Θεέ μου, ναι, είχαμε κι εμείς κάτι τέτοιο όταν ήμασταν πολύ μικροί...
Θυμάμαι να τα λέω «μπισκότα». Μας θύμιζαν εκείνα τα τετράγωνα μπισκότα Παπαδοπούλου.Θυμάμαι τον αδερφό μου να μου λέει...
«Ας παίξουμε με μπισκότα και τουβλάκια»...
Ατελείωτες ώρες. Δεν βαριόμασταν ποτέ.Ήταν πλαστικά τουβλάκια με έξι εικόνες στο καθένα, μία σε κάθε πλευρά, που μπορούσες να χρησιμοποιήσεις για να δημιουργήσεις έξι διαφορετικά παζλ.
Ό,τι χρειάζεσαι για να εκπαιδεύσεις τα μάτια, το μυαλό και τα χέρια σου...Ναι, ναι, ναι.
Σωστά, αυτό ακριβώς. Είχαν μόνο εικόνες από τοπία, ζώα και άλλα πράγματα φιλικά προς τα παιδιά. Παρεμπιπτόντως,
έχω μια ιστοσελίδα που ονομάζεται με χρήσιμες πληροφορίες για το νέο μου αγαπημένο παιχνίδι. Είχαμε 3-4 κουτιά... Φυσικά, τα φυλάξαμε τότε, και όλα τα τουβλάκια ήταν «σαν καινούργια»...Αναρωτιέμαι πού πήγαν...Ε, μαμά;;;;;;;
