Olorin
RetroMaNiaC
- Joined
- 8 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 717
- Αντιδράσεις
- 41
Τελικά αυτές οι νεκραναστάσεις threads έχουν πολλή πλάκα ώρες-ώρες, ανατρέποντας (ή επιβεβαιώνοντας στη συγκεκριμένη περίπτωση) εκ των υστέρων ορισμένες φορές το νόημα των νημάτων, αλλά και τα όσα έχουμε γράψει στα posts μας... #)Olorin είπε:Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, εδώ και καμιά 20ετία δηλαδή, δυο ήταν τα "επαγγέλματα" που ήταν το όνειρό μου να ακολουθήσω...
Το πρώτο, όπως υποθέτω και πολλών άλλων παιδιών των οποίων η πρώτη τους ξεκάθαρη αθλητική ανάμνηση ήταν να βγαίνουν με τους γονείς τους στο δρόμο για να πανηγυρίζουν το Ευρωμπάσκετ του '87, ήταν να γίνω μπασκετμπολίστας... (αν και μεταξύ μας, μάλλον θα το επεδίωκα ακόμα και χωρίς το Ευρωμπάσκετ) Εντάξει, μπορεί να μην κατάφερα να γίνω ο... πρώτος Έλληνας που θα έπαιζε στο ΝΒΑ, όπως φαντάζομαι πως θα ονειρευόμουν στα 7-8 μου όταν ξεκινούσα να παίζω στα τμήματα υποδομής του Πανιωνίου, ή να μην έπαιξα στην Α'1, αλλά για μια ασχολία που ανέκαθεν ήμουν υποχρεωμένος (ή με υποχρέωναν, αν προτιμάτε) να τη βάζω( ; ) σε δεύτερη μοίρα, νομίζω πως τα κατάφερα (και θα τα καταφέρνω όσο ακόμα με κρατάνε τα γόνατά μου), σχετικά ικανοποιητικά... Απλώς όσο βλέπω στην τηλεόραση παλιούς συμπαίκτες και αντιπάλους, πάντα θα έχω την απορία τι θα συνέβαινε αν είχα ασχοληθεί λιγάκι πιο σοβαρά...recry:
Το δεύτερο μεγάλο μου απωθημένο( ; ), το οποίο μάλλον ξεκίνησε από την εποχή που έριξα το πρώτο τάλιρο σε κάποιο Space Invaders ενός πλοίου της γραμμής ή όταν πρωτοέπιασα το paddle του Pong, ήταν να γίνω δημιουργός video games... Μπορεί στην εφηβεία μου να συνειδητοποίησα πως δεν πρόκειται για τόσο... αξιοσέβαστο επάγγελμα, ειδικά στην χώρα μας, αλλά κατά βάθος δεν το έβγαζα ποτέ από το μυαλό μου. Άλλωστε, τώρα συνειδητοποιώ πως ενδόμυχα, ο βασικός λόγος που την πρώτη επιλογή μου στο μηχανογραφικό των Πανελληνίων είχε τμήμα Πληροφορικής, ήταν αυτός... (άσχετο αν το σκυλομετάνιωσα βλέποντας τα χρόνια να περνάνε πιο γρήγορα από ό,τι εγώ τα μαθήματα... anyway, τέλος καλό, όλα καλά...) Τώρα, γιατί πρόσθεσα το ( ; ) στο "απωθημένο"??? Θα δείξει...
Μπορεί να έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε που έγραφα τα παραπάνω (και καμιά 25αριά από τότε που έκανα τα σχετικά όνειρα), αλλά να που τελικά το ένα το πραγματοποίησα και το άλλο είναι σε καλό δρόμο: Έτσι έστω και αφού έπρεπε πρώτα να συμπληρώσω την τρίτη δεκαετία της ζωής μου και να μετακομίσω στην άλλη άκρη της Ευρώπης, κατόρθωσα φέτος να γίνω επιτέλους έστω και στα γεράματα κι έστω και για μια σεζόν και τυπικά πλέον "επαγγελματίας μπασκετμπολίστας" (όσο επαγγελματικό δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί το Βρετανικό Πρωτάθλημα -εξ ου και τα εισαγωγικά- τουλάχιστον με βάση τις συνθήκες που γνωρίζουμε εν Ελλάδι, αφού μάλλον περισσότερα λεφτά έβγαζα ως "ερασιτέχνης" σε χαμηλότερης κατηγορίας ομάδες στην Ελλάδα, παρά ως "επαγγελματίας" στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Μ.Βρετανίας...), ενώ αυτές τις μέρες περνάω τον χρόνο μου στέλνοντας αιτήσεις σε εταιρείες ανάπτυξης videogames, οπότε καλώς εχόντων των πραγμάτων (προσευχηθείτε όλοι μαζί μου στους θεούς του gaming!) μέσα στους επόμενους μήνες θα πραγματοποιήσω και το έτερο όνειρό μου...
Μάλλον κάτι ήξερε καλύτερα από μένα ο φίλτατος Άλκης με το "ποτέ δεν είναι αργά" που είχε γράψει τότε...
//Ε, αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και την παράλληλη ιδιότητά μου εδώ και μια δεκαετία ως δημοσιογράφος για videogames που μου έδωσε την ευκαιρία να αρθρογραφώ στα περιοδικά που διάβαζα από μικρός, να ξεκινήσω με συναδέλφους το δικό μας μέσο, να δώσω το παρών σε όλες τις μεγάλες εκθέσεις και να γνωρίσω από κοντά τους σημαντικότερους game devs που θαύμαζα ως πιτσιρικάς... ε, νομίζω πως δεν πρέπει να έχω παράπονο! Αν μη τι άλλο ασκώ τρία "επαγγέλματα" τα οποία αποτελούν "dream jobs" σχεδόν για κάθε έφηβο. Βέβαια αν κατάφερνα κιόλας με αυτές τις 3 "dream jobs" να μου μένουν και κάποια λεφτά στην τσέπη αφού πληρώσω νοίκι και λογαριασμούς, καλά θα ήταν, αλλά ας μην είμαι και αχάριστος... Είπαμε, "ποτέ δεν είναι αργά" που λέει κι ο Άλκης, άρα μπορεί κάποιος να ξαναναστήσει το thread το 2016 και να ξαναγελάσω με αυτά που γράφω τώρα...alkis21 είπε:Olorin, ποτέ δεν είναι αργά. Όπως λέει κι ο Λάκης ο Γλυκούλης, να κυνηγάτε τα όνειρά σας και μπορεί μια μέρα να γίνετε σαν κι εμένα.Βέβαια στο χωριό μου λένε be careful what you wish for...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
την οποία και βαρέθηκα σύντομα.
