Αποτελέσματα αναζήτησης

Μπορεί να μου πει κανείς πώς λέγεται το τραγούδι που παίζει στους τίτλους της βιντεοταινίας "Το καμάκι και η παρθένα"; Μ' αρέσει πάρα πολύ, αλλά δεν ξέρω τον τίτλο.

Μένω και εγώ σε πολυκατοικία κατασκευής του 1963. Το διαμέρισμά μου είχε εσωτερικό κουδούνι για την οικιακή βοηθό. Αρχικά είχε και στο μπάνιο, όμως το έχουμε βγάλει κατά την ανακαίνιση που είχαμε κάνει το 2003.

Δεν κάναμε ΠΟΤΕ γενική το Σάββατο, γιατί πάντοτε είχαμε καθαρίστρια σε μέρα καθημερινή. Τα μολύβια ήταν φυλαγμένα σε ράφι χαμηλό μέσα στη ντουλάπα που φύλαγα τις μπλούζες μου και όπου ΚΑΝΕΙΣ μα ΚΑΝΕΙΣ ΟΜΩΣ δεν άνοιγε. Δεν ξέρω. Θα ψάξω και θα τα βρω.

Δεν ξέρω αν το έχει αναφέρει κανείς, αλλά η Ελένη Θεοφίλου πέθανε το 2015 σε ηλικία 81 (και όχι 78) ετών "ξεχασμένη" στο γηροκομείο και πάσχοντας από Αλτσχάιμερ... Η τελευταία φωτογραφία της καμία σχέση δεν είχε με την όμορφη μελαχρινή που ξέρουμε...

Εγώ θυμήθηκα τα μολύβια με παραστάσεις της Sarah Kay, με εκείνα τα συμπαθέστατα κοριτσάκια μιας άλλης εποχής με τα ωραία τους φουστανάκια και την αθώα έκφραση. Έκανα ολόκληρη συλλογή από αυτά, αλλά δεν ξέρω τι απέγιναν. Αν και μένω στο πατρικό μου, δεν μπόρεσα να βρω πού είναι. Μάλλον κάπου τα...

Δεν ξέρω αν κάποιος έχει ήδη αναφέρει το "Il est comme le soleil" του Enrico Macias που διασκευάστηκε και πήρε τον τίτλο "Στον καημό να γελάς" με ελληνικούς στίχους του Γιώργου Ρουβέλα και ερμηνευτή το Νίκο Νομικό (πατέρα της παρουσιάστριας Δούκισσας Νομικού). Παραθέτω το γαλλικό πρωτότυπο:

Ευχαριστώ, θα το έχω υπόψη μου

έχω αρκετά βινύλια, κάτι παλιά του πατέρα μου (με Νίκο Γούναρη, κλασική μουσική, αλλά και Θεοδωράκη), κάποια δικά μου (Άννα Βίσση "Τα πρώτα μου τραγούδια, δίσκους με soundtrack από σίριαλ των 90ς, όπως η διαβόητη "Αναστασία", μερικούς δίσκους prog rock και κάποια άλλα) 33 στροφών βέβαια, μικρά...

Ο αείμνηστος -πλέον- πατέρας μου θυμάμαι έλεγε (για πλάκα, βέβαια, γιατί και μόρφωση είχε και ήξερε πολύ καλά τι έλεγε) το τηλεκοντρόλ "τηλεκόλορ", το τελετέξτ "τελεστέτ" (από το παλιό όνομα της Wind) ενώ τον Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ (οι ταινίες του οποίου του άρεσαν πολύ) τον έλεγε "Σεβαρντνάτζε"...

Να τολμήσεις. Ακριβή ηλικία δεν θυμάμαι είναι πάντως μεταξύ 45 και 47 ετών σήμερα (δηλ. στο Ερωτοδικείο ήταν in her early 20s)

Η Πέπη ούτε αθώα ήταν, ούτε χαβαλέ έκανε! Ήξερε πολύ καλά τι ήθελε. Ήδη από τα σχολικά της χρόνια, είχε αλλάξει πολλά σχολεία, κατασταλάζοντας στο Μαράσλειο, γιατί εκείνη την εποχή μόνο τα πρότυπα ('πειραματικά" τα λέμε σήμερα) δέχονταν δύσκολους μαθητές. Είναι κόρη ενός γνωστού μπασίστα, του...

Η δική μου γιαγιά η εκ μητρός (γιατί η εκ πατρός ζούσε στο χωριό και δεν είχα πολλά-πολλά μαζί της) ήταν η κλασική γιαγιά της αστικής τάξης. Με τα κοντά γκρίζα μαλλιά της μέσα σε φιλέ για να στέκονται, με τα σκούρα φορέματά της σε ίσια γραμμή (μόνο το καλοκαίρι έβαζε πιο ανοικτά χρώματα), με τα...

Το κορίτσι στο Coppertone δεν ήταν η Μπρουκ Σιλντς (την οποία είδαμε πρόσφατα ως ψυχοπαθή γιαγιά στο Law & Order), αλλά η Τζόντι Φόστερ.

Εγώ έχω επίσης άσχημη προσωπική πείρα στα 90ς, στο δεύτερο μισό... Έχοντας τελειώσει τη φιλολογία, προσπάθησα να βρω δουλειά σε φροντιστήρια σαν καθηγήτρια, είτε από αγγελίες είτε αφήνοντας βιογραφικά (δακτυλογραφημένα μεν σε κομπιούτερ, τυπωμένα δε, γιατί τότε δεν είχε πολύς κόσμος mail, και...

Η Ζάντρα (όπως είναι η σωστή προφορά του ονόματός της στα γερμανικά) Λάουερ σήμερα είναι μια παχουλή κυρία που πλησιάζει πλέον τα 60, αλλά που συνεχίζει να τραγουδά τις παλιές της επιτυχίες, αλλά και να δημιουργεί καινούργια άλμπουμ. Χώρισε τον Κρέτσου (όπως προφέρεται το επώνυμό του στη μητρική...

Αγαπημένο μου κομμάτι!

Το έχω υπόψη (καθώς κι ότι το έχει πει, πολύ ωραία, με τη δωρική της φωνή, η Χριστιάνα). Απλώς μ' αρέσει αυτή η εκτέλεση.

Εμένα πολλά είναι τα αγαπημένα μου, αλλά ξεχωρίζω δύο: Το "Γιαρέμ Γιαρέμ", με τη ζεστή φωνή της Γαλάνη (και όχι την επιτήδευση της Μούσχουρη) , αλλά και το νεότερο "Το Σώμα που Ζητάς" με έναν νεαρότατο Μιχάλη Χατζηγιάννη:

Κι ακόμα ένα πολύ γνωστό, ο "Μπαλαμός" (του Διονύση Τσακνή και του Γιώργου Κάτσαρη) στην διεθνή του φλαμένκο διασκευή από τη Remedios Silva Pisa: , αλλά και μία ποπ διασκευή των "Παιδιών του Πειραιά" από τους ισπανόφωνους Los Umbrellos:

Εκτός από την διασκευή της Ακσού, υπάρχει και μία ιταλική με τη Μίλβα με τίτλο Il canto di un' Eneide diversa (= Το τραγούδι [ ή η ραψωδία) μιας διαφορετικής Αινειάδας) από το άλμπουμ Volpe d'Amore (= Αλεπού του Έρωτα) των αρχών της δεκαετίας του 90: Επίσης να αναφέρω εδώ (στο σωστό μέρος...