο χρησιμοποιώντας και τις φορητές κάμερες κτλ. Από εκεί και πέρα όλες οι τεχνικές αναβαθμίσεις είναι μικρές και σταδιακές.
Ποιος ήταν ο χρόνος που κρατούσαν τα γυρίσματα των σειρών;
Δ.Π.: Ο μάξιμουμ χρόνος που θα μπορούσε να κρατήσει ήταν 5 με 6 μέρες την εβδομάδα το κάθε επεισόδιο. Αυτός είναι ο χρόνος παραγωγής, και όταν ένας ξεπεράσει αυτό τον χρόνο παραγωγής έχει αποδειχθεί ότι θα μπει οικονομικά μέσα διότι δεν αντέχει το κόστος που θα πληρώσει το οποιοδήποτε κανάλι.
Ο Δημήτρης Ποντίκας με την Κατερίνα Αποστόλου
Πώς καλύπτονταν το κόστος παραγωγής των προγραμμάτων;
Δ.Π.: Οι τηλεοπτικοί σταθμοί κάλυπταν αυτό το κόστος οι οποίοι πλήρωναν τα διάφορα προγράμματα, εκτός από μία καινούργια διαδικασία που καθιέρωσα εγώ το 1996 με διαφημιστικό χρόνο από την ΕΡΤ. Με αυτή την διαδικασία είχε ξεκινήσει μεταξύ των άλλων και η εκπομπή μαγειρικής του Ηλία Μαμαλάκη από την ΕΡΤ.
Η διαδικασία ήταν η εξής: Συμφωνούσαμε σε ένα κόστος το κάθε επεισόδιο πχ 500 χιλιάδες δραχμές. Μου έδιναν και ένα +20% για τον διαφημιστή, δηλαδή 600 χιλιάδες σύνολο. Εγώ με αυτές τις 600 χιλιάδες διαφημιστικό χρόνο έβρισκα μια διαφημιστική εταιρία και έλεγα του διαφημιστή, σου πουλάω 3 λεπτά διαφημιστικού χρόνου που στοιχίζει 500 χιλιάδες δραχμές. Εν συνεχεία έκανα μια επιστολή στην ΕΡΤ και τους έλεγα ότι εγώ έδωσα στον κύριο τάδε 3 λεπτά διαφημιστικού χρόνου. Η ΕΡΤ του έδινε αυτόν τον χρόνο και εγώ έπαιρνα τα αντίστοιχα χρήματα.
Παλιότερα πήγαιναν στην ΕΡΤ πλήρωναν το 20% στην ΕΡΤ ή την ΥΕΝΕΔ και μετά πήγαιναν στην διαφημιστική εταιρία και τους έβαζε την διαφήμιση.
Έχουμε παρατηρήσει ότι αρκετές από τις δουλειές σας αποτελούν διασκευές λογοτεχνικών έργων. Αυτό έχει ενδεχομένως κάποια σχέση με την αγάπη σας για την λογοτεχνία;
Δ.Π.: Υπήρχε έλλειψη σεναριογράφων και γινόταν αυτή η επιλογή των λογοτεχνικών έργων κατʼ ανάγκη, μια αγάπη ανάγκης θα το έλεγα.
Πώς γινόταν η επιλογή των λογοτεχνικών έργων που μεταφέρατε στην τηλεόραση;
Δ.Π.: Η επιλογή γινόταν από εμένα και το πρότεινα στον διασκευαστή ή μου ερχόταν μια διασκευή σε μένα και την δεχόμουν, πχ στην Γυφτοπούλα τα 2 πρώτα επεισόδια είχα αναθέσει στον Γιώργο τον Σκούρτη και δεν μου άρεσε η συγκεκριμένη διασκευή, και τελικά την διασκευή έκανε ο Παύλος Μάτεσις με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στις ταινίες που ήμουν με τον Νίκο Κούνδουρο. Επίσης θυμάμαι στην ''Αργώ'' την διασκευή είχε ξεκινήσει ο Πέτρος Μάρκαρης ο οποίος στην συνέχεια είχε αντικατασταθεί από τον Γιάννη Περίδα γιατί δεν ανταποκρινόταν στους ρυθμούς που απαιτούνταν από το σενάριο.
Πώς καταφέρνατε να συνδυάσετε τις ποιοτικές παραγωγές σας με την εμπορική επιτυχία που είχαν;
Δ.Π.: Δεν τις συνδύασα ποτέ, έκανα πολύ απλά κάτι που μου άρεσε, αν προέκυπτε, αυτό δεν το ξέρω, λένε όμως ότι τελικά προέκυπτε. Αλλά δεν ξεκινάς ποτέ - και είναι λάθος- να λες θα κάνω μια εμπορική δουλειά. Η δουλειά είναι να σου αρέσει εσένα.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν παραγωγό να είναι και ο σκηνοθέτης μιας σειράς;
Δ.Π.: Κανονικά είναι πολύ δύσκολο και είναι ασύμβατα τα πράγματα, θα πρέπει να διαλέξεις τι θα κάνεις, ή θα είσαι επιτυχημένος σκηνοθέτης ή θα είσαι επιτυχημένος παραγωγός. Εγώ από την εμπειρία που είχα δεν ήμουν ποτέ παραγωγός, εγώ ήμουν σκηνοθέτης. Και ήμουν σκηνοθέτης γιατί έγραφα, σκηνοθετούσα, έκανα το μοντάζ ο ίδιος, δηλαδή η λέξη παραγωγός πλέον, ήταν μόνο στα λογιστικά καθήκοντα τα οποία τα ανέθετα σε ένα λογιστή.
Με ποια κριτήρια επιλέγατε αν σε μια παραγωγή σας θα κάνατε και την σκηνοθεσία;
Δ.Π.: Ανάλογα με το θέμα το οποίο, αν μου άρεσε, έκανα και την σκηνοθεσία και σας αναφέρω το εξής παράδειγμα. Στην σειρά “Οικογένεια – καζίνο” είχε έρθει ο Κυριακού και μου λέει, “θα βάλεις αυτόν, θα βάλεις εκείνον, θα κάνεις έτσι αυτό το πράγμα κτλ”, και του έλεγα δεν το κάνω, κάντο εσύ όπως το θέλεις, δεν το κάνω εγώ και έφευγα.
Όταν λέω έφευγα, πραγματικά το μόνο που έμενε ήταν η λέξη “μια παραγωγή του Δημήτρη Ποντίκα”. Είχα φτάσει στο σημείο να μην πηγαίνω ούτε στα γυρίσματα, αισθανόμουν και απέχθεια δηλαδή για κάτι το οποίο δεν το υποστήριζα.
Την σκηνοθεσία την έκανε ο Τάκης Μελλίδης, αυτόν είχα βάλει, ο οποίος ήταν και ο διευθυντής φωτογραφίας.
Υπήρχε πάντα κάποια καλή σχέση συνεργασίας με τους άλλους σκηνοθέτες των παραγωγών σας;
Δ.Π.: Βέβαια, άμα ρωτήσετε τον Κώστα Λυχναρά που κάναμε μαζί τους Ιερόσυλους θα σας πει.
Εκεί λειτουργούσα σαν αμερικάνος παραγωγός δηλαδή το κάθε επεισόδιο, πχ των Ιερόσυλων, μου το έδειχνε ο Γιάννης Μαράκης και ήμασταν ο Κώστας Λυχναράς, ο Θάνος Λειβαδίτης, ο Γιάννης Μαράκης, η Μαρίνα Λεοντάρη που ήταν βοηθός μου και μου δείχναν το κάθε επεισόδιο πριν το πάνε στην ΕΡΤ και εγώ είχα ένα μπλοκάκι και σημείωνα. Μόλις τελείωνε το επεισόδιο, έλεγα, στο τάδε σημείο έχει αυτό, πρέπει να μικραίνει το πλάνο ή να κοπεί ή να μεγαλώσει ή δεν ακούγεται καλά ο ήχος.
Γινόταν μια συζήτηση από όλους με τα επιχειρήματα που είχε ο καθένας και τελικά γινόταν όπως το είχα προτείνει εγώ, αλλά το όπως το είχα προτείνει ήταν πάντοτε τεκμηριωμένο.
Κρατούσατε αρχείο των παραγωγών σας;
Δ.Π.: Μετά τους εμπόρους των εθνών και αυτό που είχε συμβεί, ναι κρατούσα αρχείο.
Έχετε σκεφτεί σήμερα να εκμεταλλευτείτε εμπορικά κάποιες από τις δουλειές σας που δεν υπάρχουν στην ΕΡΤ;
Δ.Π.: Δεν έχω το δικαίωμα να κάνω κάτι τέτοιο αλλά και δεν έχουν αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης παρά μόνο για λόγους ιστορικούς.
Πώς ήταν οι σχέσεις σας στο πλατό με την ηθοποιό Κατερίνα Αποστόλου;
Δ.Π.: Κανονικές, όπως ήταν και με τους υπόλοιπους ηθοποιούς.
Ποια είναι η άποψή σας για την καταστροφή του αρχείου της ΕΡΤ;
Δ.Π.: Είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία αυτή και βέβαια θα έπρεπε οι υπεύθυνοι αυτής της καταστροφής να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Πoια είναι η δραστηριότητά σας σήμερα εκτός των παραγωγών;
Δ.Π.: Δεν ξεφεύγει ποτέ ένας creator από τον χώρο του με οτιδήποτε και αν κάνει είτε γράψει ένα βιβλίο είτε ένα σενάριο, υπάρχει μια συνεχής δημιουργικότητα η οποία μπορεί να είναι και απαιτητική δημιουργικότητα, γιατί η αισθητική ξέρεις είτε ράβεις παπούτσια είτε ένα κουστούμι, είτε διαλέγεις το αυτοκίνητό σου είτε οτιδήποτε είναι θέμα ανάγκης. Ένα είδος αισθητικής επιβίωσης.
Σας ευχαριστούμε πολύ κ. Ποντίκα και κα. Αποστόλου για την φιλοξενία και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια με ότι κάνετε!