Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ από τέτοια περίοδο είναι ένα βίντεο κλιπ δυο τραγουδιστές που τους απήγαγαν 3D εξωγήινοι για να παίξουν συναυλία στον πλανήτη τους, κι αυτοί τους τσαλαπάτησαν στο ξύλο.
Επίσης, έναν μπόμπιρα με τηλεκοντρόλ που μπορούσε να παγώνει την κίνηση τον πραγματικό κόσμο. Φρη στάιλερ, ή κάπως έτσι.
Ένα που έλεγε Μπάρμπυ Γκέρλ κι ένα από διαφήμιση με μπλου τζιν: Σπέις μαν, ή κάτι τέτοιο.
Τώρα που θυμήθηκα αυτές τις απαράδεκτες εποχές, πάω να ηρεμήσω λίγο να μου περάσει...
Έχω τρελαθεί. Προσπαθώ να βρω ένα τραγούδι που άκουσα πρώτη φορά Γενάρη του 2001. Τρίτη Λυκείου πήγαινα και κάθε Σάββατο από την Πρώτη Λυκείου είχε clubbing. Ξεκινούσε χαλαρά και έδινε ένταση, εννοείται ότι δεν είχε στίχο. Οι περισσότεροι που το χόρευαν άνοιγαν τα φτερά σαν αετοί για να το χορέψουν. Καλοκαίρι 2001 και την επόμενη χρονιά δεν το έπαιξαν πάντως.