Αποτελέσματα αναζήτησης

κατηχητικό δεν πήγαινα γιατι ήμουν διαολάκι, αλλα θυμάμαι το "Προς την νίκη" που το είχα πάρει καμια δύο φορες και ποτε δεν το διάβασα, εκτός απο ενα γράμμα που έγραφαν για την ροκ και τον σατανισμο.

ετοιμάζεται η ταινία G.I.Joe. Ορίστε μερικές φώτο: http://www.imdb.com/title/tt1046173/

Νομιζω οτι η Τασσώ Καβαδία είχε κάνει μετάφραση σε αστυνομικά βιβλία του Ντόναλντ Χάμιλτον αλλα δυστηχώς έδωσα όλα οσα είχα. Πρέπει να είχε κάνει μετάφραση και σε κανα-δύο απο την σειρά ΒΙΠΕΡ. Μπορείς να τα βρείς στο μοναστηράκι στην τιμή των 50 ευρω (εγώ εκεί τα βρίσκω)

θυμάμαι τα τεράστια παπούτσια με τα πολύχρομα κορδόνια και τα φαρδιά παντελόνια που φορούσαν οι πιο μούρηδες χιπ-χοπάδες. Επίσης το μηχανάκι πρόσθετε πολλούς πόντους μαγκιάς σε κάθε αγόρι.

εγώ τελειώνω τις δουλείες μου στις εννιά. Υπάρχει περίπτωση να μου πεί κανείς που θα είστε τότε (η να μου δώσετε κανα τηλ για να μιλήσω με κάποιον ;)

εγω εκανα μεγάλη καριέρα στο λύκειο σαν θύμα. Βλέπετε, στην τάξη μου αλλα και γενικότερα στο λύκειο δεν υπήρχαν πολύ μεταλλάδες (εκτος απο τους μεγαλύτερους μεταλλάδες που ήταν πολύ ανοξύδοτοι για να κάνουν παρέα με μικρότερους), οπότε ήμουν απο τους λίγους που είχαν χαίτη. Αλλα το δικό μου...

Δεν ξέρω αν εχει γίνει παρόμοιο θέμα. Κάποιοι απο εδώ μέσα σίγουρα θα βρέθηκαν στο μάτι των νταήδων του σχολείου. Παιδιά που ήταν αδύνατοι ή χοντρούληδες, φυτά, ήσυχοι ή ακομα και χωρίς παρέες, συχνά γίνονταν στόχως των δήθεν εξυπνων, δήθεν σκληρών και δήθεν μούρηδων του σχολείου και της...

Οταν εγώ πήγα γυμνάσιο και λύκειο (δεκαετία 90) τουλάχιστον φορούσαμε περισσότερο καμμία φορμίτσα. Πιο σπάνια έβλεπες φτιαγμένες κοπέλες και ακριβά ρούχα (τουλάχιστον στην Νίκαια)...τώρα δεν σχολιάζω...

εγώ θυμάμαι την πρώτη ακατάλληλη ταινία που είχα δεί. Ηταν το "αχόρταγη ερωμένη" και το χαζευαμε με τον ξάδελφο μου στο σπίτι του, τρώγοντας σουβλάκι ενω οι γονείς μας ήταν στο κατω σπίτι. Σε κάποια φάση ανέβηκε ο πατέρας μου και το γυρίσαμε σε ένα κανάλι που είχε μπάσκετ. Και τότε έκατσε μαζί...

εμας τις είχε σε μια γωνία και δεν είχε κανένα πρόβλημα να πηγαίνουμε και να τις χαζευουμε...

blue blazes!!

Ο Ιντυ επέστρεψε, πιο δυναμικός παρά τα 65 του χρονια. Η ταινία ήταν τέλεια! Κόντευα να κλάψω απο την συγκήνηση!!

συνεχίζω με ενα ακόμα βιβλίο του Φρέντερι Φόρσαιθ το περίφημο "Το τσακάλι" ("The day of the jackal"). To "Τσακάλι" είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα Φρέντερικ Φόρσαιθ και έκανε μέγάλη αίσθηση το 1971 που εκδόθηκε λόγω της αληθοφάνειας του και των πραγματικών περιστατικών που περιλαμβάνονται...

Οι Σαλονικείς χαμογελάνε μέχρι να τους κάνεις την μαγική ερώτηση: "προς τα πού είναι ο σταθμός του μετρό;"

Αποφάσισα να ξεκινήσω μια μικρή παρουσίαση παλαιών βιβλίων για όσους ασχολούνται με μεταχειρισμένα και παλιές εκδόσεις. Φυσικά όποιος θέλει να προσθέσει/σχολιάσει είναι ελευθερος να το κάνει! Φρέντερικ Φόρσαιθ - Απόρρητος φάκελος Οδέσσα Γραμμένο το 1972 είναι νομίζω το δευτερο βιβλίο το...

οχου, με ζάλισατε. πάω να πιώ ουίσκι με σόδα.

Λοίπον για να δούμε: δαρμένος, με ένα συκώτι χάλια και μια καρδιά ραγισμένη. Υπέροχα. Ούτε στο Καρναβάλι του Ρίο δεν θα περνούσα τόσο καλά....

ρε αυτες είναι οι τιμες του Φίλιπ Μάρλοου. Σκευτήτε το ξύλο που θα φάω, την μοιραία γυναίκα που θα με ερωτευτεί και τον μεγαλομαφιόζο που θα με απειλήσει. Επίσης να προσθέσω οτι έχω καμπαρντίνα και καπέλο.

7 Up. Tο διάφανο είναι στύλ!