Αποτελέσματα αναζήτησης

Xαλαρότατα Europe, οι οποίοι είναι και αγαπημένη μπάντα στο μελωδικό metal (γιατί metal έπαιζαν στα δύο πρώτα άλμπουμ) γενικώς.

Εγώ δεν χρειάζεται να πω μάλλον. Από τη γνωστή φάρσα του Φουσέκη (γνωστή ως "Σάντρα").

Για να έχει Υφαντίδη στη Δόξα είναι γύρω στο '84-'85. Οι φωτογραφίες των ξένων, βέβαια, είναι από πιο παλιά.

Είχα ανακαλύψει το Κανάλι 67 αρκετό καιρό πριν γίνει μόδα, δηλαδή γύρω στις αρχές του '91! Ο Λεβέντης μου προξενούσε συμπάθεια στο εντελώς καλτ σκηνικό στο οποίο εμφανιζόταν (αργότερα, όταν έγινε μόδα, καλλωπίστηκε κάπως) και όποτε τον πετύχαινα καθόμουνα και χάζευα. Προς τα τέλη του '91 άρχισε...

Τεράστια ταινία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κωμωδία (με τη συνηθισμένη έννοια του όρου). Έχει κάποια κωμικά στοιχεία ασφαλώς, αλλά η δύναμή της βρίσκεται αλλού. Είναι σαφέστατα μία "πολιτική" ταινία, άρτια φτιαγμένη και ήδη κλασική.

Η πρώτη ταινία είναι έπος. Από τις πρώτες που είδα στο σινεμά μικρός, είχα πεθάνει στο γέλιο (αν και δεν έπιανα τότε τα σεξίστικα καθότι 8-9 ετών). Η δεύτερη είναι κι αυτή αρκετά καλή. Από κει και πέρα η ποιότητα φθίνει, τα γκαγκς επαναλαμβάνονται και γενικά κουράζουν. Ειδικά οι 2-3 τελευταίες...

Ως γυναίκα η Νόρα Βαλσάμη. Και οι Μπετυ Λιβανού, Μέμα Σταθοπούλου, Μαρία Τζομπανάκη (σε φίλες και πρώην γκόμενες φαίνεται/φαινόταν περίεργη αυτή η τελευταία προτίμηση αλλά τι να κάνω που ΔΕΝ καταλαβαίνουν). Ως ηθοποιός η Λαμπέτη. Και η Βλαχοπούλου φυσικά.

Ωραία, ακούστε τώρα κι εδώ. Jordan Macarus

O Ritchie Blackmore ήταν ο πρώτος που με να καταλάβω πόσο ωραίο πράγμα είναι η κιθάρα στο hard rock και το heavy metal. Aλλά επειδή μιλάμε για metal, χωρίς πολλή σκέψη ξεχωρίζω για την αγαπημένη μου δεκάδα τους: Bill Tsamis Criss Oliva Wolf Hoffmann Akira Takasaki David Chastain Frank...

Τα θυμάμαι κι εγώ, αλλά νομίζω ήταν μόνο με Έλληνες. Θυμάμαι που είχα βρει στον δρόμο πεταμένο το καρτάκι του Τάκη Νικολούδη, με φανέλα ΑΕΚ τότε (γύρω στο '83 και πριν ανακαλύψω τα Πανίνι). Είχα αρχίσει να τα μαζεύω και έφτασε μάτσο. Βέβαια τα έχω χάσει όλα, εδώ και χρόνια...

Είναι μία από τις λίγες δραματικές κωμωδίες που είχα δει μικρός και με είχαν γοητεύσει. Τότε ήθελα πιο πολύ το εύκολο γέλιο, που πρόσφεραν άλλες ταινίες, αλλά το "Μια ζωή την έχουμε" είναι τόσο έπος που είχε αγγίξει από τότε. Ο Χορν δίνει πραγματικό ρεσιτάλ σ' αυτήν την ταινία, ο Αυλωνίτης...

Συμφωνώ για Accept, αλλά συμφωνώ και για Saxon. Οι μόνοι βετεράνοι που έχουν μείνει πιστοί στο χέβι μέταλ (αν και κατά το παρελθόν έκαναν τις κουτσουκέλες τους) και παίζουν με ψυχή εφήβου.

Τη σειρά για κάποιο λόγο δεν την έβλεπα τότε και θυμήθηκα να πάρω σήμερα για πρώτη φορά τη Ραδιοτηλεόραση (εντός των ημερών θα παραγγείλω και τα δύο τεύχη που έχασα με τα υπόλοιπα DVD). Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να δω μέχρι το τέλος τα 2 επεισόδια του DVD. Και ακόμα περισσότερο δυσκολεύτηκα να...

Νομίζω ότι υπερβάλλετε λίγο με τα πνευματικά δικαιώματα στο θέμα των περιοδικών. Αλλωστε, έχω δει σε άλλα τόπικ αναδημοσιεύσεις από εσωτερικές σελίδες περιοδικών ή εφημερίδων (όπως για παράδειγμα εκείνο το θέμα με τις παρουσιάστριες της ΥΕΝΕΔ). Μιλάμε άλλωστε για περιοδικό το οποίο έχει κλείσει...

Επειδή πολλές φορές ένας σκέτος τίτλος μπορεί να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα, ας εξηγήσω τι εννοούσε ο Πολίτης, επειδή ξέρω την ιστορία (η οποία δεν είναι άγνωστη, απλώς είναι λογικό να μην τη θυμούνται πολλοί). Τότε το προολυμπιακό τουρνουά διεξήχθη μέσα Ιουλίου στο Ρότερνταμ. Επομένως, η...

Ωραία συνέντευξη, είναι ευχάριστο να βλέπουμε τους ήρωες των παιδικών/εφηβικών μας χρόνων να μην αποκηρύσσουν εκείνη την εποχή.

Ο Χιου Λόρι είναι σαφώς το δυνατό χαρτί του 3ου κύκλου και αυτός που με κάνει να τον προτιμώ από τον 2ο (στον οποίο επίσης εμφανίζεται, αλλά μόνο στο τελευταίο επεισόδιο). Καλός είναι και στο 4ο, αλλά ως βλαξ πρίγκιπας δίνει ρέστα! Κορυφαία μορφή και ο Λόρδος Φλάσχαρτ, τον οποίο υποδύεται ο Ρίκ...

Aυτό ακριβώς, η σάτιρα επικεντρώθηκε καθαρά σε τηλεοπτικά πρόσωπα, όποια κι αν ήταν αυτά. Από την Πετρούλα μέχρι τον κι εγώ δεν ξέρω ποιον. Ε, αυτό δεν γίνεται και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Πάντως καλά ήταν και όσο κράτησε.

Για μένα η σειρά είναι 4ος>3ος>2ος>1ος. Τολμώ να πω μάλιστα ότι ο 1ος κύκλος δεν μ' αρέσει, ενώ στους υπόλοιπους οι διαφορές είναι απειροελάχιστες και ανάλογα με την εποχή οι προτιμήσεις μου αλλάζουν! Επίσης, συμφωνώ απόλυτα με το παρακάτω ποστ.

Εκτός από το πράγματι θεϊκό Fawlty Towers, μην ξεχνάμε και το Blackadder, το οποίο για μένα είναι ανώτερο και "χάνει" μόνο από τους Monty Python, αλλά και την πολιτική σάτιρα "Yes Minister" ("Μάλιστα Κύριε Υπουργέ"). Ολες αυτές οι σειρές έχουν προβληθεί στην ελληνική τηλεόραση, πολύ αργότερα από...