Είναι εκπληκτικό και αξιοσημείωτο ταυτόχρονα, πως ορισμένες μέρες της εβδομάδας έχουν ταυτιστεί τηλεοπτικά με συγκεκριμένες εκπομπές και σειρές. Όπως ήταν οι Κυριακές με την ''Αθλητική Κυριακή'', οι Τετάρτες μας με τα ευρωπαικά ματς, τα Σάββατα με την προβολή της Ελληνικής ταινίας, έτσι και οι Δευτέρες μας τις όμορφες εποχές της πάλαι ποτέ ποιοτικής ελληνικής τηλεόρασης είχαν ταυτιστεί με το ΄'Θέατρο της Δευτέρας''.
Κάθε Δευτέρα παρήλασαν από την μικρή οθόνη όλοι οι σημαντικοί ηθοποιοί της περιόδου σε υψηλότατου και πολλές φορές εκπληκτικού επιπέδου θεατρικές παραστάσεις, γραμμένες από σημαντικούς έλληνες και ξένους συγγραφείς και κράτησαν για πολλά χρόνια αμείωτο το ενδιαφέρον και την αποδοχή των τηλεθεατών.
Ας μου επιτρέψουν οι τελευταίες γενιές, αλλά αισθάνομαι τυχερός εγώ και η γενιά μου, γιατί γαλουγηθήκαμε, ωριμάσαμε και διασκεδάσαμε μέσω της μικρής οθόνης μέσα από εκπληκτικές παραστάσεις σε όλα τα επίπεδα νιώθοντας γεμάτοι και αυτάρκεις με τα υψηλοτάτου επιπέδου τηλεοπτικά προιόντα (ας μου επιτραπεί ο όρος) της παλιάς καλής ελληνικής τηλεόρασης. Αυτήν την εποχή την αναπολώ για πολλούς λόγους και φυσικά ό ένας από αυτούς είναι τηλεοπτικός.