"Η μέρα χθες στο γραφείο εξελισσόταν δύσκολη, πιεστική, στρυφνή, ψυχοφθόρα. Βάλε και ένα επείγον οικογενειακό τηλεφώνημα, δεν ήθελε και πολύ για να νιώσω ότι το άγχος μου χτύπησε κόκκινο...
Αισθάνθηκα την άμεση ανάγκη να φύγω από κει μέσα, να βγω έξω, να πάρω αέρα, να αναπνεύσω. Καθώς...
Respect...
Σαν τώρα θυμάμαι τη χαρά που πήρα όταν ρώτησα τη μάνα μου αν μπορώ να πάρω από το ράφι του σούπερ μάρκετ ένα κουτί Οβομαλτίνη με δώρο την καρφίτσα και αυτή μου είπε "ναι"... Θυμάμαι οτι τη φόραγα και στο σχολείο, μάλιστα στην αναμνηστική φωτογραφία της τάξης μου στην Ε΄δημοτικού...
Το έπαιρνα φανατικά για κάποιο διάστημα όταν πρωτοβγήκε καθότι συμβάδιζε με την κουλτούρα του MTV που με είχε παρασύρει τότε ως έφηβο. Ρε τι μας θυμίσατε!!!
Έχω την εντύπωση οτι ήταν Λίβυοι και όχι Λιβανέζοι (να πέσει και η αμερικανική προπαγάνδα, τότε που ήταν στα μαχαίρια με τον Καντάφι λόγω της πτώσης του Boeing στο Λόκερμπι της Σκωτίας)...
Στράτο όσο οδυρμό και να ρίξουμε "ο κύβος ερρίφθη"...
Πάντως ο σκηνοθέτης είναι πολύ καλός. Για να δούμε...
Αν βγει σαν το prequel του Alien, το Prometheus βράστα... :(
Ο Rutger Hauer τουλάχιστον να παίζει...
...στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου"
M' έφαγες στη γωνία! Θα το έγραφα κι εγώ! :)
Έχω κι άλλο όμως:
"Παρακαλείται ο κύριος ...... (τάδε) να επικοινωνήσει με τους οικείους του για σοβαρή οικογενειακή του υπόθεση"
Κι όμως! Για έναν ρετρομανιακό όπως εμείς, αρκούν λίγες στιγμές ήρεμης σκέψης για να ξαναέρθουν στη μνήμη του λέξεις & φράσεις που άκουγε στα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ των 80ʼs από τα χείλη της Εύης Δεμίρη, της Λιάνας Κανέλη, του Κώστα Χούντα, της Έλλης Στάη, του Αλέξανδρου Αντωνόπουλου και...
Θεσσαλονίκη-Αθήνα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη και τούμπαλιν! Βράδια ατελέιωτα με τον μουτζούρη, με θεριακλήδες καπνιστές στα διπλανά καθίσματα, με αφόρητη νύστα , αλμυρά μπισκοτάκια και ψοφόκρυο!
Τελευτάια φορά που το έκανα ήταν σε άδεια στρατού...
Απο τις καλύτερες ελληνικές ταινίες!
-Διοικητής(δείχνει στον οπερατέρ Παπαδόπουλο μια φωτογραφία του Λένιν): Παπαδόπουλε ξέρεις ποιός είναι αυτός;
-Παπαδόπουλος(κοιταζοντας υποψίασμένος μιά τον διοικητή και μιά τη φωτό): Ο Βενιζέλος!!!!!!!!!!!!! :D
Να προσθέσω ακόμη φίλε Rakeesh οτι οι γονείς των 80's "βολεύονταν" άθελά τους και από την άνεση της γειτονιάς και της αλάνας.Δηλαδή όταν το παιδί περνούσε αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο του παίζοντας ελεύθερα με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά, ο γονιός δεν χρειαζόταν να διαθέτει και πολύ χρόνο στο...
Χάσμα γενεών? φυσικά και υπήρχε, πάντα βέβαια σύμφωνα με τις δεδομένες συνθήκες κάθε οικογένειας.
Εμένα προσωπικά αυτό που μου στόιχισε περισσότερο ήταν ο χρόνος που δεν πήρα από τον πατέρα μου (όταν δεν έλειπε στο εξωτερικό). Καλός χρυσός αλλά είχε μια τρομερή έλλειψη κατανόησης των...
Άργησα λίγο.
Pentium II, σκληρός 1,6gb, RAM 16mb, CdRom, windows95, και εκτυπωτής hp 690 inkjet...
Σαν να λέμε ¨ο πρώτος μου έρωτας¨...
εκεί πρωτόπαιξα Civilization, Riven, Atlantis, Duke nukem, Commando, Total annihilation...
Από τα γενοφάσκια μου ποτέ δεν δέθηκα με μια ομάδα, ίσως λόγω του ότι δεν είχα φανατισμένο πατέρα. Συνήθως γινόμουν όποια ομάδα υποστήριζαν οι περισσότεροι στα μέρη που πήγαινα (π.χ. Ολυμπιακός στη Σαλαμίνα, Πάοκ στη Θεσσαλονίκη...) Όλα αυτά μέχρι τα 12 μου... Τότε μπήκε στη ζωή μου ο Άρης του...