Αποτελέσματα αναζήτησης

Τι να εξηγηθεί. Αυτές οι δύο μισούσαν η μία την άλλη. Και είναι αλήθεια πως η Αλίκη ήταν αδίστακτη με τα χρήματα, και πως ενδιαφερόταν και για τα πόσα εισιτήρια έκαναν τα άλλα θέατρα. Την αφορούσε άμεσα. Δεν της έφτανε να έχει εκείνη πολλούς θεατές, ευχαριστιόταν αν άκουγε πως είχε η Ντενίση...

Είχα δουλέψει μαζί του στο "Θέατρο Έρευνας" του Ποταμίτη όπου ήταν τακτικός συνεργάτης, και συγκεκριμένα στο "Η ζωή είναι όνειρο" του Καλντερόν ντε λα Μπάρκα. Ήταν περισσότερο θεατρικός ηθοποιός. Ήταν διακριτικός και τζέντλεμαν, πρόσεχε πώς μιλούσε, ώρες-ώρες όμως είχε ένα καυστικό χιούμορ...

"Το μάτι μου!" Χρησιμοποιείται όταν ακούς κάτι άνω ποταμών. Συνοδεύεται από την κίνηση του ενός χεριού που γίνεται κούπα για να πάει κάτω από το μάτι να το μαζέψει. Αντίστοιχο του σημερινού "κουφάθηκα" ή "μου πέσαν τ'αφτιά" (που κι αυτά μάλλον έχουν παλιώσει κάπως).

Το φθινόπωρο του 1964 θα πήγαινα σχολείο για πρώτη φορά. Μου άρεσε η ιδέα, όμως το μεγάλο μου πρόβλημα είναι που θα έχανα την εκπομπή της θείας Λένας στις 9.00. Οπότε είχα καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο να πάρω μαζί μου τρανζιστοράκι στην τάξη κρύβοντάς το στη σάκα. Βέβαια υπήρχε το πρόβλημα των...

Για την ιστορία, το "Έκβους" στο θέατρο Έρευνας ανέβηκε δύο φορές, με διαφορετική διανομή. Στο πρώτο ποστ τις έχετε ανακατέψει, βάζοντας μερικούς από την πρώτη και μερικούς από τη δεύτερη. Η πρώτη φορά τη θεατρική περίοδο 1975-76 ηθοποιοί: Δημ. Ποταμίτης, Τρύφων Καρατζάς (ψυχολόγος), Νανά...

Τις είδα και τις δύο παραστάσεις. Η Έλλη Λαμπέτη ήταν λεπτεπίλεπτη και αισθαντική, δεν της πήγαινε η ζουμερή Ναπολιτάνα. Με τίποτα. Η Αλίκη ήταν ασύγκριτα καλύτερη - τουλάχιστον στην πρεμιέρα. Ναι, τη Φιλουμένα της Αλίκης έτυχε να τη δω δυο φορές. Στην πρεμιέρα ήταν καταπληκτική, έδειξε ίσως για...

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ροζίτας Σώκου "Ο αιώνας της Ροζίτας", όπου μιλά για το "Νά η ευκαιρία" Σημείωση: Ο πρώτος που είχαν σκεφτεί για κριτικό χορού ήταν ο Γιάννης Φλερύ.

Στη δεύτερη Καμπίρια, στο κηποθέατρο του Άλσους, είχα πάρει μέρος κι εγώ. Ήταν η πρώτη μου παράσταση στο εμπορικό θέατρο (είχε προηγηθεί το παιδικό στο Θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη). Δεν είχα ακόμη τελειώσει τη δραματική σχολή, και εξ αιτίας της συμμετοχής μου σε θεατρικές παραστάσεις με...

Μήπως το άσκησε πράγματι το επάγγελμα του μηχανικού στην επαρχία και μετά ανέλαβε τον οίκο μόδας όταν πέθανε (ή πήρε σύνταξη) ο πατέρας του; Δεν έχω ιδέα, γιατί όταν είσαι μικρός δεν ρωτάς τα επαγγέλματα και τις λεπτομέρειες της ζωής των φίλων της μαμάς σου, δεν σε ενδιαφέρουν. Για παράδειγμα...

Εγώ άκουσα για έναν συγκεκριμένο ηθοποιό, που δεν ήθελε, και "τον κρατούσαν πέντε άτομα", λέγοντάς του "Κάτσε, θέλεις να στενοχωρήσεις το Δάσκαλο; Αφού είναι ερωτευμένος μαζί σου". Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να γράψω την πηγή, δυστυχώς, καθώς ήμουν πολύ νέα τότε που το άκουσα, πάνε πολλά χρόνια...

Είναι γνωστό ότι η Αλίκη Βουγιουκλάκη πήγαινε σε μπουτίκ και έπαιρνε ρούχα με το "έτσι θέλω", δωρεάν, λέγοντάς τους πως τους κάνει διαφήμιση. Όπως κάνουν και τώρα οι διάφορες "influencers".

Γνωρίζετε ένα γαλλικής προέλευσης γλυκό που λέγεται tuile (κεραμίδι); Είναι κυρτό (μόλις το βγάζεις απ'το φούρνο, μαλακό ακόμη, έχεις ελάχιστο χρόνο για να το τυλίξεις γύρω από έναν πλάστη για να πάρει αυτό το σχήμα κρυώνοντας) και κρατσανιστό, συνήθως πασπαλισμένο με αμύγδαλα. Λοιπόοον...

Ο Ισπανός ήταν ένας χορευτής φλαμένκο. Νομίζω ο Rafael de Cordoba, που ήταν λατινοαμερικάνος γεννημένος στο Μπουένος Άυρες. (Ή μήπως ο Antonio Gades; ) Στο διαδίκτυο πάντως κυκλοφορεί μια φωτογραφιούλα της με τον Ραφαέλ. Η ίδια ήταν πολύ γοητευτική γυναίκα, μορφωμένη, ευαίσθητη και λίγο...

Η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου παντρεύτηκε τον Τσούχλο, του ιστορικού οίκου μόδας "Τσούχλος" (που το 1989 αγοράστηκε από την οικογένεια της Σίλια Κριθαριώτη, που τον έχει ακόμη). Ήταν οικογενειακή μας φίλη, την ήξερα πολύ καλά. Και χάρη σε κείνην και τη σχέση της με τον οίκο έπαιρνε η μαμά (αργότερα...

Ναι, εκείνη είναι.

Ήταν καλός άνθρωπος και η καλύτερη μητέρα.

Για κάποιο λόγο δεν κατάφερε να ξαναδημιουργήσει τη γοητεία της παλιάς εκπομπής. Ήταν σαν ξαναζεσταμένο φαγητό.

Α, σ'ευχαριστώ, με γλύτωσες από τον κόπο να το σκανάρω εγώ. Στην παράσταση αυτή έπαιζα ένα μικρό ρόλο, της Ίντια Γουιλκς, της κακιασμένης γεροντοκόρης αδελφής του Άσλεϋ. Θυμάμαι πόσο προσπαθήσαμε, μαζί με τη Μαρία Αλιφέρη, για να σουλουπώσουμε το κείμενο και να το εμπλουτίσουμε εισάγοντας σκηνές...