Αποτελέσματα αναζήτησης

Ocean's 11 (1960) The V.I.P.s (1963) The Yellow Rolls-Royce (1964)

Ο Harrison Ford στο American Graffiti: και στο The Conversation: και ο Debus Hopper στο Rebel without a cause:

"Όταν λείπει η γάτα". Αν θυμάμαι καλά το "Σ' αγαπώ σε όλες τις γλώσσες" το τραγουδά και ο Βογιατζής στη Ζάνα και ο Ντούζος στη Λινάρδου.

Η δεύτερη είναι η "Παριζιάνα": το "Αθάνατο νερό" τραγουδιέται πρώτα από τη Μαρινέλλα και στο τέλος από τον Πουλόπουλο. Η τρίτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι του Σακελλάριου όχι του Δαλιανίδη.

"Θαλασσιές οι χάντρες": το τραγούδι "Έκλαψα χθες" τραγουδιέται και από τη Χρονοπούλου και από τον Πουλόπουλο.

Συμφωνώ για τη Νόνικα Γαληνέα. Ούτε σινεμά ούτε στο θέατρο με συγκίνησε ποτέ. Μου έδινε πάντα την εικόνα μιας ψυχρής και σνομπ γυναίκας.

Ήμουν και εγώ εκεί και το απόλαυσα. Είχαν κέφι και ποιότητα. Δε με απογοήτευσαν

Και στο "Καλώς ήρθε το δολλάριο" γίνεται λόγος για σαμπάνιες, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν τις βλέπουμε.

Η Scarlett Johansson στο Home Alone 3:

Δε θα έλεγα όχι σε μια κούκλα Κλεοπάτρα.

Το πιο λαμπρό αστέρι.

Cat on a hot tin roof (1958) Suddenly last summer (1959) Streetcar named desire (1951) Guys and dolls (1955) Vertigo (1958) All about Eve (1950) An affair to remember (1955) The Long, Hot Summer (1958) On the Waterfront (1954) Rear Window (1954).

Η Elizabeth Taylor είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Αλλά πρέπει να σας αναφέρω ότι κάποιοι υποστηρίζουν ότι η μητέρα της - που έλεγχε τη ζωή και την καριέρα της τα πρώτα χρόνια- την ανάγκασε να κάνε ρινοπλαστική σε νεαρή ηλικία. Δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά έβρισκε τη μύτη της κόρης...

Η ερμηνεία του Σωτήρη Μουστάκα ως τρελού στο "Ένας νομοταγής πολίτης" είναι συγκλονιστική.

Ο Robin Williams στο Mrs Doubtfire: Οι μεταμορφώσεις του Peter Sellers στο Dr. Strangelove: Ο Alec Guinness στο The Ladykillers:

Διπλοπενιές: το ροχαλητό του Παπαμιχαήλ όταν η Βουγιουκλάκη του κάνει σκηνή.

Η πρώτη μου ταινία ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 80 στο δημοτικό. Δε θυμάμαι το τίτλο αλλά το θέμα ήταν οι περιπέτειες του Ηρακλή. Το είδα σε ένα συνοικιακό κινηματογράφο και δε μου άρεσε καθόλου.

Στο "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" πετάνε πέτρες κατά τη διάρκεα της απεργίας στο εργοστάσιο και ένα σπάει το τζάμι του γραφείου του Κωνσταντάρα.

Και μένα δε μου αρέσει η Μερκούρη. Άλλο έντονη προσωπικότητα, λάμψη, αέρας και άλλο υποκριτικό ταλέντο. Ομολογώ ότι δεν την είδα ποτέ στο θέατρο αλλά δε με εντυπωσιάζουν οι κινηματογραφικές της ερμηνείες ούτε σε ξένες ούτε σε εγχώριες παραγωγές. Μόνο στο "Ποτέ την Κυριακή" μου άρεσε. Στη δε...

Εξαιρετική ταινία και καταπληκτικές ερμηνείς από όλους. Πριν από χρόνια είχα παρακολουθήσει μια συνέντευξη της Μάρθας Βούρτση. Μιλούσε για την ταινία με αγάπη και ανέφερε ότι ήταν η μοναδική φορά που της έκαναν γκρο πλαν. Αλλά και η Καραγιάννη τη θεωρεί ως μια από τις καλύτερές της μαζί με το...