Πρόσφατο περιεχόμενο από Οτάνις

τελειώνουν αυτά; Ντον Ντόκκεν, γιου ροκ, ντιουντ. Με βάση, δε, τη δήλωση του Αλεππππππππού (Foxxe) στη στήλη του Ριχάρδου στο ΜΗ ότι «αν αναλάμβανε το υπουργείο Νέας Γενιάς, θα προσελάμβανε τους 100 καλύτερους μεταλλάδες, να τον βοηθήσουν» :D :D, ώστε το υπουργείο να γεμίσει «καρφιά και...

τελειώνουν αυτά; [under Moderation - Be back soon]

Όχι, μωρέ, τι αλήτης, [under Moderation - Be back soon]

Κρίστι, υπάρχει μια πιθανότης να εννοείς το "Crossroads" και την κλασική Ελ Πάσο-αναμέτρηση μεταξύ Ralph Macchio και Steve Vai, στην οποία αναδεικνύεται νικητής ο πρώτος (κάπου εδώ η ταινία παρουσιάζει χαρακτηριστικά επιστημονικής φαντασίας). Η ταινία, ωστόσο, είναι μια εκλαϊκευμένη εκδοχή...

[under Moderation - Be back soon]

Θα σχολιάσω τις "Κόντρες" μόνο, αίτινες υπήρξαν αγαπημένο θέαμα (τόσο, που υποχρεωνόμουν σε μια φίλη, γιατί δεν είχα τηλεόραση εκείνο το διάστημα και κουβαλιόμουν σπίτι της, για να τις βλέπω). Πριν από κάθε άλλο τι ξεκαθαρίζω ότι εξέπεμπαν σε αηδή βαθμό όλη την φιλοσοφία της φλωριάς του 90 με...

Η Άννα Μαρώνη δεν ήταν απλά "επίδοξη", όπως λέει ο εμπαθής συναγωνιστής, αλλά σκαλομιλανίτισσα φωνάρα, γι' αυτό άλλωστε κι ο Λεό της είχε γυρίσει κλιπ (νομίζω έπαιζαν κάτι πλάνα στη νησίδα της Συγγρού, σε κάτι ψωραλέους φοίνικες -ή το μπερδεύω με ανάλογο της Σου Κύρκου της ίδας περιόδου...

Το ΠιράΓχα, όπως έλεγε η ταμπέλα, ήταν περίπτωση. Του αξίζουν πολλά όσκαρ, γιατί την εποχή της μεγάλης μαυρίλας και της παλινόρθωσης της φλωριάς (αρχές 90) ήταν ΤΟ ΜΟΝΟ μαγαζί του κέντρου, που κράτησε τη σημαία ψηλά. Έπαιζε κλασσικοροκάδικα πράγματα, καλό ελληνικό ροκ, ρέγγε (αφιέρωνε από μια...

Στην Ombre όντως γινόταν της Ποπαίας. Φανατικότερος θαμών από μένα ήταν φίλος μου, άσχετος με μέταλ, σχετικότατος με τσαμπουκάδες, ο οποίος πήγαινε άπαξ της εβδομάδας για το εβδομαδιαίο ξύλο (τις προϋποθέσεις του οποίου δημιουργούσε ο ίδιος μπαίνοντας στην πίστα και χορεύοντας επίτηδες...

@Wally, μη στενοχωριέσαι. Έχω κρατήσει εγώ άπειρα. Και όλως προσεχώς θα «οργανωθούμε_ρε_παιδιά» (Copyright: «Γρανίτα από Μελάνι») και θα κανονίσουμε βραδιά ανάγνωσης αγγελιών, όπου θα ακούγεται, ας πούμε, «ζητείται μπασίστρια, κιθαρίστρια και τραγουδίστρια για δημιουργία μέταλ σχήματος με...

Φίλε Τζο, κανένας ρομαντισμός δεν υπήρχε στις αρχές. Όχι από τους φορείς της έκδοσης (εκδότες, κειμενογράφους-μουσικοκριτικούς κλπ). Ρομαντισμός -με ισχυρότατη δόση αφέλειας και έλλειψη συνείδησης του τόπου και του χρόνου- υπήρχε μόνο από τους ακροατές-αναγνώστες, που στο σύνολό μας ήμαστε...

1245 Οκ, το θυμήθηκα, το Topsy είναι, απλά το είχα συνηθίσει στην εκτέλεση από Django Reinhardt. Είναι λίγο Οτάνις κερνάει, Οτάνις πίνει η απάντηση, αλλά από τότε που προανήγγειλες το κουίζ στο θρεντ του Μαρή, προσπαθούσα να το θυμηθώ εν μέσω παροξυσμού αλτσχάιμερ, τελικά, όμως, παραήταν...

Μερικά ενσταντανέ ενδυματολογικού σουρρεαλισμού -γιατί στο θρεντ αυτό μιλάμε με ντοκουμέντα. Στο πρώτο εξ αυτών ο Μαλατέστα με τσαγανό θαμώνα των εσπρεσσάδικων της πλατείας Αγίου Μάρκου εξηγεί στους παρισταμένους τι έχει παιχτεί στο βυθό (ή ο ημεδαπός υπόκοσμος του 1955 δεν είχε το νόου χάου...

Ο Αυλακιώτης ήταν πιο κλασσάτος, πιο προσεγμένη παραγωγή, πιο "θεατρικές" οι προδιαγραφές του, με περισσότερο μεράκι καμωμένος. Στο μεταίχμιο των "καθαρών" 80's, πριν τα σαρώσει όλα η λαίλαπα των επερχόμενων 90's. Ο Κώνστας υπήρξε προφανέστατα αίτιος πολλών παιδικών-εφηβικών ψυχικών τραυμάτων...

Ετοιμαζόμουν να γράψω για το OST -έχω το βινύλιο- αλλά βλέπω ότι το ξέρετε (μα, τι είστε εσείς εδώ μέσα, τελικά; ;) ), οπότε μου μένει μόνο η χαρά να συμπληρώσω ότι ένα από τα πλάνα του ορίτζιναλ σήματος που έκοψε ο Χαρδαβέλλας, ήταν ένα από τα χαρακτηριστικότερα, με τους πανηγυρισμούς...