Αποτελέσματα αναζήτησης

Αχ, αυτά τα ιταλικά τραγούδια των 60s-70s... Ο πατέρας μου τα λάτρευε, η μητέρα μου εξακολουθεί, και όπως ήταν επόμενο με κόλλησαν κι εμένα. Ιδού άλλο ένα κλασικότατο, του 1963, με την πολύ χαρακτηριστική μελωδία στην τρομπέτα: Sergio Endrigo - Se le cose stanno cosi' Υ.Γ. Clock ελπίζω να μη...

:rofl: :rofl: :rofl: Ιέ ρα Σιούρδ' μι τα ουραία σας!!! (Ναι, Αλιξάνδραμ, ξιέρου ουότ' διεν είσι Σιούρδα... :biglaugh:) Μια παροιμία που με εκνεύριζε απίστευτα μέχρι να την καταλάβω: "Όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά". Ε και; έλεγα. Τότε τί να την κάνω τη φύλαξη αν μου μείνουν τα μισά...

Starbuck σε ποια συχνότητα εκπέμπεις στην Κέρκυρα; Δεν σε πιάνω, να πάρ' η ευχή... :D Πέρα από την πλάκα, καλό το θρεντάκι! Και διδακτικό, εφόσον ανακαλύπτω και κομμάτια που δεν γνώριζα (ως τίτλους τουλάχιστον).

Ένα γλυκύτατο γατί παραδομένο στον Μορφέα, σ' ένα καφενείο έξω απ' τα Γρεβενά... "][/url] (πάντα με τη μηχανή του κινητού μου: Sony Ericsson K750i, 2 Mega Pixels)

Οι περιπέτειες του Βαρόνου Μυγχάουζεν (The Adventures of Baron Munchhausen, 1988) του Τέρρυ Γκίλλιαμ (Terry Gilliam). Αξέχαστη η πρώτη εμφάνιση της θεάς Αφροδίτης, σε μια σκηνή που αντιγράφει πιστά τον διάσημο πίνακα του Μποττιτσέλλι. Θεά η Ούμα Θέρμαν (Uma Thurman), η οποία έκανε τα εφηβικά μου...

ΤΕΛΕΙΟ!!! Μπράβο Ladyl! Και νόμιζα ότι είχα ξεθάψει όλες τις καταχωνιασμένες αναμνήσεις από τα πίσω ράφια του μυαλού μου... Αυτό που μου μου άρεζε περισσότερο απ' όλα στο "Παπιβόλ" ήταν η μουσική των τίτλων! [προς νοτίους: το "μου άρεζε" είναι βορειοελλαδίτικος παρατατικός του "μου αρέσει"]...

Παραλλαγή: Επεράσαμ' όμορφα... κ.τ.λ. @Akmakas: Άκου "γκόμεμες"... :) Πρώτη φορά το ακούω!!! Φοβερό καμουφλάζ όμως, τι να πω! Σαν το "μακάκας" που κυκλοφορεί τελευταία, ή το παλιότερο "ο μαμιάς της γειτονιάς" των Α.Μ.Α.Ν. :biglaugh: Ξέχασα κι έναν άλλο πολύ δημοφιλή προορισμό των early...

Όταν ήμουν στο Δημοτικό μας πήγαιναν στα πάρκα της Μεγάλου Αλεξάνδρου (Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης), και ιδιαίτερα στο πολύ προχωρημένο (για τότε) "Πάρκο του Φωκά". Ουρές κάναμε για να ανέβουμε στο τελεφερίκ. Η παραλία εκείνα τα χρόνια δεν διέφερε πολύ από τη σημερινή, απλώς τότε δεν υπήρχε ακόμα...

Αγαπητέ/-ή CreationT, μην ξεχνάς τις σειρές "Βεγγαλικά" και "Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης" (όπου ο Βέγγος πρωταγωνιστούσε), καθώς και το πιο πρόσφατο "Περί ανέμων και υδάτων" (όπου είχε έναν από τους δεύτερους ρόλους).

Είναι θολή φίλε Akmakas διότι την τράβηξα πολύ βεβιασμένα, φοβούμενος ότι δεν θα προλάβαινα να απαθανατίσω τη συγκεκριμένη άποψη. Δεν πρόλαβα να αλλάξω καμμία ρύθμιση στη μηχανή. Η μουντάδα που βλέπεις πάντως δεν διαφέρει πολύ από την πραγματική.

Ωπ! Να με κι εμένα! Παιδιά τί να πω... Βλέπω ότι έχετε στείλει εξαιρετικές φωτογραφίες σ' αυτό το θρεντ! Δεν είχα χρόνο να τις δω όλες, γι' αυτό και έμεινα μόνο σ' αυτές που στείλατε από τα Χριστούγεννα μέχρι σήμερα. Ξεχωρίζω ιδιαίτερα τις ριγάρδειες διαχύσεις του ηλιακού φωτός, τις κριμσόνειες...

Αν θυμάμαι καλά, σε αυτή τη σειρά εμφανίζονταν και δύο πλανόδιοι μουσικοί; Και νομίζω ότι κάποιες στιγμές, όπως περπατούσαν, ένας από αυτούς σταματούσε, κοίταζε το κενό κι έλεγε αργά και εμφατικά: "ΤΟ ΤΡΕΝΟ...". Τελαμών, προφανώς εννοείς τον Γιάροσλαβ Γάσεκ ("Χάσεκ" γράφεται) που έχει γράψει...

Δίκιο έχεις, Nessie. :) Δεν διάβασα με προσοχή αυτό που είχες γράψει. Όσο για τα "Φιλαράκια", ίσως είμαι από τους λίγους που δεν θα τα θυμούνται με νοσταλγία! Δεν μπόρεσα ποτέ να παρακολουθήσω ούτε ένα επεισόδιο για περισσότερο από 3 λεπτά! Βεβαίως αυτά είναι θέμα γούστου, έτσι; Το ίδιο λένε...

Και μάλιστα είναι μία συζήτηση που θα μπορούσα να κάνω με τις ώρες. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Απλώς, επειδή τα σημερινά Ελληνικά χρησιμοποιούν ιστορική ορθογραφία κι όχι φωνητική (παρά μόνο σε λέξεις ξένης προέλευσης - π.χ. τρένο, πανό), θεωρώ σωστό να υπάρχει συνέπεια ως προς αυτήν. Ειδικά όταν...

Και για μένα ο Ιζνογκούντ ήταν αγαπημένος εφηβικός ήρωας. Θεωρώ πάντως πολύ καλύτερες τις μικρού μήκους ιστορίες. Τις μεγάλου μήκους, δηλαδή αυτές που καταλαμβάνουν ολόκληρο τεύχος, τις βρίσκω κουραστικές και ασύνδετες. Δεν έχουν κάτι που θα με ωθήσει να τις διαβάσω ως το τέλος. Οι μικρές όμως...

Αγαπητή Juanita μην ανησυχείς για τα Ελληνικά των παιδιών μας. Πιστεύω ότι τα μαθαίνουν μια χαρά. :) Αν θες το συζητάμε κι από κοντά σε καμμία συνάντηση στην Αθήνα, όταν θα κατεβώ κάποια στιγμή ( την Άνοιξη; ). Μέχρι τότε, νομίζω ότι αξίζει να διαβάσεις το διεισδυτικό, χρησιμότατο και πολύ...

Θα συνεισφέρω για άλλη μια φορά με Νίκο Καρβέλα που, κάπου στα μέσα/τέλη των 80ς, θυμάμαι ότι έλεγε στο κουπλέ ενός τραγουδιού: "Χρόνια τώρα μου πουλούσε παραμύυυθι είχε πάντα έναν τρόπο να με πείιιθει μα την είδα μ' έναν τύπο ένα βράααδυ σ' ένα Ντάτσουν να την ψάχνει στο σκοτάααδι κι...

Τρέμω και μόνο στην ιδέα... Θα έλεγα ότι είναι ήδη ρετρό οι "Απαράδεκτοι", Nessie. Όπως και οι εξίσου θρυλικοί και ανεπανάληπτοι "Αυθαίρετοι". Είναι οι δύο ελληνικές σειρές των early 90's που προσωπικά ξεχωρίζω. Από πολύ πρόσφατες σειρές, τουλάχιστον κωμικού χαρακτήρα, ξεχωρίζω με μεγάλη...

Φίλτατε η τσιτσιμπίρα ζει και βασιλεύει σε όλο το νησί της Κέρκυρας, όχι μόνο στο Λιστόν, κι εγώ δηλώνω φανατικός οπαδός της! :worship: Πάντως, αν και η λέξη είναι παραφθορά του αγγλικού ginger-beer, η τσιτσιμπίρα δεν έχει καμμία σχέση με μπίρες: είναι απλώς λεμονάδα με πιπερόριζα (τζίντζερ)...

Άψογα, Bluenatic!!! Μπράβο σου! :thumb: Με πήγες τόσο πίσω... Συγκινήθηκα πολύ με αυτό το δείγμα που μας πόσταρες. Είχα βαθιά στο μυαλό μου θαμμένη την πολύ όμορφη μουσική τίτλων. Κρίμα που καταλαβαίνω πολύ λίγα από την τόσο ενδιαφέρουσα αλλά και τόσο διαφορετική ουγγρική γλώσσα... Το...