Αποτελέσματα αναζήτησης

185. Όταν λείπει η γάτα (1962) από το θεατρικό : Το ρομάντσο μιας καμαριέρας. Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος : 4,5,9,12,16,19,23,26,32,35,65,83,86,95,106,121,169,171,185 Το ρομάντσο μιας καμαριέρας είχε ανεβεί το 1957-58. Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες που υπάρχουν στο blog...

Το πρόσωπο της ημέρας (1965).

Άλλη μια προσθήκη από ταινία που προβάλλεται τώρα. Έχουμε : 184. Αχ!.. Και να 'μουν άντρας (1966) από το θεατρικό : Ο Αλέκος είναι γυναίκα. Στέφανος Φωτιάδης : 39,50,56,57,184

Επίσης, τηλεόραση υπήρχε και στο σαλόνι του βιομηχάνου (Σταυρίδη) στην ταινία : "Η παιχνιδιάρα" (1967).

Στην προηγούμενη ανάρτηση, η "Τζένη Τζένη" είχε προβληθεί το 1966 κι όχι το 1965, οπότε : 182. Τζένη Τζένη (1966) από το θεατρικό : Κρατικές υποθέσεις. Louis Verneuil : 181,182 και για την "Επιστροφή" που αναφέρθηκε θα έχουμε : 183. Επιστροφή (1965) από το θεατρικό : Η γέφυρα της αμαρτίας...

Μια απρόσμενη προσθήκη προέκυψε σήμερα με την προβολή της ταινίας "Τζένη Τζένη". Από πληροφορίες που αφορούν την ταινία έχουμε : 182. Τζένη Τζένη (1965) από το θεατρικό : Κρατικές υποθέσεις Louis Verneuil : 181,182

Οι εννιακόσιοι της Μαρίνας (1960) από το θεατρικό "Ο τοπικός παράγων".

Την είχα δει μια φορά πριν από χρόνια, από μια κόπια μέτριας - κακής ποιότητας που κυκλοφορούσε στο ίντερνετ.

Καινούργια προσθήκη μετά από πολύ καιρό. Πρόκειται για τη διασκευή του θεατρικού έργου "Η δικηγορίνα" του Ζακ Λουί Κολίν ντε Μποκάζ, ο οποίος έφερε το ψευδώνυμο Λουί Βερνέιγ. Συνεπώς έχουμε : 181. Διαζύγιο α λα ελληνικά (1964) από το θεατρικό : Η δικηγορίνα. Louis Verneuil : 181

Δε γνωρίζω πολλά από νομικά, αλλά δεν είναι παράξενο πως συνελλήφθησαν από την αστυνομία και μεταφέρθηκαν στο τμήμα κάποιοι που χαρτόπαιζαν σ'ενα σπίτι, χωρίς υπάρχει κάποιο ένταλμα; Η ταινία πάντως, ήταν από τις καλύτερες κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Τηλεόραση μπορεί να διακρίνει κανείς και στην ταινία "Μια Ιταλίδα απ'την Κυψέλη" στη σκηνή που η Κοντού ζήτησε να της φέρουν κιθάρα.

Στη χτεσινή προβολή της ταινίας "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες", τη στιγμή που ο Κοντωγιώργης (Ηλιόπουλος) άνοιξε την πόρτα για να φύγει από το ραφείο του, είχε ξεχάσει τη μεζούρα περασμένη στο λαιμό του, αλλά με το που κλείνει την πόρτα πίσω του η μεζούρα δεν υπήρχε πια.

Αυτή τη στιγμή όχι, γιατί δεν τις κατέγραφα και δεν τις θυμάμαι.

Κάτι που μου φαίνεται πως συμβαίνει σε πολλές ταινίες από προβολή σε προβολή τους. Έχω την εντύπωση πως κάποιες σκηνές τις γύρισαν περισσότερες από μία φορά, και πότε προβάλλουν μια εκδοχή και πότε άλλη. Οι διαφορές πάντως είναι πολύ μικρές και ασήμαντες. Για παράδειγμα στην προβολή της ταινίας...

7. Παπαφλέσσας. Από την ταινία που μόλις προβλήθηκε μέρα που είναι, ο Ιμπραήμ (Στ. Στρατηγός) έπαιζε σκάκι μ'έναν δικό του.

6. O θάνατος θα ξανάρθει. Εκτός από τη σκακιέρα που φαίνεται στο δωμάτιο του ταξιάρχου στην αρχή της ταινίας, ύστερα ο Μαυρίδης (Μυλωνάς) και η Έλενα (Αγγελίδου) παίζουν σκάκι δυσφορώντας. Ίσως και η ταινία που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση και που δεν έχει βρεθεί ως τώρα, είναι τέτοιου είδους.

TV Όχι, δεν υπάρχει λάθος. Ο υπομοίραρχος (Παπαγιαννόπουλος) είχε αναφέρει νωρίτερα πως ήταν εξίμιση, οπότε όταν κατέφτασαν οι συλληφθέντες είχε πράγματι ξημερώσει.

Συμφωνώ πως το να μιλάει κανείς στους μεγαλύτερους στον πληθυντικό σε ένδειξη σεβασμού είναι σωστό, αλλά η σχέση γονιών - παιδιών δεν είναι μια τυπική διαπροσωπική σχέση. Μου φαίνεται εντελώς αλλόκοτο που συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Μια απορία, που αφορά όχι μόνο αυτήν την ταινία, αλλά και πολλές άλλες. Τα παιδιά, εκείνα τα χρόνια, μιλούσαν στους γονείς τους στον πληθυντικό; Π.χ. στη σκηνή στο μπαλκόνι με Καρέζη - Μακρή. Η ταινία πάντως είναι από τις καλύτερες κωμωδίες που έχουν προβληθεί.

Ο Τάσος της Ολυμπιακής στην ταινία "Ο Γόης".