Retro μικρά στέκια (μπαράκια-παμπ-κλαμπ-καφέ κλπ...)

[PAPPOYS]

Πάντως στο Marabu είχε τύχει να πάω 3-4 φορές στα φοιτητικά μου χρόνια (ήτοι την περίοδο 1999-2007) και επειδή την ψιλο-ξέρω τη γειτονιά γιατί δυο στενά πιο πάνω έμενε ο κολλητός μου από το Παν/μιο, δεν θα έλεγα ότι αναβίωσε μόλις πρόσφατα (απλώς δεν έχω εικόνα για το πώς ήταν την εποχή ανάμεσα στην περίοδο που σύχναζες εσύ μέχρι τα τέλη των 90s). Βέβαια δεκαπλάσιες φορές είχα πάει κάτω, στο Ποτοπωλείον και δη στο... πεζούλι του (κλασικότατο φοιτητοστέκι).

"Αναβιώνει" εννοώ ως ρακάδικο-μεζεδοπωλείο (και ίσως και κάνα live ντρίγκι ντρίγκι). Ως μπαρ λειτουργούσε κανονικά το χειμώνα, όπως λειτουργεί η ταράτσα του το καλοκαίρι...

Anyway, τελικά δεν πέρασα χτες, οπότε πάει από Δευτέρα μάλλον το... ζωντανό ρεπορτάζ.

 

[mpeizanis]

Απο 1982 εως 1995 στην Φωκιωνος Νεγρη (δεξια και αριστερα) ξεραμε τους θαμωνες με τα μικρα τους ονοματα, ημασταν μια μεγαλη παρεα, μετα παρηκμασε.

 

[Cathy]

90s ρετρό καφετέριες

Έριξα μια ματιά και δεν είδα να υπάρχει κάτι σχετικό. Υπήρχε στα 90ς ένα είδος καφετέριας που πλέον τείνει να εκλείψει. Πρόκειτο για μικρά καφέ συνήθως με διακόσμηση στο χρώμα του ξύλου και σε γήινα γενικά χρώματα με πἰνακες - γνωστά αντίγραφα ή αλλά καμμιά φορά και με αυθεντικούς πίνακες ζωγράφων με θεματα όπως λουλούδια, τοπία, ατμοσφαιρικά γυμνά ή φωτογραφίες. Τα ἐπιπλα ήταν αντίκες ή παραδοσιακά και τα διακοσμητικά, ρετρό μπιμπελό, παλιά ρολόγια ή και κούκλες. Η μουσική ήταν συνήθως ελληνικό και ξένο εντεχνο ίσως και λιγο έθνικ ή κλασσικό ροκ. Οι πελάτες ήταν συνήθως 25-45 και ήταν μεταπτυχιακοί φοιτητές αλλά και επαγγελματίες της μέσης συνήθως τάξης όπως γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές, μηχανικοί, έμποροι και βιοτέχνες τύπου κατασκευαστές χειροποίητων παπουτσιών, ιδιοκτήτες μικρών εταιριών κτλ. Καμμιά φορά μπορεί να υπήρχε και λάιβ με πιάνο ή κιθάρα. Υπήρχε θυμάμαι ένα στην Πατήσιων που πήγαινα συχνά, πλέον ενώ στην επαρχία υπάρχουν τέτοια μερη στην Αθηνα δεν υπάρχουν πια έτσι ακριβὠς. Τώρα υπάρχουν πολλά άλλα καλά μέρη βέβαια. Αυτό το είδος μαγαζιού που λέω ήταν ίσως λίγο προσποιητό και οι τιμές δεν ήταν φτηνές αλλά το θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία. Σερβίροταν μικρά σνακς και γλυκά αλλά και αλκοὀλ. Μερικά είχαν και κρέπες. Η ᾽κρεπερί᾽ ηταν μια παραλλαγή αυτού του ειδους καφετέριας. Υπάρχουν πολλά αντίστοιχα τετοια εστιατόρια σήμερα αλλά αναφέρομαι σε καφετέριες. Σε πολλές ρετρό σειρές 90ς όπως Ἀπαραδεκτοι᾽,᾽Λόγω τιμής᾽, Ἀναστασία᾽ κτλ. οι πρωταγωνιστές πηγαίνουν σε τέτοια ρετρό καφέ. Ειδικά στις σειρές της αγαπημένης Μιρέλλας Παπαοικονόμου! Κάπως ετσι ήταν και το ᾽Καφέ της Χαράς᾽ στην όχι και τόσο ρετρό σειρά. Ενώ στα κλασσικά μπαράκια μετά απο μια ορισμένη βραδινή ώρα δεν σερβιραν καφέ και σνακς εκεί σέρβιραν. Έμοιαζαν με μιξη ρετρό ζαχαροπλαστείου με άλλα πράγματα όπως κρεπερί, μπαράκι, καλλιτεχνικό στέκι κτλ. Τυπικό ρόφημα ήταν η σοκολάτα -βιενουά και φυσικά όλες οι παραλλαγές του καπουτσίνο.

 

[katerinak]

νομιζω οτι το θεμα ταιριαζει εδω

 

[Cathy]

οκ ας μεταφερθεί τοτε!

 

[ΦΖΠ1]

Προπό-Λαχεία "Το Μέλλον", Γιάννης Διφωνής. Στη Νέα Σμύρνη, πλατεία (τότε) Βασ.Κωνσταντίνου (βασιλέως εννοείται, όχι Βασίλη), νυν πλατεία Καρύλου, με υπόγειο πάρκινγκ, είχε τα πρώτα ηλεκτρωνικά που εμφανίστηκαν στη δεκαετία του 80 στο συγκεκριμένο Δήμο.

Την ίδια εποχή η pub "Little Wings" κοντά στη στροφή.

Καρα-ρετρό "πουρο"-στέκι το Baltasar's, σ' ένα νεοκλασσικό κοντά στο μαιευτίριο Έλενας. Μέχρι πριν από 4-5 χρόνια το ήξερα να λειτουργεί αλλά τώρα νομίζω όχι.

Διάφοροι Δεληολάνηδες (Αγία Ελεούσα, Φιλαδέλφεια, Πασσαλιμάνι) για σπιτικό παγωτό. Τώρα απ' ότι ακούω σε ραδιοφωνικές διαφημίσεις ίσως έχει απομείνει ένας, στην Ηλιούπολη.

Γαλαξίας, Πλατεία Νέας Σμύρνης (τώρα πολιτιστικό κέντρο).

Πρόλαβα λίγο μετά το 2000 τη περίφημη μπουάτ "Απανεμιά", να λειτουργεί με ερασιτέχνες μουσικούς-φοιτητές.

Δε συνέβη το ίδιο με το περίφημο "Αχ Μαρία" της οδού Σολωμού, που περιμάζεψε Ζουγανέλη, Λάκη, Μπουλά κλπ. από το μπουάτ "Σούσουρο", αλλά λιτούργησε μόνο μια δεκαετία.

"Ρόδον", οδός Μάρνη, νυν σούπερ μάρκετ.

"Ρεμπέτικη ιστορία", Ιπποκράτους, θεόστενο μαγαζί, λειτουργούσε σίγουρα έως το 2005 αλλά τώρα δεν ξέρω.

Τέλος, θέλω να αναφερθώ σε μια δαφίμηση που υπήρχε συνεχώς στο "Ποντίκι" τη δεκαετία του 80 (θυμήθηκα με την ευκαιρία και το ρεμπετάδικο "Ποντίκι" στην Κυψέλη, που πρέπει να υπάρχει ακόμα). Αυτη η διαφήμιση λοιπόν έλεγε για ένα χώρο "Κλαπατσιμπανορεμπετόχωρος Μορατόριουμ", και μετά έγινε "Ξέρξης", πάλι στην οδό Ιπποκράτους. Δεν είχα πάει ποτέ, το γνωρίζει κανείς;

Από άλλα ρεμπετάδικα, "Το κουτούκι του Κώστα" (Μελίσσια), τα "Μπλε παράθυρα" (Δροσοπούλου) κι ένα στα φανάρια της Ν. Φιλαδέλφειας.

Μια ντισκοτέκ στην πλάκα, δε θυμάμαι όνομα αλλά ήταν η μόνη, στα '80ς.

Κλασικό μπαράκι που υπάρχει ακόμα η "Bodega", στο Μετς.

Kι από σουβλατζήδικα, "Αίνος" (Γλυφάδα), "Λειβαδιά" (Κάνιγγος) και "Αγγελόπουλος" (εκκλ. Αγίας Παρασκευής, Καλλίπολη).

 

[spyrosd]

Είδα αναφορά σε Ξεχασμένο πηγάδι και έγινα κομμάτια. Επίσης Σόλωνος και Μασσαλίας μέχρι τις αρχές 90ς. Σε πιο βόρεια το Κιόσκι στην πλατεία Νέου Ηρακλείου , το Jazz στην Τατοϊου -που πριν δυο μήνες που πέρασα δυστυχώς είχε κλείσει και το Music cafe στην Κηφισιά.

 

[mr.Vox]

Γλυφάδα 1979. Bobby's Bar 1 & 2. Εκεί που σύχναζαν οι Αμερακινοί το προσωπικό της γειτονικής βάσης και όχι μόνον .

Εδώ το Bobby's 1. Δίπλα ήταν το Ship Inn Από πάνω σε όροφο του κτιρίου του Ship Inn η αίθουσα ψυχαγωγίας ΔΑΙΔΑΛΟΣ. Μπιλιάρδα & ποδοσφαιράκια .

Bobby's 2



Ο Kος Bobby



​

 

[ΦΖΠ1]

"Καφέ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ" (Βαλτετσίου) : Μικρός καλλιτεχνικός χώρος που έγραψε τη δική του ιστορία στα 80-90's. Άλλωστε καταγράφηκε και σε επεισόδιο της εκπομπής "Οι παρέες γράφουν ιστορία"

"To μπαράκι του Βασίλη" (οδός Μαυρομιχάλη, νομίζω) : ομοίως, αλλά πρέπει να λειτουργεί ακόμα.

"Αλάβαστρον" (Δαμάρεως, στο Παγκράτι) : Μουσική σκηνή της "τσέπης" αλλά με πολύ προσεγμένους καλεσμένους για live.

"Ηalf-Note" : O ναός της τζαζ στο Α' Νεκροταφείο, με τους αναρίθμητους οπαδούς του, βεβαίως.

"Αερόστατο" (Διδότου) : Ατμοσφαιρικό μπαράκι στα σκαλάκια δίπλα στη Σίνα.

"ΒΟDEGA" (Μετς) : Ιστορικό μπαράκι στην ανηφόρα της Καλιρόης, πάνω από το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής.

 

[mr.Vox]

To BODEGA νομίζω ότι λειτουργούσε μέχρι πέρσι ενώ το διπλανό ΔΕΚΑ «10» έχει κλείσει εδώ και χρόνια.

Easy Rider στην Γλυφάδα. Δεν πρέπει να το θυμάται κανείς. Οι πληροφορίες σχεδόν ανύπαρκτες ακόμα και στο internet.

Πρέπει να λειτουργούσε περίπου μέχρι τα τέλη του 1970.

Εδώ έχουμε ένα αμφιλεγόμενο κτίριο όπου πριν 35 χρόνια και βάλε λειτουργούσε ως ROCK CLUB. Ήταν το περιβόητο EasyRider.

Εδώ «έσκασαν μύτη» οι πρώτες Ελληνικές μηχανές Chopper. Πολύ θα ήθελα να μπω μέσα να το εξερευνήσω αν και δεν θα έχει τίποτε πέραν από τίποτε χρησιμοποιημένες σύριγγες . Οι πληροφορίες λένε ότι ήταν γραφεία της Gestapo κατά την διάρκεια της κατοχής. Απ 'ότι φαίνεται πάει για γκρέμισμα και αυτό και έτσι μου ήρθε η ιδέα της φωτογράφησης το φετινό καλοκαίρι. Υπάρχουν και άλλα περίεργα κτίρια στην περιοχή και πολλά από αυτά έχουν γκρεμιστεί. Λειτουργούσαν το Million Dollars bar, το Green Door bar τα οποία ήταν κακόφημα κέντρα. Ήμουν πολύ πιτσιρίκος τότε και τριγυρνούσα με το ποδήλατο μιλάμε για πολύ groovy καταστάσεις..

 

 

[Athena Del]

Αυτή είναι φωτογραφία απο το δεύτερο Easy Rider το οποίο βρισκόταν στην παραλιακή λίγο πριν φτάσουμε στα φανάρια της Γλυφάδας και της τότε Κεντρικής Πλατείας. Το πρώτο Easy Rider (και σαφώς κατα πολύ ανώτερο) άνοιξε τις πόρτες του γύρω στα 1977-78 σε ένα νεοκλασικό σπίτι που βρισκόταν πάλι στην Γλυφάδα, Παπανδρέου (Αθηνών τότε) + Ποσειδώνος γωνία, πάνω στην παραλιακή, έχει γκρεμιστεί πολλά χρόνια, ακριβώς απέναντι απο την τωρινή Aspis Bank. Η δική μου εφηβεία με βρήκε εκεί, σε εκείνο το σπουδαίο κλαμπ με τα άπειρα δωματιάκια με διαφορετικά χρώματα το καθένα, (dream room, chill out room, blue room) κυριολεκτικά ξημεροβραδιαζόμουν εκεί, ήμουν δεν ήμουν 15-16.... Edgar Broughton Band άκουσα εκεί για πρώτη φορά στη ζωή μου και επίσης εκεί έκανα και την παρθενική μου εμφάνιση ως DJ και θυμάμαι ότι εκείνη τη βραδιά έπαιξα Eloy και Tangerine Dream, το Ricochet... Τα παιδιά που το είχαν αναλάβει ήταν στενοί μου φίλοι, τους έχασα δυο τρία χρόνια αργότερα οταν έκλεισε εκείνο το Easy Rider λόγω κατεδάφισης και αποφάσισαν να πανε στην Κρήτη στην Πρέβελη για μόνιμα.Απίθανο στέκι, συμμάδεψε τη ζωή μου με ανεξίτηλο και πολύχρωμο τρόπο, όλα τόσο ζωντανά, φωτεινά, αγάπη παντού τότε, πολυ μπροστά για την εποχή του, με έμφαση στην ψυχεδέλεια και το progressive rock, ίσως ήταν το μοναδικό μαγαζί της Ελλάδας στο οποίο εν έτσι 1978 μπορούσες να ακούσεις Soft Machine, Kevin Ayers, Caravan και King Crimson τους οποίους μάλιστα είχαμε τιμήσει ιδιαίτερα μια Μεγάλη Παρασκευή, με τον Επιτάφιο να περνάει μπροστά απο την τότε Αθηνών και εμείς στο λιγοστό φως του δειλινού, εγω ο Κώστας και η Φέη, να ακούμε απο μέσα το Epitaph...απορώ πως μέσα στα χρόνια πως και δεν βρέθηκε κανείς να γράψει για εκείνες τις μαγικές βραδιές στο Easy, όλη η ροκ Αθήνα κατέβαινε να μας βρει, που είναι όλοι αυτοί; Χρόνια τους ψάχνω...

 

[mr.Vox]

Θέλω να πιστεύω ότιο οι άνθρωποι αυτοί απλά δεν ασχολούνται με το ιντερνετ.

 

[Athena Del]

Αυτή ειναι και η πιθανότερη εκδοχή. Δυστυχώς αν ζουν όσοι απο αυτούς ζουν, δεν ασχολήθηκαν καθόλου με την τεχνολογία μετέπειτα.

 

[ΦΖΠ1]

Είδα τη φωτογραφία του νεοκλασικού και θυμήθηκα το , κλειστό πλέον, Baltazar, στην οδό Τσόχα.

 

[Clemence]

[TABLE=class: yiv1276094096mcnTextBlock, width: 100%][TR]

[TD=class: yiv1276094096mcnTextBlockInner][/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE=class: yiv1276094096mcnImageCardBlock, width: 100%]

[TR]

[TD=class: yiv1276094096mcnImageCardBlockInner][TABLE=class: yiv1276094096mcnImageCardBottomContent, width: 100%, align: right]

[TR]

[TD=class: yiv1276094096mcnImageCardBottomImageContent, align: center]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: yiv1276094096mcnTextContent, width: 528]

Το παιχνίδι είναι δωρεάν. Monopoly, Μυστήρια στο Πεκίνο, Atari, Amstrad, Subbuteo και Sega είναι μόνο η αρχή. Λέξεις και εικόνες από μια άλλη δεκαετία πλημμυρίζουν τον χώρο που θυμίζει το παιδικό υπνοδωμάτιο της σημερινής 30 something γενιάς και αναβιώνουν τις αναμνήσεις της με τον καλύτερο τρόπο. Οι φαν του ρετρό θυσιάζουν χωρίς δεύτερη σκέψη το βασίλειο του Ζούκερμπεργκ στο βωμό της πριγκίπισσας του Nintendo και καταλήγουν πάντα στο ... να πιουν τον καφέ ή το ποτό τους μακριά από tech freaks και gadgets. Ανετοι καναπέδες, χαλαρή διάθεση, μπασκέτα, αγώνες για βελάκια που κυνηγάνε τον στόχο και δεκάδες περιοδικά βρίσκονται εδώ για να πείσουν τον επισκέπτη να κάτσει με τις ώρες, να διαβάσει τα κόμικ και να αγγίξει όλες τις φιγούρες playmobil –κάπου υπάρχει και ένας ευχούλης- και να θυμηθεί τα παλιά. Οι γνώριμες για τους περισσότερους δισκέτες, αλλά και η συλλογή από βιντεοκασέτες επιβεβαιώνουν ότι ορισμένες από τις παρέες έχουν μεγαλώσει. Λίγο.




​

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

Έσβησα ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί διαφήμιση, αλλά ήταν τόσο νοσταλγικά σχετικό με το φόρουμ το κείμενο που σκέφτηκα πως άξιζε να το δείτε.

 

[mr.Vox]

Σημεία ενδιαφέροντος και κυρίως τα μπαράκια της Γλυφάδας την δεκαετία του 1980 πέριξ του κέντρου


όπως τα έχει καταγράψει Αμερικανός στρατιωτικός της πρώην Αμερικανικής βάσης του Ελληνικού.

1. Bobby's I

2. Ship Inn

3. Original Bobby's II & BBG's

4. Second Bobby's II (the bombed one...)

5. Sussex I

6. Sussex II

7. Sussex III (The Forge)

8. Ship Tavern & Spider's Web

9. Congo Palace Hotel

10. Soup Kitchen

11. Kostas Bar

12. JJ's (Debt Bar)

13. Flanagan's

14. Shakespeare's/Steven's/Jester's

15. Studio 57/Reflections

16. George's Steakhouse

17. Crepe Stand

18. Alpha Beta Supermarket

19. Four Seasons Hotel

20. Oscars Bar

21. Trafalgar's Bar

22. Tiller's Bar

23. Number One Pool Hall..

 

[mr.Vox]

Venezia Ζαχαροπλαστείον, Cafeteria, Pizzeria, Grill room Γλυφάδα. Αρχές δεκαετία του 1980

 

[elsint17]

τα καταφερα και το διαβασα ολο η ετσι ελπιζω,εχετε κτυπησει πολυ νοτια προαστεια ,η πλειοψηφια εκει μενει; η εμενε;

θελω να σημειωσω οτι το "μπαρακι του βασιλη "¨στην ουσια δεν λειτουργει μετα τον θανατο του συναδερφου βασιλη τσιπιδη

δεν εκλεισε βεβαια λειτουργει με αλλο ονομα αλλα ειναι ενα αλλο μπαρακι που ειναι στον ιδιο χωρο

 

[TZELASO]

Στα πολύ νιάτα μου πηγαίναμε κυρίως στα συνοικιακά μας στέκια. Κυρίως για καφέ στον ΔΕΛΗΟΛΑΝΗ, στην ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΑΝ, στο ΓΡΗΓΟΡΗ, στη ZODIAC στην Καλλιθέα, και όπου μας έβγαζε η άκρη. Μετά ήρθαν τα μπαράκια. Και εδώ δράσαμε συνοικιακά στην αρχή. KOUROS ας πούμε. Τότε η κολλητή μου τα είχε με έναν τύπο που είχε ένα μπαράκι για ένα-δυο χρόνια, το DEAL. Εκεί ήμασταν σχεδόν κάθε βράδυ, καθημερινές και Σαββατοκύριακα αλλά και στο J&P Που ήταν εκεί κοντά. Και φυσικά ήταν η BARBARELLA και η VIDEO στα πολύ χάι τους... Πολύ συχνά ήμασταν VIDEO. Επίσης, στην παραλιακή PRISON που μετά έγινε ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ (ήμουν στο πριν ολίγον αλλά κυρίως στο μετά.. ) Αλλά μη νομίζετε ότι δεν μας ήρεσε και η ελληνική μουσική. Ποσώς.. Πηγαίναμε και σε διάφορα μπουζουξίδικα. Θυμάμαι το "ΔΕΙΛΙΝΟ" στην Καλλιθέα, ένα σκυλάδικο που κάποια εποχή πηγαίναμε κάθε μα κάθε Σάββατο. Στο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΠΑΛΑΣ κάθε φορά, με όποιο πρόγραμμα κι αν είχε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσους τραγουδιστές έχω δει εκεί. Τόσο που πια δεν μου κάνει καμμία αίσθηση να πάω στα μπουζούκια. Μεγαλώνοντας συνεχίσαμε τις εξορμήσεις σε μεγάλες πίστες αλλά και στο CHRIS-NO στην Πειραϊκή, με κάποια παρέα για κάποια εποχή στο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΟ στο Αιγάλεω, στο εκπληκτικό ΘΕΑΤΡΟ της παραλιακής (αυτό ήταν το αγαπημένο μου, συνήθιζα να πηγαίνω και με τον άντρα μου, μέχρι που έκλεισε. Από τότε δεν ξανααγάπησα έτσι μαγαζί αλλά και μοιραία, περνώντας τα χρόνια σκυλοβαρεθήκαμε και τώρα πια δεν πηγαίνουμε σε μπαρ, εκτός πια να πάει μια παρέα μας και μας παρασύρει). Επίσης θυμάμαι ένα μπαράκι στη στροφή μετά το Sail-In. Δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το όνομά του αλλά ήμασταν πολύ συχνοί θαμώνες με δυο φίλες μου τότε. Μας άρεσε πολύ η μουσική. Αργότερα με τον άντρα μου και την παρέα του στο CASTELLO στο Τουρκολίμανο (δίπλα στο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗ), στο Βαρελάδικο και στο Καρπούζι όταν είχαν πρωτοανοίξει αυτά τα μαγαζιά και έκαναν πάταγο. Εκεί κάπου ('94-'95) μπήκαν και τα εστιατόρια στη ζωή μας που μέχρι τότε δεν μας ενδιέφεραν καθόλου. Αυτό ήταν η καταστροφή μας. Γι' αυτό αν μας δείτε τώρα, είμεθα όλοι δέκα κιλά παχύτεροι απ' ότι πριν 20 χρόνια. Έτσι εξηγείται. Για να είμαι ειλικρινής, έχω πάει σε πολλά μπαράκια και μπουζούκια, αλλά νομίζω ότι αυτά είναι τα κυριώτερα που θυμάμαι.

Α, και ξέχασα το FRANGELICO, όταν τραγουδούσε εκεί ο Δεναξάς. Έκλεινε το πρόγραμμα με το "Καλλιτέχνης θα πει, μοναξιά στη σιωπή..." Δεκαετία του '90. Μέση. Οριακά στο ρετρό.

 

[circleag]

"..Τόσο που πια δεν μου κάνει καμμία αίσθηση να πάω στα μπουζούκια. Μεγαλώνοντας συνεχίσαμε τις εξορμήσεις σε μεγάλες πίστες αλλά και στο CHRIS-NO στην Πειραϊκή.."

To CHRIS NO ήταν του Χρήστου Νομικού (του μπαμπά της Δουκισσας Νομικού), μετά απο κάποια χρονια που άλλαξε ιδιοκτήτη ονομάστηκε "Μπότζι".

"...Επίσης θυμάμαι ένα μπαράκι στη στροφή μετά το Sail-In. Δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ το όνομά του αλλά ήμασταν πολύ συχνοί θαμώνες με δυο φίλες μου τότε. Μας άρεσε πολύ η μουσική."

Μήπως λες το "MARKET"