Νομίζω λύθηκε το μυστήριο, και οφείλεται στην ανακατανομή των σχολών από την εποχή μου και μετά. Δεν ήξερα ότι ο επεκτατικός ιμπεριαλισμός των αρχιτεκτόνων μας έφαγε το κτήριο.
Την περίοδο 1975-80 που ξέρω, η Αρχιτεκτονική ήταν μόνο στο αρχικό μεσαίο κτήριο, αυτό που βλέπεις από την Πατησίων, το οποίο φτιάχτηκε με δωρεές Μετσοβιτών οπότε κάτι αυτό κάτι το ότι ήταν των Αρχιτεκτόνων όταν διάβασα "κτ. Τοσίτσα" εκεί πήγε το μυαλό μου, και όχι στο κτήριο "της οδού" Τοσίτσα, μέχρι που διάβασα τη φράση " που έχει πρόσωπο (ή πλάτη, αν το κοιτάς από μέσα) επί της Τοσίτσα " οπότε μου είπα "Μπούφο, δεν μιλάμε για τον άνθρωπο Τοσίτσα αλλά για την οδό". Εγώ βέβαια μπαινόβγαινα στο ΕΜΠ από την Στουρνάρα(η) οπότε ο δρόμος της άλλης πλευράς δεν υπήρχε ουσιαστικά (ούτε ο δρόμος του πίσω κτηρίου θα υπήρχε αν δεν ήταν η διάσημη Μπουμπουλίνας). Δηλαδή ήξερα ότι κάποιος δρόμος θα υπήρχε , δεν μπορεί να ήταν γκρεμός από εκείνη την πλευρά, και στο βάαααθος του μυαλού μου υπήρχε και το όνομά του, αλλά στο πολύ βάθος.
Άρα για το ίδιο κτήριο μιλάμε.
Πάντως κανείς δεν το έλεγε τότε "Τοσίτσα" ούτε το κεντρικό "Αβέρωφ" που είναι το επίσημο όνομά του (μόλις το έμαθα). Μόνο το Γκίνη είχε όνομα ανθρώπου. Τα άλλα τα λέγαμε (κοιτώντας από Πατησίων) "Σχολή Καλών Τεχνών", "Πρυτανεία", "Αρχιτεκτονική" "Χημικών Μηχανικών", "Μηχανολόγων". Οι ηλεκτρολόγοι, ναυπηγοί, τοπογράφοι και μεταλλειολόγοι έμεναν χωρίς κτήριο με το όνομά τους αφού δεν περίσσευαν άλλα. Οι πολιτικοί μηχανικοί δεν είχαν επώνυμο κτήριο αλλά τους χαρίζαμε το Γκίνη. Όλα αυτά ήταν αυθαίρετα διότι ανάθεμα κι αν ξέραμε πού ήταν οι Γραμματείες των άλλων σχολών, μόνο τη δική μας ξέραμε. Τα μαθήματα γίνονταν κυρίως στο Γκίνη έτσι κι αλλιώς διότι είχε πολλές αίθουσες διδασκαλίας, ενώ στο κτήριο των Χημ Μηχ κάτι λόγω ΜΑΧ που έπιανε μεγάλο μέρος του κάτι λόγω εργαστηρίων υπήρχαν μόνο κάποιες μικρές. Στο ΜΑΧ γίνονταν μόνο τα μαθήματα που θεωρητικά μάζευαν πολύν κόσμο διότι όλες οι σχολές τα έκαναν μαζί (Φυσική, Στατιστική, Ιστορία Πολιτισμού) και φυσικά με αυτές τις συνθήκες μετά τις πρώτες βδομάδες ελάχιστοι πατούσαν. Τι μάθημα να γίνει με χίλια άτομα?
Α, και η βιβλιοθήκη ήταν στο υπόγειο της Πρυτανείας. Πολύ φτωχική και για να πάρεις να διαβάσεις κάτι ακόμη και μέσα στη βιβλιοθήκη - να δανειστείς ούτε λόγος - χρειαζόσουνα μεγάλη διαδικασία. Οι γραφειοκράτες υπάλληλοι σε κοιτούσαν με μίσος.