Τετάρτη απόγευματινοί - Πέμπτη πρωϊνοί

Βρήκα ελάχιστες αναφορές στο θρεντ "Ερώτηση για Σάββατο αργία", όχι και τόσο σχετικές με το θέμα που με απασχολεί και που θυμάμαι καλά ότι βίωσα [δημοτικό σχολείο, κέντρο Αθήνας, κάτω από την Ακρόπολη]:
Τη μια βδομάδα είχαμε μάθημα Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη πρωί και Πέμπτη - Παρασκευή απόγευμα. Την επόμενη βδομάδα ήταν Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη απόγευμα και στο καπάκι Πέμπτη - Παρασκευή πρωί. Το οποίο σήμαινε ότι γυρνούσες Τετάρτη απόγευμα και έπρεπε να διαβάσεις (τι να πρωτοδιαβάσεις!?!) γιατί την Πέμπτη ήσουν πρωϊνός.
Θυμάμαι ότι ήμουν στο Δημοτικό, και ότι το εφάρμοσαν για 2-3 χρονιές. Νομίζω μετά ήταν που το γύρισαν σε: ολόκληρη βδομάδα πρωί - ολόκληρη βδομάδα απόγευμα και τούμπαλιν....
Πραγματικά, μου κάνει μεγάλη απορία τί εξυπηρετούσε ένα τέτοιο μέτρο, 3 μέρες έτσι και 2 αλλιώς.... Το ότι υπήρχαν απογευματινά - πρωινά με εβδομαδιαία εναλλαγή, το καταλαβαίνω, έλλειψη σχολείων και εναλλαγή για να είναι δίκαιο και για τα δύο συστεγαζόμενα σχολειά.

Το κόλπο ήταν να έχεις διαβάσει κάποια μαθήματα της Πέμπτης [που δεν επαναλαμβάνονταν τις πρώτες 3 ημέρες] από το Σαββατοκύριακο. Αλλιώς δύσκολα έβγαινε το πρόγραμμα. Φυσικά δεν μπορούσες να έχεις άλλη δραστηριότητα ή άλλο μάθημα (πχ Αγγλικά) την Τετάρτη....

Πως μου ήρθε όλο αυτό? Σήμερα το πρωί, στο ραδιόφωνο θυμήθηκαν ταινίες western / καουμπόϊκές τις λέγαμε ή αλλιώς "πιστολίδια"..... Και είχαν ερώτηση άν βλέπαμε, τί θυμόμαστε, ποιούς ηθοποιούς κλπ. Θυμηθηκα λοιπόν, ότι κάποια εποχή, υπήρχε το "γουέστερν της Τετάρτης" στην τηλεόραση. Οπότε Τετάρτες βράδυ, η οικογένεια έβλεπε πιστολίδια, μαζί και η μητέρα μας.... Και όχι μόνο Τζον Γουέιν και Κλιντ Ιστγουντ (που όλοι ανέφεραν στο ράδιο), αλλά και Ρόμπερτ Μίτσαμ, και Γκλεν Φόρντ και Τζακ Πάλανς και Γκάρι Κούπερ και Τζέιμς Στιούαρτ και άλλους πολλούς.
Αλλά, τις χρονιές που είχαμε το παραπάνω μέτρο, τη μια βδομάδα μπορούσαμε, την επόμενη ήταν αδύνατο. Έτσι εκτός από την πίεση που είχαμε να προλάβουμε, εκτός από την κούραση απόγευμα και μετά στο καπάκι πρωί, είχαμε και την στεναχώρια ότι χάναμε και το γουέστερν......
Αααχχχ....τι καταραμένα χρόνια ήταν αυτά.... σε τί κάτεργα ζήσαμε!!!???!!!!!
[... και τι δεν θα έδινα να τα ξαναζούσα...]

Έχουμε κανένα μέλος εδώ που να έζησε και να θυμάται το αντίστοιχο μέτρο???

Φυσικά, RockaRolla, το ζήσαμε και το θυμόμαστε εντονότατα.. βλέπεις τα παιδικά τραύματα μένουν...!!

Κι εμείς έτσι το οργανώναμε, τα Σαββατοκύριακα καλύπταμε τυχόν μαθήματα της Πέμπτης, ειδικά αν ήταν Καλλιτεχνικά (όπως λέγονταν τότε) και είχαμε τίποτα κατασκευές, οπωσδήποτε έπρεπε να γίνουν το ΣΚ, δεν έβγαινε με τίποτα καθημερινή. Πάντως, ήταν κούραση και άγχος...

Εγώ για το μόνο που αγχωνόμουν βέβαια πολύ ήταν κάθε Πέμπτη που έβγαινε η Μανίνα, να σχολάσω νωρίς να πάω απέναντι από το σχολείο στο ψιλικατζίδικο να προλάβω το τεύχος καθότι γινόταν και χαμός από τον κοριτσόκοσμο που έπεφτε σαν ακρίδα!!!

Στο Γυμνασιο ειχα αυτο το στρεβλο προγραμμα. Στο Λυκειο πηγαμε πρωι-απογευμα κανονικα. Ποτε μου δεν καταλαβα τη χρησιμοτητα του.

Ομοίως στο γυμνάσιο κατά τα σχολικά έτη 1985-86,1986-87 και 1987-88. Απλά δεν θυμάμαι αν γινόταν εβδομαδιαία εναλλαγή ή ήταν το ίδιο καθ' όλη τη σχολική χρονιά και άλλαζε την επόμενη. Έχω την εντύπωση όμως ότι η εναλλαγή γινόταν σε ετήσια βάση και όχι εβδομαδιαία.
Δεν κατάλαβα ποτέ την χρησιμότητά του και ποιοί ψυχανώμαλοι εγκέφαλοι το επινόησαν.

κάτι παρόμοιο είχαν και στην Κοζάνη, ΔΕΗ εποχές λιγνίτη. Μια βδομάδα πρωί βάρδια, μια απόγευμα, μια νύχτα. Πλήρης απορρύθμιση του βιολογικού ρολογιού, κατά τα άλλα θεωρείτο τύχη να μπεις στη ΔΕΗ. Και όλοι μιας και οι λιγνιτικές ήταν μονάδες βάσης και δούλευαν 24/7, από τους χειριστές της μονάδας μέχρι τον τελευταίο "μαύρο" . Βρώμικο πράγμα ήταν ο λιγνίτης και επικίνδυνη δουλειά για τους εργάτες, μας είχαν πει για κάτι φρικτά δυστυχήματα τότε που ήμουν εκεί.

Κοίτα, Κοζάνη, Πτολεμαϊδα, Μεγαλόπολη, ίσως και το Λαύριο, κρατήθηκαν για πολλές δεκαετίες ζωντανές από τις αντίστοιχες μονάδες της ΔΕΗ. Μιλάμε ολόκληρη η τοπική κοινωνία χρηματοδοτούταν από την ΔΕΗ. Χιλιάδες θέσεις εργασίας, για πολλές γενιές.
Το αντίτμο ήταν πολύ υψηλό. Ο καρκίνος και άλλες σοβαρές παθήσεις (κυρίως του αναπνευστικού) θέριζαν και θερίζουν. Όλα στο βωμό της ανάπτυξης. Και αν θέλεις και τη γνώμη μου, ίσως και να μην γινόταν αλλιώς.
Αντιρυπαντική τεχνολογία ήταν τότε στα σπάργανα.
Μέσα ατομικής προστασίας κλπ επίσης.
Και η δουλειά είτε στα ορυχεία, είτε στις μονάδες παραγωγής, είτε στα εναέρια δίκτυα, ήταν ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.

Αυτό μεσοβδόμαδα να αλλάζει η βάρδια όντως ήταν κουλό.δεν το χω ξανακουσει.Εγώ που τελείωσα το σχολείο το 2010,είχα κανει οοοολα τα χρόνια διπλοβαρδια,από νήπιο μέχρι λύκειο...το νήπιο δεν κατάλαβα πως βοηθούσε τους γονείς που δούλευαν.. κ το λύκειο ήταν σκότωμα 8παρα που τελείωνα να διακτινιζομαι κέντρο Θεσσαλονίκη για φροντιστήριο την τελευταία χρονιά

Κι εγώ είχα αυτό το ωραίο ωράριο στο Γυμνάσιο (1984-1987). Η εναλλαγή ήταν ετήσια.

Ειδικά στην Α΄ Γυμνασίου δεν διάβαζα ποτέ το απόγευμα της Τετάρτης καθότι έβγαινε ο ΜΠΛΕΚ και το βράδυ είχε ΚΙΤ στην ΕΡΤ! Δύσκολες εποχές, που χρόνος για διάβασμα!

Σημείωση: Ούτε τις Πέμπτες διάβαζα διότι έβγαινε το ΑΓΟΡΙ και η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ. Πόσα πια να προλάβει να κάνει ο μαθητής;

Takero72 είπε:

Κι εγώ είχα αυτό το ωραίο ωράριο στο Γυμνάσιο (1984-1987). Η εναλλαγή ήταν ετήσια.

Ειδικά στην Α΄ Γυμνασίου δεν διάβαζα ποτέ το απόγευμα της Τετάρτης καθότι έβγαινε ο ΜΠΛΕΚ και το βράδυ είχε ΚΙΤ στην ΕΡΤ! Δύσκολες εποχές, που χρόνος για διάβασμα!

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Βιοι παραλληλοι!

..... είχαμε προβλήματα τελικά οι μαθητές.... !!!!

[προσωπικά, επειδή το χαρτζιλίκι ήταν περιορισμένο και επειδή δεν επιτρέπονταν τα κόμιξς στο σπίτι - μόνο κρυφά μπαινοέβγαιναν, δεν είχα τέτοια θέματα. Κόμιξ αγοράζαμε από ένα ψιλικατζίδικο που είχε μεταχειρισμένα περιοδικά σε κούτες.... ήταν στο 1/3 της κανονικής τιμής και δεν μας πολυένοιαζε αν τα ανακάλυπταν οι γονείς και τα πετούσαν].

Πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο (από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο) και είχαμε πάντα πρωί μάθημα.
Θυμάμαι ότι κάποια δημόσια σχολεία λειτουργούσαν μια εβδομάδα πρωί και μία απόγευμα. Στην Θεσσαλονίκη είχα βρεθεί για σπουδές και στη γειτονιά που έμενα υπήρχε ένα δημοτικό σχολείο το οποίο λειτουργούσε πότε πρωί και πότε απόγευμα. Αν θυμάμαι καλά το απογευματινό μάθημα ξεκινούσε από τις 2 το μεσημέρι. Δεν ξέρω αν οι βάρδιες πρωινή και απογευματινή σχετίζονταν με έλλειψη αιθουσών...

Πρωί-απόγευμα ανά βδομάδα, από την Α' Δημοτικού μέχρι την Γ' Λυκείου, λόγω έλλειψης αιθουσών και μεγάλου πλήθους των μαθητών. Θυμάμαι το "μεγάλο σ/κ" όταν την Παρασκευή ήμουν πρωί και την Δευτέρα απόγευμα, όπως και το "μικρό σ/κ" με Παρασκευή απόγευμα-Δευτέρα πρωί. Ευτυχώς δεν πρόκειται να ξαναέρθουν τα μαθητικά χρόνια...στο πυρ το εξώτερον να μείνουν

RockaRolla είπε:

Κοίτα, Κοζάνη, Πτολεμαϊδα, Μεγαλόπολη, ίσως και το Λαύριο, κρατήθηκαν για πολλές δεκαετίες ζωντανές από τις αντίστοιχες μονάδες της ΔΕΗ. Μιλάμε ολόκληρη η τοπική κοινωνία χρηματοδοτούταν από την ΔΕΗ. Χιλιάδες θέσεις εργασίας, για πολλές γενιές.
Το αντίτμο ήταν πολύ υψηλό. Ο καρκίνος και άλλες σοβαρές παθήσεις (κυρίως του αναπνευστικού) θέριζαν και θερίζουν. Όλα στο βωμό της ανάπτυξης. Και αν θέλεις και τη γνώμη μου, ίσως και να μην γινόταν αλλιώς.
Αντιρυπαντική τεχνολογία ήταν τότε στα σπάργανα.
Μέσα ατομικής προστασίας κλπ επίσης.
Και η δουλειά είτε στα ορυχεία, είτε στις μονάδες παραγωγής, είτε στα εναέρια δίκτυα, ήταν ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

ναι ένας που δούλευε σε ένα καδοφόρο εκσκαφέα συντηρητής μας μίλησε για τη δουλειά του, ότι το μηχάνημα αυτό (που ήταν τέρας) είχε μοτέρ 20 kV και είχε 3 δωμάτια με αυτοματισμούς, ρελέ κλπ. και η συντήρηση γινόταν ενώ το μηχάνημα δούλευε κανονικά, μόνο την υψηλή τάση του μοτέρ δεν πείραζαν. Και ενώ οι προδιαγραφές από τον κατασκευαστή ήταν 3 άτομα, ένα σε κάθε δωμάτιο, και να επικοινωνούν με εσωτερικό τηλέφωνο, με το σχέδιο ανά χείρας, και να λένε Πχ το ρελέ ρ23 μπαίνει; αλλά ενώ τους προσλαμβάνανε σε αυτή τη θέση, αυτοί βάζανε βύσμα και πηγαίνανε σε γραφεία να πατάνε σφραγίδες. έτσι αυτός ήταν μόνος του και έτρεχε σαν το Βέγγο .επίσης επειδή όλοι οι διαγωνισμοί ήταν και είναι μειοδοτικοί, παίρναν τα χειρότερα υλικά της αγοράς που κλατάρανε σχετικά σύντομα. έτσι κι αυτός ήθελε να τελειώσει τα ΤΕΙ για να πάρει καλύτερη θέση. Τα αποθέματα λιγνίτη στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης ήταν 5 δισεκατομμύρια τόνοι και έχει μείνει ένα (δισεκατομμύριο). Φανταστείτε πχ ότι δουλεύαν στις σκαλωσιές με -15 το χειμώνα και + 40 το καλοκαίρι. Και είχαν να κάνουν με πανίσχυρες μηχανές υπέρθερμο ατμό υψηλές τάσεις - και την ανθρώπινη βλακεία πολλές φορές. Πάντως τα ηλεκτροστατικά φίλτρα που είχαν οι μονάδες αυτές κατακρατούσαν το 99% της τέφρας-αν τα κλείνανε για μια μέρα θα σκεπαζόταν όλη η Ελλάδα από 3 πόντους τέφρας! Επειδή αυτές οι μονάδες ήταν βάσης, δηλ. δουλεύαν επί ενάμιση χρόνο συνέχεια, 24/7-μια 300 άρα ήθελε τότε 2 εκατομμύρια (δραχμές) πετρέλαιο για να προ θερμανθεί ο λέβητας και να μπορέσει να αναφλεγεί ο λιγνίτης-γι' αυτό δεν συμφέρει σήμερα ο λιγνίτης, έτσι που ανοιγοκλείνουν τις μονάδες κάθε 2-3 μέρες-καίνε τζάμπα τόσο πετρέλαιο. Επίσης οι κοντινές πόλεις είχαν τηλεθέρμανση-γινόταν απομάστευση υπέρθερμου ατμού από τον ατμοστρόβιλο χαμηλής πίεσης που ζέσταινε νερό που το στέλναν στις πόλεις-πολύ φτηνή και αποδοτική θέρμανση γιατί ο λιγνίτης ήταν τζάμπα, είχε μόνο το κόστος εξόρυξης. τώρα ναι ήταν ρυπογόνος σε σχέση με το φυσικό αέριο, αλλά τουλάχιστον ήταν ντόπιος. και όταν λέμε λέβητας ήταν τεράστιος μιας 125 MW μονάδας ας πούμε ήταν σαν δεκαώροφο κτίριο. Μιας 300 άρας (300 MW) ακόμη πιο μεγάλος.

Σε βλέπω πολύ καλά πληροφορημένο, όντως μας μεταφέρεις μια πολύ καλή εικόνα των εγκαταστάσεων εκεί πέρα.
Κάποτε στο πολυτεχνείο μαθαίναμε για τον ελληνικό λινγίτη, είχε (έχει) ένα πολύ καλό, τεράστια αποθέματα, ολόκληρα βουνά, ποσότητες για να ηλεκτροδοτήσεις τη χώρα για πολλά χρόνια. Και είχε (έχει) 3 κακά, πολύ μεγάλο ποσοστό υγρασίας, χαμηλή ποιότητα και φυσικά ότι είναι ρυπογόνος όταν καίγεται. Το ποσοστό υγρασίας ήταν τέτοιο που δεν επέτρεπε αυτό που κάνουν στο εξωτερικό, και λέγεται αεριοποίηση του λιγνίτη, ουσιαστικά παράγεις καύσιμο αέριο που είναι πολύ πιο εύκολο καύσιμο και πολύ λιγότερο ρυπογόνο. Εκεί έπαιζε αρνητικό ρόλο και το ποσοστό θείου.... ο λιγνίτης μας συγκρινόμενος με τον άνθρακα από τα Αγγλικά ή τα Γερμανικά ορυχεία, μοιάζει ανέκδοτο. Αλλά τα αποθέματα είναι τέτοια που θεωρώ αυτοκτονία το να μην κρατήσουμε ενεργές 1-2 μονάδες. Είναι εθνική στρατηγική, τουλάχιστον να έχουμε σταθερό ρεύμα από μια εγχώρια πηγή και όχι μόνο από εισαγώμενο πετρέλαιο και Φ.Α. Βέβαια οι ΑΠΕ έχουν βοηθήσει σε αυτό, είναι πλέον τέτοιο το ποσοστό διείσδυσης των ΑΠΕ στο Εθνικό Σύστημα που θεωρητικά πάντα θα έχεις από κάπου ήλιο/αέρα/νερό και από κάπου θα έχεις παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας..... Περισσότερα δεν γνωρίζω...

Στα αντισταθμιστικά που είχαν εφαρμόσει για τις τοποικές κοινωνίες, για να μην πέφτει πολύ μουρμούρα για το κακό που τους βρήκε, είχαν εφαρμόσει ότι έπαιρναν ντόπιους για τις θέσεις εργασίες, είχαν μάλιστα και σχολές μαθητείας της ΔΕΗ όπου έβγαινε υψηλής κατάρτησης τεχνικό προσωπικό [τεχνίτες με @@ και πράγματι ότι καλύτερο στις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις] και επίσης τους έδιναν τσάμπα θέρμανση και νομίζω επιδοτούσαν και την τιμή της κιλαβατώρας....
Οπότε, μπορεί να πεθάνεις από καρκίνο ή να αναπτύξεις ένα σωρό αναπνευστικά νοσήματα, αλλά τουλάχιστον θα έχεις δουλειά και ζέστη.... δεν ξέρω τι να πω σε αυτό.... δύσκολη εξίσωση αν δεν έχεις την πολυτέλεια να μπορείς να σηκωθείς να φύγεις...

το βασικό μείον του ελληνικού λιγνίτη ήταν ότι είχε χαμηλή θερμογόνο δύναμη. και οι μονάδες που είχαν φτιάξει, ήταν ικανές να εκμεταλλευτούν αυτόν το φτωχό λιγνίτη στο έπακρο. για να καταλάβετε, μια 300 άρα μονάδα έκαιγε 400 τόνους λιγνίτη την ώρα. περισσότερη ραδιενέργεια εκπέμπει μια τέτοια μονάδα, παρά μια σύγχρονη, σωστά σχεδιασμένη ατομική μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. τώρα με τις ΑΠΕ ανοίγεις μεγάλο κεφάλαιο και εγώ προσωπικά είμαι κατά αλλά να μην το αναπτύξουμε και βγούμε off topic.

Ανάποδα τα λες όσοι δούλευαν στην ΔΕΗ είχαν τζάμπα ρεύμα και η τηλεθέρμανση ήταν πολύ φτηνή και πολύ αποδοτική, τα σπίτια που είχαν ήταν φούρνοι, μην ξεχνάμε ότι εκεί καίνε θέρμανση από τον Οκτώβρη μέχρι το Μάιο . Τώρα μουρμουράνε για το κακό που τους βρήκε. Για να χρυσώσουν το χάπι της βίαιης απολιγνιτοποίσησης λένε ότι θα φτιάξουν εργοστάσια παραγωγής υδρογόνου (!) εκεί που ήταν οι λιγνιτικές μονάδες, ότι θα φτιάξουν γιγάντια φωτοβολταικά (τα οποία δεν χρειάζονται ούτε νυχτοφύλακα) , ότι θα κάνουν πάρκα εκεί που ήταν οι τρύπες του λιγνίτη κλπ. Και ψάχνουν τρόπο να κάνουν την τηλεθέρμανση να δουλέψει χωρίς λιγνίτη πλέον λένε θα βάλουν ηλεκτρικούς λέβητες που θα δουλεύουν από το πράσινο ρεύμα, των φωτοβολταικών. Όσο για τα αναπνευστικά δεν ξέρω κατά πόσο είναι μύθος εγώ δεν είδα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, ούτε ότι μαύριζαν τα ρούχα στην μπουγάδα. (Έκατσα Κοζάνη σχεδόν 5 χρόνια). Είναι και το άλλο, οι 3 γραμμές υπερυψηλής τάσης Βορρά-Νότου, η κάθε μία κόστισε αρκετά δισεκατομμύρια δρχ., τώρα είναι άχρηστες, γιατί είχαν φτιαχτεί για να τροφοδοτείται η Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα από την Κοζάνη.

Και για να πάμε on topic, εγώ ήμουν σε ιδιωτικό, επειδή δούλευαν οι γονείς μου εκεί, και είχαμε μάθημα πάντα πρωί, και δεν είχαμε και "απώλειες" σε μαθήματα, σχεδόν πάντα δεν χάναμε μάθημα, για οποιοδήποτε λόγο.