Jethro Tull

[Wally]

Μεσα στη βαρια χεβιμεταλιαση που μας εδερνε (και ακομα μας δερνει) εμενα και τον Stormwatch, καπου στα 1992 καποιος μας ανοιξε τυχαια ενα νεο μουσικο παραθυρο προς το υπεροχο proggresive του 70.

To πρωτο γκρουπ (αν και δεν μπορει να χαρακτηριστει proggie) σε αυτη τη διαδρομη ηταν οι Jethro Tull. Φαγαμε τρελο κολλημα και δεν πρεπει απο τοτε να εχουμε χασει συναυλια τους επι Ελληνικου εδαφους παρα τις μετριες λογω ηλικιας τελευταιες εμφανισεις τους.

Σε αυτο το ποστ θα κανω κριτικες των 3-4 προτασεων για τα αλμπουμ των Tull, οχι ομως μονοκοπανια...σιγα σιγα. Περιμενω και απο εσας να ποσταρετε δικες σας κριτικες και να γινει μια κουβεντα γι αυτη την τεραστια μπαντα. Για το λογο αυτο ανεβαζω και μια δημοσκοπηση για ποιο θεωρειτε το καλυτερο αλμουμ τους ωστε να δωσω επιπλεον κινητρο συζητησης. Τωρ

Επισης θα ανεβασω φωτο απο τη προσωπικη συλλογη με βινυλια που εχουμε με τον Stormwatch καθως και λιγες φωτο απο το Tull fanzine New Day.

Για να διανθισω το ποστ...ιδου η υπεροχη κασετινα 20 Years of Jethro Tull - The Definite Collection (5 βινυλια με γνωστα και ανεκδοτα κομματια, βιβλιο με φωτογραφιες, αρθρα και πληροφοριες)

 

[Wally]

This Was στη δισελιδη εκδοση, Stand Up και Benefit

This Was

Το ντεμπουτο των Tull ηταν ενα υπεροχο jazz-blues αλμπουμ. Δεν μπορω να ξεχωρισω ευκολα καποιο ως το καλυτερο κομματι. Υπαρχουν πολλα ισαξια. Το εντυπωισακο το Dharma for One οπου παραδιδονται σεμιναρια ντραμς και αυτοσχεδιασμου, το βαρυ μπλουζιστικο Beggar's Farm, το καταιγιστικο Cat's Squirell, το επιθετικο My Sunday Feeling κτλ

Σε αυτο το δισκο πρωταγωνιστουσαν δυο τεραστιες μουσικες μορφες. Ο "μπλουζατος" Mick Abrahams και ο πιο "folkie" Ian Anderson. Δεν γινοταν να συνεχισουν να συνυπαρχουν. Ευτυχως για ολους μας, παρεμεινε ο Ian.

Stand Up

Αριστουργημα. Ξεκινα το σερι των αδαμαντων απο τους Tull. Τι να λεμε τωρα. Ο Anderson με περισοτερη ελευθερια για φλαουτιες και πιο φροντισμενα φωνητικα, ο Martin Barre (που αντικατεστησε τον Abrahams) παταει με πιο heavy διαθεσεις και αναπνει τον ιδιο αερα με τον Ian. Δεν υπαρχουν περιθωρια επιλογων εδω. Ολα σχεδον τα κομματια ειναι μπουρλοτο.

Αγαπω ιδιαιτερως το We Used to know οπου ο Barre ξεδιπλωνει τη μουσικη του θεση για τα πραγματα και φανταζει πιο ωραια και πιο μεταλ απο οτι οι αντιστοιχες μπλουζιες του Mick...

Benefit

Πιο πειραματικο αλμπουμ που δινει σαφεις ενδειξεις για την μετεπειτα πορεια της μπαντας. Τα φολκ στοιχεια ξεκινανε να γινονται εμφανη (πχ Witche's Promise), μεσα σε ενα πιο βαρυ και μουντο δισκο. Εχουμε νεο μελος, τον John Evan στα πληκτρα. Nothing To Say, Son, Teacher κτλ. Διαμαντι.

 

[Wally]

Δισελιδο Aqualung, Living in the Past με το πολυσελιδο βιβλιο, Thick as a Brick, Passion Play

Aqualung

To αλμουμ που τους εκτοξευσε στη κορυφη. Εξαιρετικες μελωδιες και πιο κοινωνικα προβληματισμενοι στιχοι. Περιεχει μικρες ιστοριες απο τη πρωτη πλευρα και ενα προβληματισμο για τη σχεση εκκλησιας και θρησκειας στην αρχη της δευτερης. Παρολη την φιλολογια που εχει αναπτυχθει, δεν προκειται για concept album.

Απο κομματαρες που να σταθουμε? Στον ομωνυμο υμνο? Το συγκλονιστικο My God? Tα "συναυλιακα" Locomotive Breath και Humn43? Tα "φολκυ" Mother Goose και Cheap day Return? Tη ροκια Cross Eyed Mary? Ενα και ενα ολα τα tracks.

Βαριες φλαουτιες, δεμενα στακατα ριφ, αγριεμενα φωνητικα. Folk, hard rock, celtic, progressive. Δεν πεφτει καρφιτσα.

Δεν γερασε λεπτο...Do you still remember, Decemberʼs foggy freeze...

Thick as a Brick

"Θελετε concept album?" ειπε ο Anderson. "Παρτε!"*

Kαι οι Tull μας χαρισαν το αλληγορικο, σατυρικο Thick as a Brick. Θα ηθελα 5 σελιδες να μιλησω για τη συσκευασια-14-σελιδη-εφημεριδα με τα πολλα "αρθρα" και φωτογραφιες που με χιουμορ καυτηριαζουν τον τοτε Αγγλικο καθωσπρεπισμο και εχουν κυριως επικεντρο τον μικρο Gerld Bosotck.

Ο 8χρονος Gerlad Bostock γινεται ντισκαλιφιε απο το βραβειο που ειχε κερδισει για το ποιημα Thick as a Brick διοτι μετα απο προσεκτικη θεωρηση ο μικρος ειναι ανισορροπος. Η δε 14χρονη αραβωνιαστικια του τον κατηγορει για τη προκληση εγκυμοσυνης...

Ξεκινα απο τη γεννηση, τα παιδικα χρονια, την εγκυκλια μορφωση, την εκκλησια , το στιβο του βιοπορισμου.

Το αλμπουμ αποτελειται απο 2 ουσιαστικα κομματια που ομως ευκολα μπορει ο καθενας να καταλαβει οτι προκειται για πανω απο 10 τμηματα.

Υπεροχοι στιχοι, ολα τα παιχτρονια κανουν το κομματι τους, αμετρητα και παραξενα οργανα...μουσικα ιδιοφυες. Οι επαναληψεις για τις οποιες κατηγορειται θεωρω οτι ειναι προτερημα που δενει ολους αυτους τους διαφορετικους ηχους και διαθεσεις.

Θελει αρκετη μελετη και προσπαθεια για να μπεις στη καρδια του Thick as a Brick, να καταλαβεις το βαρος των ελαφρων φαινομενικα στιχων:

And your wise men don't know how it feels To be as thick as a brick...

*If thecritics want a concept album we'll give them the mother of all concept albums and we'll make it so bombastic and so over the top

Passion Play

Οι φανς ειδαν τι μπορει να κατεβασει ο μεφαλοφυης Anderson ακομα και με ενα σατυρικο concept album. Οι Tull καταλαβαν οτι επρεπε να δωσουν την συνεχεια. Κατι σκοτεινο που να ασχολειται με την τελευταιο κομματι της βιολογικης ιστοριας του καθε ανθρωπου. Το θανατο.

Ξεκινα με εναν ανθρωπο να παρακολουθει απο ψηλα την κηδεια του, το περασμα στη κολαση, την μετεμψυχωση.

Λογω καποιου τεχνικου λαθους χαθηκε το μεγαλυτερο μερος της δουλειας. Ο Anderson επρεπε σε λιγοτερο απο μηνα να δωσει κατι ολοκληρωμενο, Το Passion Play αποτελει μουσικο αθλο.

Δεχθηκε πολλες επιθεσεις αλλα προσωπικα το θεωρω ελαχιστα κατωτερο του Thick.

Για με μετριασει το νταρκ αισθημα, ο Anderson παρεμβαλει μεταξυ των 2 κομματιων που συνθετουν το LP, ενα παραμυθι...The Story of the Hare Who Lost His Spectacles φανερα επηρεασμενο απο το Πετρο και τον Λυκο του Προκοπιεφ.

 

[Wally]

Μεχρι να επανελθω με νεες "κριτικες" και φωτο απο τα βινυλια (με τοτεια ζεστη δεν την παλευω να γραφω) σας ανεβαζω τις ακολουθες φωτο απο το fanzine στο οποιο ειμασταν συνδρομητες (και δεν εχω βγαλει ακρη αν συνεχιζει να υφισταται ως εντυπο) το New Day...

Μερικα εξωφυλλα

Ποιοι ηταν οι αλλοι 2 Ελληνες συνδρομητες?

 

[Wally]

Ας βαλω και μερικες ακομα φωτο απο καποια επομενα αλμπουμ ωστε να αναγκαστω καποια στιμη να γραψω και για αυτα δυο λογια...

Bursting Out (demonstration Copy), Minstrel in the Gallery, Warchild

Bursting Out εσωφυλλο

 

 

Bursting Out οπισθοφυλλο

 

[Wally]

Too Old to Rock n Roll, Songs from the Wood, Heavy Horses, Stormwatch

 

 

 

 

 

[Wally]

A, Broadsword and the Beast, Under Wraps, Crest of a Knave

 

[Maddog]

Εξαιρετική παρουσίαση με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, φαίνεται ότι τους γουστάρεις πολύ. Δικά σου είναι όλα αυτά τα βινύλια υποθέτω;

Δεν ήμουν ποτέ fan, καθώς η μουσική τους γενικά παραήταν "περίεργη" για τα γούστα μου με τα φλάουτα και τις υπόλοιπες ιδιοτροπίες της.

Λαμπρή εξαίρεση το Locomotive Breath. Ευχαριστώ που μου το ξαναθύμισες. No Way to Slow Down...

http://www.youtube.com/watch?v=uCcwNoVSt2E

Ποιοι ηταν οι αλλοι 2 Ελληνες συνδρομητες?

Μας φάγανε οι Τούρκοι ρε! 4-3... 8)

 

[sonic2000gr]

Επ, τι retro είμαστε αν μου δείχνετε CD & DVD...

Την κασέτα του aqualung την έχω από όταν με θυμάμαι! Μάλιστα κάποια εποχή είχα και την παρτιτούρα και το έπαιζα (εκτελούσα μάλλον : ) στο αρμόνιο...

 

[Stormwatch]

Που τα είδες τα CD και τα DVD; Όλα βινύλια είναι...

 

[sonic2000gr]

Sorry κεκτημένη ταχύτητα. Δεν κατάλαβα το πραγματικό μέγεθος...

Δυστυχώς ποτέ δεν κατάφερα να αγοράσω πικάπ, όταν είχα πλέον τα λεφτά το CD είχε κυριαρχήσει!

Ένας φίλος μου το είχε σε βινύλιο και θυμάμαι χαρακτηριστικά πόσο θόρυβο είχε η ηχογράφηση! (όπως και στην κασέτα άλλωστε)

 

[simonkey]

ενα ξεχωριστο γκρουπ που παροτι δεν με εκστασιαζει ομολογω οτι μου εκανε παντα κλικ....κατι εχω και εγω απο αυτα τα βρηκα στο μοναστηρακι με 2 ευρω σε αριστη κατασταση...

 

[Metalcandyman]

πολυ μεγαλη μπαντα και αυτο φαινεται απο της πωλησεις τους κτλ.πρωσοπικα ομως δεν μπορω να ακουσω καποιο κομματι τους ουτε 5 λεπτα.χιλιες φορες να ακουσω mayhem και carpathian forest παρα αυτους.φυσικα ειναι πρωσοπικη αποψη και οπως ειπα ειναι πολυ μεγαλη μπαντα.

 

[freaktmp]

Προσωπικα ενα εχω να πω: το Thick as a brick μου εσωσε την ζωη οταν ημουν στον στρατο. Αν δεν ηταν δισκοι σαν και αυτον, δεν θα την πάλευα με τιποτα!

Και μερικες φωτογραφιες!

The 25th Anniversary Boxed Set



Το τελευταιο ειναι μαλλον καποιο αυτοκόλλητο πανω στην συσκευασια. Ακομα και αυτο κρατησα ο αθεοφοβος! Καπου τριγυρνάει και το πολυ ενδιαφερον βιβλιο που συνοδευε την κασετίνα.

 

[Wally]

Δεν το εχω! Θα τσεκαρω αν εχει βγει βινυλιο (τους Tull προσπαθω να τους εχω σε βινυλια)

BTW εντελως τυχαια αυτη τη στιγμη ακουγα το We Used to Know (1969...7 χρονια πριν το Hotel California των Eagles )

http://www.youtube.com/watch?v=7sJA_VF5c7U

Ρε Storm Jethro-doctor, ριξε εκαι εσυ κανα LP review

 

[tolis]

Απο τα νεώτερα αλμπουμ συνιστώ το "A Little Light Music" που ειναι συλλογή απο πρόσφατες ακουστικές συναυλίες

 

[Wally]

Δυστυχως ομως περιεχει και Νταλαρα (John Barleycorn)

 

[Stormwatch]

Το πρόσφατες είναι σχετικό (1992). Το συγκεκριμένο το έχω σε διπλό βινύλιο αλλά είναι black list. Ο λόγος η παρουσία του Νταλάρα στο κομμάτι John Barleycorn (παραδοσιακό αγγλικο) από την ηχογράφηση συναυλίας των Tull στο Παλλάς. Προφανώς του τον φόρτωσαν του Anderson από την EMI (Μινος).

edit: Με πρόλαβε ο Wally

 

[tolis]

Δεν το ειχα προσέξει αυτό, αλλα δέν φταίει η μπάντα οταν ζήτησε εναν ντόπιο σπουδαίο τραγουδιστή και τους τον συνέστησαν. Ετσι κι αλλιώς το Barleycorn ειναι ανοικτό (πνευματικά) κομμάτι, κατά του αλκοολισμού, και όχι δικό τους, κάτι που θα απαιτούσε τη δέουσα προσοχή. Οι μεγαλύτερες εκτελέσεις του ειναι φυσικά απο τον Steve Winwood.

 

[Wally]

Γιατι τον συστηνουν απο τη στιγμη που τα Αγγλικα του θυμιζουν φυλαρχο της Κ Αφρικης? Και γιατι και ο ιδιος παει?

Κατα τα αλλα η διασκευη μου αρεσει.

UPDATE: Πλην Ιταλιας και Ελλαδος, οι υπολοιποι δεν ειχαν Νταλαρα

There are two versions of this album. The second version was printed in Italy and is marketed and distributed only in Italy and Greece. In this second version of this album, theGreek singer George Dalaras participates and sings a duet with Ian Anderson the song "John Barleycorn". This song was recorded live from the concert that took place on May 13, 1992.