SEBASTIAN
RetroActive
- Joined
- 7 Οκτ 2022
- Μηνύματα
- 472
- Αντιδράσεις
- 1.316
Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης
Παραγωγή: Γ. Καραγιάννης & Σία
Πρωταγωνιστούν: Νίκος Δαδινόπουλος , Τάνια Τρύπη , Τζώνης Θεοδωρίδης , Τώνης Γιακωβάκης, Νεφέλη Ορφανού, , Ελένη Κρίτα, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Χρήστος Παππάς , Δημήτρης Συμεωνίδης , Γιάννης Νέζης , Κορίνα Οικονομάκη , Πάκη Βλουτή , Στέλλα Θεοδώρου, Λίνα Κατσιμίχα
Υπόθεση Η Μάρθα, μια επιπόλαιη και άπειρη 18αρα, περνάει τον καιρό της και διασκεδάζει τις με ανόητες και εξίσου επιπόλαιες παρέες στις ντισκοτέκ και τις καφετέριες. Σε μια από αυτές γνωρίζει τον Τζώνυ που είναι δημοφιλής και η βεντέτα σ' αυτές, ο οποίος αμέσως την φλερτάρει με σκοπό πολύ σύντομα να την κατακτήσει ερωτικά. Όταν η Μάρθα αρνείται να ολοκληρώσει τη σχέση μαζί του αισθάνεται ταπεινωμένος και σε μια αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη έκρηξη οργής σε συνδυασμό με τον πληγωμένο του εγωισμό οδηγείται, με την βοήθεια δυο συνεργών φίλων του, στον άγριο βιασμό της Μάρθας. Αυτή η οδυνηρή εμπειρία κακοποίησης της την τραυματίζει ψυχικά, με αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό της καθώς κρατάει σε απόσταση ακόμα και τους γονείς της, από τους οποίους απομονώνεται, όπως επίσης και από τον φιλικό της περίγυρο. Αυτό μέχρι την στιγμή που θα γυρίσει σελίδα στην ζωή της όταν θα αποφασίσει να παντρευτεί ένα πολύ μεγαλύτερο της άντρα ο οποίος την αγαπούσε πραγματικά και την διεκδικούσε. Η ζωή όμως κρύβει εκπλήξεις και ανατροπές από τις οποίες δεν μπορεί να ξεφύγει, όταν και η ίδια δεν έχει ξεκαθαρίσει οριστικά μέσα της με το παρελθόν της.
Σχόλια: Κινηματογραφική παραγωγή στα τέλη της δεκαετίας του ’80, που κακώς κατά την γνώμη μου έχει καταχωρηθεί στον κατάλογο των βιντεοταινιών, γιατί τόσο τα γυρίσματα όσο και οι εξωτερικές λήψεις παραπέμπουν σε μια αυτούσια και αυθεντική κινηματογραφική ταινία. Η όλη αύρα, τα σκηνικά, οι εξωτερικές λήψεις καθώς και τα νυχτερινά μαγαζιά (καφετέριες, παμπ, ντίσκο) που χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες γυρίσματος της ταινίας παραπέμπουν με τον πλέον παραστατικό τρόπο στην δεκαετία του ’80, έστω και αν χρονικά το φιλμ συμπίπτει με το τέλος της αγαπημένης μας δεκαετίας. Η ιστορία της ταινίας καθώς και η όλη πλοκή της πολύ ενδιαφέρουσα και με πολλές ανατροπές ειδικά προς το τέλος της ταινίας. Βραδινή διασκέδαση, φλερτ, ερωτικός ανταγωνισμός μεταξύ διαφορετικών παρεών με έπαθλο την κατάκτηση της καρδιάς και όχι μόνο του ή της αγαπημένης ύπαρξης, με αποτέλεσμα αρκετές συχνές παρεξηγήσεις με ολέθρια πολλές φορές συνεπαγόμενα αποτελέσματα (όπως στην εν λόγω ταινία), είναι γεγονότα που σημάδεψαν την εν λόγω δεκαετία και όχι μόνο. Και ο μετρ του είδους Δαλιανίδης πιάνοντας τον σφυγμό της εποχής παρουσίασε για μια ακόμα φορά πολύ παραστατικά σε κινηματογραφική διάσταση όπως είχε κάνει και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το αποτέλεσμα κρίνεται κατά την γνώμη μου πετυχημένο και το φιλμ αυτό βλέπεται με αρκετό ενδιαφέρον αν και κακώς κατά την γνώμη μου δεν συμπεριλαμβάνεται στα ευρέως γνωστά της εποχής, άλλωστε δεν προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες αν και όπως είπα σαν γύρισμα δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες κινηματογραφικές παραγωγές του ιδίου και άλλων δημιουργών της εποχής. Αρκετά γνωστοί και πετυχημένοι ηθοποιοί που συμμετείχαν στην ταινία συνετέλεσαν στο πετυχημένο εγχείρημα του Δαλιανίδη. Θα σταθώ σε δυο από αυτούς: Τον πολύ πετυχημένο και σημαντικό ηθοποιό Νίκο Δαδινόπουλο που με την διαχρονικά δοκιμασμένη του πορεία σαν ηθοποιός έδωσε το απαραίτητο κύρος στην ταινία, άλλωστε είχε και καταλυτική και επιδραστική παρουσία στο έργο λόγω της πλοκής του μέχρι το τέλος. Επίσης συμμετείχε και η πολύ καλή ηθοποιός Τάνια Τρύπη, που εδώ αν δεν απατώμαι κάνει το ντεμπούτο της σαν ηθοποιός και ομολογουμένως τα πήγε περίφημα. Η συνέχεια και η πορεία της σαν ηθοποιός ήταν πολύ καλή και αυτό πιστώνεται και στον Δαλιανίδη ο οποίος εκτίμησε, εξακρίβωσε και αξιοποίησε το ταλέντο της δίνοντας της την αναγκαία ώθηση για πολύ πετυχημένη καριέρα στην συνέχεια.
Παραλειπόμενα-επικές στιγμές του φιλμ. :
1) Είναι εντυπωσιακό το ας μου επιτραπεί η έκφραση «πάντρεμα» ηθοποιών, καταστάσεων και μουσικών από τον Δαλιανίδη στο φιλμ. Και εξηγούμαι: Στην ταινία που είναι γυρισμένη στα τέλη της δεκαετίας συμμετέχει ο Τζώνυ Θεοδωρίδης που έπαιξε στα θρυλικά «Τσακάλια» στις αρχές της δεκαετίας που ήταν η πρώτη του συμμετοχή σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία, ενώ εδώ συμμετέχει για πρώτη φορά η Τάνια Τρύπη αλλά σε πρωταγωνιστικό ρόλο όπως και ο Τζώνυ φυσικά.
2) Συνέχεια του ανωτέρω αναφέρω πως ακούγονται σε δυο σκηνές της ταινίας δυο τραγούδια που ακουγόντουσαν και στα «Τσακάλια» τα οποία ειδικά το πρώτο ξυπνάει σε όλους εμάς τους eightάδες υπέροχα νοσταλγικά συναισθήματα γιατί και μόνο με το άκουσμα των δυο τραγουδιών η αύρα των ‘80ς διαχέεται καταλυτικά και ηδονικά. Και φυσικά αναφέρομαι στο «Α dream within a dream» καθώς και στο «The Fall Of The House Of Usher» και τα δύο δημιουργίες του θρυλικού συγκροτήματος The Alan Parsons Project.
3) Πολύ όμορφες οι δευτεραγωνίστριες του φιλμ έδωσαν με την σειρά τους την απαραίτητη αισθησιακή και σαγηνευτική πινελιά στην ταινία. Και φυσικά αναφέρομαι στις πιο γνωστές Οικονομάκη και Κρίτα αλλά εξίσου και στις λιγότερο γνωστές Βλουτή και Θεοδώρου, ενισχύοντας το επιχείρημα μου πως οι γυναίκες των δεκαετιών ’70 & ’80 είχαν μια αυθεντική φυσική ομορφιά που ήταν αφοπλιστικά ερωτεύσιμη χωρίς παντός είδους ενισχυτικές και πλαστικές επεμβάσεις που γίνονται κατά κόρον στην εποχή μας με το τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται ψεύτικο, υποκριτικό και ούτε κατά διάνοια ερωτεύσιμο. Η σύγκριση είναι καταλυτική.
4) Υπέροχα τα νυχτερινά πλάνα λήψεων στα μαγαζιά διασκέδασης της εποχής, με φυσικό αποτέλεσμα νοσταλγικά ντεσιμπέλ να ηχήσουν μέσα μας έντονα. Πόσοι από μας δεν νιώσαμε τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, πόσοι από μας δεν χορέψαμε, δεν διασκεδάσαμε δεν ήπιαμε στην σκέψη ενός ανεκπλήρωτου ή ολοκληρωμένου έρωτα διαμορφώνοντας τις πρώτες βάσεις της ψυχοσύνθεσης ακούγοντας τα αγαπημένα μας τραγούδια ξανά και ξανά? Πόσοι από μας? Μάλλον όλοι μας.
5) Δεν θα κάνω spoiler και δεν θα αναφέρω το τέλος της ταινίας για όποιον δεν την έχει δει και που του την προτείνω ανεπιφύλακτα. Απλά θα πω πως η ζωή είναι μικρή, συναρπαστικά απρόβλεπτη, είναι στιγμές και αξίζει να ζούμε το κάθε δευτερόλεπτο σε αυτό το μαγικό ταξίδι το οποίο έχει ευχάριστες και δυσάρεστες ανατροπές και αυτό από μόνο του έχει την γοητεία του.
Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης
Παραγωγή: Γ. Καραγιάννης & Σία
Πρωταγωνιστούν: Νίκος Δαδινόπουλος , Τάνια Τρύπη , Τζώνης Θεοδωρίδης , Τώνης Γιακωβάκης, Νεφέλη Ορφανού, , Ελένη Κρίτα, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Χρήστος Παππάς , Δημήτρης Συμεωνίδης , Γιάννης Νέζης , Κορίνα Οικονομάκη , Πάκη Βλουτή , Στέλλα Θεοδώρου, Λίνα Κατσιμίχα
Υπόθεση Η Μάρθα, μια επιπόλαιη και άπειρη 18αρα, περνάει τον καιρό της και διασκεδάζει τις με ανόητες και εξίσου επιπόλαιες παρέες στις ντισκοτέκ και τις καφετέριες. Σε μια από αυτές γνωρίζει τον Τζώνυ που είναι δημοφιλής και η βεντέτα σ' αυτές, ο οποίος αμέσως την φλερτάρει με σκοπό πολύ σύντομα να την κατακτήσει ερωτικά. Όταν η Μάρθα αρνείται να ολοκληρώσει τη σχέση μαζί του αισθάνεται ταπεινωμένος και σε μια αδικαιολόγητη και αψυχολόγητη έκρηξη οργής σε συνδυασμό με τον πληγωμένο του εγωισμό οδηγείται, με την βοήθεια δυο συνεργών φίλων του, στον άγριο βιασμό της Μάρθας. Αυτή η οδυνηρή εμπειρία κακοποίησης της την τραυματίζει ψυχικά, με αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό της καθώς κρατάει σε απόσταση ακόμα και τους γονείς της, από τους οποίους απομονώνεται, όπως επίσης και από τον φιλικό της περίγυρο. Αυτό μέχρι την στιγμή που θα γυρίσει σελίδα στην ζωή της όταν θα αποφασίσει να παντρευτεί ένα πολύ μεγαλύτερο της άντρα ο οποίος την αγαπούσε πραγματικά και την διεκδικούσε. Η ζωή όμως κρύβει εκπλήξεις και ανατροπές από τις οποίες δεν μπορεί να ξεφύγει, όταν και η ίδια δεν έχει ξεκαθαρίσει οριστικά μέσα της με το παρελθόν της.
Σχόλια: Κινηματογραφική παραγωγή στα τέλη της δεκαετίας του ’80, που κακώς κατά την γνώμη μου έχει καταχωρηθεί στον κατάλογο των βιντεοταινιών, γιατί τόσο τα γυρίσματα όσο και οι εξωτερικές λήψεις παραπέμπουν σε μια αυτούσια και αυθεντική κινηματογραφική ταινία. Η όλη αύρα, τα σκηνικά, οι εξωτερικές λήψεις καθώς και τα νυχτερινά μαγαζιά (καφετέριες, παμπ, ντίσκο) που χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες γυρίσματος της ταινίας παραπέμπουν με τον πλέον παραστατικό τρόπο στην δεκαετία του ’80, έστω και αν χρονικά το φιλμ συμπίπτει με το τέλος της αγαπημένης μας δεκαετίας. Η ιστορία της ταινίας καθώς και η όλη πλοκή της πολύ ενδιαφέρουσα και με πολλές ανατροπές ειδικά προς το τέλος της ταινίας. Βραδινή διασκέδαση, φλερτ, ερωτικός ανταγωνισμός μεταξύ διαφορετικών παρεών με έπαθλο την κατάκτηση της καρδιάς και όχι μόνο του ή της αγαπημένης ύπαρξης, με αποτέλεσμα αρκετές συχνές παρεξηγήσεις με ολέθρια πολλές φορές συνεπαγόμενα αποτελέσματα (όπως στην εν λόγω ταινία), είναι γεγονότα που σημάδεψαν την εν λόγω δεκαετία και όχι μόνο. Και ο μετρ του είδους Δαλιανίδης πιάνοντας τον σφυγμό της εποχής παρουσίασε για μια ακόμα φορά πολύ παραστατικά σε κινηματογραφική διάσταση όπως είχε κάνει και στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το αποτέλεσμα κρίνεται κατά την γνώμη μου πετυχημένο και το φιλμ αυτό βλέπεται με αρκετό ενδιαφέρον αν και κακώς κατά την γνώμη μου δεν συμπεριλαμβάνεται στα ευρέως γνωστά της εποχής, άλλωστε δεν προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες αν και όπως είπα σαν γύρισμα δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχες κινηματογραφικές παραγωγές του ιδίου και άλλων δημιουργών της εποχής. Αρκετά γνωστοί και πετυχημένοι ηθοποιοί που συμμετείχαν στην ταινία συνετέλεσαν στο πετυχημένο εγχείρημα του Δαλιανίδη. Θα σταθώ σε δυο από αυτούς: Τον πολύ πετυχημένο και σημαντικό ηθοποιό Νίκο Δαδινόπουλο που με την διαχρονικά δοκιμασμένη του πορεία σαν ηθοποιός έδωσε το απαραίτητο κύρος στην ταινία, άλλωστε είχε και καταλυτική και επιδραστική παρουσία στο έργο λόγω της πλοκής του μέχρι το τέλος. Επίσης συμμετείχε και η πολύ καλή ηθοποιός Τάνια Τρύπη, που εδώ αν δεν απατώμαι κάνει το ντεμπούτο της σαν ηθοποιός και ομολογουμένως τα πήγε περίφημα. Η συνέχεια και η πορεία της σαν ηθοποιός ήταν πολύ καλή και αυτό πιστώνεται και στον Δαλιανίδη ο οποίος εκτίμησε, εξακρίβωσε και αξιοποίησε το ταλέντο της δίνοντας της την αναγκαία ώθηση για πολύ πετυχημένη καριέρα στην συνέχεια.
Παραλειπόμενα-επικές στιγμές του φιλμ. :
1) Είναι εντυπωσιακό το ας μου επιτραπεί η έκφραση «πάντρεμα» ηθοποιών, καταστάσεων και μουσικών από τον Δαλιανίδη στο φιλμ. Και εξηγούμαι: Στην ταινία που είναι γυρισμένη στα τέλη της δεκαετίας συμμετέχει ο Τζώνυ Θεοδωρίδης που έπαιξε στα θρυλικά «Τσακάλια» στις αρχές της δεκαετίας που ήταν η πρώτη του συμμετοχή σε ένα μικρό ρόλο στην ταινία, ενώ εδώ συμμετέχει για πρώτη φορά η Τάνια Τρύπη αλλά σε πρωταγωνιστικό ρόλο όπως και ο Τζώνυ φυσικά.
2) Συνέχεια του ανωτέρω αναφέρω πως ακούγονται σε δυο σκηνές της ταινίας δυο τραγούδια που ακουγόντουσαν και στα «Τσακάλια» τα οποία ειδικά το πρώτο ξυπνάει σε όλους εμάς τους eightάδες υπέροχα νοσταλγικά συναισθήματα γιατί και μόνο με το άκουσμα των δυο τραγουδιών η αύρα των ‘80ς διαχέεται καταλυτικά και ηδονικά. Και φυσικά αναφέρομαι στο «Α dream within a dream» καθώς και στο «The Fall Of The House Of Usher» και τα δύο δημιουργίες του θρυλικού συγκροτήματος The Alan Parsons Project.
3) Πολύ όμορφες οι δευτεραγωνίστριες του φιλμ έδωσαν με την σειρά τους την απαραίτητη αισθησιακή και σαγηνευτική πινελιά στην ταινία. Και φυσικά αναφέρομαι στις πιο γνωστές Οικονομάκη και Κρίτα αλλά εξίσου και στις λιγότερο γνωστές Βλουτή και Θεοδώρου, ενισχύοντας το επιχείρημα μου πως οι γυναίκες των δεκαετιών ’70 & ’80 είχαν μια αυθεντική φυσική ομορφιά που ήταν αφοπλιστικά ερωτεύσιμη χωρίς παντός είδους ενισχυτικές και πλαστικές επεμβάσεις που γίνονται κατά κόρον στην εποχή μας με το τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται ψεύτικο, υποκριτικό και ούτε κατά διάνοια ερωτεύσιμο. Η σύγκριση είναι καταλυτική.
4) Υπέροχα τα νυχτερινά πλάνα λήψεων στα μαγαζιά διασκέδασης της εποχής, με φυσικό αποτέλεσμα νοσταλγικά ντεσιμπέλ να ηχήσουν μέσα μας έντονα. Πόσοι από μας δεν νιώσαμε τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, πόσοι από μας δεν χορέψαμε, δεν διασκεδάσαμε δεν ήπιαμε στην σκέψη ενός ανεκπλήρωτου ή ολοκληρωμένου έρωτα διαμορφώνοντας τις πρώτες βάσεις της ψυχοσύνθεσης ακούγοντας τα αγαπημένα μας τραγούδια ξανά και ξανά? Πόσοι από μας? Μάλλον όλοι μας.
5) Δεν θα κάνω spoiler και δεν θα αναφέρω το τέλος της ταινίας για όποιον δεν την έχει δει και που του την προτείνω ανεπιφύλακτα. Απλά θα πω πως η ζωή είναι μικρή, συναρπαστικά απρόβλεπτη, είναι στιγμές και αξίζει να ζούμε το κάθε δευτερόλεπτο σε αυτό το μαγικό ταξίδι το οποίο έχει ευχάριστες και δυσάρεστες ανατροπές και αυτό από μόνο του έχει την γοητεία του.