Θυμάμαι γάμο, καλοκαιρινό, σε ξωκλήσι στη Χαλκίδα.... Ο παπάς είχε ειδοποιήσει ότι δεν μπορεί να καθυστερήσει, είχε κάτι άλλο μετά... εμείς οι καλεσμένοι ξεροστάλιαζαμε στον ήλιο, η νύφη άργησε κοντά 1 ώρα...... ο γαμπρός ήταν ψιλοάνετος, δεν τον πολυένοιαζε.
... πρώτη φορά είδα τόσο θυμωμένο παπά..... δεν είπε τίποτα, αλλά από το ύφος του ήταν φανερό ότι έβραζε.... Φυσικά το μυστήριο τελείωσε σε 12 λεπτά. Γάμος express. Πιο γρήγορα δεν γίνεται. Ο παπάς είχε φύγει και οι νεόνυμφοι ακόμα δεν είχαν βγει από την εκκλησία....
[εντελώς άσχετο, .... αλλά έτσι είμαι εγώ, πάντα μακραίνω και πλατειάζω: ... το άλλο που θυμάμαι από εκείνο τον γάμο είναι πως η νύφη ήταν από Πτολεμαϊδα, είχε φέρει πολλούς συγγενείς της από εκεί, σε κάποια φάση άρχισαν να παίζουν τοπικά παραδοσιακά τραγούδια.... με έπιασε κάτι, ταχυπλαμία, άγχος, ήταν από την μουσική, δεν μπορούσα με τίποτα να βρω τον ρυθμό, ή να βρω το "1" στο μέτρο....Είχαν σηκωθεί και χόρευαν κιόλας, ακόμα χειρότερα, δεν μπορούσα να "συγχρονιστώ" με τίποτα... Δεν κάνω πλάκα, ακατανόητος ρυθμός, καμιά σχέση με συρτά, καλαματιανά, νησιώτικα, κρητικά και ότι άλλο παίζουν συνήθως σε παραδοσιακούς γάμους.... Είναι κανείς από εκείνα τα μέρη να ρίξει λίγο φως??? Απορία το 'χω τόσα χρόνια...]