Αποτελέσματα αναζήτησης

Η γραφομηχανή μου, Olivetti Lettera 32. Την αγόρασα τον Ιούνιο του 1994 γιατί είχα διαβάσει στο "Computer&Software"... ότι καταργούνται οι χειροκίνητες και αρχίζουν να κατασκευάζονται οι ηλεκτρονικές.  Οπότε, πήγα σε ένα μεγάλο κατάστημα στην οδό Σταδίου και την αγόρασα. Είχε και τσάντα...

Ναι, Wally, το είδα χθες. Μου έκανε εντύπωση ο πολύ νεαρός και πολύ αυθόρμητος ακόμα Κιμούλης...

Στα Φτερά του Έρωτα, 1999, ΕΤ1 Πρεμιέρα : 12 Οκτωβρίου 1999 Retro DB : https://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Στα_φτερά_του_έρωτα_(1999)_(II) Μιας και το όριο του forum επεκτάθηκε ως το 2000, έχω την ευκαιρία να ανοίξω θέμα για τη σειρά αυτή που κατά τη γνώμη μου παρουσίαζε ένα φαινόμενο...

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Η 1η μου στολή στο νηπιαγωγείο ήταν κοκκινοσκουφίτσα (μου έλειπε και το δόντι!!) Μετά ντύθηκα: μικρή βοσκοπούλα (...), σπανιόλα, νοσοκόμα, κλόουν, χήρα (!! έκλαιγα κάποιον Χαρίλαο), άραβας (....), γριά, ρεμπέτης (κανονικά με ανδρικό κοστούμι, ανάλογο καπέλο, μουστάκι...

Εμείς συναντήσαμε τον κ. Αντώνη Αντωνίου (τον Μηνά της Μουρμούρας) σε διάδρομο σούπερ μάρκετ. Τα παιδιά μου ξετρελάθηκαν, του ζήτησαν να φωτογραφηθεί μαζί τους, ήταν ευγενέστατος, καθόλου επηρμένος, άψογος κύριος, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Στο ίδιο σούπερ μάρκετ, παλιότερα, είχαμε δει...

Το πρώτο μου πάρτυ, το 1984, έγινε αποκλειστικά και μόνο υπό τους ήχους αυτού του δίσκου... Στο τέλος από τον πολύ χορό, ήμασταν όλα ιδρωμένα και πεινασμένα, είχαμε ρέψει στα πόδια μας! Υπάρχει φωτογραφία μετά που είμαστε όλα τα παιδιά καθισμένα γύρω από το μεγάλο τραπέζι της τραπεζαρίας της...

Τον "τιμά" πολύ συχνά, σχεδόν σε κάθε εκπομπή, ο Στέλιος Χατζημιχαήλ στο ραδιόφωνο του Alpha (αν δεν επιτρέπεται να το αναφέρω αυτό ας με κόψουν οι admin).  Τα πιο αγαπημένα του τραγούδια, το "Όνειρο" και το "Όλο τον κόσμο κυβερνώ"...

"Θέλει πολύ απεργία αυτός ο τόπος!!"

Καλή Χρονιά! Η σειρά αυτή δε σταμάτησε ποτέ να προβάλλεται. Όταν τέλειωσε η πρώτη σεζόν προβλήθηκε σε επανάληψη το καλοκαίρι και το ίδιο και στη δεύτερη. Αυτό νομίζω είναι το ρεκόρ της. Παίζεται ανελλιπώς από το 1998... Άσχετα αν οι συντελεστές της την απαξιώνουν. Αυτό είναι άλλο θέμα...

Καλησπέρα... Στολίσαμε κι εφέτος, όλα ωραία και καλά. Γιατί ρε παιδιά δεν μπορώ να πιάσω εκείνο το συναίσθημα των παιδικών μου χρόνων? Με τίποτα όμως... ότι κι αν κάνω, όσο κι αν προσπαθήσω να φέρω τα πράγματα πιο κοντά σε εκείνα τα χρόνια, δεν γυρίζουν πίσω με τίποτα... Ακόμα και κάποια...

Το έβλεπα Σάββατο βράδυ και πραγματικά πρόσεξα και αυτό... Ωστόσο, κάτι μου θύμισε, κι άνοιξα το άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες της εποχής των παππούδων μου και είδα ότι ήταν το trend τότε... ?

Τους είχα ξεχάσει τελείως!! Και μόλις διάβασα το θέμα του thread, μου ήρθε αυτόματα η ανάμνηση!! Τους είχα κι εγώ, μου τους είχαν φέρει δώρο..

Υπήρχε και τραγουδάκι στη διαφήμιση "Εγώ, ιδέες και τάσεις που ακολουθώ, και καλύτερα ζω, τα έχω όλα εγώ!"

Το περιοδικό ΕΚΕΙΝΗ κυκλοφορεί κανονικότατα και σήμερα και μάλιστα με μεγάλο αναγνωστικό κοινό αν κρίνω από την ύλη που βάζουν κάθε μήνα (έχει και κατάστημα με αναλώσιμα στην οδό Ναβαρίνου στο κέντρο), το παίρνω ανελλιπώς κάθε μήνα. Έχει προσαρμοστεί με τη σύγχρονη ζωή και προτείνει και...

Τι μου θύμισες...!!! Πήγαινα Β΄ Λυκείου και αυτός ο δίσκος έπαιζε σε κάθε εκδήλωση που κάναμε για την πενθήμερη εκδρομή!  Έχω χορέψει μέχρι τελικής πτώσεως με αυτά τα τραγούδια στην αίθουσα εκδηλώσεων του λυκείου. Πράγματι έπαιζε παντού, το θυμάμαι πολύ έντονα. Ευχαριστώ για την υπέροχη ανάμνηση!!

Καλοκαίρι 1988.  Ήταν σε ένα αναψυκτήριο στη Λένορμαν [Κολωνό] - δεν θυμάμαι πως λεγόταν - και πήγαμε να δούμε τον Πασχάλη που εκείνη την εποχή είχε κάνει δυναμικό come back με το άλμπουμ "9 τρόποι αγάπης" και γινόταν κυριολεκτικά χαμός από κοριτσόκοσμο!!! Φωνές, ουρλιαχτά, σκισίματα ρούχων...

Εγώ θυμάμαι είχα δει τις "Τελευταίες μέρες της Πομπηίας" στο ΙΤΑ 8 Μετά από αυτό έβαζε τις ... γνωστές ταινίες αλλά με συναίσθημα, πλοκή και ίντριγκα!!!

Ο Ράλφ είχε κι αυτός πολλές συναισθηματικές ανάγκες (αν θυμάστε είχε αναφέρει ότι με την μητέρα του η σχέση ήταν ανύπαρκτη-μάλλον δεν ήθελε ο γιος της να γίνει ιερωμένος) τις οποίες του τις κάλυπτε η Μέγκι άφοβα κι ακίνδυνα γι' αυτόν επειδή ήταν μικρό παιδί και δεν διακινδύνευε τίποτα, ούτε τη...

Υπάρχει ακόμη κάτι ανάλογο? Ξέρει κανείς?

Boulder Dash μακράν, σε πράσινη οθόνη, με joystick. ΤΟ λιώσιμο, σαββατόβραδα ολόκληρα μέχρι τα ξημερώματα Κυριακής. Ειδικά όταν έπιανε τα διαμαντάκια, ακούγονταν εκείνος ο κρυστάλλινος ήχος, ήταν τέλειο! Τι ωραία χρόνια... Μάλιστα σε ένα πάρτι, είχαμε αφήσει τα φαγητά και κάναμε διαγωνισμό...