Α καλά!Μιλάμε για τρελή εφευρετικότητα!Βέβαια μετά συνειδητοποίησα ότι συνέφερε πολύ περισσότερο να κόβω τις σελίδες με τις "επίμαχες φάσεις" και να τις ρίχνω σε τετραγωνάκια τσαλακωμένες στον κουμπαρά με το πλαστικό καπάκι απο κάτω και είχα το κεφάλι μου ήσυχο όταν έπεφτε γενική απο την μάνα μου.
Τι λε ρε φίλε...Hats off δηλαδή.Ειλικρινά τα είχα ξεχάσει τελείως όμως.Μεγάλο,τεράστιο κόλλημα στα σχολικά έτη,τα είχε φέρει θυμάμαι τότε ένα μαγαζί με είδη σχολικών ονόματι "Σταγόνα" απέναντι απο το δημοτικό σχολείο (και στα περίπτερα εννοείται) και γινόντουσαν ακόμα και οι πρώτες μαντραπήδες...
Το αγόρασα της Παναγίας σε ένα πανηγύρι και θυμάμαι ότι πέρα απο tetris είχε ένα παιχνίδι με κάτι πτεροδάχτυλους και έναν Γκοτζίλα να κόβει βόλτες και να προσπαθεί να....ακόμα δε ξέρω,ειλικρινά ποτέ δε κατάφερα να βγάλω άκρη.Ήτανε η εποχή που τα υποκατάστατα του gameboy και του snes είχανε λάβει...
Το φιξ χαρτζηλίκι ήτανε 300 δρχ. αν θυμάμαι καλά,και αυτό απο Δευτέρα Δημοτικού και έπειτα.Μέχρι τότε με εξοοπλίζανε με kitkat και yoko choco το οποίο με παίδευε γιατί δε μπορούσα να ανοίξω το καλαμάκι,και το έδινα σε έναν φίλο μου ο οποίος - κλασσικό λαμόγιο - το άνοιγε και με αστραπιαίες...