Διακοπές Χριστουγέννων: ένα απίθανο 15ήμερο!
* Κατ΄αρχάς, από τις αρχές Δεκέμβρη αγοράζαμε μια ντουζίνα
κάρτες για τους συγγενείς και φίλους στο εξωτερικό. Ευλαβικά γράφαμε τις ευχές μας, τελετουργικά εποκολλούσαμε τα γραμματόσημα και με χαρά τις ρίχναμε στα κίτρινα ταχυδρομικά κυτία, ένεκα ήθελαν και 15 μέρες να φτάσουν...αυτή η τόσο όμορφη ρετρό συνήθεια αντικαταστάθηκε πλέον από τα SMS...κατόπιν εορτής
* Συνήθως, του Αγίου Νικολάου στολίζαμε το
καχεκτικό πλαστικό ελατάκι μας με κιτσάτα μπιχλιμπίδια και αραιωμένο βαμβάκι αντί για τη γνωστή "αράχνη", πάντα τραγουδώντας την "Άγια νύχτα" και το "Χιόνια στο καμπαναριό". Κλέβαμε από τη γιαγιά την ασημί μπογιά με την οποία έβαφε τα καπάκια της ξυλόσομπας, για να φτιάξουμε φανταιζί κουκουνάρες- στολίδια!
* Την ημέρα που έκλειναν τα σχολεία, γίνονταν σχολική γιορτή με ποιήματα, τραγούδια και
ανταλλαγή δώρων...(πέραση είχανε οι μονές φιγούρες playmobil, ο γκρινιάρης και η μονόπολη.
* Την παραμονή των Χριστουγέννων, ξεχυνόμασταν από νωρίς να γυρίσουμε όλα τα σπίτια για τα
κάλαντα.
- Να τα πούμεεε;
- Μας τά παν, μας τά παν... γρύλλιζαν οι bitch-κυράδες πίσω από τα κουρτινάκια...ενώ οι lovely-ones, μας έδιναν ένα δεκαράκι και κανένα κουραμπιέ... ο μεγάλος τζίρος βέβαια γινόταν στα καφενεία!
* Θυμάμαι νοσταλγικά, τη μοσχοβολιά από τα φρεσκοψημένα γλυκά που με μεράκι έφταχνε η μάνα μου, αλλά αλίμονό μας αν απλώναμε χέρι πριν κοινωνήσουμε...τί νόημα θα΄χε τότε η
νηστεία;
* Έτσι, ανήμερα Χριστούγεννα μεταλαμβάναμε ξημερώματα στην εκκλησία, και ερχόμενοι στο σπίτι κάναμε αληθινή επιδρομή στα
μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες!
* Το
τραπέζι των Χριστουγέννων ήταν πολύ πλούσιο και για τα μάτια και για το στομάχι των πιτσιρικιών... πραγματικός παράδεισος! Γεμιστή κότα με απ' όλα τα καλούδια σε πρώτο πλάνο! Το θυμιατό σε δεύτερο πλάνο, έπρεπε να περάσει από όλους τους χώρους του νοικοκυριού - ακόμη και απ' το κοτέτσι, τα κουνέλια ή τα περιστέρια (και ποιός δεν είχε τότε στα μέρη μου..)..ικεσία για υγεία και ευημερία το έθιμο αυτό.
* Μία των γιορτινών ημερών, αντιπροσωπείες των σχολείων πήγαιναν στη
γιορτή κάποιου όμορου
Στρατοπέδου, όπου εκτός από την καλή μάσα και την άφθονη coka-cola, οι τυχεράκηδες μαθητές είχαν πρόσβαση στα τεθωρακισμένα άρματα, στα "ηλεκτρονικά" του ΚΨΜ, και σε σπουδαία δωράκια..(προσωπικά κέρδισα στυλό PARKER 2 σε 1 ,κόκκινο-μπλε, -mega Gadget την εποχή εκείνη.)
* Την
παραμονή της Πρωτοχρονιάς, εναποθέταμε στο γιορτινό τραπέζι όλοι τα χρήματά μας, για να αυγατίσουν με το Νέο Έτος- εμείς οι μπόμπιρες βγάζαμε τις εισπράξεις από τα κάλαντα. Αυτό το τραπέζι έπρεπε να μείνει αμάζευτο, ώστε να βρει ο Αι-Βασίλης να φιλευτεί...
Μετά τον περίδρομο...έβγαζε η μάνα μου το βελούδινο ρετρό πράσινο τραπεζομάντηλο-δίκην τσόχας- και στρώνανε οι μεγάλοι το "εικοσιένα", ενώ εγώ περίμενα τον Αι-Βασίλη βλέποντας ρετρό πρωτοχρονιάτικα Shows με το Χάρρυ Κλυν, το Σκουρολιάκο, τη Βαγενά κτλ.
* Το
δώρο του Αι- Βασίλη μου το άφηναν οι γονείς στο μαξιλάρι, και όταν ξυπνούσα από τη μια ήμουν περιχαρής που "διάβασε το γράμμα μου" ο Άγιος, ... από την άλλη ήμουν έξαλλη που αποκοιμήθηκα και δεν τον είχα δει!
* Ανήμερα Πρωτοχρονιά, βάζαμε τα καλά μας και πηγαίναμε να κάνουμε
ποδαρικό στους παπούδες. Μας έδιναν μποναμά ένα ρετρό κατοστάρικο με το Δημόκριτο, και υπολογίζαμε πόσα
fofico και για πόσες ημέρες βγάζει...
* Θυμάμαι τα
Θεοφάνεια να πηγαίνουμε στη ρετρό λίμνη
Κορώνεια, όπου τύχαινε, ακόμη και να σπάνε τον πάγο με τα κουπιά της βάρκας του παπά, ώστε να πέσουν για το Σταυρό 10-15 παληκαράδες!
Το απόγευμα των Θεοφανείων άρχιζε η μελαγχολία για το υπέροχο αυτό 15ήμερο που είχε τελειώσει...
Επίλογος:
Συνήθως ο χειμώνας ήταν ΧΕΙΜΩΝΑΣ. Οι περισσότερες εικόνες που έχω είναι με χιόνι μισό γόνατο, με παγωμένα νερά στις "γκιόλες", με το βορριά που τ' αρνάκια παγώνει...