"Έφυγε" ο Αλκέτας Παναγούλιας

[Spartan_X]

Ο άνθρωπος με τη μακρότερη θητεία στο πάγκο της Εθνικής, και υπεύθυνος για τις πρώτες 2 προκρίσεις σε μεγάλους θεσμούς ( άλλα και για τη τραγική εμφάνιση του '94 ) έφυγε σήμερα, λίγες μέρες πρίν ένα απο τα ποίο κρίσιμα παιχνίδια της ομάδας που διεύθυνε για χρόνια... Ας είναι ελαφρύ το χώμα..

 

[Stormwatch]

Ωραίος τύπος. Του είχαν φορτώσει - αδίκως κατ εμε - όλη την ευθύνη για το κάζο του 1994. Όπως και να 'χει ήταν αυτός που μας πήγε στο πρώτο ευρωπαϊκό (1980) και στο πρώτο μουντιάλ (1994). RIP.

 

[Stanfromgreece]

Από τις μεγάλες μορφές του ποδοσφαίρου...

Πάντα κατάφερνε να "ξελασπώσει" τον Άρη στα δύσκολα...

Όποτε κάτι πήγαινε στραβά...σε αυτόν το φόρτωναν...

Στις επιτυχίες... ήταν οι παίχτες... στις αποτυχίες... έφταιγε αυτός...

Και στην Εθνική, και στον Άρη, και δυστυχώς και στον Ολυμπιακό...

Ας μην ξεχνάμε, πως αυτός είχε πάρει το τελαυταίο προτάθλημα, πριν τα πέτρινα χρόνια... μετά όμως όταν άρχισε η κατρακύλα, σε αυτόν το φόρτωσαν, γιατί λέει,αντί για προετοιμασία είχε πάει τον Ολυμπιακό στην Αμερική για να τον δούν οι ομογενείς...

Σαν να λέμε, ότι χάνει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα του 2012-13, (φτου κακά!) και θα φταίει ο Βαλβέρδε που τον πήγε στην Αυστραλία...

Ενώ στο Μουντιάλ;;; Τί ήθελαν πια... την Αργεντινή του Μαραντόνα είχαμε αντιμετωπίσει... και αν θυμάμαι καλά και τη Νιγηρία και τη Βουλγαρία του Στόιτσκοφ... Πάααλι ο Αλκέτας έφταιγε...

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει...

Τουλάχιστον είχε χιούμορ και ήταν πάντα χαμογελαστός!

 

[panp]

Καλό του ταξίδι...

Όσο για το φιάσκο του 94, η εθνική πλήρωσε το βλαχο-δημαρχισμό της ΕΠΟ, που στην πρώτη συμμετοχή της ομάδας σε μουντιάλ, την έκανε περιοδεύοντα θίασο στην Αμερική, από ομογένεια σε αρχιεπισκοπή και βάλε, χωρίς να την αφήσει να συγκεντρωθεί καθόλου στο αγωνιστικό πρόγραμμα.

Ο Αλκέτας "χρεώθηκε" το περίφημο "4-4-2", γινόμενος ένας από τους μεγαλύτερους αποδιοπομπαίους τράγους, έχοντας μερίδιο και αυτός, αλλά όχι μόνον αυτός, και όχι το μεγαλύτερο...

 

[SOLFERINO]

ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ. ΑΡΙΣΤΟΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ, ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΟ 100% ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ!

 

[pooky(1)]

http://www.youtube.com/watch?v=CPb0XATHVew&lc=uQpYafs9eAT2GFXkFgaXG3fWoNS cqsMrsoHgCEj906M&feature=inbox

Στο video αυτό με τις παλιές διαφημίσεις του φίλτατου FORD στο 1:31 έχει αναφορά στο μεγάλο κύριο Αλκέτα στο 1:31 σε διαφήμιση περιοδικού τότε!

Τραγική ειρωνία, τσέκαρα το βίντεο χτες και το θυμήθικα μόλις διάβασα το thread μια και με ποδόσφαιρο γενικά δεν πολυασχολούμαι (εκτός από την ΠΑΟΚάρα εννοείται! )

 

[Rinus Cesar]

Καλό του ταξίδι...Όσο για το φιάσκο του 94, η εθνική πλήρωσε το βλαχο-δημαρχισμό της ΕΠΟ, που στην πρώτη συμμετοχή της ομάδας σε μουντιάλ, την έκανε περιοδεύοντα θίασο στην Αμερική, από ομογένεια σε αρχιεπισκοπή και βάλε, χωρίς να την αφήσει να συγκεντρωθεί καθόλου στο αγωνιστικό πρόγραμμα.

Ο Αλκέτας "χρεώθηκε" το περίφημο "4-4-2", γινόμενος ένας από τους μεγαλύτερους αποδιοπομπαίους τράγους, έχοντας μερίδιο και αυτός, αλλά όχι μόνον αυτός, και όχι το μεγαλύτερο...

Μπράβο, πολύ σωστή η τοποθέτησή σου !!! Ο Αλκέτας Παναγούλιας είχε ευθύνη για το κάζο της Εθνικής μας το 1994, αλλά ... ήταν πολύ -πολύ άδικο που τα "χρεώθηκε" όλα αυτός !!! Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης καταλογίζεται στην τόοοτε "καφενειακή νοοτροπία" της ΕΠΟ, με τους ένα σωρό "παρατρεχάμενούς" της να ασχολούνται με την Εθνική, ακόμη κι όταν η ανάμιξή τους δεν είχε να προσφέρει τίποτα θετικό στην ομάδα !!! Ο Αλκέτας μπορεί, μεν, να ήταν άξιος προπονητής, αλλά ... δεν είχε το "σθένος" και την "ισχυρή προσωπικότητα" να στείλει στον "αγύριστο" όλους αυτούς τους "παρατρεχάμενους" της ΕΠΟ, που το 1994 στις ΗΠΑ έσερναν την καημένη την Εθνική μας από ομογένεια σε ομογένεια, και να την προετοιμάσει απερίσπαστος για το Μουντιάλ !!! Oπωσδήποτε, στον ίδιο όμιλο με Αργεντινή του Μαραντόνα, με Βουλγαρία που τερμάτισε 4η στη διοργάνωση και με την τόοοτε black power από Αφρική Νιγηρία δεν είχαμε ουδεμία ελπίδα για πρόκριση !!! Όμως ... αν άφηναν τον Παναγούλια και την Εθνική στην ησυχία τους, σίγουρα θα είχαμε παρουσιάσει ένα πολύ αξιοπρεπές σύνολο και θα είχαμε αποκλειστεί "με ψηλά το κεφάλι", όχι έτσι όπως αποκλειστήκαμε .... Φυσικά, από τότε που ανέλαβε ο Γερμαναράς ο χερ Όττο η προαναφερόμενη "καφενειακή νοοτροπία" της ΕΠΟ κόπηκε "μαχαίρι" !!! Ο χερ Όττο είχε και το σθένος και την ισχυρή προσωπικότητα να μην αφήσει κανεναν "παρατρεχάμενο" να ασχοληθεί με την Εθνική, παρά μόνο τον ίδιο, και .... είδαμε όλοι μας τα αποτελέσματα το 2004 !!!

Τέλος ... διάβασα σήμερα το βιογραφικό του στη σημερινή εφημερίδα : Τρία πρωταθληματα με Ολυμπιακό [προσωπικά, τον γνώρισα από τα "Χαρτάκια Πανίνι" του Πρωταθλήματος 1982, το αυτοκόλλητο με τη φωτό του ήταν στη θέση του προπονητή του Ολυμπιακού] ... Ο΄πρώτος προπονητής που πήγε την Εθνική μας σε Γιούρο [1980]... Ο πρώτος προπονητής που πήγε την Εθνική μας σε Μουντιάλ [1994] ... Επίσης προπονητής των ΗΠΑ στα 80ς, αλλά και της Ολυμπιακής Ομάδας Ποδοσφαίρου των ΗΠΑ το 1984 στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα ... Νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλος Έλληνας προπονητής με τόσο πετυχημένη καριέρα .....

 

[caprice]

@ SOLFERINO

Σε παρακαλώ, να γράφεις με πεζά γράμματα, όχι κεφαλαία. Ευχαριστώ

 

[Rinus Cesar]

Χθες, βλέποντας το ματς της Εθνικής μας με τη Γερμανία, θυμήθηκα μια δήλωση του Αλκέτα Παναγούλια : "Για εμάς τους Έλληνες η απόσταση ανάμεσα στον θρίαμβο και στη συντριβή είναι όσο μια τρίχα" ....

 

[D@redevil]

Χθες, βλέποντας το ματς της Εθνικής μας με τη Γερμανία, θυμήθηκα μια δήλωση του Αλκέτα Παναγούλια : "Για εμάς τους Έλληνες η απόσταση ανάμεσα στον θρίαμβο και στη συντριβή είναι όσο μια τρίχα" ....

Εγώ πάλι θυμήθηκα ότι επί Παναγούλια, είχαμε σταθεί άξια απέναντι στην (τότε) Δ.Γερμανία.....

(17 Ιουνίου 1980: Ελλάδα - Δ.Γερμανία 0-0)

 

[Rinus Cesar]

Εγώ πάλι θυμήθηκα ότι επί Παναγούλια, είχαμε σταθεί άξια απέναντι στην (τότε) Δ.Γερμανία.....(17 Ιουνίου 1980: Ελλάδα - Δ.Γερμανία 0-0)

Ακριβώς !!! Γι' αυτό και την τελευταία δημοσίευση στο μπλογκ μου, που έχει για θέμα της αυτό το ματς, την αφιέρωσα στη μνήμη του Αλκετα Παναγούλια αμέσως μόλις πληροφορήθηκα για το θάνατό του .....

 

[D@redevil]

Ακριβώς !!! Γι' αυτό και την τελευταία δημοσίευση στο μπλογκ μου, που έχει για θέμα της αυτό το ματς, την αφιέρωσα στη μνήμη του Αλκετα Παναγούλια αμέσως μόλις πληροφορήθηκα για το θάνατό του .....

Ντροπή μου, αλλά εκτός από την υπέροχη ιστορία που έχεις γράψει ("Ένα απόγευμα του Ιούνη του 1986"), δεν είχα την ευκαιρία να διαβάσω και τις υπόλοιπες καταχωρήσεις!

Πάω ευθύς αμέσως!