Δεν θα μπορούσα να μην αφήσω κι εγώ το πετραδάκι μου σ' αυτό το θέμα
Κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν μια ατμόσφαιρα "ομίχλης" που διαπερνούσε όλη τη σειρά. Μια φωτογραφία κάπως "θολή" που έδινε μια αίσθηση ονείρου ή περασμένης ανάμνησης.
Υποβλητική μουσική και εξαιρετικοί ηθοποιοί. Αφήνοντας στην άκρη τον Καζάκο (που ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα) και την Καρέζη, υπήρχε ένας εκπληκτικός Περλέγκας στον ρόλο του άντρα της αδελφής της, προοδευτικού καθηγητή νομικής, μια απίστευτα ευαίσθητη Ροδίτη στον ρόλο της αδελφής Ειρήνης και ένα καστ νέων (τότε) ηθοποιών, που έδιναν ρέστα.
Μανθόπουλος ως Έλληνας γιος, κομμουνιστής και μετέπειτα αντιστασιακός.
Χατζηδάκης ως Γερμανός γιος, αριστοκράτης και (άθελά του) γκεσταπίτης (ό,τι και να πω για τον Χατζηδάκη σ΄αυτόν τον ρόλο είναι λίγο, υποδειγματική ερμηνεία κατά τη γνώμη μου και μια πολύ όμορφη αντρική παρουσία :flower: ).
Παναγοπούλου ως ανιψιά (κόρη της Ροδίτη και του Περλέγκα), φοιτήτρια με αριστερές ιδέες, αντιστασιακή και άγαμη μητέρα (λόγω θανάτου του πατέρα στην Αλβανία)
Μάινας ως γιος της υπηρέτριας του πατρικού σπιτιού της Ναταλίας (Σοφία Ολυμπίου), που σπούδασε γιατρός, σέβεται και θαυμάζει τον καθηγητή - ευεργέτη του Περλέγκα και μπλέκεται κι αυτός στην αντίσταση.
Κι ένας πολύ καλός Τζουμάκης στον ρόλο του "κομμουνιστή - παλιά καραβάνα" Νίκου, φίλου του μεγάλου γιου Δημήτρη.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην Αλέκα Κατσέλη, στον τελευταίο της ρόλο, ως γιαγιά (μητέρα της Ναταλίας και της Ειρήνης), που υπεραγαπά ο "παρατημένος" εγγονός Δημήτρης, που όλα τα ξέρει, όλα τα καταλαβαίνει και βρίσκεται μονίμως διχασμένη ανάμεσα στα παιδιά της και στις διαφορετικές τους τοποθετήσεις.
Τέλος, εξαιρετικά προσεγμένη αναπαράσταση εποχής, από κοστούμια, σκηνικά κλπ. Ακόμα θυμάμαι το βερολινέζικο καμπαρέ της εποχής με την Εύα Στιλάντερ να τραγουδάει "τα πεσμένα φύλλα", ένα γερμανικό τραγούδι που διαπερνάει όλη τη σειρά.
Και τώρα η μανιακή της πλοκής
να επισημάνει μερικές ατέλειες στην περίληψη #)
johnalepou είπε:
Κώστας Καζάκος (Φρίντριχ Φον Κράουζε),
Η Ναταλία παντρεύεται έναν εύπορο Αθηναίο και αποκτά μαζί του ένα γιο, τον Δημήτρη. Στη συνέχεια χωρίζει τον άντρα της και πηγαίνει στη Γερμανία για σπουδές. Εκεί γνωρίζει έναν βαρόνο και αποκτά μαζί τον το δεύτερο αγόρι της, τον Βέρνερ. Στα χρόνια τον πολέμου δέχεται την πρόταση τον γερμανικού στρατηγείου και επιστρέφει στην Αθήνα ως κατάσκοπος της Γκεστάπο. Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή έρχεται σ' επαφή με την αντίσταση και δίνει πολύτιμες πληροφορίες. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο ναζιστής γιος της Βέρνερ έρχεται στην Ελλάδα με την εντολή να εξαρθρώσει ένα αντιστασιακό δίκτυο επικεφαλής του οποίου είναι ο Δημήτρης. Τα δυο αδέλφια παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της μητέρας τους συγκρούονται μέχρι θανάτου και η Γκεστάπο ανακαλύπτοντας το διπλό ρόλο της Ναταλίας την εκτελεί.
Φον Κράουζε ήταν το όνομα του δεύτερου άντρα της Ναταλίας. Οπότε Ναταλία φον Κράουζε είναι το δικό της όνομα στη σειρά κι αυτό του δεύτερου γιου της Βέρνερ φον Κράουζε. Ο φίλος της και προφανώς εραστής της στρατηγός Καζάκος νομίζω ότι ονομάζεται φον Κρούγκε.
Ομοίως δεν είναι απόλυτα ακριβές ότι η Ναταλία φτάνει στην Ελλάδα ως κατάσκοπος της Γκεστάπο. Από την αρχή φαίνεται ότι η Ναταλία παίζει έναν διπλό ρόλο. Οπαδός της Ρόζας Λούξεμπουργκ από τα χρόνια των σπουδών της, μετά την εξολόθρευση της ομάδας της από τις γερμανικές αρχές, αποφάσισε να "εξαφανίσει" τα ίχνη της για τη γερμανική αστυνομία μέσα από έναν καλό γάμο με τον ερωτευμένο μαζί της βαρώνο φον Κράουζε. Σ' αυτό την προέτρεψε κι ο φίλος της Κυρίτσης, ομοίως αριστερός και Γερμανός που "κρύβεται" με τη σειρά του με το να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα και να λειτουργεί και αυτός ως διπλός πράκτορας.
Στο "άλλο στρατόπεδο" (που δεν διευκρινίζεται ποιο ακριβώς είναι, των εγγλέζων; της κομμουνιστικής διεθνούς; μιας γερμανικής αντιχιτλερικής οργάνωσης; κάτι τέλος πάντων) η Ναταλία έχει το κωδικό όνομα "μαύρη χρυσαλλίδα" με το οποίο υπέγραφε το παιδικό της λεύκωμα (και κάπως έτσι θα καταλάβει τον ρόλο της ο μικρός γιος της Βέρνερ όταν, σε κάποια επίσκεψή του στο σπίτι της γιαγιάς του στην Αθήνα, θα πέσει στα χέρια του).
Στην Αθήνα δεν την στέλνει η Γκεστάπο αλλά η αριστερή οργάνωσή της, για να συντονίσει την δράση των ντόπιων αντιστασιακών σχετικά με τη δολοφονία του σε εκεί επίσκεψη στρατηγού φον Κρούγκε. Η Ναταλία είναι απρόθυμη για πολλούς λόγους. Έχει αρχίσει και πιέζεται μέσα από τον διπλό ρόλο που την αναγκάζει να λέει ψέμματα τόσο στον γιο της όσο και στον άνθρωπο που την αγαπά και που δεν της είναι αδιάφορος (Καζάκος), δεν θέλει με τίποτα να έχει εμπλοκή στην δολοφονία του και κάπου αισθάνεται ότι στην Ελλάδα είναι το τέλος για όλη αυτή την αντιφατική ζωή που έζησε.
Επίσης ο Βέρνερ δεν έρχεται μετά τη μητέρα του στην Αθήνα αλλά πριν. Μέχρι τη δική της άφιξη ζει τη δική του συνειδησιακή κρίση. Το "ελληνικό" του κομμάτι συγκρούεται με το γερμανικό, απογοητεύεται από την καθαρή απόρριψη όλων των εκεί συγγενών της μητέρας του για τους οποίους είναι ο "κατακτητής", βλέπει για πρώτη φορά το πώς λειτουργεί η Γκεστάπο, έρχεται σ' αντίθεση με τον ανώτερό του Νίκο Παπαδόπουλο (επίσης πολύ καλή ερμηνεία και ιστορικά ακριβέστατη η σύγκρουση ανάμεσα στον γερμανό αριστοκράτη - στρατιωτικό που ακολουθεί τον Χίτλερ πιστεύοντας ότι θα δώσει στη Γερμανία το χαμένο της γόητρο μετά την ήττα του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς να έχει καταλάβει την ουσία του ναζισμού και τον Γερμανό μεσοαστό - στρατιωτικό που ακολουθεί τον Χίτλερ με φανατισμό γιατί αποτελεί την κύρια αιτία προσωπικής του εξέλιξης και επιτυχίας).
Τα δυο αδέλφια συναντιούνται αλλά δεν συγκρούονται μέχρι θανάτου. Αντίθετα ο Βέρνερ βοηθάει τον Δημήτρη να δραπετεύσει από τη φυλακή, καταλαβαίνει το μυστικό της μητέρας του, αισθάνεται προδομένος, προσπαθεί να την κάνει να το ομολογήσει από μόνη της και στο τέλος είναι αυτός που ανακοινώνει στη μαζεμένη οικογένεια (αδελφό, γιαγιά, θεία, ξαδέλφια) τον θάνατό της, σε μια πολύ συγκινητική σκηνή ανάμεσα στα δύο αδέλφια.
Και βέβαια τη Ναταλία δεν την σκοτώνει η Γκεστάπο. Η προσπάθεια δολοφονίας (όχι του Κρούγκε αλλά ενός σημαντικότερου ναζιστή που βρίσκεται στην Ελλάδα τελευταία στιγμή) πάει στραβά και η Ναταλία (μαζί με μερικούς άλλους) πεθαίνει. Ο Κρούγκε (που κι αυτός έχει καταλάβει το διπλό της παιχνίδι), αναλαμβάνει να καλύψει την κατάσταση χωρίς να προδοθεί ο διπλός της ρόλος και να διώξει τον Βέρνερ στο ανατολικό μέτωπο.
Από τις σειρές που πραγματικά χαίρεσαι να βλέπεις.
