Ίδιος σεναριογράφος και ηθοποιός με το πιο πετυχημένο αποτέλεσμα.

Νίκος Αλευράς στην πολύ πετυχημένη ταινία: Πέφτουν οι Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι και ο τραυματισμένος καλλιτέχνης αναστενάζει (1984). Κατά την προσωπική μου γνώμη πιστεύω πως είναι μία από τις κορυφαίες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Απόλυτα ρεαλιστική με πολύ βαθιά νοήματα απεικονίζει ρεαλιστικά τα βιώματα του πρωταγωνιστή από την τρυφερή παιδική του ηλικία μέχρι την ενηλικίωση του και διαμόρφωσαν καταλυτικά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του. Αυτή η αυτοβιογραφία του και η απεικόνιση των βιωμάτων του ήρωα της ταινίας σε συνδυασμό με την χρονική περίοδο και τα υπέροχα εξωτερικά πλάνα μιας Αθήνας την δεκαετία του '70 που δημιουργούν συναισθήματα νοσταλγίας καθιστούν την ταινία υπέροχη που αγγίζει τον θεατή τον προβληματίζει σκεπτόμενο και τον μελαγχολεί νοσταλγικά ταυτιζόμενο με την εποχή. Ειλικρινά συγχαρητήρια στον σεναριογράφο, σκηνοθέτη, ηθοποιό αλλά πάνω από όλα στον δημιουργό αυτού του αριστουργήματος που λέγεται Νίκος Αλευράς.

Παρεξηγημένη ταινία. Την έθαψαν χωρίς να την έχουν δει ή καταλάβει.

Takero72 είπε:

Παρεξηγημένη ταινία. Την έθαψαν χωρίς να την έχουν δει ή καταλάβει.

Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου Takero72. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον τηλεοπτικό χαμό που είχε γίνει κάποιο Σαββατόβραδο Απριλίου του σωτήριου έτους 1984, από την άκρως συντηρητική και σεμνότυφη κοινωνία της εποχής που κατέκλυσαν με διαμαρτυρίες το τηλεφωνικό κέντρο της τότε ΕΡΤ 2 για την προβολή της προκλητικής κατ' αυτούς ταινίας του Αλευρά. Το προκλητικό ήταν οι (sic) τολμηρές και σοκαριστικές στηνές του ήρωα που υποδυόταν ο ίδιος το μωρό, αναπαραστώντας τον θηλασμό στην μητέρα του, δεχόμενος πριν να του βάλει ταλκ στα ευαίσθητα σημεία του που ουδέποτε έδειξε στον φακό. Και όμως ακόμα και την δεκαετία του '80, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας διακατείχετο από ένα σκοταδισμό που μόνο αποστροφή προκαλούσε.

​

Λογικό ήταν να γίνει χαμός!
Σάββατο απόγευμα προς βράδυ, ο νεοσοσιαλιστής τηλεθεατής έχει δει "ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ" ή κάποια σαχλαμάρα του "παλιού καλού κινηματογράφου" όπου πάντα στο τέλος ο πλούσιος γαμπρός παντρεύεται την πτωχή πλην τίμια κοπτοραπτού. Πάνω στο σπασπένς, ο τηλεθεατής δεν έχει προλάβει να κλείσει τραπέζι στα μπουζούκια (πνευματικά κέντρα κατά τον μακαρίτη κ. Ε. Γιαννόπουλο). Τι άλλο να κάνει...κάθεται να συνεχίσει την τηλεθέαση...και πέφτει στη συγκεκριμένη ταινία!

Η συνέχεια μάλλον θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ψυχογραφήματος. Οποία προκλητικότης και προσβολή των ηθών. Κατέβηκαν οι πομποί της τηλεόρασης, έπεσε μαύρο, το θέμα δημιούργησε τέτοια αναταραχή που κόντεψε να πέσει η κυβέρνηση, έγινε ακόμα και θέμα συζήτησης υπό μορφή αστεισμού στην συνάντηση Καραμανλή-Μιτεράν!!!! που έγινε εκείνες τις μέρες, και έγινε πρώτο θέμα σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία η προβολή της ταινίας. Βέβαια σε σχέση με αυτά που έχουν δει τα μάτια μας τα επόμενα χρόνια και ειδικά μετά την είσοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης, η ταινία του Αλευρά μοιάζει με κοκκινοσκουφίτσα και Χιονάτη με τους 7 νάνους, μπροστά σε πραγματικά οργιώδη και ακραία τολμηρά σήριαλ και φίλμ, σύμφωνα πάντα με την σεμνοτυφία και τον συντηρητισμό των τότε φωνασκούντων και σοκαρισθέντων ατόμων.
Αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη, ούτε αυτά τα απελευθερωμένα τολμηρά που έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση θεωρούνται πρόκληση, γιατί το σεξ δεν είναι προκλητικό αλλά χάρισμα, αλλά πάει αλλού η κουβέντα.