Αποτελέσματα αναζήτησης

Εμένα πάλι μου άρεσαν περισσότερο "Οι Μικρομεσαίοι". Είχαν περισσότερο γέλιο από "Το Ρετιρέ", θυμάμαι βέβαια ότι πολλά επεισόδια του ενός έμοιαζαν με του άλλου (αναπόφευκτα...). Ίσως η κλίση μου να οφείλεται και στο ότι το "Ρετιρέ" το έχω ψιλοβαρεθεί, μετά τις τόσες επαναλήψεις...

Εγώ τον Alf τον "γνώρισα" στο εβδομαδιαίο ΜΠΛΕΚ. ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ ο τύπος! Είχε ένα ιδιαίτερο, καυστικό χιούμορ. Θυμάμαι που τρελαινόταν για ρούμι {αυτός ή μήπως κάποιος από τους άλλους ήρωες της σειράς...;}. Ήμουν αρκετά μικρός για να έχω δει και να θυμάμαι την τηλεοπτική σειρά. Μπράβο για το άνοιγμα...

Ε, αυτό έλειπε. Να καταντήσουν τα ιδιωτικά κανάλια μας σαν την ΕΡΤ... ΥΓ.: konkar, τι μου θύμισες με το avatar σου. Μου ήρθαν αυτόματα στο μυαλό δύο πράγματα: το πρώτο σποτάκι του MEGA, με το σήμα αυτό μπροστά, και το άλλο σποτάκι, με μουσική υπόκρουση το "Αλλαλούμ" του Δάκη, που έπαιζε με το...

Πιστεύω ότι ο Λάκης θα είναι ό,τι πρέπει στο ρόλο του δικαστή, που τον έκανε ο Μιχαλόπουλος. Άντε να δούμε και αυτό το remake πώς θα είναι...

Θα προσθέσω ότι είναι ακόμα όμορφη, παρά τα παραπανίσια κιλά που έχει πάρει!

Οι Απαράδεκτοι... Αααααχ!!! Γνώμη μου: η καλύτερη κωμική σειρά που έχει προβληθεί μέχρι τώρα στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση! Και οι... έξι ήταν υπέροχοι! Ο ένας καλύτερος και πιο απολαυστικός από τον άλλο! Κάθε ένας αντιπροσωπεύει και έναν τυπικό Έλληνα της εποχής εκείνης, αλλά και κάθε εποχής...

Ο βιντεοκλαμπάς ήταν ο πολύς Χριστόφορος Παπακαλιάτης, νομίζω στην πρώτη του εμφάνιση.

Η Ελένη Ράντου, την οποία θεωρώ άξια συνεχίστρια της παράδοσης της Ρένας Βλαχοπούλου στην ελληνική κωμωδία, έδειξε από νωρίς το ταλέντο που την διακατέχει! Αυτή η σειρά ήταν που την έβαλε στην καθημερινότητά μας και την καθιέρωσε σαν αστέρι, τόσο της τηλεόρασης όσο και του θεάτρου. Το ότι έχει...

Το τραγούδι του συγχωρεμένου του Βλάση πάντως ήταν από τα καλύτερά του, κατά τη γνώμη μου!

Η Άντζελα Δημητρίου ήταν που το τραγουδούσε.

Δεν ξέρω αν η δική μου εμπειρία ταιριάζει εδώ ή σε άλλο post, αλλά την καταθέτω και αφήνω το ελεύθερο στους administrators να πράξουν τα δέοντα... Απέκτησα και εγώ το πολυπόθητο Sony PlayStation, φέτος, 15 χρόνια μετά την εποχή που μεσουρανούσε... Δεν άργησα πολύ, έτσι; :P Ένας από τους...

Τα JAGA είναι απομιμήσεις;;; Δεν νομίζω...

Tο "Polystation" μου έχει μείνει στο μυαλό σαν "μάρκα μ' έκαψες". Το είχα δει πρώτη φορά σε λαϊκή αγορά. Είχα εντυπωσιαστεί, θυμάμαι, από το πόσο έμοιαζε στο αυθεντικό, αν εξαιρεθεί το ότι είχε υποδοχή για κασέτα!!! Τα JAGA είναι απομιμήσεις;;; Δεν νομίζω...

Εγώ αναπολώ την εποχή που ο Μιχάλης είχε γίνει metal, με την μπάντα του να έχουν μακριά μαλλιά και να φορούν σκισμένα παντελόνια... Και έγραφε και ωραία τραγούδια βέβαια τότε! Θυμάστε τη συνεργασία με τον Ian Guilan;

Αυτό συνέβαινε και με τις Smint {αλήθεια, πού εξαφανίστηκαν αυτές;}. Μου είχε προτείνει ο Dr. SLUMP να το δοκιμάσω, κυριολεκτικά πάγωνε ο οισοφάγος σου! Αλλά με τις Fisherman's Friend σίγουρα θα ήταν πολύ πιο έντονο...

Αυτό ξαναπές το! Ποτηράκια σε σχήμα λεμονιέρας αν θυμάμαι καλά. Γινόταν Ο ΧΑΜΟΣ με αυτά στο δημοτικό στα μέσα του '90. Θα το επιβεβαιώσει και ο Dr. SLUMP. Επίσης, θυμάμαι κάτι σαν μαλλί της γριάς, που μόλις το έβαζες στο στόμα, γινόταν τσίχλα! Είχα φάει αρκετό από αυτό. Θα το θυμάται και ο Dr...

Εγώ, πάλι, απέκτησα τις πρώτες μπίλιες μου αρχές 90, τις έφερε ο πατέρας από το εργοστάσιο όπου δούλευε, του τις είχε δώσει ένας συνάδελφος! Ήταν όλες από εκείνες τις διάφανες γυάλινες, και μερικές μεγάλες μαζί, με διάφορους χρωματισμούς μέσα (πάντα απορούσα από τι υλικό είναι τα χρώματα...

Μόλις είδα το avatar σου, Kambia, είπα να γράψω κι εγώ για την προσωπική μου εμπειρία με Rubik {Αλήθεια, Kambia, σου έχουν σπάσει τόσο τα νεύρα για να λύσεις κάποιον από τους κύβους σου, που έβαλες για avatar έναν διαλυμένο ή το έβαλες απλά για πλάκα;} Κατέχω έναν 5x5, μπορώ να ξεχνιέμαι ώρες...

Συμφωνώ απολύτως, φίλτατε Dr.!!!

Καλησπέρα και από μένα :) Αγαπητή κοινότητα RetroManiaX, απέδειξες για μια ακόμα φορά τη σημασία της ύπαρξής σου! Κατόπιν συζήτησης-αναπόλησης με τους γονείς για τις μέρες τέλη 80-αρχές 90, τότε που ακόμα βγαίναμε συχνά έξω για φαγητό ή θέατρο, αναφέρθηκε και το "Άκρον" του Γιάννη Μπουρνέλη...