Αποτελέσματα αναζήτησης

- Ηλέκτρα, στάσου, μην φεύγεις… Ηλέκτρα…., φώναξε ο Αντρέας, μα ήταν πλέον αργά και εκείνος , χωρίς ρούχα, δεν ήταν σε θέση να τρέξει πίσω της. Έκλεισε την πόρτα και χτύπησε την γροθιά του στον τοίχο. - Να πάρει ο διάολος…. Είπε οργισμένος. Η Ελένη , τον πλησίασε μα αργά βήματα. Τον αγκάλιασε...

για μια ακομη φορα..... εγραψες!!!!!!! :clap: :clap: :clap: :clap:

- Ευτυχώς, δεν χρειάστηκαν ράμματα, είπε ο Γρηγόρης στο φίλο του, καθώς έβγαιναν από το νοσοκομείο. - Στο είπα πως ήταν μόνο μια γρατζουνιά . Τσάμπα κουβαληθήκαμε εδώ νυχτιάτικα, του απάντησε. Ο Γρηγόρης μπήκε μπροστά του και τον ανάγκασε να τον κοιτάξει. - Γιατί μωρέ τα κάνεις όλα αυτά...

Δυο μερες;;; Την Κυριακη, δεν εβαλα;;; Η αλήθεια είναι πως θα έβαζα και χθες, αλλά είχα τρομερό πονόδοντο. Μάλλον θα βάλω σήμερα :)

Πρώτη φορά στην ζωή της η Ηλέκτρα ένιωθε τόσο ευτυχισμένη. Ότι έζησε πριν από λίγο με εκείνον τον άντρα ήταν τόσο παράξενο, μα και τόσο υπέροχο. Και δεν ήξερε ούτε καν το όνομα του. Από την άλλη, υπήρχε στην ζωή της ο Αντρέας. Ο Αντρέας….. η γνωριμία τους…. Δυο χρόνια πριν, στα γενέθλια του...

Όταν η φιγούρα της Ηλέκτρας χάθηκε από τα μάτια του, περπάτησε μέχρι το αυτοκίνητό του. Καθώς άνοιγε την πόρτα, ένας άντρας εμφανίστηκε από την σκοτεινή γωνία που κρυβόταν ώρα τώρα και άρπαξε τον Βασίλη από το μπράτσο. - Τι στο διάολο κάνεις; Του είπε έντονα. Η παρουσία του Γρηγόρη...

Λυπάμαι που θα στο χαλάσω χουανίτα μου, μα δεν είναι τοσο απλά τα πράγματα. το γιατί , θα το δεις παρακάτω

Τρεις μέρες αργότερα, έγινε η κηδεία των γονιών της Ηλέκτρας. Το ίδιο βράδυ….. - Εμένα θα μου επιτρέψετε, είπε ο Νικήτας και σηκώθηκε από την πολυθρόνα. – Εξάλλου χρειάζεστε και εσείς ξεκούραση. Ήταν πολύ δύσκολή μέρα για όλους μας και ειδικά για σένα Ηλέκτρα μου. Αν χρειαστείς οτιδήποτε, μην...

+ 1000000000000000000000000000000

Σε όλο το δρόμο μέχρι το σπίτι του, ο Βασίλης, δεν μπορούσε να βγάλει την μορφή της Ηλέκτρας από το μυαλό του. Μόνο όταν ξάπλωσε στο κρεβάτι του και η ματιά του έπεσε στην φωτογραφία της αδελφή του, καινούργιες σκέψεις κυρίεψαν το μυαλό του. << Μα πως είναι δυνατόν να σκέφτομαι την κόρη του...

πιστεύω να καταφέρω να ποστάρω το βράδυ την επόμενη σκηνη :)

Το χαρτάκι με την διεύθυνση, είναι αφημένο στο κάθισμα του συνοδηγού. Κάθε τόσο ο Βασίλης , καθώς οδηγεί, του ρίχνει κλεφτές ματιές.Στο επόμενο φανάρι, πρέπει να στρίψει δεξιά. Κινείται προς την δεξιά λωρίδα και στο φανάρι, στρίβει. Συνεχίζει την πορεία του, μέχρι που φτάνει σε ένα μικρό πάρκο...

σορρι για τις μικρες συνεχειες, αλλα μου εχουν πεσει πολλες δουλειες και δεν προλαβαίνω να γράψω περισσότερο #)

Νύχτα. Το ρολόι πάνω στο κομοδίνο, δείχνει περασμένες τρεις. Η Ηλέκτρα μόλις έχει ξυπνήσει. Γυρίζει το κεφάλι της και βλέπει τον Αντρέα να κοιμάται δίπλα της. Σηκώνεται σιγά- σιγά από το κρεβάτι , για να μην τον ενοχλήσει και πηγαίνει στο μπάνιο. Βγάζει το νυχτικό της και μπαίνει στην ντουζιέρα...

Oι δυο αστυνόμοι, βρίσκονται στον διάδρομο του νοσοκομείου και μιλάνε με τον θεράποντα ιατρό του οδηγού της νταλίκας. - Λοιπόν γιατρέ, πως είναι ο Σταματίου; Ρώτησε ο Βασίλης. - Δυστυχώς , δεν μπορώ να σας πω και πολλά πράγματα. Η κατάστασή του είναι ιδιαιτέρως σοβαρή. Τα επόμενα...

Ο Βασίλης, σκέπασε με το σεντόνι το πρόσωπο του Βέργου. - Εντάξει παιδιά, είπε στους τραυματιοφορείς. Εκείνοι , αφού ανέβασαν το φορείο στο ασθενοφόρο, έφυγαν, αφήνοντάς τον να κοιτά το όχημα που ξεμάκραινε. - Δεν φεύγουμε και εμείς σιγά-σιγά; Τον ρώτησε ο Γρηγόρης, όταν τον πλησίασε. - Ναι...

σας ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια :)

Το αυτοκίνητο του Ανδρέα σταματάει έξω από την κλινική. Ο Νικήτας Καραγιάννης, διευθυντής της κλινικής και ο καλύτερος φίλος του πατέρα της Ηλέκτρας, της ανοίγει την πόρτα, και μόλις κατεβαίνει την αγκαλιάζει. - Κουράγιο κοριτσάκι μου. Κουράγιο. - Νικήτα, τους έφεραν; - Όχι , όχι ακόμη. Και...

:cry: ζηλευω...... :cry: πήγα σε γεννεθλια και δεν μπορεσα να ερθω.... :rant: χαίρομαι που περάσατε τόσο καλα :) περιμενω φωτογραφιες συντομα ( και νεα συναντηση επίσης .ρηγααααααααααααα )

Λοιπόν, πως σας φάνηκε;