Αποτελέσματα αναζήτησης

Ευχαριστώ πολύ juanita! :flower: Αργότερα θα ανεβάσω και τον καναπέ. Μην ελπίζεις πάντως να τα βαρεθούμε σύντομα ;) εκτός του οτι είναι πανέμορφα, ρίξαμε πολύ τρέξιμο, δουλειά και χρήμα για να τα επαναφέρουμε στην παλιά τους δόξα. Ας πούμε οτι πλέον έχουν συναισθημαιτική αξία :D

Σόρρυ για το ξεθάψιμο του thread, αλλά έψαχνα κάπου να ποστάρω τα παλιά έπιπλα της μητέρας μου. Η μητέρα μου είναι φανατική του vintage/retro. Σε σημείο που έσωσε παλιά έπιπλα και πλήρωσε μια περιουσία στην αναπαλαίωσή τους ή την ακριβής αντιγραφή τους με νέο ξύλο. Το σαλόνι μας παντρεύει το...

Αλήθεια, έχει παίξει κανένας σας το Borderlands; Είναι η επιτομή του open world FPS και είναι και πρόσφατο... Απλά κουράστηκε το genre... αυτό έχω να πώ...

Η μητέρα μου το έχει ακριβώς έτσι στο σαλόνι που έχει θέμα... ρετρό. Πλάκα πλάκα θα πρέπει να σας το βγάλω μια φώτο να δείτε το σαλόνι. Η μητέρα μου έχει μαζέψει ένα σωρό ρουστίκ πράγματα απο έπιπλα, ψεύτικα άνθη και μπρούτζινα αντικείμενα. Θα σας τα βάλω αύριο. Για την ώρα, ένα κάργα ρετρό...

Metroid Prime *samus appearence fanfare* ΟΚ δεν είναι ακριβώς fps, αλλά οι χάρτες του είναι οτι πιο περίπλοκο έχει βγεί σε first person παιχνίδι...

Βασικά είναι όπου "τυπωθούν" τα λιγότερα κομμάτια. Πολλές φορές ο κανόνας έχει εξαιρέσεις. Στην αμερική όταν π.χ. μια κονσόλα ή ένα παιχνίδι δεν είχε απήχηση στον καιρό του και τα κομμάτια ήταν λίγα, τότε αποκτά μεγαλύτερη αξία απο το PAL.

Την θυμάμαι πολύ αχνά. Θεωρούνταν πολύ προχώ για την εποχή της αυτή η σειρά αλλά απ' ότι θυμάμαι δεν είχε μεγάλη απήχηση.

To offtopic κομμάτι προς μετακίνηση Χωρίς να θέλω να σε τρομάξω, δεν είναι στο χέρι κανενός αυτό το θέμα. Πόσο μάλλον το δικό σου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δέχεσαι αυτούς που αγαπάς ώς είναι. Καταλαβαίνουμε όλοι την αγωνία ενός γονιού να μεγαλώσει το παιδί του ισορροπημένα...

Αχ παιδιά δεν ξέρετε τι μου θυμήσατε κι εμένα! Εγώ ήμουν σε μια ημί-αστική περιοχή. Στην Παλλήνη. Την δεκαετία του 90 εκεί την πέρασα. Οχι οτι δεν υπήρχαν κινητά τότε, απλά ζήτημα να είχαν οι μεγάλοι. Πόσο μάλλον τα παιδιά. Εκεί υπήρχε ραντεβού. Μετά το πέρας του διαβάσματος που γινόταν το...

καλό ήταν αλλά κουραστικό να γράφεις τις νότες μία προς μία. Το ίντερνετ της εποχής είχε και σελίδες όπως το banana.gr που έγραφαν τις νότες και τις αντέγραφες στο κινητό...

Για πολλές άλλες ομάδες δεν έχουμε δεί ευαισθησία αλλά και για τον ρόλο που μπορεί να παίξει συνολικά ένας άνθρωπος επίσης. Ο ομοφυλόφυλλος δεν είναι πεδαιραστής ή εγκληματίας ή κάτι διαφορετικό απο εμάς. Το Metrosexual που μας βομβαρδίζεται απο τα μέσα μαζικής που λέει ο RIO δεν έχει να κάνει...

Παρών και συμφωνώ. Απο τότε μέχρι και σήμερα η ελληνική TV και σινεμά, παρά τις αξιόλογες προσπάθειες που έχουν γίνει, δεν λέει να ξεκολλήσει απο τα κλισέ για τους ομοφυλόφιλους και τις ομοφυλόφιλες. Γι αυτό θα μας πάρει μερικές γενιές ακόμα για να φτάσουμε στο σημείο να σεβόμαστε (ή απλά να μην...

Το θυμάμαι το World of Illusion. Το είχε ένας φίλος μου και μου άρεσε πολύ. Όντως είχαν κοινά αλλά δεν ήταν τα ίδια. Υπήρχε και το Leged of Illusion το οποίο είχα την τύχη να παίξω δεόντως στο Game Gear. :) Τώρα που το σκέφτομαι, η παιδική μου ηλικία ήταν γεμάτη Disney games! :o [edit]...

Είχε βγεί το Land of Illusion στο Mega Drive; Μόνο το Castle of Illusion ήξερα. Εγω το έπαιξα σε Gamegear. Φανταστικό παιχνίδι. Κάποτε η Disney Interactive έφτιαχνε πραγματικά ωραία games. Ευχαριστούμε για το review!

Περιττό να πώ οτι σαν παιδί τρόμαζα απίστευτα με την εισαγωγή του πατήρ-υιός και πνεύμα. Νόμιζα οτι το πνεύμα που κινούσε το δοξάρι δολοφωνούσε το κοντραμπάσο εν ψυχρώ..

Μαζί με πολλά άλλα αγαπητέ. Σχετικώς άσχετο για το γάλα Regilait που είχατε αναφέρει κάπου στο thread (που ήταν είναι και θα είναι αηδιαστικότατο) Μαντέψτε, δεν το έλεγαν πραγματικά "ρεγκιλέ" που το λέμε εμείς, αλλά "ρεζιλέ". Φαντάζεστε να το είχαν διαφημίσει με το κανονικό του όνομα; instant...

Γενικά τα γάλατα παλιά και τώρα είναι γεμάτα κίνητρα για τα παιδιά να τα πιούν. Απο υποσχέσεις για "γρήγορη και σωστή ανάπτυξη" και "πιές για να γίνεις κι εσύ μεγάλος" μέχρι και στο νουνού στην δημοσίευση του Στακόβιου με το σλόγκαν για το "επίσημο ποτό της ομάδας". Δηλαδή εμπλοκη "ενήλικων"...

Εγώ έχω εκείνη την μπλέ του Τριανταφυλλίδη εις διπλούν απο τα σχολικά μου χρόνια. Για κάποιο λόγο λατρεύω τον απλό τρόπο που εξηγεί τα γραμματικά φαινόμενα και είναι πολύ καλά πργανωμένη. Το ένα αντίτυπο το εδωσα στον άντρα της ξαδέρφης μου που μαθαίνει ακόμα τα ελληνικά για να τον βοηθήσει. :)

Πλάκα-πλάκα το εν λόγω τραγούδι κρυσταλλώνει μια πραγματικότητα που ξεκίνησε με το walkman. Μπορούσε ο καθένας να έχει την δικιά του μουσική, αντίθετα με το ραδιόφωνο που "μοιράζει" μαζικά την μουσική μέσω συχνοτήτων. Ελάχιστες φορές δύο κασσέτες είχαν τα ίδια τραγούδια. Ο καθένας χανόταν σε...

ΑΧ παιδιά! Αυτό ακριβώς είχα κι εγώ! Εχεμ. To δικό μου Walkman. Με αυτό πέρασα όλη σχεδόν την παιδική μου ηλικία. Δώρο ανεκτίμητο απο τον πατέρα μου και λειτουργεί ακόμα, απλά χρειάζεται υμάντα. RIP Walkman! (swipes ipod touch and puts some sad music :P )